Σύμφωνα με την ερώτηση των Δημήτρη Αναγνωστάκη, Γιώργου
Κυρίτση και Νίκου Τσούκαλη προς τον Υπ. Πολιτισμού,
Θέμα: «Σχετικά με τη διακοπή χρηματοδότησης στον
αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου Θήρας».
Ως έργο της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, οι
ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Θήρας ξεκίνησαν το 1967 από τον αείμνηστο Ακαδημαϊκό
Σπυρίδωνα Mαρινάτο ενταγμένες στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Στις δεκαετίες που πέρασαν η αρχαιολογική σκαπάνη
έφερε στο φως όχι μόνο εξαιρετικής διατήρησης πολυώροφα αρχιτεκτονικά μνημεία,
αλλά και έναν τεράστιο πλούτο από σκεύη και εργαλεία καθημερινής χρήσης.
Μεγάλα αποθηκευτικά πιθάρια, συχνά με κατάλοιπα των
αγαθών που φυλάσσονταν σ’ αυτά (κριθάρι, φάβα, φακές, αλεύρι, αμύγδαλα,
ξεραμένα σύκα, παστωμένα ψάρια, σαλιγκάρια κλπ.) παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες
για τις αγροτικές καλλιέργειες, για τον τρόπο διαχείρισης των προϊόντων, για το
διαιτολόγιο των προϊστορικών κατοίκων του Αιγαίου γενικότερα. Τις πληροφορίες
αυτές συμπληρώνουν και εμπλουτίζουν τα πάσης φύσεως αποθηκευτικά ή επιτραπέζια
πήλινα σκεύη με ζωγραφική διακόσμηση που απεικονίζει θέματα από την πανίδα και
την χλωρίδα της εποχής.
Ο ενταφιασμός της προϊστορικής πόλης κάτω από παχιές
ηφαιστειογενείς αποθέσεις συνέβαλε στην καλή διατήρηση των πάσης φύσεως
ευρημάτων, από την μελέτη των οποίων καθίσταται δυνατή η ανάπλαση μιας όσο
γίνεται πιο πιστής εικόνας της κοινωνίας που έζησε εκεί.
Σχεδόν όλα τα κτήρια, που έχουν μέχρι σήμερα
αποκαλυφθεί, κοσμούνταν με τοιχογραφίες, οι οποίες σε συνδυασμό με τα κινητά
ευρήματα αποκαλύπτουν το υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και την αστική νοοτροπία της
κοινωνίας του 18ου/17ου αιώνα π. Χ. στη Θήρα.
Οι τοιχογραφικές αυτές συνθέσεις, όπως γίνονται
προσιτές τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στο ευρύτερο κοινό, είναι το
αποτέλεσμα υπομονετικής, πολύχρονης και πολυδάπανης εργασίας Ελλήνων
επιστημόνων και συντηρητών, οι οποίοι έχουν αποθησαυρίσει τη γνώση τουλάχιστον
τριών γενεών ομοτέχνων τους. Είναι ακριβώς αυτή η εμπειρία που έχει αναδείξει
τους συντηρητές του Ακρωτηρίου σε μοναδικούς δασκάλους, η φήμη των οποίων έχει
ξεπεράσει τα όρια της χώρας. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρεί η επιδίωξη πανεπιστημίων
της αλλοδαπής να εξασφαλίσουν θέσεις εκπαίδευσης και πρακτικής εξάσκησης δικών
τους φοιτητών.
Ωστόσο, για τέταρτη χρονιά εφέτος, το Υπουργείο
Πολιτισμού έχει διακόψει την χρηματοδότηση με σοβαρότατες επιπτώσεις στο
επιτελούμενο έργο στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου.
Χάρη στην οικονομική στήριξη φίλων της ανασκαφής,
μέσω του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα σωματείου «Εταιρεία Στήριξης Σπουδών
Προϊστορικής Θήρας», τα εργαστήρια αυτά λειτούργησαν υποτυπωδώς με ελάχιστο
προσωπικό κατά τα τελευταία τρία χρόνια, ώστε να μη χαθεί η γνώση και η
εμπειρία των συντηρητών.
Δυστυχώς, αυτό δεν κατέστη δυνατό για το 2014 με
συνέπεια τα εργαστήρια συντήρησης να παραμένουν κλειστά, παρά το γεγονός ότι
στις αποθήκες φυλάσσονται ακόμη σπαράγματα τοιχογραφικών συνθέσεων εκατοντάδων
τετραγωνικών μέτρων. Επιπρόσθετα, οι συντηρητές αναζητώντας αλλού εργασία για την
επιβίωσή τους αποκόπτονται από το κατ’ εξοχήν έργο τους δημιουργώντας ένα
τεράστιο κενό στην παράδοση που έχει αναδείξει το Ακρωτήρι σε φυτώριο για νέους
συντηρητές παγκοσμίως.
Δεδομένης της σπουδαιότητας του Ακρωτηρίου της
Θήρας, ενός από τους σημαντικότερους και καλύτερα σωζόμενους προϊστορικούς
οικισμούς στον ελλαδικό χώρο,
Δεδομένου ότι δεν μπορεί να υπάρξει τουριστική
ανάπτυξη, χωρίς τον απαιτούμενο σεβασμό στην πολιτιστική μας κληρονομιά,
Δεδομένης της θεαματικής αύξησης εισπράξεων στο
Ακρωτήρι Θήρας, καθώς σύμφωνα με το Παρατηρητήριο που ενημερώνεται για τους
επισκέπτες και τα έσοδα των μουσείων, η αύξηση που σημειώθηκε στον εν λόγω
αρχαιολογικό χώρο από τον Απρίλιο του 2013 μέχρι τον Απρίλιο του 2014 ανέρχεται
στο 115,81%,
ερωτάται
ο αρμόδιος Υπουργός:
Πώς
πρόκειται να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διακοπής χρηματοδότησης στον
αρχαιολογικό χώρο Ακρωτηρίου Θήρας που έχει επιφέρει σοβαρότατες επιπτώσεις στο
επιτελούμενο έργο στον εν λόγω αρχαιολογικό χώρο, με αποτέλεσμα: α. να έχει
διακοπεί κάθε είδους εργασία σ’ αυτόν, β. να έχει γίνει προβληματική η
συντήρηση των κινητών ευρημάτων στα πολύ καλά οργανωμένα επιτόπια εργαστήρια;
