Σύμφωνα
με το κείμενο,
Άλλη μία «Ειδική Συνεδρίαση» για τον απολογισμό
πεπραγμένων του Περιφερειάρχη και της Εκτελεστικής Επιτροπής , μέσα από τον οποίον φάνηκε ότι πράγματι
δούλεψαν ακούραστα για να υλοποιηθεί απόλυτα ο αντιλαϊκός σχεδιασμός της
αστικής τάξης για την περιοχή μας. Με τον απολογισμό η Περιφερειακή Αρχή έδωσε
διαπιστευτήρια υπακοής και δέσμευσης σε κυβέρνηση και εκπροσώπους ελληνικού και
ξένου κεφαλαίου , ότι θα
υλοποιηθούν οι αντεργατικές επιταγές
του, που εκφράζονται ως «οράματα» από
τον Περιφερειάρχη και τους συνοδοιπόρους του. Αυτά τα οράματα εξελίσσονται
ως πολιτική, πραγματικός εφιάλτης για
την πλειοψηφία του λαού, τους εργατοϋπάλληλους, τους μικρομεσαίους
επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς και μεσαίους
αγρότες.
Οι οδηγίες των μονοπωλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν
χρειάζονταν να καθυστερούν καν σε ενδιάμεσους αθηνοκεντρικούς σταθμούς , γιατί
η διαπεριφερειακή συνεργασία, έλυνε τα προβλήματα προώθησης των συμφερόντων
τους όπως έγινε με τον Φούχτελ, με τα προγράμματα μαθητείας στα ξενοδοχεία με
τις ειδικές οικονομικές ζώνες κ.α. Άλλωστε ο ίδιος ο Καλλικράτης ως νόμος ήρθε να ρυθμίσει ακριβώς την απόλυτη
υποταγή της Τοπικής Διοίκησης στις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας.
Η Περιφερειακή αρχή Ν. Αιγαίου είναι αλήθεια ότι από
την πρώτη στιγμή υπερασπίστηκε με πάθος αυτή την αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό αποδεικνύεται από τον απολογισμό που αποκρύπτει ουσιαστικά την
κύρια πολιτική ευθύνη των κυβερνώντων και της ΕΕ για τις την αιτίες των προβλημάτων του λαού, που
βρίσκονται στη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, στα θεμέλιά του, στα ιερά
και όσιά του, την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα , στην ενίσχυση
της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Οι αντιλαϊκές αποφάσεις που πήρε το Περιφερειακό
Συμβούλιο μέχρι σήμερα, που τον πυρήνα και την ουσία τους στήριξαν και όλες οι
άλλες παρατάξεις, εφαρμόστηκαν σε όλο το
φάσμα της ζωής των κατοίκων της Περιφέρειας Ν.Αιγαίου. Η περιβόητη ανάπτυξη των
νησιών μας έχει ήδη χειροτερεύσει το βιοτικό επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας
των κατοίκων, αποδεικνύοντας τελικά ότι τίθεται αντικειμενικά το ερώτημα: Για
ποιόν γίνεται ανάπτυξη και ποιος ωφελείται.
Α)Με τη Στρατηγική της Ε.Ε. για την απασχόληση.
Ωφελείται ο λαός της περιφέρειάς μας με τους όρους δουλείας που απαιτεί η ΕΕ
στο όνομα της ανταγωνιστικότητας;
Διαχείριση της ανεργίας,
γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, συμβάσεις 5μηνες μέσω Περιφ.
ΑΕ, στήριξη μαθητείας κύρια στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, προώθηση της
«κοινωνικής εργασίας» και των κοινωνικοσυνεταιριστικών επιχειρήσεων που στη
βάση της διαστρεβλωμένης έννοιας του εθελοντισμού, ωθούν τους εργαζόμενους να ανέχονται
ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης και ανεργίας, δραστική μείωση των δικαιωμάτων
τους, και τους καλλιεργούν την αυταπάτη ότι γίνονται επιχειρηματίες, κλπ.
Β)Με τη στρατηγική της ΕΕ για την ανάπτυξη.
Ωφελούνται οι εργαζόμενοι, οι μικροεπαγγελματίες με την ενίσχυση με ακόμα
περισσότερα κίνητρα σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, που απαιτούν και
παίρνουν γη και ύδωρ για να επενδύσουν; Π.χ. με την αύξηση 17% τουριστικής
κίνησης τι ωφελήθηκαν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, τι μερίδιο καρπώθηκαν οι
μικροεπαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι σε συνθήκες επέκτασης του all
inclusive με τάσεις γενίκευσής του.
