Μακάρι να ήξερα και την πανεπιστημιακό κ. Δημουλά απο κοντά!
Μακάρι επίσης να μπορούσαμε να μιλάμε παράλληλα για πολιτική και λογοτεχνία, με τους πολιτικούς για λογοτεχνία, με τους λογοτέχνες για πολιτική, για τους δημοσίους υπαλλήλους σε συνδυασμό με ποιητές και ζωγράφους κλπ. Ουτοπικό; Μάλλον ναι. Μιάς και δεν είναι οι μίζες της Ζίμενς που μας κάνουν να κατανοούμε οτι διαχείριση της εξουσίας και οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες δεν πάνε μαζί. Κάθε "μαγαζί" έχει τους δικούς του κανόνες, τους δικούς του ενδιάμεσους, τους δικούς του ειδήμονες, τους δικούς του γκαλερίστες, τις δικές του παλαιο- και νεο-σειρές.... κ.ο.κ.
Στο κείμενό του για την εφημερίδα Καθημερινή (26.3.2011) ο πανεπιστημιακός Χαρίδημος Τσούκας προσπαθεί να αναδείξει προσπάθειες που έχουν γίνει στα πλαίσια της λειτουργίας του ελληνικού δημοσίου κρίνοντας τες με λογοτεχνικούς όρους. Δεν είναι κι άσχημη ιδέα. Ίσα ίσα θα λέγαμε...
Αφορμή για την αναφορά, το σχόλιο που γίνεται για την διευθύντριά του υποκαταστήματος του ΙΚΑ Σαντορίνης κ. Αθανασία Σούγια.
Το δημοσίευμα έχει τίτλο «Ο καθένας να δει πώς θα αλλάξει τον κόσμο του»
«Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια. / Άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός / υπάρχει / και δεν είναι το χώμα λοιπόν / η μόνη λύση / όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.» Κική Δημουλά.
Η χρεοκοπία μάς ενεργοποιεί. Οχι απαραίτητα αναστοχαστικά ούτε πάντοτε δόκιμα ή νηφάλια, αλλά σίγουρα ανάβει το φιτίλι της αμφιβολίας μέσα μας. Πώς καταντήσαμε έτσι; Τι χώρα παραδίδουμε στα παιδιά μας; Σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;
Η τελευταία ερώτηση είναι η πιο γόνιμη. Οχι ότι δεν χρειάζεται να στοχαστούμε τα αίτια της χρεοκοπίας (κάθε άλλο), αλλά, στη συγκεκριμένη συγκυρία, το όφελος προκύπτει κυρίως από την πράξη. Η ερμηνεία διαυγάζει τον κόσμο, η πράξη όμως τον αλλάζει.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Χρειαζόμαστε πρότυπα να μας εμπνεύσουν. Πού θα τα βρούμε; Υπάρχουν γύρω μας, αρκεί να εκπαιδεύσουμε τη ματιά μας να τα αναζητήσει. Η μεμψιμοιρία είναι ανέξοδη και εκτονωτική. Η δημιουργία προϋποθέτει κόπο, φαντασία, ρίσκο. Ιδού μερικές (από πολλές) ιστορίες ανθρώπων που δεν μιλούν για αλλαγή, αλλά την ενσαρκώνουν.
Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης είναι ό, τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα σε University Press. Σε μεγάλο βαθμό το χρωστούν στον εμπνευσμένο διευθυντή τους, τον διακεκριμένο φυσικό Στέφανο Τραχανά.(...)
Ο αθηναϊκός αθλητικός σύλλογος «Πρωτέας» μεταμορφώθηκε από τότε που ανέλαβε την προεδρία ο 25χρονος Δημήτρης Κυριακόπουλος. Σε ενδιαφέρει η αλλαγή; Ξεκίνα με τον μικρόκοσμό σου. Σκέψου γενικά, δράσε τοπικά. Εχεις ευθύνη, μην παραιτείσαι! (...)
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας κέρδισε πέρυσι, σε διεθνή διαγωνισμό, χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου ευρώ από το Ιδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς για τις πρωτοποριακές υπηρεσίες της. Ψυχή της Βιβλιοθήκης είναι ο οραματιστής διευθυντής της Γιάννης Τροχόπουλος. (...)
