Σύμφωνα με το κείμενο,
Όχι, δεν είναι
τίτλος ταινίας. Είναι το φετινό θλιβερό φθινόπωρο.
Είναι οι μαύρες
μέρες που ζούμε ως φορολογούμενοι πολίτες. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι
εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι νέοι που μεταναστεύουν στο εξωτερικό υπό το
κράτος της εγχώριας απελπισίας.
Με φόντο την
εγκληματική δράση της παραστρατιωτικής συμμορίας της χρυσής αυγής, που
παραπλανά ανυποψίαστους πολίτες, «ντυμένη» το μανδύα του πολιτικού κόμματος.
Στη μαύρη σκιά
της άγριας δολοφονίας του 34χρονου μουσικού Παύλου Φύσσα από το οπλισμένο χέρι
του νεοναζί χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά.
Δεκάδες χιλιάδες
εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα βρίσκονται στους δρόμους. Ξεσηκώθηκαν και απεργούν
για 2η εβδομάδα αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα κυβέρνησης και τρόϊκα, με την
πολιτική των μνημονίων και τον εφιάλτη των νέων οικονομικών μέτρων.
Αντιμέτωποι με
χιλιάδες απολύσεις, με αναξιοπρεπείς μισθούς, με κατάργηση «εν μια νυκτί»
ειδικοτήτων τεχνικής εκπαίδευσης στα επαγγελματικά σχολεία και την «παραπομπή»,
ως εκ τούτου, χιλιάδων μαθητών «στην αγκαλιά» των ιδιωτικών επαγγελματικών
κέντρων
Ένα μαύρο
φθινόπωρο.
Με τα σχολεία
κλειστά, μαθητές και γονείς «χαμένους στη μετάφραση» με ένα Λύκειο-Μινόταυρο
που σύμφωνα με τις αποφάσεις του υπουργείου παιδείας, θα τρώει τα παιδιά του,
υπό το βάρος συνεχών, εξαντλητικών εξετάσεων από το Γυμνάσιο μέχρι την
τελευταία μέρα του Λυκείου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Σαντορίνης μέσα
στο κοινωνικό τοπίο και έξω από το σκοτάδι που μας οδηγούν δηλώνει παρών.
Συμπαρίσταται
και αγωνίζεται μαζί με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων του νησιού μας
Καταδικάζει τους
φασίστες έλληνες νεοναζί και το έργο τους
Καλεί όλους τους
νέους, δίπλα στους καθηγητές και τους δασκάλους τους να είναι σε εγρήγορση: Η
υποβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου οδηγεί σε ακρότητες γονείς και παιδιά. Η
απόγνωση και η απελπισία παγιδεύει τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους νέους στα
δίχτυα του φασισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
επαναπαύεται. Ως κόμμα της αριστεράς έχει μνήμες από αγώνες εργατικούς,
πατριωτικούς, δημοκρατικούς. Γι αυτό δεν του επιτρέπεται να ξεχνά. Συνεχίζουμε
να θυμόμαστε και να τιμάμε τους στίχους που τραγούδησε ο αξέχαστος Μάνος
Λοΐζος: κι έχει σαν
στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει, δε θα περάσει ο
φασισμός