Γ)Με τη στρατηγική της ΕΕ για την Ενέργεια. Αλήθεια
ποιος θα έχει φθηνότερο ρεύμα, φθηνότερη ενέργεια όταν γίνεται τιτανομαχία
μεταξύ των μονοπωλίων για το μοίρασμα της πίτας στους ενεργειακούς πόρους του
Αιγαίου και των νησιών μας, όταν η ενέργεια δεν ανήκει στον ίδιο το λαό για να
την διαθέτει για τις ανάγκες του; Αντίθετα οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί
εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια των κατοίκων απειλώντας την ίδια τη χώρα
ακόμα και με πολεμική σύρραξη.
Δ)Το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας. Η
περιφερειακή αρχή χωρίς ενδοιασμούς τάσσεται υπέρ της παράδοσης αεροδρομίων,
λιμανιών, μαρινών, εκτάσεων όπως του Γκολφ Αφάντου, και άλλων περιοχών της
Ρόδου στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Έχουν επίσης δρομολογήσει τις
προϋποθέσεις για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης υδάτινων πόρων, καθώς και της διαχείρισης απορριμμάτων.
Ε) Στον Πρωτογενή τομέα, κύριες κατευθύνσεις που δίνουν είναι η
ετεροαπασχόληση του αγροτικού πληθυσμού και των παράκτιων μικρών αλιέων
(αγροτουρισμός, αλιευτικός τουρισμός, κίνητρα με επιδότηση για διάλυση αλιευτικών
σκαφών κλπ) με εξώθηση ουσιαστικά και εγκατάλειψη της κύριας ασχολίας τους. Καλάθι του Αιγαίου,προβολή της
αγροτικής παραγωγής με εκθετήρια, μνημόνια συνεργασίας με ξενοδοχειακές και
επιχειρήσεις εστίασης για προτίμηση της τοπικής παραγωγής, κλπ σε συνθήκες
κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ και σε
συνθήκες θεοποίησης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, όλα
αυτά καταντούν ασύστολη κοροϊδία, και θα φαινόντουσαν αστεία αν δεν ήταν καταστροφικά για την αγροτική παραγωγή.
Στ)Για τις Ακτοπλοϊκές Συγκοινωνίες, με σταθερή
πολιτική ενίσχυσης-επιδότησης των ακτοπλόων εφοπλιστών για τις λεγόμενες
«άγονες γραμμές» για τις γραμμές δηλαδή που δεν είναι κερδοφόρες για τους
εφοπλιστές, οι οποίοι παρ όλα αυτά ακριβαίνουν όλο και περισσότερο τα εισιτήρια
ενώ παράλληλα κόβουν δρομολόγια αφήνοντας τον χειμώνα αποκλεισμένους και
αβοήθητους τους νησιώτες.
Οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες για έργα αντισεισμικής
θωράκισης, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασία, τίθενται στο περιθώριο
γιατί δεν ενδιαφέρουν μέχρι τώρα τους επενδυτές. Η αποκλειστικά δημόσια δωρεάν
παιδεία, υγεία, δουλειά με δικαιώματα δεν έχουν χώρο στα σχέδια της
Περιφερειακής Αρχής γιατί είναι αντίθετα στα συμφέροντα που εξυπηρετεί.
Για το λαό και τους εργαζόμενους σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να θυμηθεί τι
έλεγε πριν τρία χρόνια η «Λαϊκή Συσπείρωση», προειδοποιώντας για τον όλεθρο που
ακολούθησε την εφαρμογή του Καλλικράτη και να αντεπιτεθεί. Με οργάνωση και
αγώνα να διεκδικήσουμε όλες τις σύγχρονες ανάγκες μας που γίνονται βορά στις
απαιτήσεις του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την κρίση του. Η επίθεση που
δεχόμαστε δεν θα έχει τέλος. Η όποια ανάκαμψη έρθει για το κεφάλαιο θα
βασίζεται στην διάλυση των δικαιωμάτων μας.
Ο λαός να συμπορευτεί με το ταξικό κίνημα και τις ταξικές δυνάμεις, να
αλλάξει τους συσχετισμούς προς όφελός
του. Να συνδέσει την πάλη του με γενικότερες ριζοσπαστικές αλλαγές στην
οικονομία και στο ίδιο το επίπεδο της εξουσίας , για να υπηρετήσει αποκλειστικά
τις δικές του ανάγκες και όχι τα
μονοπώλια.
