Ενα κείμενο αφιερωμένο στα “τιμολόγια” που μου στέλνεται στο μέιλ μου με τα απίστευτα κρατικά λεφτά που εχουν δαπανηθεί τόσα χρόνια...
Ή “κάτω απο τις πατάτες” (στην περίπτωσή μας...)
ή τον Εμίρ τον ξέρετε; όχι μόνο τον “κακομίρ”
Πρόλογος
Κάποτε είχα πεί οτι θα ήθελα να γυρίσω μια «χιουμοριστική» ταινία με τα παθήματα των τουριστών στην ελλάδα (με την καλή την έννοια). Αυτή η ταινία δεν γυρίτηκε ποτέ. Τώρα όμως υπάρχει ενα πιο ενδιαφέρον θέμα. Πως θα τη «βγάλουμε» στην κρίση. Και πιο συγκεκριμένα πως περνάει η γενιά των 700 ευρώ. Η οποία πιο πολύ παρα ποτέ, επικαιροποιείται. Δειλά δειλά, θυμάμαι τον όρο να εμφανίζεται το 2006-7 με μια ομάδα νέων πτυχιούχων ανθρώπων οι οποίοι στην αγορά εργασίας κοστολογούνταν στα 700 ευρώ. Και είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις με 700 ευρώ (μονο «η τριάδα του Πασοκ» το καταλαβαίνει, ή υπάρχουν κι άλλοι;) ζεις; δεν ζείς... κι άμα πάς να κάνεις κάτι παραπάνω, νομίμως, δίνεις το 40% στην εφορία. Αυτά, στην περίπτωση που είσαι μικρός. Γιατί αμα είσαι μεγάλος κάνεις οτι θες. Εχεις σπίτι εκατομυρίων και δηλώνεις εισόδημα 300 ευρώ..... τα βλέπουμε…
Κυρίως θέμα
Ετσι θα την βγάλουν πολλοί νέοι αυτής της γενιάς. Υπογείως. Μερικοί δε, και στις κάναβες, κάτω απο τα άνυδρα! (μεχρι να περάσει η κρίση...)
Και παρακαλώ, όπως έγραψε και ο κ. Βίδος, χωρίς καταθλίψεις! Διότι, κατά πρώτων είναι ακριβές, και κατά δεύτερον δεν ισχύουν πια ως δικαιολογία γιατί στους άλλους προκαλούν νεύρα!
Επίλογος
Δηλαδή αυτούς τους μεγαλογιατρούς θα πρέπει να τους σεβόμαστε; Να τους λέμε και κυρίους; Να τους λέμε κι ευχαριστώ; Έβλεπα εναν ,απο τους διάσημους στην μικρή μας χώρα, σήμερα στην τηλεόραση που περίλυπος δήλωνε «συγνώμη, δε έκοβα αποδείξεις κλπ..» και ειλικρινά θύμωσα, που άλλοι είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν και να δικαιολογούν τα πάντα κι άλλοι να φοροδιαφευγουν. Είναι μετά να μην είναι θυμωμένος ο κόσμος;
Κύριοι, μην κυνηγάτε τον κοσμάκη που κοιτάει να γλιτώσει 100 ευρώ, άλλους να κυνηγάτε.
