Πάρτε τώρα κι έναν Κόκκινο... (γιατί τόσες μέρες -και μάλιστα γιορτινές- προβάλαμε «πρώτη μούρη» τις δραστηριότητες του νυν Γ.Γ.).
Ο κ. Κόκκινος μας ευχήθηκε χρόνια πολλά, συγκεκριμένα μας είπε,



Το φως της Ανάστασης
Ας γίνει για όλους μας ο φάρος
Για μια δημιουργική πορεία
Χρόνια πολλά και καλή ανάσταση


Μαζί με τις ευχές ο κ. Κόκκινος μας ενημέρωσε για την -γιορτινή- του περιοδεία στην Κώ.
Απο την ανακοίνωση μαθαίνουμε οτι συναντήθηκε με στελέχη της αυτοδιοίκησης και της ΝΔ ενω έδωσε και συνεντευξη Τύπου στα τοπικά μέσα ενημέρωσης

Στην συνέντευξή του μίλησε για «φρενάρισμα» των έργων στο νησί, σε αντίθεση με τα έργα ύψους 70 εκ ευρώ που έγιναν το διάστημα 2004-2009

Σε οτι αφορά τον τουρισμό, μίλησε για δυσοίωνες προβλέψεις, αναφέροντας χαρακτηριστικά «την ώρα που η γειτονική Τουρκία καταγράφει πληρότητα που αγγίζει το 100%, υπάρχουν παράπονα για την πλημμελή προβολή της Κω το τελευταίο διάστημα»
Ενω, αναφερόμενος στα εσωκομμάτικά της ΝΔ χαρακτήρισε την πορεία για το 8ο συνέδριο ως «πορεία ανασυγκρότησης».

Απο Μ. Τετάρτη εως και την Ανάσταση ο τέως ΓΓ της Περιφέρειας
επισκέφθηκε την Ρόδο, την Πάτμο, την Τήνο και τέλος την Σύρο όπου και παρακολούθησε τις λειτουργίες. (κι εδω που τα λέμε έιναι φανταστική εμπειρία να μπορείς να είσαι κάθε μέρα και σε διαφορετικό νησί, πόσο μάλλον τέτοιες μέρες γιορτινές!)

Με το καλό και γόνιμη...

Εχω πάει κι εγω εκεί! Εχω πάει και γω εκεί κι εχω βγάλει φωτογραφίες!
(για άλλο λόγο βέβαια)

Στυλιστικά πάντως, αυτό που εχω να σχολιάσω είναι οτι ο νέος Περιφερειάρχης είναι ντυμένος casual (πιθανότατα το ανκορά να αποτελεί χορηγία της polo, όπως π.χ ο Ρουβάς εχει την Vodafone, o Tiger Woods Adidas κλπ) ενω εμφανίζεται με χαλαρή διάθεση και γενικώς ευδιάθετος, επιτρέποντας στον κύριο που βρίσκεται αριστερά δίπλα του να τον ακουμπά στην ομοπλάτη, προφανώς πρόκειται για χειρονομία συμπαράστασης με βαθύ σημειολογικό περιεχόμενο που ενδεχομένως και να υποννοεί «εδω που βρέθηκες καημένε, μόνο βράχια και πέτρες θα δείς».


Δελτίο Τύπου σχετικά με την επίσκεψή του σε : Πλάτη, Ψέριμο, Καλόλιμνο, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Αρκιούς , Μαράθι, Λέρο κλπ, μας έστειλε η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου. Κι εμείς το δημοσιευουμε γιατί α) είναι απο τα ελάχιστα ΔΤ που λαμβάνουμε απο την Περιφέρεια (ούτε προσλήψεις ούτε τίποτα..) και β) γιατί μας ενθουσίασε η φωτογραφία. Ιδίως το μπακγκράουντ με τη θάλασα και τα βουνά.


Έκτακτο το δελτίο σας κ. Γενικέ μου!
Καλυτερο κι απ τα κείμενά μου! !

Μεταξύ άλλων το «Δελτίο» αναφέρει οτι ο Γενικός συναντήθηκε με 2 κοινοτάρχες, 3 βοσκούς, 2 δασκάλες, 1 φούρναρη, 2 μπετατζήδες, 3 νοικυρές 1 βαρκάρη κι 1 λατζέρη (που τον μετέφεραν) 4 ψαροτουφεκάδες, 3 κουνελοκυνηγούς καθώς και με 15 λαθρομετανάστες με τους οποίους δεν είχε κλείσει ραντεβού αλλά έτυχε να αποβιβαστούν την ίδια ώρα στο ίδιο ξερονήσι. Ο πρώτος με έξοδα του κράτους ή και δωρεάν ενω οι δεύτεροι θα χαν δόσει περί τα 1500 δολλάρια το κεφάλι. Απο το ίδιο δελτίο Τύπου μαθαίνουμε οτι ο κ. Γενικός μετα την συνάντησή του με τους ντόπιους επαγγελματίες τους είπε κι ενα πατριωτικό ποίημα «μικρό κόσμο των νησιών, αυτό το μέγα» καθώς και το «άσπρα κοράκια, μαυρα κοράκια, μαυρη η ώρα που βρεθήκαμε σ αυτην την ερημιά!»

Το Δελτίο... (για του λόγου το αληθές δηλαδή..)
Στην άγονη γραμμή των μικρών νησιών του βορείου συγκροτήματος της Δωδεκανήσου βρέθηκε ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Βασίλης Μπρακουμάτσος.
Ξεκινώντας από την Κάλυμνο ,ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου συνοδευόμενος από τον ειδικό σύμβουλο Αντώνη Χατζηιωάννου και με κυβερνήτη του φουσκωτού τον Γιάννη Πατανά, επισκέφτηκε κατά σειρά τις νήσους και νησίδες Πλάτη, Ψέριμο, Καλόλιμνο, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Αρκιούς , Μαράθι, Λέρο (μικρή στάση ανεφοδιασμού στην Αγία Μαρίνα) και επιστροφή στην Κάλυμνο.
Στην επίσκεψη του ο κ.Μπρακουμάτσος συναντήθηκε με τους κατοίκους, τους στρατιώτες και τις αρχές των νησιών καταγράφοντας τα προβλήματα με στόχο η Πολιτεία να δώσει λύσεις στον «μικρό κόσμο των νησιών, αυτό το μέγα»,δήλωσε.
Πιο συγκεκριμένα στο Αγαθονήσι συναντήθηκε με τον κοινοτάρχη στην Ψέριμο είδε τον βοσκό των Ιμίων στο Μαράθι την οικογένεια Κάβουρα ,στους Αρκιούς τη δασκάλα του νησιού, ενώ στο Φαρμακονήσι, βρέθηκε μπροστά στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, αφού μόλις είχαν αποβιβαστεί 11 Παλαιστίνιοι λαθρομετανάστες με τους οποίους συνομίλησε.
«Αυτά τα νησιά χρειάζονται την αρωγή της Πολιτείας, χωρίς τυμπανοκρουσίες και με την απαραίτητη ευαισθησία που απαιτείται ,στα μέτρα του εφικτού, θα βοηθήσουμε», δηλώνει ο κ.Μπρακουμάτσος, που υποσχέθηκε ότι σύντομα θα ξαναεπισκεφθεί την άγονη γραμμή.

