Οι θέσεις εργασίας δεν
κατασκευάζονται ούτε με νομοθετήματα και υπουργικές αποφάσεις, ούτε και επιβολή
στις επιχειρήσεις. Δημιουργούνται από μια ακμαία και εξωστρεφή οικονομία με
αναπτυξιακό δυναμισμό. Και αυτή ακριβώς την οικονομία προσπαθούμε να
οικοδομήσουμε σήμερα. Με τις αλλαγές που
υλοποιούμε στη διάρθρωση της οικονομίας, την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς
εργασίας, το άνοιγμα και απελευθέρωση των επαγγελμάτων, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. όλες αυτές οι
μεταρρυθμίσεις απευθύνονται στην επόμενη, καλύτερη μέρα της οικονομίας, η οποία
θα έρθει πολύ συντομότερα από ότι μερικοί πιστεύουν.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή
την περίοδο, μεγαλύτερη απήχηση και απορροφητικότητα έχουν τα προγράμματα
διατήρησης του προσωπικού, δηλαδή αποτροπής των απολύσεων.
Ωστόσο, προωθούμε και
νέα, ολοκληρωμένα προγράμματα που ανταποκρίνονται περισσότερο στις απαιτήσεις
της τωρινής συγκυρίας. Π.χ. το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την απασχόληση των
νέων, στο οποίο για πρώτη φορά ενοποιούνται όλες οι δράσεις που αφορούν την
απασχόληση των νέων, από πολλά διαφορετικά υπουργεία και φορείς, σε ένα ενιαίο
και ολοκληρωμένο σχέδιο. Πρόκειται για «πακέτο» μέτρων και παρεμβάσεων που
χρηματοδοτούνται με 537 εκατ. (κοινοτικοί πόροι) και θα ωφελήσουν συνολικά
337.000 νέους.
Στο πλαίσιο αυτού του
Σχεδίου θα ξεκινήσουμε τον επόμενο μήνα, δράσεις που θα φέρουν στην εργασία
52.000 νέους (με ολοκληρωμένες διαδρομές εκπαίδευσης, πρακτικής άσκησης και
εργασιακής ενσωμάτωσης, καθώς και με πρόγραμμα νεανικής επιχειρηματικότητας).
Παράλληλα, με νέες
δράσεις προώθησης της κοινωνικής οικονομίας και της κοινωνικής
επιχειρηματικότητας, προχωρούμε στη συστηματική αξιοποίηση ενός κοιτάσματος
απασχόλησης με πολλές δυνατότητες.
Θα ήταν ψέμα αν
ισχυριζόμουν ότι ένας μισθός 586 ευρώ παρέχει σε ένα άτομο τη δυνατότητα να ζει
άνετα και να προγραμματίζει τη ζωή του.
Το ζήτημα είναι να
φτιάξουμε από την αρχή μια υγιή και παραγωγική οικονομική βάση που όχι μόνο θα
δίνει ευκαιρίες δουλειάς σε όλους, χωρίς αποκλεισμούς και κραυγαλέες
ανισότητες, αλλά θα δικαιολογεί και υψηλότερα επίπεδα εισοδημάτων. Και αυτό
μπορεί να γίνει μόνο με διαρθρωτικές αλλαγές και αλλαγή του παλαιού
υποδείγματος ανάπτυξης που έχει φτάσει στα όρια του.
