Απο τις σοφότερες κουβέντες που ‘χω ακούσει ..
Στο νησί κατοικούν (μένουν και δουλεύουν δηλαδή) δυό βασικές κατηγορίες ανθρώπων. (φαντάζομαι οτι και σε άλλα τουριστικά νησιά το ίδιο συμβαίνει).
Οι «ντόποιοι» και οι «ξένοι». Με τους πρώτους, στην πλειονότητά τους, να χουν «φάει με το κουτάλι» το νησί και να εχουν ωριμάσει στα θέλω, τις ιδέες και τις ανάγκες τους, και τους δευτερους να κουβαλάνε τον ενθουσιασμό, την φρεσκάδα, και την φαντασία τους για τον τόπο. Το συμπέρασμα; Οτι ο καθένας βλέπει το περιβάλλον του κατα πως ξέρει και τον βολευει (με την καλή την έννοια)
Μπορεί πάλι να μιλήσει κανείς για «παλιούς» και «καινούργιους».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαφορετικότητας στην αντίληψη , η αρχιτεκτονική των γκρεμών, όπου σίγουρα αξίζει εστω για κάποιες μέρες να μείνει κανείς και να ζήσει την ομορφιά της ανατολής του ήλιου, της δύσης του, του γαλάζιου της θάλασας και του ουρανού, πλήν όμως δεν είναι και το πιο ευκολο μέρος για να φτιάξει κανείς την μονιμη κατοικία του και να μεγαλώσει τα παιδιά του. Μια απο τις αντιθέσεις του τόπου μας...