(ούτως ή άλλως, πάντα άγονη θα είναι...)
σωστα... δεν μάθαμε και τα ονόματα των λαθρομεταναστών...

κι ενα ακόμη, και πάλι ευχαριστώ που μου το στείλατε.

Ηταν μια τραγωδία που καμία φαντασία δεν θα μπορούσε να γεννήσει. Μόνον η ζωή. Ενα παιδί να ψάχνει στα σκουπίδια, να βρίσκει μια βόμβα και να τινάζεται στον αέρα.

Αν αυτό το παιδί δεν ήταν από το Αφγανιστάν αλλά από μια μέση ή «καλή» ελληνική οικογένεια και αν είχε βρει τη βόμβα κάτω από ένα παγκάκι παίζοντας, η Ελλάδα σήμερα θα είχε συγκλονιστεί. Αν μάλιστα είχε χτυπηθεί από την Αστυνομία, τώρα η Αθήνα θα καιγόταν.
Δεν ξέρει κανένας αν η βόμβα ανήκει σε «προοδευτικό» ή σε φασίστα τρομοκράτη. Το σίγουρο είναι ότι για αυτή τη βόμβα, και για όποια άλλη σκάει ή δεν σκάει, θα έπρεπε όλοι μας να έχουμε βγει στους δρόμους, ιδίως όσοι εξ ημών επιδίδονται συχνά σε αυτή τη δραστηριότητα.

gmalouchos@tovima.gr

πολύ ιδιαίτερο κείμενο και σας ευχαριστώ που μου το στείλατε. ασφαλώς το αναδημοσιευω.
εδω, πρέπει να πώ το εξής. οτι το πρόσφατο περιστατικό με τον θάνατο του παιδιού με σόκαρε και μου ξύπνησε εικόνες της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας γιατί σε αυτές τις γειτονιές εχω μεγαλώσει κι εγω. στην πλατεία Αμερικής. όπως και πολλοί όπως ακούω και διαβάζω τριαντακάτι δημοσιογράφοι -προβεβλημένοι και μη- στους οποίους "ξύπνησαν" τα ίδια αισθήματα και μνήμες. αυτές, εκείνων των χρόνων εκείνης της γειτονιάς. και της εποχής της.
τραγικό το περιστατικό, ομολογουμένως. απολύτως καταδικαστέα η πράξη. και βλακώδης, εντελώς. να αφήνει κάποιος εναν εκρηκτικό μηχανισμό μη αναλογιζόμενος της συνέπειες.
και ξέρετε τι καταλαβαίνω απο αυτό; οτι αυτοί οι άνθρωποι, οι "βομβιστές" θα πρέπει να είναι εκτός πραγματικότητας, στον κόσμο τους. "στον κόσμο του Μάρλμπορο" όπως άκουσα πρόσφατα. γιατί, δεν σκέφτηκαν οτι υπάρχουν και άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια. μπορεί και να μην το γνώριζαν, και να έβλεπαν μπροστά τους μονο ενα "ανάλγητο κράτος". τίποτα παραπέρα απο αυτό. καμμιά άλλη ανάγκη. καμμιά άλλη διαμαρτυρία, αν το θέλετε. μόνο βία και οργή. δυστυχώς. και ιδού τα αποτελέσματα, της βίας.

να ξανακάνω τον πρόλογο, και πιθανότατα να επανέλθουμε στο θέμα.
πολύ ιδιαίτερο κείμενο, και σας ευχαριστώ που μου στείλατε, το αναδημοσιευω.


Ένα χαστούκι για τους βολεμένους...
από το μπλοκ του Γκαζι Καπλάνι
«Ποια είναι η χώρα μου;»

«Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1981. Εδώ στην Αθήνα. Στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα»... Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα με σπουδαστική βίζα. Ο μπαμπάς μου σπούδασε Νομικά, η μητέρα μου Οικονομικά. Αν και πήραν πτυχίο, έκαναν δουλειές άσχετες. Ήρθαν από το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Δεν έχω πάει ποτέ. Οι εικόνες που έχω είναι από φωτογραφίες των γονέων και το Διαδίκτυο. Μεγάλωσα στην Πλ. Αμερικής. Τότε ήμασταν μόνο δύο οικογένειες Αφρικανών σε όλη τη γειτονιά. Μέναμε στο ισόγειο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Θυμάμαι ότι οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί. Δύσκολα με άφηναν να βγω έξω. Σαν να ήθελαν να με προστατέψουν από κάτι. Κάθε τόσο μου έλεγαν: «Νίκο πρόσεχε, δεν είσαι σαν τα άλλα τα παιδιά. Εσύ είσαι ξένος και αν γίνει καμιά στραβή, εσένα θα κοιτάξουν στραβά». Τεσσάρων χρονών πήγα στο νηπιαγωγείο. Πέρασα καλά γιατί ήμασταν μαζί με τον ξάδελφό μου τον Μανώλη. Είχαμε μια κοινή φίλη, τη Μαργαρίτα. Πολύ όμορφη. Ελληνίδα από μητέρα Ρωσίδα. Ήμασταν οι «ξένοι» του νηπιαγωγείου...

●●●
ΜΕΧΡΙ έξι χρονών, με τους γονείς μου μιλούσα αγγλικά και γιορουμπά (η γλώσσα της φυλής των γονιών μου). Όταν μπήκα στο δημοτικό σκεφτόμουν πρώτα στα αγγλικά ή στα γιορουμπά και μετά εκφραζόμουν στα ελληνικά. Περνούσα με άνεση από τη μια γλώσσα στην άλλη. Σαν να έμενα σε ένα σπίτι και να περνούσα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Με τους γονείς μου άρχισα να μιλάω συνέχεια ελληνικά κοντά στην εφηβεία. Αγγλικά μιλάγαμε όταν κάναμε κάποια θεωρητική συζήτηση. Γιορουμπά όταν συζητούσαμε τα οικογενειακά ή όταν τσακωνόμασταν. Ελληνικά όταν ήμασταν ευδιάθετοι και χαλαροί. Είμαι τρίγλωσσος λοιπόν. Όχι, τετράγλωσσος. Αργότερα έμαθα και γαλλικά. Αποτελώ, βέβαια, εξαίρεση. Τα περισσότερα παιδιά Νιγηριανών μεταναστών που ξέρω, δεν γνωρίζουν γιορουμπά, επειδή δεν τα χρησιμοποιούν. Έχω κουλτούρα και νοοτροπία ελληνική. Την ίδια στιγμή έχω κρατήσει στοιχεία από την κουλτούρα των γονιών μου. Αυτό με βοηθάει, δεν ξέρω πώς να το εξηγώ, με φέρνει σε μια ισορροπία, συναισθηματικά και πνευματικά.
●●●

ΠΗΓΑ στο 605ο Δημοτικό Αθηνών. Στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έχασα το κέφι μου. Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι «μεγάλε είσαι διαφορετικός». Ήμουν το μόνο παιδί «ξένο» και μαύρο του σχολείου. Τι σημαίνει να νιώθεις διαφορετικός; Με μια φράση σημαίνει να είσαι πάντα στην τσίτα. Γιατί κάποιος θα πει κάτι για το χρώμα ή την καταγωγή σου. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό μονίμως στην τσίτα. Ο θυμός ήταν το όπλο μου. Να με φοβάται οποιοσδήποτε προσπαθεί να με προσβάλει ή να με μειώσει. Το δημοτικό ήταν το πιο σκληρό κομμάτι της ζωής μου. Είχα μόνο δυο καλούς δασκάλους. Αν έμαθα κάτι, το οφείλω σε αυτούς. Θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους. Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν χθες.

