ή «έπεσε κρίση» ευκαιρία να κριθούμε!
Εκ των πραγμάτων, με φίλους συζητάμε για την «κρίση».
Πως την είδε ο ένας και πως την βλέπει ο άλλος, πως την ζεί ο τρίτος κ.ο.κ. το συμπέρασμα; Οτι κρίση υπάρχει, κι οτι δεν ήρθε στα καλά καθούμενα αλλά μάλλον την περιμέναμε. Τόσο πολύ που κάποιοι την αντιμετωπίζουν πια, μετα και το σοκ των προηγουμένων μηνών που δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει, με ανακούφιση. Και με το βλέμα στραμμένο στο μέλλον ( εδω γελάω, κάτι θυμάμαι μ αυτην την ατάκα!) Στην επόμενη μέρα δηλαδή.... Κι αυτό είναι κάτι που λένε τόσο όσοι ασχολούνται με τα «κοινά» (και δεν λέω «τοπική πολιτική» σύμφωνα και με τις «παραστάσεις» που εχω) όσο και όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό. Να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα. Και να κοιτάξουμε που είμαστε, ποιοί είμαστε, τι παρέχουμε και τι θέλει ο κόσμος απο μας.
Έχουμε δηλαδή ξεκινήσει να αντιμετωπίζουμε την «κρίση» ώριμα και με ψυχραιμία (αν μπορούμε ας κάνουμε και διαφορετικά...) αλλά και ως μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι. Σε κάθε επίπεδο..
Κι όσο για την ανακούφιση, ισχύει κι αυτη η λέξη, διότι δεν υπάρχει πράγμα χειρότερο απο τον φόβο, να ξέρεις δηλαδή οτι η μπόρα έρχεται κι οτι κάπου θα σκάσει η μπόμπα αλλά να μην ξέρεις απο πού και πότε. Πλέον, λένε κάποιοι, είναι καλύτερα, διότι το «κακό» ή οτι ήταν να γίνει έγινε και τώρα ο καθένας κάθεται τον πάγκο του ή όπως έστρωσε κοιμάται που λέει κι ο σοφός λαός....
Αυτά σε πιο «ψαγμένο» επίπεδο και με δεδομένη την «ωριμότητα». Ενδεχομένως αυτά να ισχύουν για τους λιγότερους, διότι για τους περισότερους η κατάταση παραμένει ανησυχητική και δύσκολη. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν φέτος οι αριθμοί και τα στοιχεία, ποιοτικά και ποσοτικά, απο την τουριστική κίνηση. Γενικώς πάντως, οφείλει να κατανοήσει κανείς και τους δευτερους που -πιο προσγειωμένα- κάνουν λόγο για χρόνιες παραλείψεις των αρμόδιων υπουργείων και φορέων που ασχολούνται με τον τουρισμό καθώς και για αποφάσεις που προκαλούν ασφυξία στην αγορά απο πλευράς κυβέρνησης.
Κι εδω που τα λέμε όσο ψύχραιμα και να θέλει να δεί κανείς τα πράγματα, κρίση υπάρχει και δεν τρελάθηκε ξαφνικά όλος ο κόσμος και οι μεγάλες επιχειρήσεις που αναφέρονται σε αυτην...
Πριν απο λίγες ημέρες διάβασα ενα ενδιαφέρον άρθρο στην «καθημερινή» για τον κλάδο των χρυσοχόων και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν το τελευταίο διάστημα εξ αιτίας των διεθνών οικονομικών εξελίξεων και τάσεων αλλά και των ανακατατάξεων στο εμπόριο στην εγχώρια αγορά. Ενδεχομένως να αξίζει να το διαβάσετε, για να συμπεράνετε ,ίσως, οτι οι διαπιστώσεις σας δεν αποτελούν προσωπικό κεκτημένο... το ρεπορτάζ εδω.
Πέρα απο τον τουρισμό, γιατί η «κρίση» δεν αρχίζει ούτε σταματά στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και στα ξενοδοχεία της Ελλάδας, ο κόσμος διαμαρτύρεται ανοιχτά πια, κι έχει ... δίκιο και λέει οτι φταίνε (και) οι πολιτικοί.
Και προφανώς, για να το λένε οι περισότροι πια, μάλλον έχουν δίκιο....
Μεταξύ μας, όρεξη να έχει να ακούει κανείς τελευταία...
Και βέβαια οι πολιτικοί έχουν ευθύνες. Ποιός άλλος.. Εκείνοι ευνόησαν καταστάσεις που σήμερα μας γυρνούν μπούμεραγκ και μας κάνουν να ψαχνόμαστε. Κι εδω ο καθένας έχει να θυμηθεί κι απο μια προσωπική εμπειρία ή περιστατικό του ιδιόρυθμου ελληνικού κράτους και των εκπροσώπων του.
Διευκρινιστικά
ΥΓΝο1 Το κείμενο δεν δικαιολογεί καταστάσεις ενω δεν «διαβάζει» την «ωριμότητα» ως «ελιτίστικη» και «υπεράνω» άποψη και συμπεριφορά. Ίσα ίσα, προς θεού δηλαδή...
ΥΓ Νο2 Θέλουμε να ελπίζουμε οτι η «κρίση» δεν θα μας κάνει φοβικούς και κομπλεξικούς ανθρώπους, αλλά ανθρώπους με μεγαλύτερη κατανόηση κι ειλικρίνεια κι ενδεχομένως πιο απλούς.. (ποιός νομίζεις οτι είσαι και τέτοια πράματα δηλαδή κομμένα!)
