επιτυχημένη η ομιλία της κ. Μαρίας Αρβανίτη – Σωτηροπούλου στο Μπελλώνειο (3.11)

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή 3 Νοεμβρίου η εκδήλωση – ομιλία που διοργάνωσε το παράρτημα Σαντορίνης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού με ομιλήτρια την κ. ΜαρίαΑρβανίτη – Σωτηροπούλου , γιατρό, συγγραφέα, και πρόεδρο της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρίας Προστασίας του Περιβάλλοντος κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής απειλής με θέμα «Χιροσίμα στην Φουκουσίμα».

Σε ανάρτηση στην σελίδα της κ. Σωτηροπούλου στο ίντερνετ, http://mariasot.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4405.html μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση καθώς και να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της ομιλίας της.

Σύμφωνα με μέρος της ανάρτησης, 

Στο κατάμεστο  "Μπελλώνειο" πολιτιστικό κέντρο στα Φηρά της Σαντορίνης έγινε στις 3-11-2013 με πρωτοβουλία του τοπικού τμήματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού η ομιλία μου "Από τη Χιροσίμα στη Φουκουσίμα". Για πρώτη φορά στη γενέτειρά μου μίλησα για όσα αγωνίζομαι να διαδώσω για να εξαλειφθεί ο πυρηνικός εφιάλτης που απειλεί τον πλανήτη μας και κάλεσα τους συμπατριώτες μου σε κοινούς αγώνες.

Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο συγκινησιακά. Όλη η Σαντορίνη με αγκάλιασε μακαρίζοντας τη μνήμη των γονιών μου, αφού πολλοί από το ακροατήριο ήταν παλιοί τους μαθητές και με θυμόντουσαν από παιδάκι. Ιδιαίτερα θα σταθώ στην μαζική προσέλευση όλων των συγχωριανών μου Μεγαλοχωριανών, που δε χόρταινα να γλυκοφιλώ. Προλόγισε με υπερβολικούς (κατά τη γνώμη μου) επαίνους και σε ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα η πρώτη μου δασκάλα κα Μαίρη Κορωνιού, με καλωσόρισε ευγενικά η πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος κα  Μαρκέλα Πιτσικάλη και αντιφώνησε με υπερβολικούς λόγω αγάπης επαίνους η πρόεδρος του ΕΕΣ Θήρας κα Μαργαρίτα Πελεκάνου, η οποία μου προσέφερε σαν αναμνηστικό το σχετικό με τη Σαντορίνη βιβλίο "Φωτιά στη θάλασσα". 

Την εισήγηση ακολούθησαν ερωτήσεις των παρευρισκομένων και όλοι στο τέλος με γλύκαναν με τα ενθουσιώδη σχόλια τους για την επικοινωνία μας.

Σύμφωνα με αποσπάσματα της ομιλίας της κ. Σωτηροπούλου,

 «Πόλεμος πατήρ πάντων» έλεγε ο Ηράκλειτος,  παράλληλα με το «πάντα ρει». Και η Ιστορία τον δικαιώνει. Είναι γεγονός ότι στις τόσες χιλιετίες της ανθρώπινης ιστορίας τα διαλείμματα της ειρήνης αντιστοιχούν μόνο σε 292 χρόνια!

Μόνο στον 20ο αιώνα έγιναν δύο Παγκόσμιοι πόλεμοι με 60 εκατομμύρια νεκρούς μόνο στην Ευρώπη!!  Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι συγκλόνισαν την ανθρωπότητα όχι τόσο λόγω του αριθμού των άμεσων θυμάτων από μια μόνο βόμβα –στη Δρέσδη τα θύματα των βομβαρδισμών ήταν πολύ περισσότερα σε αριθμό- όσο για τις επιπτώσεις στο μέλλον της ίδιας της ανθρωπότητας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα τα χρήματα που απαιτούνται για την εξάλειψη της πείνας παγκόσμια εκτιμώνται στα 30 δις δολάρια το έτος, όσο δηλαδή ξοδεύονται για τους εξοπλισμούς κάθε 3 ημέρες.

Παρ’ όλα αυτά η παράλογη κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών συνεχίστηκε, παράγοντας τερατώδη πυρηνικά όπλα, που θα μπορούσαν να καταστρέψουν πολλές φορές τον πλανήτη μέχρι το τέλος του ψυχρού πολέμου, οπότε μετά από λαϊκή πίεση ξεκίνησαν οι υπογραφές των Διεθνών Συμβάσεων για τη μείωση των πυρηνικών όπλων και τον τερματισμό των πυρηνικών δοκιμών, οι οποίες έχουν ήδη αυξήσει ανεπανόρθωτα τα επίπεδα ραδιενέργειας σε όλο τον πλανήτη.