Το υποκατάστημα του ΙΚΑ στη Σαντορίνη ξεχωρίζει για την υποδειγματική λειτουργία του. Δεν συνέβη τυχαία. Εδώ και τέσσερα χρόνια, χάρη στην αφοσιωμένη διευθύντριά του, την κυρία Αθανασία Σούγια, η υπηρεσία έχει οργανωμένο αρχείο, υπαλλήλους με σαφείς αρμοδιότητες και προτεραιότητες• το κόστος λειτουργίας έχει μειωθεί, τα έσοδα έχουν σημαντικά αυξηθεί. Χρονίως ανεκτέλεστες αποφάσεις πλέον εκτελούνται, οι έλεγχοι εντατικοποιήθηκαν, οι παραγραφές προστίμων ελαχιστοποιήθηκαν. Γιατί δεν συνέβαιναν πριν; Καλό ερώτημα... Η κυρία Σούγια έχει την ευσυνειδησία πρώσου δημόσιου λειτουργού. Στο πρόσωπό της ο δημόσιος οργανισμός επανασυνδέεται με τα θεμελιώδη: η δημόσια διοίκηση ξαναγίνεται δημόσια υπηρεσία, τα δημόσια αγαθά προστατευόμενο είδος, όχι αντικείμενο λεηλασίας. Ξεχασμένες έννοιες στην Ελλάδα των Φωτόπουλων και των Πεππέδων...
Τι κοινά στοιχεία έχουν οι προαναφερθέντες; Πρώτον, είναι άνθρωποι με πάθος. Χωρίς πάθος δεν υπάρχει δημιουργία. Ο Τραχανάς κατήγγειλε την υπερτιμολόγηση των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και ταλαιπωρήθηκε με αγωγές για χρόνια. Γιατί το έκανε; «Οταν είδα ότι το υπουργείο Παιδείας αγόραζε βιβλία σε τιμή τρεις φορές υψηλότερη απ’ ό, τι στο εμπόριο, θύμωσα» λέει. Ο Κυριακόπουλος πήγε στην τότε διοίκηση του «Πρωτέα» να προσφέρει τις αθλητικές υπηρεσίες του. Τον έδιωξαν. «Το πήρα πολύ προσωπικά» λέει. Δεύτερον διαπερνώνται από αλλοκεντρική (ετερο-αναφορική) αντίληψη του ρόλου τους. Οι δημόσιοι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν την κοινωνία, όχι τα μέλη τους. Τρίτον, ηγεσία σημαίνει ευθύνη, μεράκι, ρίσκο, λογοδοσία, δυνατότητα για οραματικές πρωτοβουλίες να προσθέτεις αξία σε ό, τι κάνεις. Για να ηγείσαι πρέπει να μάθεις να υπηρετείς ευρύτερους σκοπούς.
Η απάντηση
Στις 6 Απριλίου η εφημερίδα δημοσίευσε και την απάντηση-επιστολή του Συλλόγου λογιστών Σαντορίνης που γράφτηκε με αφορμή το δημοσίευμα.
Στην επιστολή αναφέρεται μεταξύ άλλων οτι,
Προς αποκατάσταση της αλήθειας, την οποία γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα, λόγω των καθημερινών μας συναλλαγών με τις υπηρεσίες του ΙΚΑ Σαντορίνης, θα θέλαμε να σας εκφράσουμε τη δική μας άποψη, η οποία έχει ως εξής: Η «υποδειγματική λειτουργία του υποκαταστήματος ΙΚΑ Σαντορίνης», όπως αναφέρετε στο άρθρο, έχει προκαλέσει πληθώρα προβλημάτων στους εργοδότες και τους ασφαλισμένους. Ο επιχειρηματίας ταυτίστηκε με τον απατεώνα και ο ασφαλισμένος με τον κλεφτοκοτά. Οταν το ΙΚΑ Σαντορίνης δηλώνει αδυναμία χορήγησης αντιγράφων από το αρχείο του υποκαταστήματος, έπειτα από σχετικές αιτήσεις εργοδοτών, υποδηλώνει την ανυπαρξία τήρησης αρχείου και όχι την οργάνωσή του. Οι συχνοί διαπληκτισμοί, μάρτυρες των οποίων γίνονται καθημερινά μέλη του συλλόγου μας, μεταξύ εργοδοτών, ασφαλισμένων και υπαλλήλων, ανατρέπουν την ιδεατή εικόνα που περιγράφετε και την οποία όλοι προσδοκάμε να δούμε. Η όποια βελτίωση έχει επέλθει στις παρεχόμενες υπηρεσίες του ΙΚΑ Σαντορίνης κατά τη θητεία της κ. Αθανασίας Σούγια οφείλεται πολύ περισσότερο στην προγραμματισμένη μετατροπή του Παραρτήματος του ΙΚΑ Θήρας σε Υποκατάστημα ΙΚΑ, με αποτέλεσμα την ένταξη στις μηχανογραφικές υπηρεσίες, παρά στις διοικητικές ικανότητες της κ. Αθανασίας Σούγια που στο άρθρο σας εκθειάζετε.