●●●

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ απελευθερώθηκα. Πήγα στο 41ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Πλ. Αμερικής.. Εκεί έκανα τις πρώτες πραγματικές παρέες. Άρχισα να «ξεχνάω» πως είμαι διαφορετικός. Όχι γιατί δεν υπήρχαν αυτοί που μου το θύμιζαν. Απλά κατάλαβα ότι κάποιος σε θέλει «διαφορετικό» επειδή θέλει να νιώσει ανώτερος. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Τότε εσύ ο «διαφορετικός» πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια, χωρίς φόβο. Γιατί αύριο θα είσαι πάλι εκεί. Και πρέπει να μην είσαι με χαμηλό το κεφάλι. Πολλές φορές με βοηθούσε και η σωματική μου διάπλαση, ώστε αυτοί που δεν έπαιρναν από λόγια, να με φοβούνται αλλιώς. Ήμουν σκληρός σε όσους ήταν σκληροί μαζί μου. Και έβλεπα ότι έτσι αποκτούσα σεβασμό. Και όταν αποκτάς σεβασμό, αποκτάς και αυτοπεποίθηση... Στο λύκειο βελτιώθηκα θεαματικά στα μαθήματα. Χωρίς να πάω φροντιστήριο φυσικά. Δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Οι γονείς μου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο σχολείο. Ήθελαν οπωσδήποτε να πάω στο πανεπιστήμιο...

●●●

ΜΕΤΑ το λύκειο ήρθε το χαστούκι το μεγάλο. Έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο ΤΕΙ Αθήνας, Μηχανολογία Ιατρικών Οργάνων. Πέρασα στους πρώτους στη σχολή. Το πρώτο χαστούκι ήρθε όταν άκουγα τους συμμαθητές μου στο λύκειο να λένε: «Εμένα μου ήρθε το χαρτί, εσένα;». Τι είναι αυτό το χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα, αναρωτιόμουν. Τότε πήγα στον δήμο και τους είπα: «Υπάρχει ένα χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα». Μου εξήγησαν ότι ήταν το χαρτί για τη στρατιωτική θητεία. Ο υπάλληλος πρόσθεσε: «Εσύ μην περιμένεις χαρτί. Εσείς δεν γράφεστε στα δημοτολόγια». Εμείς, ποιοι είμαστε εμείς, αναρωτήθηκα. Το απώθησα όμως. Δεν ήθελα να το συνειδητοποιήσω και να το δεχτώ.

●●●

ΜΙΑ ΜΕΡΑ με σταμάτησαν στον δρόμο. Μου ζήτησαν τα χαρτιά. Δεν είχα. Όλοι οι φίλοι μου είχαν να δείξουν τις ταυτότητές τους. Εγώ τίποτα. Πήγα σπίτι αναστατωμένος. «Εγώ τι έχω να δείξω όταν μου ζητούν χαρτιά;» ρώτησα τους γονείς. Δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν. Το μόνο που μπορούσα να έχω επάνω μου ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης, από το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ήταν η ταυτότητά μου. Δεν μπορούσα να βγάλω καν νιγηριανό διαβατήριο. Έπρεπε να έχω τουλάχιστον πιστοποιητικό γέννησης. Δεν είχα. Δεν υπήρχε καν πρεσβεία της Νιγηρίας εδώ. Έγινα άπατρις...

●●●

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ για μήνες. Τελικά κατάφερα να κάνω αίτηση για άδεια παραμονής στο Αλλοδαπών. Όταν πήγα εκεί, οι αστυνομικοί με έβλεπαν σαν να ήμουν εξωγήινος. Πώς είναι δυνατόν και δεν έχεις ελληνική ταυτότητα, μου έλεγαν! Έκανα αίτηση για άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Δεν προβλεπόταν τίποτα άλλο για την περίπτωσή μου. Μου έδωσαν έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Χωρίς φωτογραφία, χωρίς όνομα. Αυτό ήμουν για το κράτος. Μέχρι που με σταμάτησαν μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων. Όταν τους έδειξα αυτό το χαρτί με πήγαν στο τμήμα. Στο Ακροπόλεως. Μου είπαν να περιμένω μέχρι να έρθει σήμα από τη Γενική Ασφάλεια. Πέρασε ολόκληρη μέρα και σήμα δεν ήρθε. Ο επόμενος διοικητής είπε να με κλείσουν μέσα. Έπαθα σοκ. Με έκλεισαν στο κελί με άλλους κρατούμενους. Κλεφτρόνια, τσαντάκηδες, τοξικομανείς. Ήμουν 19 χρονών. Ένιωθα φοβισμένος και ταπεινωμένος.

●●●

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχε ο καλός και ο κακός διοικητής. Όταν ερχόταν ο καλός με έβγαζαν από το κελί και καθόμουν σε ένα γραφείο. Όταν ερχόταν ο κακός με ξανάβαζαν στο κελί. Μέχρι που έπειτα από τρεις μέρες, ο καλός αποφάσισε να πάμε μαζί στη Γενική Ασφάλεια, να βρούμε τον φάκελό μου. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία, σαν υπόδικος. Θυμάμαι ότι κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο και μετά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα γραφείο γεμάτο συρτάρια και φακέλους. Έκαναν μόνο πέντε λεπτά να βρουν τον φάκελο! Με άφησαν ελεύθερο. Δεν ξεχνάω ότι ο καλός διοικητής μού ζήτησε συγγνώμη...
●●●
ΑΥΤΟ ΠΟΥ έγινε, μου άφησε μια τεράστια απογοήτευση. Μου έμεινε κυρίως ο φόβος της αδικίας. Ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πίσω από τα κάγκελα χωρίς να καταλάβει το πώς και το γιατί. Στην ηλικία που κάνεις τα πιο ωραία όνειρα εγώ πάλευα για χαρτιά. Έτρεχα να λύσω το πρόβλημα της άδειας παραμονής για να μη βρεθώ ξανά στο κελί. Πόσες ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες έχω χάσει σε ουρές, δήμους, περιφέρειες. Τελικά την πήρα την κανονική άδεια. Έληξε δέκα μέρες μετά αφού την πήρα! Ξανά ουρές, μέρες χαμένες, ζωή χαμένη. Τι μου έχει μείνει; Η απορία. Γιατί το κάνουν αυτό;
Όλα αυτά μού έκοψαν τα φτερά. Είχα μια κάθετη πτώση στα μαθήματα. Ειδικά από τότε που ήθελα να πάω για Εrasmus. Με δέχτηκαν στο Ντάντι της Σκωτίας και δεν μπορούσα να πάω. Δεν είχα χαρτιά. Από τότε άρχισε αυτό που θα έλεγα «αποξένωση». Έγινα ξένος με το ζόρι. Έπρεπε να ψάξω να βρω τι είμαι. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα... Παρ΄ όλα αυτά δεν μασάω και συνεχίζω. Το μέλλον πώς το βλέπω; Σκληρή δουλειά και Κeep walking που λέει και η διαφήμιση... Πώς ένιωσα όταν άκουσα για το καινούργιο νομοσχέδιο; Ότι δεν μπορώ να φέρω πίσω όσα έχασα, αλλά από εδώ και πέρα το μέλλον είναι στα χέρια μου. Ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου. Και στη χώρα μου. Ποια είναι η χώρα μου; Η Ελλάδα φυσικά...»

