Πέμπτη, Μαΐου 13, 2010

την παροιμία με το γάιδαρο την ξέρετε; (ή μόνο αυτήν με την ψείρα;!)




Ειλικρινά το πιστευω.
Αν είχαμε καταλάβει τι συμβαίνει θα είχαμε πάθει ομαδική κατάθλιψη. Ή θα είμασταν όλοι στα πρόθυρα εξέγερσης (ή και νευρικής κρίσης!)  Αντί αυτού, πορευόμαστε ζώντας ο καθένας (σ)τον μύθο του. Τον κανονικό, τον νεοελληνικό. Οτι κάπως θα τα καταφέρουμε και θα την γλιτώσουμε στο τέλος, κι οτι περισσότερο απο μάς η κρίση θα πλήξη τον διπλανό μας (που καλά να πάθει τέτοιος που ήτανε κι αφού εμείς δεν μπορούσαμε να τον ακουμπήσουμε ας του ρίξει την καρπαζιά η κρίση -και οι κρίνοντες-..)
Έτσι, εχω την εντύπωση οτι σκέπτονται αρκετοί, αλλά αν αυτό «τους φτιάχνει» μπορούν να σκέπτονται όπως θέλουν....

Υπάρχουν δε και κάποιοι άλλοι, πιο κουτοπόνηροι, που νομίζουν οτι ο διπλανός τους θα την πατήσει, κι εκείνοι (πιο έξυπνοι γαρ..) θα μείνουν στην απέξω.
Οι σκέψεις, ελευθερες είναι και γιατί οχι στο κάτω κάτω.... πόσο μάλλον αμα μας συντηρούν, γιατί ούτε για μαρασμό ούτε για επανάσταση είμαστε...

Και οι παλιοί υπουργοί πάντως, καλά τα λένε…


Απο την άλλη No 364,
αμα βλέπω άνθρωπο να μην σέβετε άλλους ανθρώπους που σταματάνε να δουλευουνε για μια μέρα (σσ κάνουν απεργία), μου την δίνει... ή εστω προβληματίζομαι... άσε που σκέπτομαι οτι προσπαθούν να μετατοπίσουν τις ευθύνες.
«Οι εργαζόμενοι απεργοί του Υπ. Πολιτισμού» σου λένε πχ «φταίνε για την κρίση στον τουρισμό». Κρίμα, γιατί εγω νόμιζα οτι φταίνε πολλοί περισσότεροι, όσοι προκαλούν με τις συμπεριφορές και τις τιμές τους.. Αλλά αμα είναι του αλλουνού να του φταίει ο συμβασιούχος του Υπ.Πο. δεν του γυρίζεις ευκολα τα μυαλά. Του γυρίζεις όμως την πλάτη. Παρόλ αυτά, προσπαθείς να του εξηγήσεις οτι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε κι οτι με το να τα βάζουμε μεταξύ μας δεν κερδίζουμε και τίποτα Ο καθένας άλλωστε μιλάει απο την πλευρά του και με τα συμφέροντά του, τι να του πεί και ο συντάκτης…



Τι να φταίει κι η βουλή, τι να φταίν κι οι εκπρόσωποι έρημοι κι απρόσωποι, βρέ...

Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, μήπως δηλαδή εκεί εχουνε πχ περισσότερους πτυχιούχους, περισσότερους νομικούς, περισσότερους γιατρούς, περισσότερους δημοσιογράφους, περισότερους παρουσιαστές κλπ, στις βουλές τους (άγνωστες άλλωστε οι βουλές του κυρίου…) πάντως στην ελλάδα με εναν απίθανο τρόπο, τείνω να πιστέψω οτι η εκπροσώπιση στην βουλή αποτελεί αντικειμενικότη εικόνα της κοινωνίας. Ως εκ τούτου δεν με πειράζει που υπάρχουν ανα σύνθεση 5-10 παραπάνω ή παρακάτω γιατροί ή δικηγόροι ή δημοσιογράφοι, κλπ. Με κάθε αλλαγή η σύνθεση αλλάζει, παίζεται δηλαδή ανάλογα με τις ανάγκες της κοινωνίας. Κάποιοι πχ ενοχλούνται τελευταία που στην σύνθεση συμμετέχουν και συνδικαλιστές (σσ αυτοί που ξέρουν καλά την εργασιακή νομοθεσία και εκπροσωπούν εργαζόμενους κλπ) πλήν όμως κι αυτοί μέρος της κοινωνίας είναι και δεν έχω καταλάβει γιατί θα πρέπει να ενοχλούν ή να προκαλούν περισσότερο ή να είναι πιο περιττοί από τους γιατρούς που αντί να χειρουργούν συντάσσουν νομοσχέδια (δεν μπορεί δηλ. αντίστοιχα να πεί κανείς ότι με την πρώτη τους ιδιότητα θα ήταν πιο χρήσιμοι;) ή τους παρουσιαστές που αντί να κάνουν εκπομπές συντάσσουν κι αυτοί νομοσχέδια ή τους δικηγόρους που αντί να αγορεύουν στα δικαστήρια αγορεύουν στο κοινοβούλιο; (εδώ τουλάχιστο δεν αλλάζει και πολύ ο ρόλος..) Μάλλον κατά περίπτωση θα πρέπει να κρίνουμε και όχι γενικά….