Συνολικά μέχρι το 2000 σε καιρό ειρήνης πάνω από 1.5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν, παραμορφώθηκαν ή αρρώστησαν από την πυρηνική τεχνολογία.

 Η Ιστορία δεν τελειώνει ποτέ, ρέει αέναα και μεις, τα ατελή ανθρώπινα πλάσματα στην ελάχιστη στιγμή της βιολογικής μας ύπαρξης ονειρευόμαστε ότι θ’ αλλάξουμε τον κόσμο, πιστεύουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε το καλύτερο για όλους. Όμως κάθε γενιά προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη των γονιών της με υπερβολές, που οδηγούν σε νέα λάθη, ενώ αυτή η αέναη τραμπάλα δεν τελειώνει ποτέ. Επειδή ο πόλεμος αντίκειται στη θεμελιώδη ιατρική ηθική οι γιατροί σε κάθε πόλεμο βρέθηκαν πάντα στην πρώτη γραμμή του για να περισώσουν ότι μπορούν περιθάλποντας τους στρατιώτες που κομματιάζονται στα φονικά πεδία ή τον άμαχο πληθυσμό που εξολοθρεύεται από βόμβες, λιμούς ή επιδημίες στα μετόπισθεν.

Γιατροί όπως ο σαντορινιός ιατροφιλόσοφος Ιωσήφ Δεκιγάλλας, που πούλησε το Ασπρονήσι για να δημιουργήσει ένα από τα πρώτα -πρότυπο τότε- λεπροκομεία στα Λουβιάρικα. Από την εποχή του τρωικού πολέμου κιόλας βλέπουμε ότι στο γιατρό κάθε κοινωνία όχι μόνο επιτρέπει αλλά και επιβάλλει μια προνομιακή θέση πάνω από παρατάξεις με μόνη σημαία το συμφέρον του ενός που έτυχε σ' αυτή τη μάχη να γλυτώσει.

Όμως ο γιατρός δε μπορούσε να μένει απαθής γλυτώνοντας κάθε φορά με τόσο κόπο τον καθένα τραυματία για να τον βλέπει να  ξαναγίνεται βορά των όποιων όπλων. Γι αυτό και γιατροί δημιούργησαν και στελεχώνουν οργανισμούς όπως ο "Ερυθρός Σταυρός" ή  οι "Γιατροί χωρίς σύνορα" και οι "Γιατροί του κόσμου" ή η διεθνής οργάνωση των γιατρών κατά των βασανιστηρίων. Γιατροί που σπεύδουν με κίνδυνο της ζωής τους, όπου η ανάγκη τους καλεί. Γιατροί  που όπως ο Λαμπράκης, ο Αλλιέντε και ο Σβάιτσερ ανήκουν στους πρωτοπόρους και μάρτυρες του ειρηνιστικού κινήματος. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Ο γιατρός έχει καθήκον να προλαβαίνει τις πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν σε πόλεμο. Γιατί για τους γιατρούς, η ειρήνη είναι η κατάσταση υγείας της διεθνούς κοινωνίας. Γιατί μόνο σε συνθήκες ειρήνης μπορεί ο γιατρός ν' ασκήσει το λειτούργημά του, που είναι η προάσπιση της ζωής πάνω στον πλανήτη μας.

Σήμερα μετά 19.000 πυρηνικά όπλα εξακολουθούν επίσημα να υπάρχουν στις πυρηνικοκάτοχες δυνάμεις, (πίνακας) -αρκετά από αυτά διακινούνται μέσω Σούδας-, ενώ νέες χώρες απειλούν να προστεθούν στον κατάλογο της τρέλας και οι τρομοκράτες επαγρυπνούν.

 Σε περίοδο παγκόσμιας πια οικονομικής κρίσης ο κόσμος συνεχίζει τον παραλογισμό των πυρηνικών εξοπλισμών, ενώ πάνω από 1 δις άνθρωποι λιμοκτονούν και πολλοί περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό ή επαρκή ιατρική κάλυψη ή εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ ακόμη και στον αναπτυγμένο κόσμο χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι.

Η φωνή της λογικής όπως εκφράζεται από τα επιχειρήματα των επιστημόνων δεν εισακούεται από τις κυβερνήσεις που συνεχίζουν να ψεύδονται. Υπενθυμίζουμε τη μελέτη (24-4-2012) της Εταιρείας μας IPPNW Nuclear Famine: A Billion People at Risk—Global Impacts of Limited Nuclear War on Agriculture, Food Supplies, and Human Nutrition σχετικά με την πρόκληση πυρηνικού λιμού ακόμη και από περιορισμένη χρήση πυρηνικών με τίμημα το θάνατο 1 δις ανθρώπων παγκόσμια.