www.gazikapllani.blogspot.com/2010/01/blog-post_16.html

Με ανακοίνωσή της η Αναπτυξιακή Εταιρεία Κυκλάδων μας ενημερώνει για την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν απο λίγες μέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες με θέμα τα ελληνικά νησιά και κύριο στόχο να παρουσιαστεί η μοναδική ταυτότητα της νησιωτικήςΕλλάδας.

Σύμφωνα με την ενημέρωση που λάβαμε,
η εκδήλωση διοργανώθηκε από το ελληνικό τμήμα των Γυναικών της Ευρώπης (Association Femmes d’Europe a.i.s.b.l.) σε συνεργασία με το Δίκτυο Αναπτυξιακών Εταιριών Νησιωτικής Ελλάδας «Νήσων Περίπλους» και με τη στήριξη των Ευρωβουλευτών κας Ρόδης Κράτσα, Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κας Άννυς Ποδηματά, Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενέργειας, Βιομηχανίας και Έρευνας.


Μεταξύ των θεμάτων που παρουσιάστηκαν, τα «Παραδοσιακά, Βιοκλιματικά Κτήρια στα Ελληνικά Νησιά» από τον κ. Γεώργιο Πουσσαίο - Γενικό Γραμματέα Τουρισμού
το Δίκτυο «Νησιών Περίπλους» από την κα Δήμητρα Καμπέλη της Αναπτυξιακής Ηρακλείου, ο «Κάστρων Περίπλους» από τον κ. Ελευθέριο Σταυρόπουλο – Γενικό Διευθυντή της Εθνικής Ομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου ο «Θαλάσσιος Τουρισμός στα Ελληνικά Νησιά» από την κα Ελισάβετ Χατζηνικολάου - Εμπειρογνώμονα σε Θέματα Τουρισμού «Οι Δρόμοι του Κρασιού» από τον κ. Νίκο Μηλιαράκη - Πρόεδρο του Δικτύου Οινοπαραγωγών Νομού Ηρακλείου, «Η Φωτογραφική Έκθεση και οι Εκδόσεις του Δικτύου «Νησιών Περίπλους» καθώς και το Video «Στεριές Θαλασσινών, 10.000 Εντυπώσεις» από τον κ.Αναστάσιο Μ. Περιμένη της Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου.

ενα σχόλιο;
Περιμένουμε απο τον κ. Πουσσαίο να μας «ανεβάσει» λίγο. και προς Βρυξέλλες μεριά.. να «φωνάζει» δηλαδή και τους δικούς μας να πηγαίνουν να διαφημίζουν τα νησιά...

Κατα καιρούς -πολιτικοποιημένοι- φίλοι με ρωτούν αν είδα την φτωχή εικόνα της Αμερικής στο Λας Βέγκας. Οχι. Ούτε άστεγους είδα, ούτε ζητιάνους, ούτε πεινασμένους, ούτε αλκοολικούς. Εδω δεν είμαι σίγουρη για το εάν είδα τζογαδόρους... γιατί, εδω που τα λέμε, πόσο να παίζει και να χάνει κανείς. Όλα έχουν κι ενα όριο. Στο Λας Βέγκας είδα πολλούς τουρίστες. Για την ακρίβεια πολλούς κοντούς και μαυριδερούς τουρίστες που μάλλον για Πακιστανοί μου φάνηκαν. Αφού, άνοιγε η πόρτα του ασανσέρ στα ξενοδοχεία, κι έβγαιναν απο μέσα καμμιά τριανταριά Πακιστανοί σύν τις γυναίκες και τα παιδάκια τους. Εγω δε με απορία τους παρατηρούσα να βγαίνουνε, και να βγαίνουνε και να βγαίνουνε και υπολόγιζα πότε θα τελειώσει το πακέτο. Ήμουν δε έτοιμη να τους φωνάξω «μουσάραφ, μουσάραφ» μπάς και δω πόσοι θα χαμογελάσουν με ενθουσιασμό...
Στο Λας βέγκας πάντως, φτώχεια και πείνα και ζητιανιά δεν είδα. Αρκετά κλειστά μαγαζιά είδα, και ορισμένους πωλητές που μου έλεγαν οτι οι πωλήσεις και οι τζίροι εχουν πέσει αισθητά. Επίσης είδα πολλά σπίτια κλειστά, απο τα οποία οι ιδιοκτήτες-δανειολήπτες «την είχαν κάνει» γιατί "στράβωσαν" που έπεσαν οι τιμές των σπιτιών τους κι αποφάσισαν να τα εγκαταλείψουν απ' το να πληρώνουν ενα σορό λεφτά σε δόσεις. Παρ όλα αυτά όμως, η πόλη συνεχίζει και χτίζεται και να επεκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, σαν να χορευει εναν τρελλό χορό και να μην ακούει κανέναν απο αυτούς που λένε οτι με τέτοιο ρυθμό θα πέσουν ακόμη περισσότερο οι τιμές σπιτιών και ενοικίων. Αυτό άλλωστε αποτελεί μια κατα κανόνα, σωστή θεωρία.
Και για να κλείσω όπως ξεκίνησα,
Οχι. Ούτε άστεγους είδα, ούτε ζητιάνους, ούτε πεινασμένους, ούτε αλκοολικούς.
Πολύ πιθανό γιατί αν δεν εχεις λεφτά σε αυτην την πόλη δεν σε αφήνουνε ζητιανευεις εξω απο το «Σίζαρς» (ούτε και πουθενά αλλού φυσικά) αλλά σε κάνουνε πακέτο και σε στέλνουνε απο κεί που ήρθες. Η πόλη ολόκληρη είναι τουριστική, φωταγωγημένη και στολισμένη, και δεν ανέχετε παραφωνίες στο λαμπερό σκηνικό της.