Οι καλοπροαίρετοι έλεγχοι, οι οποίοι οδηγούν σ’ ένα καλό κλίμα συνεργασίας - εμπιστοσύνης εργοδοτών - ασφαλισμένων και υπηρεσίας, δεν οδηγούν πάντα σε αύξηση των εσόδων. Τα έσοδα μπορούν να αυξάνονται αυθαίρετα και με πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται με «υπέρμετρο ζήλο», άδικα και καταχρηστικά, γεγονός που οδηγεί στην υποβολή πλήθους ενστάσεων, οι οποίες δικαιώνονται στην πλειοψηφία τους κατά την εκδίκασή τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έντοκη επιστροφή των χρημάτων στους δικαιούχους από την υπηρεσία με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Οταν, λοιπόν, αναφέρεται ο κ. Τσούκας σε βραχυπρόθεσμη αύξηση εσόδων χωρίς να εξετάζει την προέλευσή τους, αντιλαμβάνεται μόνο τη μία πλευρά του νομίσματος.
Πλήθος αναφορών, καταγγελιών και μηνύσεων που δεν έχουν απαντηθεί ακόμα από τη Διοίκηση του ΙΚΑ, αλλά εξετάζονται ενδελεχώς από την Κεντρική Διοίκηση και από τον Συνήγορο του Πολίτη, σωρεία αιτήσεων θεραπείας που κατατίθενται από ασφαλισμένους και εργοδότες προκειμένου να αποδείξουν το αυταπόδεικτο και δεκάδες χαμένες εργατοώρες μετατρέπουν τη Δημόσια Υπηρεσία σε Δημόσια «Τυραννία» και τα δημόσια αγαθά σε είδος πολυτελείας. Το πάθος αναμφισβήτητα είναι μια παράμετρος που συντελεί στη δημιουργία, όπως αναφέρετε στο άρθρο σας. Υπάρχει, μια «κόκκινη» γραμμή πέραν της οποίας το πάθος μετατρέπει τη δημιουργία σε αλαζονεία που οδηγεί στην απαξίωση του κοινωνικού έργου της υπηρεσίας όπως θα έπρεπε να είναι.
Οπως πολύ σωστά αναφέρει στην εισαγωγή του άρθρου του ο κ. Τσούκας, ασφαλώς και χρειαζόμαστε «πρότυπα» στα οποία θα έπρεπε να στηρίζουμε την έμπνευσή μας. Θέλουμε όμως να ρωτήσουμε τον κ. Τσούκα: η δικιά σας «ματιά» πώς ξεχώρισε κατά την αναζήτηση προτύπων έμπνευσης το ΙΚΑ Σαντορίνης; Το επισκεφθήκατε και το διαπιστώσατε μόνος σας; Συζητήσατε με τους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά από τον πάγκο περιμένοντας υπομονετικά να εξυπηρετηθούν; Μιλήσατε με τους επιχειρηματίες της Σαντορίνης; Αν δεν το κάνατε και απλά στηριχθήκατε στις προφορικές αναφορές «κάποιων», σας προσκαλούμε και σας φιλοξενούμε ως σύλλογος για όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι να το διαπιστώσετε και «ιδίοις όμμασι».
Για το Σύλλογο Λογιστών Θήρας,
Ο πρόεδρος Αντωνης Κεφαλληνος, ο αντιπρόεδρος Ιωαννης Νανουρης, ο γραμματέας Κων/νος Θεοδωροπουλος, ο ταμίας Ιωαννης Μουτσατσος.
