Τι κάνεις στην Σαντορίνη; ρωτούν καμιά φορά συνάδελφοι απο τον χώρο του "παραδοσιακού".
«Silence is violence» υποστηρίζουν-ασφυκτιώντας- μερικοί συντάκτες του παραδοσιακού στην Αθήνα και μάλλον δεν έχουν κι άδικο...
Η κουβέντα, καθώς φαίνεται πάντως, θα ξανανοίξει σχετικά με τον ρόλο των βουλευτών, κι αυτήν την φορά δεν θα περιοριστεί στο πώς επιλέγουν να ψηφίζουν σε ότι αφορά τα εντός κοινοβουλίου καθήκοντά τους, αλλά γενικότερα στον ρόλο τους ως μέλη μιας ομάδας που παλεύει να επιτελέσει ένα κάποιο έργο..
Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν θέλει και πολύ να «φορτώσει» η κυβέρνηση, να βαρεθεί την καζούρα βρε αδερφέ, και να γυρίσει να τους πεί, «τώρα εσείς είστε μαζί μου ή όχι;»
Τι πρόλογος κι αυτός!
Κι ενώ, για τα κανονικά, τα παραδοσιακά, πανηγύρια ήθελα να γράψω!
Τον μεγαλύτερο "Λάζαρο" της Σαντορίνης σήκωσε για μια ακόμη φορά φέτος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγαλοχωρίου "το Μετόχι". Σύμφωνα με το έθιμο που αναβίωσε και φέτος, το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου (16 Απριλίου φέτος) παιδιά του χωριού μάζεψαν λουλούδια και μαζί με τα αλισμαριά που είχαν συγκεντρώσει μεγαλύτερες γυναίκες του χωριού στόλισαν τον ύψους 5 μέτρων σταυρό που το απόγευμα της ίδιας ημέρας τοποθετήθηκε στην πλατεία του χωριού. Την αναβίωση του εθίμου παρακολούθησαν φέτος μαθητές του 2ου Γυμνασίου Μελισσίων με αφορμή εργασία που είχαν πραγματοποιήσει με θέμα τα "παραδοσιακά ελληνικά έθιμα του Πάσχα" ενώ στην φωτογραφία μπορείτε να δείτε την δεσποινίδα Έλενα Ντιντιλά η οποία κρατά την εργασία της με θέμα "το έθιμο του Λαζάρου στο Μεγαλοχώρι της Σαντορίνης".
Ιδιαίτερη αναφορά όμως αξίζει να κάνουμε στον αγαπητό και ακούραστο "μάγειρα" του χωριού κ. Ευθύμιο ο οποίος τα πολλά τελευταία χρόνια είναι υπεύθυνος για τα φαγητά που προσφέρονται στα πανηγύρια του χωριού καθώς και για το ... σερβίρισμά τους! Στις φωτογραφίες μπορείτε να δείτε τον ευγενέστατο κ. Ευθύμιο επί το έργο, κεφάτο και ευδιάθετο όπως πάντα παρά τις πολλές ώρες δουλειάς που είχαν προηγηθεί πάνω απο το καζάνι για το βράσιμο των οσπρίων..
"Καλά" (αν και σε ορισμένες περιπτώσεις θέλω να απαντήσω πανηγύρια!) απαντώ με επιφυλάξεις, μη τυχόν κι αρχίσει για ακόμη μια ακόμη φορά η κουβέντα περί των πλεονεκτημάτων του νησιού σε σχέση με την πρωτεύουσα (και τις δουλειές που δίνει τελευταία...) Καμιά φορά δε, και αναλόγως με την εποχή, απαντώ πως παρακολουθώ κι ορισμένα απο τα πανηγύρια που διοργανώνονται και πραγματοποιούνται στον τόπο, σκεπτόμενη οτι κι οι συνάδελφοί μου "κομμάτι" απο πανηγύρια παρακολουθούν όταν περιμένουν τις αποφάσεις των εκδοτών για το ποιός θα πληρώνεται και πόσο (φαεινή η ιδέα να κοπούν οι πάνω απο τις συλλογικές συμβάσεις αποδοχές, ούτε οι εκδότες δεν τολμούσαν να το θίξουν εάν δεν το έθεταν απο την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των δημοσιογράφων-!-). Εν πάσει περιπτώσει, απο πίτα που δεν τρως (και καλύτερα, εν προκειμένω...) που λέει κι ο λαός τι σε νοιάζει κι αν καεί (ναι, αλλά είναι έτσι;..)
Η υπόθεση πάντως με το τι συμβαίνει αυτήν την εποχή στις εφημερίδες μου θυμίζει την πρόσφατη ιστορία με τον «τζόγο» (σσ την νομιμοποίηση των "μαύρων" φρουτομηχανών) όπου ενώ η μισή Ελλάδα στοιχηματίζει πλέον μέσω διαδικτύου, το κράτος (δια μέσου της Βουλής του..) διαβουλεύεται για το -απολεσθέν- ποσοστό του, και πως και ποιός θα το διαχειρίζεται (σε περίπτωση που νομιμοποιηθούν τα .. φρουτάκια!..)
Κάπως έτσι και ο παραδοσιακός Τύπος διαβουλεύεται, την ώρα που .. ολόκληρη η Ελλάδα γράφει… «Silence is violence» υποστηρίζουν-ασφυκτιώντας- μερικοί συντάκτες του παραδοσιακού στην Αθήνα και μάλλον δεν έχουν κι άδικο...