Πιο σοβαρά, η εκπροσώπηση στην ελληνική βουλή γίνεται όλο και καλύτερη.
Συμμετέχουν πολλά κόμματα, απ άκρου εις άκρων δηλαδή (ακραία πράματα!) καθώς και άνθρωποι από όλο και περισσότερους επαγγελματικούς χώρους. Που σημαίνει ότι γνωρίζουν και κανονικά θα πρέπει να μπορούν να εκφράζουν όλο και περισσότερους ανθρώπους. Αρκεί να μην ξεχνάει ο καθένας από πού έχει προκύψει (μωρ’ τι’ ν τούτο;) κι ότι εκεί μέσα τον έχει στείλει ο κόσμος (επειδή του αρέσει και ευκαιρεί) κι όχι γιατί είναι απαραιτήτως πιο έξυπνος όλων των υπολοίπων…


Σοφοί οι παλιοί ή όσοι βγάλανε τις παροιμίες. Κάτι πρέπει να χανε ζήσει για να τα συμπεράνουν όλ αυτά…
Ουδέν κακόν αμιγές καλού” θα σχολίαζα για την δύσκολη πρώτη φάση της κρίσης. Αυτήν που σε όλους κάτι κόψανε, χειμωνιάτικα. Για φαντάσου να ξεκινούσε τώρα η περικοπή, καλοκαιριάτικα και με τις ζέστες…..για να μην πούμε με την σεζόν…


(πάλι) Πιο σοβαρά, μάλλον καλό χρονισμό είχε η κρίση. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τώρα που εξασφαλίσαμε την λειτουργία του “καταστήματος” κοιτάμε πώς να το δουλέψουμε (με την καλή την έννοια..) για φαντάσου να ξεκίναγε τώρα η κρίση και να χεις τα αρνητικά δημοσιεύματα, να μην έχεις προλάβει να ωριμάσεις για να τα αντιμετωπίσεις, και να σου έρχεται κι ο τουρίστας να σε κοροϊδεύει….
Δεν θα το αντέχαμε…

Σχετικά τώρα με τον άλλο χρονισμό, που η κρίση ξεκίνησε πρώτα με τους μικρούς και ύστερα εξαπλώνεται στους μεγάλους, δεν μπορούμε να κρίνουμε εάν ήταν σωστό, ή αναγκαίο. Θα το κρίνει η ιστορία.
Σαν τις γρίπες είναι αυτή η κρίση. Χτύπησε πρώτα τους ασθενείς οργανισμούς κι ύστερα τους πιο εύρωστους. Πέφτει δηλαδή κάτω η μικρή, κι εκεί που νομίζεις ότι την γλίτωσες, κρεβατώνεσαι, κι εσύ ο μεγάλος..   Eπειδή όμως αυτά τα πράματα κρίνονται βάσει αναγκαιότητας, μπορεί το αντίστροφο να ήταν πιο δύσκολο….


Tο άλλο με την μύγα το ξέρετε;
Το ξέρω αλλά δεν μπορώ να το πώ, είναι πολύ βαρύ και άκομψο….η ψείρα όπως και να το κάνεις είναι πιο σικ…
«Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο» ήταν η σκληρή απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης στον πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος δήλωσε ότι “η πολιτική δεν έχει να προσφέρει τίποτα στη χώρα”. Πυρ ομαδόν από όλα τα κόμματα εις βάρος του προέδρου του ΣΕΒ. (του οποίου προφανώς τις αγωνίες δεν κατανοεί το πολιτικό σύστημα, αφού κι εκείνος προηγουμένως δεν είχε κατανοήσει τις αγωνίες του πολιτικού συστήματος...)



Ας κρατήσουν οι χοροί…
Με το καλό ξεκινούν και οι εαρινές περιοδείες στελεχών ,κυβερνητικών πλέον, του Πασοκ στην περιφέρεια. Το μέχρι στιγμής πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει τις Κυκλάδες.
Κι εδώ που τα λέμε, τώρα που αναστρέφεται το κλίμα, υπάρχουν, πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να ειπωθούν.



Άλλη μια προχωρημένη γιαγιά ….
«Τι μας έκανε ο Αντρέας» μου λέει χθές μια γιαγιά (όχι η δικιά μου)
«Ποιος Ανδρέας γιαγιά;» της λέω γω, που νόμιζα ότι θα χε ξε-μείνει η γιγιά στην εποχή Παπανδρέου…
«Ο υπουργός, ο Λοβέρδος» μου απαντά η γιαγιά (με έκπληξη κιόλας που δεν είχα καταλάβει..) «είδες τι μας έκανε, αλλά σάμπως ήθελε ο άνθρωπος; ποιος τρελός θέλει να γίνει κακός και να πιέζει τον κοσμάκη» συμπλήρωσε η γιαγιά.
«Δίκιο έχεις βρέ γιαγιά, αλλά έτσι που μου το είπες, «ο Αντρέας» δεν κατάλαβα, δίκιο έχεις, ποιος τρελός…»