Ένα κείμενο πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο με αφορμή τις
ερχόμενες εκλογές και σχετικά με τις προοπτικές, και ιδίως τις
"πράσινες", εξόδου απο την κρίση, συνέταξαν τα μέλη του συνδυασμού
"οικολογικός άνεμος" Νοτίου Αιγαίου. Το κείμενο υπογράφει ο
ευρωβουλευτής των "οικολόγων πρασίνων" και επικεφαλής του συνδυασμού
"οικολογικός άνεμος" Νίκος Χρυσόγελος.
Σύμφωνα με ορισμένα απο τα σημαντικότερα σημεία του
κειμένου, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στην σελίδα www.ecoanemos.wordpress.com
"Ο Τρίτος δρόμος, ο ευρωπαϊκός δρόμος της λογικής και
της δημοκρατίας για έξοδο από την κρίση."
Η αδιέξοδη, η ανόητη και η τρελή πολιτική
Σε συνθήκες πόλωσης, οργής, πανικού και φόβου ίσως δεν
είναι εύκολο να αναπτύξει η κοινωνία μια στρατηγική που βασίζεται στην λογική.
Όμως σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες επιβεβαιώνεται η αξία της πολιτικής ως
μεθόδου επίλυσης των προβλημάτων.
Οι Πράσινοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και σε κάθε
χώρα εξέφρασαν από την αρχή της κρίσης και συνεχίζουν να εκφράζουν και σήμερα
την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα αλλά και την υποστήριξή τους προς
μεταρρυθμίσεις που επιβάλλεται να κάνει η ελληνική κοινωνία για να επιβιώσει.
Αυτό αναδείξαμε πρόσφατα από κοινού με τον Ντάνυ Κον Μπεντίτ, συν-πρόεδρο της
ομάδας των Πράσινων, σε συνέντευξη τύπου στο Ευρωκοινοβούλιο
(http://youtu.be/M3fH1c2hxzs)ο και αυτό θα κάνουμε κατά την συνάντηση με τον κ.
Μπαρόζο, την Τρίτη 12 Ιουνίου, στο Στρασβούργο, όταν θα έρθει στην συνεδρίαση
των Πράσινων Ευρωβουλευτών για να του παρουσιάσουμε τις αλλαγές που πρέπει να
γίνουν στις ευρωπαϊκές πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Η πορεία που ακολουθήθηκε από την Ελλάδα τις τελευταίες
δεκαετίες ήταν αδιέξοδη. Πελατειακές σχέσεις, ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα,
διαφθορά, αναποτελεσματικό και γραφειοκρατικό κράτος - οικόπεδο προς διανομή,
τεράστια σπατάλη πόρων που ανήκουν στα παιδιά μας, καταστροφή του περιβάλλοντος
που είναι η βάση για βιώσιμη ευημερία, ανύπαρκτες κοινωνικές και
περιβαλλοντικές υποδομές παρά τα τεράστια ποσά των ευρωπαϊκών πακέτων.
Η προσπάθεια αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων
της χώρας από το 2009 βασίστηκε σε μια πολιτική που είναι ανόητη, γιατί οδηγεί
στην διάλυση της κοινωνικής συνοχής, της πραγματικής οικονομίας και σε
πρωτοφανή ανεργία. Πολλές από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές αντιβαίνουν στις
ευρωπαϊκές. Καμία χώρα δεν θα μπορούσε να
αντιμετωπίσει τα διαρθρωτικά προβλήματά της αλλά και τις συνέπειες μιας
στρεβλής ανάπτυξης της ευρωζώνης με αυτόν τον κοινωνικά άδικο τρόπο, σε τόσο
λίγο χρόνο, προωθώντας οριζόντια περιοριστικά μέτρα σε βάρος κυρίως των
λιγότερα ευνοημένων. Η λογική λέει ότι για να πετύχουν κοινωνικές και
οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αυτές πρέπει να είναι ισόρροπες, να έχουν συζητηθεί
με την κοινωνία και τους φορείς της και να υποστηρίζονται από την πλειοψηφία
της κοινωνίας.
Υπάρχει, όμως, περίπτωση να ακολουθηθεί – στην προσπάθεια
να αντιμετωπιστεί αυτή η ανόητη πολιτική – μια πολιτική που οδηγεί στην τρέλα,
είτε με την μορφή αντιδημοκρατικών πρακτικών, συνθηκών βίας και πλήρους
διάλυσης είτε/και με την μονομερή καταγγελία του Μνημονίου που οδηγεί στην
έξοδο από την ευρωζώνη σε συνθήκες άτακτης χρεοκοπίας και σε επιστροφή όχι μόνο
στην δραχμή αλλά και σε συνθήκες που επικρατούσαν πολλές δεκαετίες πριν.
Ο τρίτος δρόμος, ο δρόμος της λογικής
Εμείς, οι Πράσινοι, προτείνουμε έναν τρίτο δρόμο, μια
"τρίτη" στρατηγική, αυτή της λογικής και της εμβάθυνσης της
δημοκρατίας, μια στρατηγική που επιδιώκει, διαμορφώνοντας συμμαχίες σε
ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλάζοντας τις δομές της διοίκησης και κινητοποιώντας την
κοινωνία:
(α) Προσαρμογή των όρων του μνημονίου στις ευρωπαϊκές
πολιτικές και αξίες όσον αφορά στην απασχόληση, την εξάλειψη της φτώχειας, τον
κοινωνικό διάλογο και την αειφορία (βιωσιμότητα).
(β) Ένα πράσινο επενδυτικό σχέδιο στη βάση ενός Πράσινου
New Deal για την αναζωογόνηση της οικονομίας, την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας
και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
(γ) Την κατά προτεραιότητα ενίσχυση των κοινωνικών και
περιβαλλοντικών υποδομών και υπηρεσιών ώστε να εξισορροπηθεί η απώλεια
εισοδημάτων (σε αντίθεση με την αριστερά που υπόσχεται γρήγορη αποκατάσταση των
μισθών, κάτι εκτός πραγματικότητας) και διόρθωση ακραίων επιλογών στους μισθούς
και συντάξεις, που έχουν οδηγήσει σε αδυναμία επιβίωσης μεγάλων τμημάτων του
πληθυσμού.
(δ) Την παράταση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων
(για μείωση ελλείμματος, χρέους όπως προβλέπονται για όλες τις άλλες χώρες της
ευρωζώνης), κατά δύο χρόνια (2016 αντί για το 2014) και χρηματοδότηση αυτής της
παράτασης (θα κοστίσει περίπου 30-35 δις επιπλέον) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό
Σταθερότητας (EMS).
(ε) Ρευστότητα στην πραγματική οικονομία στοχευμένα για ενίσχυση των
ΜΜΕ, των ανέργων νέων και κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, ώστε να
αναζωογονηθεί η πραγματική οικονομία. 