Όπως και να έχει, αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε και πολύ καλύτερα στην "Ελευθεροτυπία" η οποία κατορθώνει αυτήν την εποχή να εκφράζει απόψεις που οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν... Να ναι καλά.
Κατά τα άλλα κι εκτός Τύπου, τα «πανηγύρια» συνεχίζονται, μιας και δεν χρειάζεται να είναι κανείς φοβερός παρατηρητής για να καταλάβει ότι οι τελευταίοι που στηρίζουν την κυβέρνηση αυτήν την εποχή είναι οι βουλευτές της! Πόσο μάλλον αυτοί της Περιφέρειας, οι οποίοι δηλώνουν (δηλώνουν και δεν δηλώνουν..) ότι πολύ «κουμπωμένοι» θα εκδράμουν φέτος στις περιφέρειές τους να γιορτάσουν το Πάσχα φοβούμενοι τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων τους και γενικότερα του κόσμου με αφορμή τις κυβερνητικές επιλογές. Και το πρόβλημα βέβαια δεν εντοπίζεται στο τι λέει και κάνει ο κόσμος (που πολύ καλά λέει και κάνει) αλλά στο πώς αντιμετωπίζουν αυτές τις καταστάσεις οι βουλευτές (της κυβέρνησης βεβαίως βεβαίως..) οι οποίοι εμφανίζονται ιδιαιτέρως μπερδεμένοι ως προς τα καθήκοντά τους, κάτι που αποδεικνύει σε πολλές περιπτώσεις ότι, είτε δεν έχουν καλοκαταλάβει τα μεγάλα στοιχήματα της κυβέρνησής τους ώστε να τα υποστηρίξουν, είτε εμφανίζουν μεγάλη απροθυμία να το κάνουν (να έχουν επηρεαστεί από τον κόσμο; είναι κι αυτό ένα πιθανό σενάριο..) Η κουβέντα, καθώς φαίνεται πάντως, θα ξανανοίξει σχετικά με τον ρόλο των βουλευτών, κι αυτήν την φορά δεν θα περιοριστεί στο πώς επιλέγουν να ψηφίζουν σε ότι αφορά τα εντός κοινοβουλίου καθήκοντά τους, αλλά γενικότερα στον ρόλο τους ως μέλη μιας ομάδας που παλεύει να επιτελέσει ένα κάποιο έργο..
Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν θέλει και πολύ να «φορτώσει» η κυβέρνηση, να βαρεθεί την καζούρα βρε αδερφέ, και να γυρίσει να τους πεί, «τώρα εσείς είστε μαζί μου ή όχι;»
Τι πρόλογος κι αυτός!
Κι ενώ, για τα κανονικά, τα παραδοσιακά, πανηγύρια ήθελα να γράψω!
Τον μεγαλύτερο "Λάζαρο" της Σαντορίνης σήκωσε για μια ακόμη φορά φέτος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγαλοχωρίου "το Μετόχι". Σύμφωνα με το έθιμο που αναβίωσε και φέτος, το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου (16 Απριλίου φέτος) παιδιά του χωριού μάζεψαν λουλούδια και μαζί με τα αλισμαριά που είχαν συγκεντρώσει μεγαλύτερες γυναίκες του χωριού στόλισαν τον ύψους 5 μέτρων σταυρό που το απόγευμα της ίδιας ημέρας τοποθετήθηκε στην πλατεία του χωριού. Την αναβίωση του εθίμου παρακολούθησαν φέτος μαθητές του 2ου Γυμνασίου Μελισσίων με αφορμή εργασία που είχαν πραγματοποιήσει με θέμα τα "παραδοσιακά ελληνικά έθιμα του Πάσχα" ενώ στην φωτογραφία μπορείτε να δείτε την δεσποινίδα Έλενα Ντιντιλά η οποία κρατά την εργασία της με θέμα "το έθιμο του Λαζάρου στο Μεγαλοχώρι της Σαντορίνης". 
Ιδιαίτερη αναφορά όμως αξίζει να κάνουμε στον αγαπητό και ακούραστο "μάγειρα" του χωριού κ. Ευθύμιο ο οποίος τα πολλά τελευταία χρόνια είναι υπεύθυνος για τα φαγητά που προσφέρονται στα πανηγύρια του χωριού καθώς και για το ... σερβίρισμά τους! Στις φωτογραφίες μπορείτε να δείτε τον ευγενέστατο κ. Ευθύμιο επί το έργο, κεφάτο και ευδιάθετο όπως πάντα παρά τις πολλές ώρες δουλειάς που είχαν προηγηθεί πάνω απο το καζάνι για το βράσιμο των οσπρίων..Ο Σύλλογος επίσης είχε την όμορφη ιδέα να μοιράσει στα παιδιά του χωριού μεταλλικά φαναράκια για να τα κρατήσουν το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.
Εμείς, πολύ απλά, ευχόμαστε "και του χρόνου", καλή δύναμη σε όσους δουλεύουν για την πραγματοποίησή της, η γιορτή να κατορθώσει να μαζέψει και να ευχαριστήσει τον κόσμο της. Ποιό άλλο άλλωστε είναι το νόημα αυτών των γιορτών;!