Μακάρι επίσης να μπορούσαμε να μιλάμε παράλληλα για πολιτική και λογοτεχνία, με τους πολιτικούς για λογοτεχνία, με τους λογοτέχνες για πολιτική, για τους δημοσίους υπαλλήλους σε συνδυασμό με ποιητές και ζωγράφους κλπ. Ουτοπικό; Μάλλον ναι. Μιάς και δεν είναι οι μίζες της Ζίμενς που μας κάνουν να κατανοούμε οτι διαχείριση της εξουσίας και οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες δεν πάνε μαζί. Κάθε "μαγαζί" έχει τους δικούς του κανόνες, τους δικούς του ενδιάμεσους, τους δικούς του ειδήμονες, τους δικούς του γκαλερίστες, τις δικές του παλαιο- και νεο-σειρές.... κ.ο.κ.
Στο κείμενό του για την εφημερίδα Καθημερινή (26.3.2011) ο πανεπιστημιακός Χαρίδημος Τσούκας προσπαθεί να αναδείξει προσπάθειες που έχουν γίνει στα πλαίσια της λειτουργίας του ελληνικού δημοσίου κρίνοντας τες με λογοτεχνικούς όρους. Δεν είναι κι άσχημη ιδέα. Ίσα ίσα θα λέγαμε...
Αφορμή για την αναφορά, το σχόλιο που γίνεται για την διευθύντριά του υποκαταστήματος του ΙΚΑ Σαντορίνης κ. Αθανασία Σούγια.
Το δημοσίευμα έχει τίτλο «Ο καθένας να δει πώς θα αλλάξει τον κόσμο του»
«Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια. / Άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός / υπάρχει / και δεν είναι το χώμα λοιπόν / η μόνη λύση / όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.» Κική Δημουλά.
Η χρεοκοπία μάς ενεργοποιεί. Οχι απαραίτητα αναστοχαστικά ούτε πάντοτε δόκιμα ή νηφάλια, αλλά σίγουρα ανάβει το φιτίλι της αμφιβολίας μέσα μας. Πώς καταντήσαμε έτσι; Τι χώρα παραδίδουμε στα παιδιά μας; Σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;
Η τελευταία ερώτηση είναι η πιο γόνιμη. Οχι ότι δεν χρειάζεται να στοχαστούμε τα αίτια της χρεοκοπίας (κάθε άλλο), αλλά, στη συγκεκριμένη συγκυρία, το όφελος προκύπτει κυρίως από την πράξη. Η ερμηνεία διαυγάζει τον κόσμο, η πράξη όμως τον αλλάζει.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Χρειαζόμαστε πρότυπα να μας εμπνεύσουν. Πού θα τα βρούμε; Υπάρχουν γύρω μας, αρκεί να εκπαιδεύσουμε τη ματιά μας να τα αναζητήσει. Η μεμψιμοιρία είναι ανέξοδη και εκτονωτική. Η δημιουργία προϋποθέτει κόπο, φαντασία, ρίσκο. Ιδού μερικές (από πολλές) ιστορίες ανθρώπων που δεν μιλούν για αλλαγή, αλλά την ενσαρκώνουν.
Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης είναι ό, τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα σε University Press. Σε μεγάλο βαθμό το χρωστούν στον εμπνευσμένο διευθυντή τους, τον διακεκριμένο φυσικό Στέφανο Τραχανά.(...)
Ο αθηναϊκός αθλητικός σύλλογος «Πρωτέας» μεταμορφώθηκε από τότε που ανέλαβε την προεδρία ο 25χρονος Δημήτρης Κυριακόπουλος. Σε ενδιαφέρει η αλλαγή; Ξεκίνα με τον μικρόκοσμό σου. Σκέψου γενικά, δράσε τοπικά. Εχεις ευθύνη, μην παραιτείσαι! (...)
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας κέρδισε πέρυσι, σε διεθνή διαγωνισμό, χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου ευρώ από το Ιδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς για τις πρωτοποριακές υπηρεσίες της. Ψυχή της Βιβλιοθήκης είναι ο οραματιστής διευθυντής της Γιάννης Τροχόπουλος. (...)