Με δυό λόγια, στο Λας Βέγκας οχι, αλλά αν βγείς ελαφρώς παραέξω, θα πάρει το μάτι σου οικισμούς απο τροχόσπιτα.

(δόξα το θεό, οι φίλοι -και τα φύλλα(!) προσκείμενα μπλόγκ- δεν με παρεξηγούν!)
Ετσι λοιπόν, άνετα, μπορώ να ζητήσω την διενέργεια κι άλλων ερευνών στο νησί όπως π.χ. αν η κατανάλωση τοπικών-παραδοσιακών προιόντων διευκολύνει τον ύπνο κι αν σχετίζονται με την λίμπιντο, κατα πόσο το το νησί αποτελεί «ρομαντικό προορισμό» και για τους μονίμους κατοίκους του, αν η έλλειψη κουνελιών απο τα πρανή αποτελεί παροδικό φαινόμενο και ποιός ευθύνεται, κλπ.

Για την ώρα πάντως το μπλόγκ http://www.kallistorwntas.blogspot.com/ μας ενημέρωσε οτι διενεργήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα για την ικανοποίηση των Σαντορινιών απο τον Καποδίστρια (τον πρόγονο του Καλλικράτη, που στη Σαντορίνη έκανε τις κοινότητες Δήμο) πως λένε δηλ. οι γιαγιάδες στη διαφήμιση «μπάι φάρ...»

Σύμφωνα πάντως με τα αποτελέσματα της εν λόγο έρευνας, οι Θηραίοι δεν σκάνε και μπαλόνια για τον Καποδίστρια (κρίμα, τόσα χρόνια μετά, θα πρεπε να τον έχετε συνηθίσει..)
μιας και σε δείγμα 140 κατοίκων περί των 40 ετών, μόνο το 24% ανέφερε ότι ήταν ικανοποιημένο από τη διοίκηση, διότι κυρίως οι πολίτες νοιώθουν ότι απομακρύνθηκαν από την τοπική Αυτοδιοίκηση (σε αυτό το ποσοστό προφανώς ανήκουν ο Δήμαρχος Θήρας και ο Κοινοτάρχης της Οίας που επίσης ρωτήθηκαν)

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας και λόγο της εμφανούς δυσαρέσκειας των πολιτών, προτείνεται στις τοπικές αρχές να ενημερώνουν τους κατοίκους για θέματα διοίκησης (μέσω διαφημιστικών φυλλαδίων, διαδίκτυο, blogs, ομιλίες σε σχολεία και συλλόγους).

Ενω, ενδιαφέρον εχει και η «γνώμη» των Kelly & Swindell που λένε ότι «αν οι τοπικοί άρχοντες ακούν πιο πολύ τους δημότες τους, αντί να φοβούνται ότι δεν θεωρούν την διοίκηση αποτελεσματική, είναι πολύ πιθανόν να γίνουν πιο αποδοτικοί και να επιτύχουν περισσότερη ικανοποίηση»

Ολόκληρη η έρευνα εδω.



Άσχετο, αλλά πως θα ονομάσει το προσωπικό του μπλόγκ ο Υπουργός Εσωτερικών (όπου θα γράφει τον πόνο του κλπ)
Καλλικρατίζοντας. ντότ. μπλόγκσπότ.ντότ. κόμ....

Sea Diamond, μπόλικες οι εξελίξεις, θα ξεκινήσουμε απο τις πιο "φρέσκιες" και θα πάμε στις πιο παλιές του πρόσφατου ιστορικού.
Κι όλ’ αυτά, λίγο πριν συμπληρωθεί η 3η επέτειος απο το ναυάγιο.


Την πιο πρόσφατη εξέλιξη αποτελεί η πρόσκληση της Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτών για την Ανέλκυση του πλοίου, σύμφωνα με την οποία μας καλούν,

τη Δευτέρα 5 Απριλίου στις 11 το πρωί, στον όρμο του Αθηνιού Θήρας, προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε για την επί της ουσίας απραξία της πολιτείας σχετικά με την Ανέλκυση και Απομάκρυνση του ναυαγίου του Sea Diamond, της εταιρείας Louis Cruises, από την Καλντέρα της Σαντορίνης.

Για όλους τους Σαντορινιούς τα ψέματα τελείωσαν. Επιβάλλεται να
προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα που είναι η μελέτη και υλοποίηση
Ανέλκυσης του ναυαγίου από τη θάλασσά μας. Η μοναδική στον πλανήτη μας
Καλντέρα της Σαντορίνης, και προστατευόμενη ως περιοχή Natura,
απειλείται με οικολογική καταστροφή.

Πέρασαν 3 χρόνια κοροϊδίας. Φτάνουν πια οι υποσχέσεις.
Απαιτούμε την Ανέλκυση του ναυαγίου και την προστασία της υγείας των
κατοίκων και της φυσικής μας κληρονομιάς που οφείλουμε να παραδώσουμε
στα παιδιά μας.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ
Δεν θα επιτρέψουμε την επανάληψη του εμπαιγμού των Θηραίων πολιτών


Λίγες μέρες νωρίτρα κι εντελώς αιφνιαδιαστικά
(τόσο που την ίδια μέρα ήταν προγραμματισμένη κοινή συνεδρίαση Δμοτικού και Επαρχειακού συμβουλίου με θέμα την αδράνεις που παρατηρείται λίγο πριν την 3η επέτειο απο το ναυάγιο )
το Υπουργείο Περιβάλλοντος έβγαλε ανακοίνωση (την έχουμε ήδη αναρτήσει) στην οποία δεν κάνει πουθενά λόγο για ανέλκυση, ενω αναφέρεται στην συνεργασία που θα εχει το Λιμενικό Ταμείο Θήρας (το οποίο επίσης δεν ήξερε τίποτα!) με την πλοιοκτήτρια εταιρία για την διασφάλιση της «καθαρότητας» της θαλάσσιας περιοχής γύρω απο το ναυάγιο, με την διατήρηση μεταξύ άλλων των φραγμάτων και τις μετρήσεις που θα συνεχίσουν να γίνονται.


Σε κανέναν όμως δεν αρέσανε (μα καθόλου...) αυτά που είπε η κ. Μπιρμπίλη για το βαπόρι...
Οπώτε την ίδια μέρα κατα την διάρκεια της κοινής συνεδρίασης, άπαντες οι παρευρισκόμενοι τοποθετήθηκαν υπέρ της ανέλκυσης, εκδίδοντας μάλιστα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο θέτουν το επιτακτικό αίτημα της απομάκρυνσης του ναυαγίου.

