Έκκληση απηφθυνε (23.10) ο αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων κ. Πουσσαίος για λήξη της απεργίας των Ναυτεργατών και για άρση της απομόνωσης των νησιών, προς την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία.
Όπως επισημαίνει στην επιστολή του "η παρατεταμένη απεργία των Ναυτεργατών για όγδοη συνεχόμενη ημέρα, που κρατά δεμένα τα πλοία στα λιμάνια, έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στα νησιά μας. Οι νησιώτες για ακόμα μια φορά γίνονται θύματα των όποιων επιλογών και αποφάσεων.
Η αναζήτηση λύσεων δεν μπορεί πλέον να εξαντλείται, τιμωρώντας τους κατοίκους των νησιών και εγκλωβίζοντάς τους μαζί με τους τουρίστες, που επέλεξαν να κάνουν διακοπές στη χώρα μας αυτή την εποχή με στόχο καλύτερες και πιο ποιοτικές υπηρεσίες. Για άλλη μια φορά η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό καταρρακώνονται.
Οι κάτοικοι των νησιών εύλογα αγανακτούν και διαμαρτύρονται, καθώς αντιμετωπίζουν ελλείψεις αγαθών πρώτης ανάγκης και βασικών υπηρεσιών.
Απευθύνουμε έκκληση για λήξη της απεργίας. Οι νησιώτες απαιτούν σεβασμό και εξασφάλιση της κάλυψης των αναγκών τους".
Σχόλιο συνδιασμένο με μια απορία.
Εαν ήθελα (και μπορούσα φυσικά..) να γράφω "δυνατά" κείμενα - σχόλια, σαν αξιόλογους συναδέλφους μου, (ή σαν απελπισμένους υπουργούς;;) τι θα έπρεπε να γράψω ή, να βάλω τίτλο στο γεγονός; (της επιστολής, βεβαίως βεβαίως και με όλον τον σεβασμό)
"σαν πόρνες που περιμένουν -αλλά δεν βλέπουν- στον (ναυτικό..) ορίζοντα πελάτη(;)..."
Μόνον που σε εμάς, τους "νησιώτες" δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, οπότε δικαιολογείται το γεγονός οτι είμεθα πεπειραμένοι και προετοιμασμένοι και για σκληρότερα "εμπάργκο". Σε μια εποχή που τείνουμε να κατανοούμε όλο και περισσότερο τους λόγους και τις αιτίες των αντιδράσεων καθώς και της περιορισμένης πειθούς (οι μεν εργαζόμενοι ζητούν αποφάσεις, οι δε, οι εταιρίες, νούμερα...) ανακοινώσεις των τοπικών αυτοδιοικήσεων, σε μια εποχή ενδεχομένως, που λειτουργούμε υπο το σκεπτικό του "θα δούμε.."
Παρ όλ, αυτά, τα υπο την επήρρεια των γενικότερων εξελλίξεων, σεβόμαστε πολύ και ειλικρινώς τις διαρκείς, ειλικρινείς και καλοπροαίρετες προσπάθειες των ΟΤΑ για την εξομάλυνση των καταστάσεων και την επιστροφή στους ρυθμούς της νησιώτικης καθημερινότητας, κρατώντας κατα το δυνατό, ισχυρές αποστάσεις απο την -σύγχρονη- οπτική που θέλει τα νησιά να αντιμετωπίζονται ως γειτονιές της Αθήνας.. Άλλιώς, είναι η αλήθεια μας είχε μάθει η Αυτοδιοίκηση να σκεφτόμαστε τόσα χρόνια...
Όπως επισημαίνει στην επιστολή του "η παρατεταμένη απεργία των Ναυτεργατών για όγδοη συνεχόμενη ημέρα, που κρατά δεμένα τα πλοία στα λιμάνια, έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στα νησιά μας. Οι νησιώτες για ακόμα μια φορά γίνονται θύματα των όποιων επιλογών και αποφάσεων.
Η αναζήτηση λύσεων δεν μπορεί πλέον να εξαντλείται, τιμωρώντας τους κατοίκους των νησιών και εγκλωβίζοντάς τους μαζί με τους τουρίστες, που επέλεξαν να κάνουν διακοπές στη χώρα μας αυτή την εποχή με στόχο καλύτερες και πιο ποιοτικές υπηρεσίες. Για άλλη μια φορά η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό καταρρακώνονται.
Οι κάτοικοι των νησιών εύλογα αγανακτούν και διαμαρτύρονται, καθώς αντιμετωπίζουν ελλείψεις αγαθών πρώτης ανάγκης και βασικών υπηρεσιών.
Απευθύνουμε έκκληση για λήξη της απεργίας. Οι νησιώτες απαιτούν σεβασμό και εξασφάλιση της κάλυψης των αναγκών τους".
Σχόλιο συνδιασμένο με μια απορία.
Εαν ήθελα (και μπορούσα φυσικά..) να γράφω "δυνατά" κείμενα - σχόλια, σαν αξιόλογους συναδέλφους μου, (ή σαν απελπισμένους υπουργούς;;) τι θα έπρεπε να γράψω ή, να βάλω τίτλο στο γεγονός; (της επιστολής, βεβαίως βεβαίως και με όλον τον σεβασμό)
"σαν πόρνες που περιμένουν -αλλά δεν βλέπουν- στον (ναυτικό..) ορίζοντα πελάτη(;)..."
Μόνον που σε εμάς, τους "νησιώτες" δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, οπότε δικαιολογείται το γεγονός οτι είμεθα πεπειραμένοι και προετοιμασμένοι και για σκληρότερα "εμπάργκο". Σε μια εποχή που τείνουμε να κατανοούμε όλο και περισσότερο τους λόγους και τις αιτίες των αντιδράσεων καθώς και της περιορισμένης πειθούς (οι μεν εργαζόμενοι ζητούν αποφάσεις, οι δε, οι εταιρίες, νούμερα...) ανακοινώσεις των τοπικών αυτοδιοικήσεων, σε μια εποχή ενδεχομένως, που λειτουργούμε υπο το σκεπτικό του "θα δούμε.."
Παρ όλ, αυτά, τα υπο την επήρρεια των γενικότερων εξελλίξεων, σεβόμαστε πολύ και ειλικρινώς τις διαρκείς, ειλικρινείς και καλοπροαίρετες προσπάθειες των ΟΤΑ για την εξομάλυνση των καταστάσεων και την επιστροφή στους ρυθμούς της νησιώτικης καθημερινότητας, κρατώντας κατα το δυνατό, ισχυρές αποστάσεις απο την -σύγχρονη- οπτική που θέλει τα νησιά να αντιμετωπίζονται ως γειτονιές της Αθήνας.. Άλλιώς, είναι η αλήθεια μας είχε μάθει η Αυτοδιοίκηση να σκεφτόμαστε τόσα χρόνια...