Το υποκατάστημα του ΙΚΑ στη Σαντορίνη ξεχωρίζει για την υποδειγματική λειτουργία του. Δεν συνέβη τυχαία. Εδώ και τέσσερα χρόνια, χάρη στην αφοσιωμένη διευθύντριά του, την κυρία Αθανασία Σούγια, η υπηρεσία έχει οργανωμένο αρχείο, υπαλλήλους με σαφείς αρμοδιότητες και προτεραιότητες• το κόστος λειτουργίας έχει μειωθεί, τα έσοδα έχουν σημαντικά αυξηθεί. Χρονίως ανεκτέλεστες αποφάσεις πλέον εκτελούνται, οι έλεγχοι εντατικοποιήθηκαν, οι παραγραφές προστίμων ελαχιστοποιήθηκαν. Γιατί δεν συνέβαιναν πριν; Καλό ερώτημα... Η κυρία Σούγια έχει την ευσυνειδησία πρώσου δημόσιου λειτουργού. Στο πρόσωπό της ο δημόσιος οργανισμός επανασυνδέεται με τα θεμελιώδη: η δημόσια διοίκηση ξαναγίνεται δημόσια υπηρεσία, τα δημόσια αγαθά προστατευόμενο είδος, όχι αντικείμενο λεηλασίας. Ξεχασμένες έννοιες στην Ελλάδα των Φωτόπουλων και των Πεππέδων...
Τι κοινά στοιχεία έχουν οι προαναφερθέντες; Πρώτον, είναι άνθρωποι με πάθος. Χωρίς πάθος δεν υπάρχει δημιουργία. Ο Τραχανάς κατήγγειλε την υπερτιμολόγηση των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και ταλαιπωρήθηκε με αγωγές για χρόνια. Γιατί το έκανε; «Οταν είδα ότι το υπουργείο Παιδείας αγόραζε βιβλία σε τιμή τρεις φορές υψηλότερη απ’ ό, τι στο εμπόριο, θύμωσα» λέει. Ο Κυριακόπουλος πήγε στην τότε διοίκηση του «Πρωτέα» να προσφέρει τις αθλητικές υπηρεσίες του. Τον έδιωξαν. «Το πήρα πολύ προσωπικά» λέει. Δεύτερον διαπερνώνται από αλλοκεντρική (ετερο-αναφορική) αντίληψη του ρόλου τους. Οι δημόσιοι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν την κοινωνία, όχι τα μέλη τους. Τρίτον, ηγεσία σημαίνει ευθύνη, μεράκι, ρίσκο, λογοδοσία, δυνατότητα για οραματικές πρωτοβουλίες να προσθέτεις αξία σε ό, τι κάνεις. Για να ηγείσαι πρέπει να μάθεις να υπηρετείς ευρύτερους σκοπούς.
Η απάντηση
Στις 6 Απριλίου η εφημερίδα δημοσίευσε και την απάντηση-επιστολή του Συλλόγου λογιστών Σαντορίνης που γράφτηκε με αφορμή το δημοσίευμα.
Στην επιστολή αναφέρεται μεταξύ άλλων οτι,
Προς αποκατάσταση της αλήθειας, την οποία γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα, λόγω των καθημερινών μας συναλλαγών με τις υπηρεσίες του ΙΚΑ Σαντορίνης, θα θέλαμε να σας εκφράσουμε τη δική μας άποψη, η οποία έχει ως εξής: Η «υποδειγματική λειτουργία του υποκαταστήματος ΙΚΑ Σαντορίνης», όπως αναφέρετε στο άρθρο, έχει προκαλέσει πληθώρα προβλημάτων στους εργοδότες και τους ασφαλισμένους. Ο επιχειρηματίας ταυτίστηκε με τον απατεώνα και ο ασφαλισμένος με τον κλεφτοκοτά. Οταν το ΙΚΑ Σαντορίνης δηλώνει αδυναμία χορήγησης αντιγράφων από το αρχείο του υποκαταστήματος, έπειτα από σχετικές αιτήσεις εργοδοτών, υποδηλώνει την ανυπαρξία τήρησης αρχείου και όχι την οργάνωσή του. Οι συχνοί διαπληκτισμοί, μάρτυρες των οποίων γίνονται καθημερινά μέλη του συλλόγου μας, μεταξύ εργοδοτών, ασφαλισμένων και υπαλλήλων, ανατρέπουν την ιδεατή εικόνα που περιγράφετε και την οποία όλοι προσδοκάμε να δούμε. Η όποια βελτίωση έχει επέλθει στις παρεχόμενες υπηρεσίες του ΙΚΑ Σαντορίνης κατά τη θητεία της κ. Αθανασίας Σούγια οφείλεται πολύ περισσότερο στην προγραμματισμένη μετατροπή του Παραρτήματος του ΙΚΑ Θήρας σε Υποκατάστημα ΙΚΑ, με αποτέλεσμα την ένταξη στις μηχανογραφικές υπηρεσίες, παρά στις διοικητικές ικανότητες της κ. Αθανασίας Σούγια που στο άρθρο σας εκθειάζετε.