Σύμφωνα με το κείμενο,

«Το Δημοτικο Συμβούλιο Θήρας και το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο αιφνιδιάστηκαν απο την πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος να αναθέσει στο δεύτερο να υλοποιήσει πρόγραμμα περιβαλλοντικής προστασίας σε συνεργασία με την πλοιοκτήτρια εταιρία Louis Cruises, αφού ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε δεχθεί τέτοια πρόταση. Αίτημα του Θηραικού λαού είναι η άμεση ανέλκυσηκαι απομάκρυνση του ναυαγίου απο την θάλασσά μας».
«Τα μέτρα αυτά» -συνεχίζει η ανακοίνωση- «έπρεπε να είχαν ληφθεί απο την επόμενη μέρα του ναυαγίου, και δεν αποτελούν οριστική λύση του προβλήματος. Άλλωστε η λήψη των μέτρων αποδεικνύει την επικινδυνότητα του ναυαγίου και την ευθύνη που συνεχίζει να φέρει η πλοιοκτήτρια εταιρία. Το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η χρηματοδότηση της μελέτης ανέλκυσης και ο,τι άλλο προβλέπεται απο το Ελληνικό και Ευρωπαικό δίκαιο»
Στην ίδια ανακοίνωση, με αφορμή την συμπλήρωση 3 ετών απο το ναυάγιο, καλούνται στη Σαντορίνη οι αρμόδιοι υπουργοί, οι βουλευτές του Νομού και ο ΓΓ της ΠΝΑ, ενω ανακοινώνεται οτι θα ξεκινήσει νέος κύκλος επαφών με εκπροσώπους της Πολιτείας.


Εμείς πάντος δυό τρείς περαστικούς που ρωτήσαμε την ώρα που περιμέναμε να αγοράσουμε σουβλάκια, μας είπαν οτι πολύ τους στεναχώρησε η κ. Τίνα γιατί την είχανε για οικολόγα, ενω ενας Πασόκος που πέρναγε εκείνη την ώρα και του φωνάξαμε να μας απαντήσει, έκανε οτι δεν άκουγε γιατί κι εκείνος πίστευε οτι η κ. Τίνα ήταν οικολόγα (και ψιλοεπαναστάτρια..!) και μάλιστα το έλεγε δημόσια -πριν τις εκλογές- οτι αμα βγεί το κόμμα της κ. Τίνας το βαπόρι θα μετακινηθεί (προς τα πάνω; προς τα κάτω; θα δείξει...)


Για το ίδιο θέμα, γραπτή ανακοίνωση εξέδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης
(νωρίτερα είχε ενημερωθεί οτι πρόκειται για βουλιαγμένο βαπόρι, διαφορετικά μπορεί και να μπερδευότανε και να νόμιζε οτι πρόκειται για «ακμαίο» κρουαζιερόπλοιο... γιατί μη νομίζετε κιόλας ο κάθε βουλευτής ξυπνάει και κοιμάται με τον πόνο μας..)

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, έκανε την ακόλουθη δήλωση
Μετά την ανακοίνωση των «μέτρων» του ΥΠΕΚΑ.

Με δυό λόγια ο κ. Μητσοτάκης είπε οτι άλλα έλεγε το Πασόκ πρωτού γίνει κυβέρνηση, κι άλλα λέει μετά (πλήν όμως δεν τα λέει αλλιώτικα ο ίδιος άνθρωπος, διότι απ οτι θυμάμαι η κ. Μπιρμπίλη δεν έλεγε πρίν, μόνο ανακοίνωσε μετά..)

Ο κ. Μητσοτάκης έγραψε πως,
«Με τη ανακοίνωσή του το Υπουργείο Περιβάλλοντος, δείχνει ότι πάσχει από πολιτική αμνησία. Το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην Αντιπολίτευση διαρρήγνυε τα ιμάτιά του για την ανάγκη ανέλκυσης του ναυαγίου του Sea Diamond, κατηγορούσε την κυβέρνηση για ολιγωρία και υποσχόταν στους κατοίκους της Σαντορίνης λαγούς με πετραχήλια.
Συγκεκριμένα στις 11 Φεβρουαρίου 2008 ο τότε υπεύθυνος του τομέα Περιβάλλοντος του ΠΑΣΟΚ κ. Σπύρος Κουβέλης δήλωνε οτι: «Απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων προς αποφυγή και καταπολέμηση της ρύπανσης από τυχόν διαφυγούσες ποσότητες καυσίμων και λοιπών ρυπογόνων ουσιών, η άμεση απάντληση των καυσίμων, όπως και η ανέλκυση του ναυαγίου, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω ρύπανση της περιοχής. Μέχρι σήμερα, δεν έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα από το αρμόδιο Υπουργείο με στόχο την απάντληση των ρυπογόνων ουσιών και την απορρύπανση της θαλάσσιας περιοχής της Σαντορίνης».

Σήμερα, ως κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ξεχνάει τις υποσχέσεις του, εγκαταλείπει με ευκολία τις προεκλογικές εξαγγελίες του και παρουσιάζει μία δήθεν «παρέμβαση» η οποία είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ρίζα του. Το ΥΠΕΚΑ οφείλει να καταλάβει ότι σοβαρή περιβαλλοντική πολιτική χωρίς συνέπεια και αξιοπιστία δεν γίνεται. Και οφείλει να δώσει εξηγήσεις στους Έλληνες πολίτες και ειδικά στους κατοίκους της Σαντορίνης γιατί εγκατέλειψε την υπόσχεση που είχε δώσει για ανέλκυση του ναυαγίου. Με ανακοινώσεις – πυροτεχνήματα δεν δίνονται λύσεις στα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.»


Για το ίδιο θέμα ερώτηση προς τις κ.κ. Υπουργούς , Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και τον κ.Υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης,
κατέθεσαν στην Βουλή οι βουλευτές του Συριζα Αλέξης Τσίπρας, Θοδωρής Δρίτσας και Γρηγόρης Ψαριανός.

Σύμφωνα με το κείμενο και τις ερωτήσεις,

Στις 5 Απριλίου 2010 συμπληρώνονται 3 χρόνια από τη βύθιση του Κ/Ζ Sea Diamond στον όρμο της Καλντέρας της Σαντορίνης.
Από την αρχή φορείς και κάτοικοι του νησιού, αλλά και των παρακείμενων νησιών ξεκίνησαν ένα διαρκή, πολύπλευρο και πολυμέτωπο αγώνα με αίτημα τη συνδυασμένη απάντληση των καυσίμων και την ανέλκυση και απομάκρυνση του ναυαγίου.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση ουδέποτε επίσημα και ρητά αμφισβήτησε την αναγκαιότητα της διπλής αυτής επιχείρησης. Αντίθετα μάλιστα. «… Αυτή είναι η υποχρέωση και σε αυτήν επιμένουμε», είχε με έμφαση δηλώσει επίσημα ο τότε Υφυπουργός Υ.Ε.Ν.Α.Ν.Π. κ. Παν. Καμένος
Εν τούτοις, η Κυβέρνηση της Ν.Δ. υλοποίησε μόνο το έργο της απάντλησης. Με δήλωση του όμως ο τότε Υπουργός Υ.Ε.Ν.Α.Ν.Π. υποσχέθηκε ότι θα απευθυνθεί σε έγκυρους επιστημονικούς φορείς, καλώντας τους να τεκμηριώσουν ενδεχόμενη «ανάγκη περαιτέρω ενεργειών, όπως η ανέλκυση του πλοίου». Και επαναδεσμεύτηκε: «… Στην περίπτωση κατά την οποία η ανέλκυση κριθεί αναγκαία, θα προχωρήσουμε επιβάλλοντάς την – όποιο και αν είναι το κόστος της – σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, τα επιστημονικά δεδομένα, αλλά και τις αρχικές μας δεσμεύσεις».
Ουδεμία τέτοια μελέτη είδε το φως της δημοσιότητας έκτοτε, αλλά όπως κατήγγειλαν τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Θηραίων Πολιτών για το SEA DIAMOND, παρά τις επίμονες και επίπονες προσπάθειές τους κανείς δεν τους ενημέρωσε επίσημα ούτε και για τα αποτελέσματα της απάντλησης.

