Για το ίδιο θέμα σε ανακοίνωσή του με τίτλο "Μεταφορικό ισοδύναμο: Ένα ακόμα ψέμα της κυβέρνησης" ο Συνδιασμός "Πολίτες Κόντρα στον Καιρό" αναφέρει οτι,
Την ώρα που οι νησιώτες πλήττονται από την απαράδεκτη αύξηση των ναύλων που επέβαλλαν τα εφοπλιστικά συμφέροντα, νέα ψυχρολουσία για το νησιωτικό κόσμο της χώρας αποτελούν τα αποτελέσματα των πρόσφατων συνομιλιών που είχαν στις Βρυξέλλες με ανώτατα στελέχη των Γενικών Διευθύνσεων Περιφερειακής Ανάπτυξης και Μεταφορών, ο Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων Γ. Πουσσαίος και ο Δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης Γ. Δεκαβάλλας.
Στις συνομιλίες αυτές αποκαλύφθηκε από τους κοινοτικούς -σε αντίθεση με όσα διαβεβαίωναν οι κυβερνητικοί παράγοντες ότι στο θέμα της επιδότησης του εισιτηρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει καμία αντίρρηση, ωστόσο κάτι τέτοιο έχει να κάνει με την γενικότερη οικονομική πολιτική του κάθε κράτους – μέλους, το οποίο μόνο με δικά του οικονομικά μέσα επιτρέπεται να χρηματοδοτήσει για να επιτευχθεί χαμηλότερο κόστος για το εισιτήριο των επιβατών και για τις μεταφορές γενικότερα.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση σε εποχή μνημονίου και γενικών περικοπών, η κυβέρνηση να επωμιστεί ένα τέτοιο κόστος. Γιατί τότε όλα αυτά τα χρόνια, ο λαλίστατος Υφυπουργός Ανταγωνιστικότητας Π. Ρήγας αλλά και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί βουλευτές πουλούσαν φρούδες ελπίδες και καθρεφτάκια στους “ιθαγενείς”, καλλιεργώντας για άλλη μια φορά ψεύτικες προσδοκίες;
Αντίθετα και σύμφωνα πάντα με τα κοινοτικά στελέχη, θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από την Ε.Ε., η κατασκευή πλοίων, εφόσον υπάρξουν κοινοπρακτικά σχήματα στα οποία θα έχει συμμετοχή το Ελληνικό Δημόσιο. Προσθέτοντας επιπλέον ότι κάτι τέτοιο, είναι θέμα του εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού, τον οποίο αποφασίζει το κάθε κράτος – μέλος. Θα μπορούσε δηλαδή μέσα στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ να σχεδιαστεί και να ζητηθεί κάτι τέτοιο, όπως εντάσσονται και χρηματοδοτούνται αντίστοιχα και άλλα έργα.
Αν ισχύει λοιπόν κάτι τέτοιο, γιατί δεν διεκδικήθηκε ποτέ η επιδότηση κατασκευής πλοίων στα ελληνικά ναυπηγεία (π.χ. Νεώριο) και ούτε καν υπήρξε η σκέψη για ακτοπλοϊκούς φορείς με συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου, όπως είχαμε επισημάνει ότι ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Απλούστατα γιατί καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν ήθελε να διαταράξει τις σχέσεις της με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και να αμφισβητήσει την ασυδοσία και τα προνόμια τους.
Την ώρα που οι νησιώτες πλήττονται από την απαράδεκτη αύξηση των ναύλων που επέβαλλαν τα εφοπλιστικά συμφέροντα, νέα ψυχρολουσία για το νησιωτικό κόσμο της χώρας αποτελούν τα αποτελέσματα των πρόσφατων συνομιλιών που είχαν στις Βρυξέλλες με ανώτατα στελέχη των Γενικών Διευθύνσεων Περιφερειακής Ανάπτυξης και Μεταφορών, ο Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων Γ. Πουσσαίος και ο Δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης Γ. Δεκαβάλλας.
Στις συνομιλίες αυτές αποκαλύφθηκε από τους κοινοτικούς -σε αντίθεση με όσα διαβεβαίωναν οι κυβερνητικοί παράγοντες ότι στο θέμα της επιδότησης του εισιτηρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει καμία αντίρρηση, ωστόσο κάτι τέτοιο έχει να κάνει με την γενικότερη οικονομική πολιτική του κάθε κράτους – μέλους, το οποίο μόνο με δικά του οικονομικά μέσα επιτρέπεται να χρηματοδοτήσει για να επιτευχθεί χαμηλότερο κόστος για το εισιτήριο των επιβατών και για τις μεταφορές γενικότερα.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση σε εποχή μνημονίου και γενικών περικοπών, η κυβέρνηση να επωμιστεί ένα τέτοιο κόστος. Γιατί τότε όλα αυτά τα χρόνια, ο λαλίστατος Υφυπουργός Ανταγωνιστικότητας Π. Ρήγας αλλά και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί βουλευτές πουλούσαν φρούδες ελπίδες και καθρεφτάκια στους “ιθαγενείς”, καλλιεργώντας για άλλη μια φορά ψεύτικες προσδοκίες;
Αντίθετα και σύμφωνα πάντα με τα κοινοτικά στελέχη, θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από την Ε.Ε., η κατασκευή πλοίων, εφόσον υπάρξουν κοινοπρακτικά σχήματα στα οποία θα έχει συμμετοχή το Ελληνικό Δημόσιο. Προσθέτοντας επιπλέον ότι κάτι τέτοιο, είναι θέμα του εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού, τον οποίο αποφασίζει το κάθε κράτος – μέλος. Θα μπορούσε δηλαδή μέσα στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ να σχεδιαστεί και να ζητηθεί κάτι τέτοιο, όπως εντάσσονται και χρηματοδοτούνται αντίστοιχα και άλλα έργα.
Αν ισχύει λοιπόν κάτι τέτοιο, γιατί δεν διεκδικήθηκε ποτέ η επιδότηση κατασκευής πλοίων στα ελληνικά ναυπηγεία (π.χ. Νεώριο) και ούτε καν υπήρξε η σκέψη για ακτοπλοϊκούς φορείς με συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου, όπως είχαμε επισημάνει ότι ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Απλούστατα γιατί καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν ήθελε να διαταράξει τις σχέσεις της με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και να αμφισβητήσει την ασυδοσία και τα προνόμια τους.