Οι καλοπροαίρετοι έλεγχοι, οι οποίοι οδηγούν σ’ ένα καλό κλίμα συνεργασίας - εμπιστοσύνης εργοδοτών - ασφαλισμένων και υπηρεσίας, δεν οδηγούν πάντα σε αύξηση των εσόδων. Τα έσοδα μπορούν να αυξάνονται αυθαίρετα και με πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται με «υπέρμετρο ζήλο», άδικα και καταχρηστικά, γεγονός που οδηγεί στην υποβολή πλήθους ενστάσεων, οι οποίες δικαιώνονται στην πλειοψηφία τους κατά την εκδίκασή τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έντοκη επιστροφή των χρημάτων στους δικαιούχους από την υπηρεσία με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Οταν, λοιπόν, αναφέρεται ο κ. Τσούκας σε βραχυπρόθεσμη αύξηση εσόδων χωρίς να εξετάζει την προέλευσή τους, αντιλαμβάνεται μόνο τη μία πλευρά του νομίσματος.
Πλήθος αναφορών, καταγγελιών και μηνύσεων που δεν έχουν απαντηθεί ακόμα από τη Διοίκηση του ΙΚΑ, αλλά εξετάζονται ενδελεχώς από την Κεντρική Διοίκηση και από τον Συνήγορο του Πολίτη, σωρεία αιτήσεων θεραπείας που κατατίθενται από ασφαλισμένους και εργοδότες προκειμένου να αποδείξουν το αυταπόδεικτο και δεκάδες χαμένες εργατοώρες μετατρέπουν τη Δημόσια Υπηρεσία σε Δημόσια «Τυραννία» και τα δημόσια αγαθά σε είδος πολυτελείας. Το πάθος αναμφισβήτητα είναι μια παράμετρος που συντελεί στη δημιουργία, όπως αναφέρετε στο άρθρο σας. Υπάρχει, μια «κόκκινη» γραμμή πέραν της οποίας το πάθος μετατρέπει τη δημιουργία σε αλαζονεία που οδηγεί στην απαξίωση του κοινωνικού έργου της υπηρεσίας όπως θα έπρεπε να είναι.
Οπως πολύ σωστά αναφέρει στην εισαγωγή του άρθρου του ο κ. Τσούκας, ασφαλώς και χρειαζόμαστε «πρότυπα» στα οποία θα έπρεπε να στηρίζουμε την έμπνευσή μας. Θέλουμε όμως να ρωτήσουμε τον κ. Τσούκα: η δικιά σας «ματιά» πώς ξεχώρισε κατά την αναζήτηση προτύπων έμπνευσης το ΙΚΑ Σαντορίνης; Το επισκεφθήκατε και το διαπιστώσατε μόνος σας; Συζητήσατε με τους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά από τον πάγκο περιμένοντας υπομονετικά να εξυπηρετηθούν; Μιλήσατε με τους επιχειρηματίες της Σαντορίνης; Αν δεν το κάνατε και απλά στηριχθήκατε στις προφορικές αναφορές «κάποιων», σας προσκαλούμε και σας φιλοξενούμε ως σύλλογος για όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι να το διαπιστώσετε και «ιδίοις όμμασι».
Για το Σύλλογο Λογιστών Θήρας,
Ο πρόεδρος Αντωνης Κεφαλληνος, ο αντιπρόεδρος Ιωαννης Νανουρης, ο γραμματέας Κων/νος Θεοδωροπουλος, ο ταμίας Ιωαννης Μουτσατσος.