Όλα αυτά ως τις 18.03.2010. Οπότε τελείως αναπάντεχα το Υ.Π.Ε.Κ.Α. εξέδωσε Δελτίο Τύπου με το οποίο ανακοινώνεται ότι το Υπουργείο αναθέτει στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Θήρας να υλοποιήσει πρόγραμμα περιβαλλοντικής προστασίας της θαλάσσιας περιοχής της Σαντορίνης σε συνεργασία με την πλοιοκτήτρια εταιρεία Luis Hellenic Cruises. Παραδέχεται δηλαδή το Υ.ΠΕ.ΚΑ εμμέσως πλην σαφώς ότι υπάρχει διαρκής απειλή και φαίνεται να επιβεβαιώνει τις γνώμες έγκυρων επιστημόνων και περιβαλλοντικών οργανώσεων, που από την αρχή συνέκλιναν στην άποψη ότι η παραμονή του ναυαγίου στο βυθό της Καλντέρας, ακόμα και μετά την απάντληση των καυσίμων, θα ενείχε πολλαπλούς κινδύνους περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και ότι κάθε καθυστέρηση όχι μόνο θα πολλαπλασίαζε αυτούς τους κινδύνους αλλά και θα μεγιστοποιούσε τις δυσκολίες του έργου.

Παρόλα αυτά η κ.Υπουργός αποσιωπά πλήρως το ζήτημα της ανέλκυσης.
Με βάση τα παραπάνω, ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί

1. Εγκαταλείπει τελικά η κυβέρνηση το σχέδιο ανέλκυσης του κ/ζ Sea Diamond από τον βυθό της Καλντέρας;
2.Έχει λάβει υπόψη της η κυβέρνηση τα επιχειρήματα και την έγκυρη επιστημονική άποψη των περιβαλλοντικών οργανώσεων;
3. Θα μεριμνήσει ώστε η πλοιοκτήτρια εταιρεία θα αναλάβει τα έξοδα ανέλκυσης;


Αυτά, εν ολίγοις, σε οτι αφορά τις τελευταίες εξελίξεις, και για να κλείσουμε με κάτι ευχάριστο για να γελάσει λίγο το χειλάκι μας,
θυμήθηκα μια δήλωση η οποία μετράει τα χρονάκια της κι αυτή,

Δήμαρχος Θήρας 2007 (συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου) «όποιος νομίζει οτι θα γίνει «ήρωας» με το βαπόρι, θα την πατήσει»
(μάντης ήσασταν; οχι ,λέει, πολιτικός..)
Παρόλ αυτά, εχω μια απορία, άμα γίνει κανείς «οσιομάρτυρας» μετράει; Γιατί σε λίγο όπως μας πάνε, θα γίνουμε όλοι.. (πόσο μάλλον απο τα σταυροκοπήματα που κάνουμε, μη και τουμπάρει και πάει παρακάτω...)

μοιάζει με στάνη νησιού;

με την πρώτη ματιά, οχι.

για τους γνώστες όμως, και για τους καλούς παρατηρητές (δεν απευθυνόμαστε όμως μόνο σε αυτούς) είναι. στάνη νησιού. της Σαντορίνης, απο την ευρύτερη περιοχή της Βλυχάδας.



κι όπως μου είπε ενας άνθρωπος την "ημέρα της φωτογράφισης" (!)

"εμείς" (σσ που ασχολούμαστε με τη γη και τα ζώα) "είμαστε χρήσιμοι άνθρωποι για την Ελλάδα".

κι ομολογώ, οτι ετσι (αυτην την χρησιμότητα) δεν το είχα σκεφτεί. κι όμως είναι αλήθεια. οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γή είναι χρήσιμοι για την Ελλάδα.

(ήταν και μέρες που ... έβρεχε καρπαζιές -οικονομικές- για την χώρα μας , κι΄όσο να ναι ήμασταν σε μια εθνική έξαρση!)

.....

.................

..................

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

γφγ βξτυρβωεθ

......

..............

μμμμ...........

..

take five (senses)
Ακούω για «ανταποδοτικότητα» στην συμμετοχή του νησιού στις τουριστικές εκθέσεις και (επιμένω να) απορώ. Πως μετριέται -στην παρούσα φάση- η ανταποδοτικότητα; Ανάλογα με τα έντυπα που διανέμονται;


Πρόσφατα και με καθυστέρηση βρέθηκε στα χέρια μου μια ανακοίνωση του Δήμου σύμφωνα με την οποία "ο Δήμος Θήρας" ήταν ο μοναδικός Δήμος της Ελλάδας που συμμετείχε με δικό του περίπτερο, αλλά και με ειδικές ενέργειες δημοσίων σχέσεων, εγκαινιάζοντας τη νέα τουριστική διαφημιστική καμπάνια με σύνθημα "Sanorini five senses gallery"



Και αναρωτιέμαι, αν αυτό είναι καλό ή κακό. το οτι ο Δήμος της Σαντορίνης ήταν ο μόνος που συμμετείχε.

οι άλλοι δηλαδή, και δόξα το θεό είναι πολλοί, δεν θέλανε; δεν το ξέρανε; δεν μπορούσανε;...

όπως και να εχει, για μια ακόμη φορά υπάρχουν επαγγελματικοί φορείς που υποστηρίζουν οτι δεν εχουν ιδέα (και ως εκ τούτου δεν τους εχει ζητηθεί να πουν και καμιά..) για τις αποστολές του Δήμου Θήρας στις εκθέσεις.

«πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε»..
Βγαίνω καμμιά φορά εξω και κουβεντιάζω με κόσμο που μιλάει «καθαρά» για τα προβλήματα και παράπονά του και δεν σκέπτεται και πολύ-πολύ τις «ισορροπίες» αλλά -σαφώς- νοιάζεται να πηγαίνει καλά το μαγαζί και η γειτονιά του.
Σωστό;
Σωστό...

έγινε η μέρα, νύχτα, μου φαίνεται...

δυστυχώς, το μάθαμε κι αυτό,

το περιστατικό έγινε, σύμφωνα και με εκτιμίσεις της Πυροσβεστικής, στις 2 τα ξημερώματα του Σαββάτου, στην παραλία του Καμαριού.

Άγνωστοι δράστες έβαλαν φωτιά και έκαψαν τις ξύλινες ξαπλώστρες του καφέ εστιατορίου Navy's που βρίσκονταν στοιβαγμένες στην μπροστινή πλευρά του καταστήματος στην παραλία. Οι ιδιοκτήτες του καταστήματος έχουν ήδη κινήσει τις προβλεπόμενες διαδικασίες ενω σύμφωνα με σχόλιο που αναρτήθηκε στην σελίδα του Navy's στο facebook

"...ντροπή!!!!...το ΚΑΜΑΡΙ ανήκει σε ΟΛΟΥΣ και όχι σε ΛΙΓΟΥΣ (όπως πιστεύουν)!!"

Μας το θύμισε.
Πέρα απο αυτό το βρήκε και το ανέβασε στο group «Μεγαλοχώρι» στο facebook ο Γιώργος Δαμασκηνός απο το Μεγαλοχώρι.
Πρόκειται για ενα βίντεο-ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης για το Πάσχα στη Σαντορίνη που γυρίστηκε το 2007. Μεγάλο κομμάτι του βίντεο αναφέρεται στο Μεγαλοχώρι.
Κι η αλήθεια είναι οτι δεν το είχαμε, ευτυχώς όμως κάποιος το είχε γράψει.

Follow the link!

η ανάρτηση που χρωστάω (η υποχρέωση δηλαδή!)

Πρόκειται για το εντιτόριαλ της προτελευταίας Athens Voice (Νο294) του Φώτη Γεωργελέ.

Οφείλω να πώ οτι διαβάζω όλα τα εν λόγο εντιτόριαλς ανελλειπώς και αδιαλείπτως, πλήν όμως (και θα συμφωνήσω με ενα απο τα σχόλια) αυτό είναι ενα απο τα καλύτερα.
«μεταφέρω» μια μόνο παράγραφο και για τα υπόλοιπα, ακολουθήστε το ... λίνκ!


Προοδευτικό είναι ό,τι σε σώζει απ’ τα χειρότερα.

Όταν το φουντάρεις το μαγαζάκι, πας στους δανειστές σου, στις τράπεζες, και σου λένε, κόψε απ’ όπου μπορείς, μάζεψε απ’ όπου μπορείς, για να μειώσεις το άνοιγμα. Κι αυτό κάνεις, και συνήθως το κάνεις άτσαλα και όχι πολύ δίκαια. Και όσο καθυστερείς να το κάνεις, τόσο χειρότερο και πιο άδικο είναι. Αυτό μας συμβαίνει τώρα. Σου λένε, όμως, και κάτι άλλο. Βρες τώρα και τι θα κάνεις για να πάψεις να μπαίνεις μέσα, να πάψεις να έχεις έλλειμμα. Αυτό μας λέει η ευρωπαϊκή κοινότητα, όχι τώρα, πολλά χρόνια πριν. Γιατί αν δεν κάνεις τις δομικές μεταρρυθμίσεις για να γίνει η δημόσια διοίκηση αποτελεσματική και η οικονομία ανταγωνιστική, τι νόημα έχουν τα πρόσφατα μέτρα, οι περικοπές των αποδοχών και οι έμμεσοι φόροι; Του χρόνου θα ξαναπείς περικοπές στους δημόσιους υπάλληλους, θα πας το ΦΠΑ στο 30%;

Εχω «κολλήσει» με το πατινάζ στον πάγο αυτές τις μέρες .. φανταστικό είναι,
απο τις σταθερές επιλογές της ΕΡΤ..
κι αν δεν άκουγα πριν απο λίγο τη φράση οτι
«το ρίσκο στον πρωταθλητισμό είναι απαραίτητο. κι οτι πρέπει να επιβραβευεται, ή να επιβραβευεται λίγο παραπάνω»
δεν θα έγραφα το σχόλιο.. αλλά μου άρεσε τόσο πολύ αυτη η φράση..
«το ρίσκο πρέπει να επιβραβεύεται»
Νομίζω οτι η κουβέντα (οφείλει να ) ταιριάζει σε πολλά πράγματα..

Α, και το εξής φοβερό, οι μισοί αθλητές είναι Κινέζοι, πλήν όμως ανήκουν σε δεκάδες εθνικότητες. Τον βλέπεις δηλαδή τον αθλητή Κινέζο, αλλά είναι σου λέει Καναδός... Κι αμα δεν είσαι ανοιχτός άνθρωπος, μπερδεύεσαι...

«γιατί δεν συμμετέχει η ελλάδα;» (εσείς το πάτε γυρεύοντας..)
Τι γυρευει η αλεπού στο παζάρι;
Η Ελλάδα, ως γνωστό, είναι «αλεπού», αμα δεν τα πιάσει με την μία τα σταφύλλια (τα κάνει κραμαστάρια) κάθετε και τα κοροιδευει μετά, ούτε πολυσκοτίζεται ούτε πολυαγωνίζεται να πάει να τα πιάσει. «ας τα σου λέει, μπορεί και να πέσουνε»
και μέχρι τότε το ρίχνει στο ραχάτι, βολεύεται και στον ήλιο να γυαλίσει η γούνα της κι απο δω παν κι άλλοι...


σοβαρά τώρα, αυτά τα σπόρ θέλουνε υποδομή (και δουλειά και οργάνωση φυσικά)
που δεν την έχει η Ελλάδα (παρόλ’ αυτά έχουμε ήλιο) επίσης θέλουνε επένδυση και πολύ μα πολύ πίστη... και που να ξεκινάς κιόλας οπότε θές τουλάχιστο μια 10 ετία για να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά ...



Κατ τα άλλα...
«μπουκιά και συγχώριο» Με όλη τη σημασία των λέξεων!...μ αρέσει γιατί προβάλει αυθεντικούς ανθρώπους...

Στα «ενημερωτικά» μας, δεν ξεχνιόμαστε καθόλου,
Οι επόμενες αναρτήσεις θα χουν τοπικό ενδιαφέρον!
(εκτός απο την πρώτη επόμενη που οφείλω να ανεβάσω..εχω υποχρέωση δηλαδή!)

Σάββατο 27 Μαρτίου

τις είχα υποσχεθεί!
κι οχι τίποτε άλλο, αλλά για θυμόμαστε, μερικά χρονάκια αργότερα πότε και με τι καιρό στολίζαμε κάθε χρόνο τον "Λάζαρο"
γιατί, κάποιες κυρίες μου είπαν οτι πέρσυ και πρόπερσυ ο καιρός δεν ήταν και τόσο καλός, κι οτι είχε συννεφιά και φύσαγε (δεν το θυμόμουν...)
για τον "Λάζαρο" του 2010 πάντως θα πρέπει να θυμόμαστε οτι η μέρα ήταν λαμπρότατη και ζεστή!





Νο1 ο Λάζαρος στολισμένος, πρωτού "σηκωθεί"
Νο 2 ο Λάζαρος, η κόρη μου, κι άλλα παιδάκια
Νο3 ο Λάζαρος σηκωμένος και "γκρό πλάν" τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου "το Μετόχι"




















......................
.................. ........................
...............