Τον Καλλικράτη συζήτησε η ΣυνΚυκλαδική

Σύμφωνα με την ανακοίνωση,
Με συμμετοχή των νομαρχιακών συμβούλων Νίκου Συρμαλένιου και Ηλία Αθυμαρίτη, καθώς και εκπροσώπων από τα νησιά Σύρο, Τήνο, Μύκονο, Πάρο, Νάξο, Κέα, Σίφνο, Κίμωλο και Μήλο και παρατηρητών από τα Δωδεκάνησα, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 8/5 πανκυκλαδική σύσκεψη της Κίνησης μας, με θέμα το Σχέδιο “Καλλικράτης” και τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.


Από την εισήγηση καθώς και από τις τοποθετήσεις των ομιλητών, επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις για:

α) το συγκεντρωτικό χαρακτήρα του “Καλλικράτη”, που επιχειρεί τη μεταφορά της λειτουργίας της κεντρικής διοίκησης στην αυτοδιοίκηση και ενισχύει το δημαρχοκεντρικό και περιφερειαρχοκεντρικό μοντέλο με τη δυνητική και όχι υποχρεωτική μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και πόρων στα παρακάτω όργανα
β) τη διατήρηση του αντιδημοκρατικού συστήματος στην εκλογή των αιρετών οργάνων των ΟΤΑ και τη μη καθιέρωση της απλής αναλογικής
γ) τη μερική μεταφορά πόρων χωρίς τη θεσμοθέτηση μιας δημοσιονομικής-φορολογικής μεταρρύθμισης υπέρ της αυτοδιοίκησης
δ) τη συρρίκνωση των υπηρεσιών με την απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων και τον κίνδυνο να βρεθούν στον αέρα ακόμα και μόνιμοι ή και αορίστου χρόνου, λόγω καθυστέρησης εκπόνησης των νέων οργανισμών
ε) το μετέωρο βήμα συγκρότησης των αιρετών περιφερειών, εξ αιτίας της συνύπαρξης των κρατικών γενικών διοικήσεων, αλλά και της διατήρησης πολλών αρμοδιοτήτων στο κεντρικό κράτος
Πιο ειδικότερα σε ότι αφορά στο εκλογικό σύστημα της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, επισημάνθηκε το απαράδεκτο του αποκλεισμού της δυνατότητας σταυροδότησης υποψηφίων εκτός της στενής εκλογικής περιφέρειας που για το Ν. Αιγαίο θα είναι τα πρώην επαρχεία, ενώ υπήρξε καθολική εναντίωση για την προσάρτηση του επαρχείου Κέας-Κύθνου στην εκλογική περιφέρεια της Σύρου.

Σε ότι αφορά στους Δήμους, εκφράστηκαν σοβαρές επιφυλάξεις και ανησυχία για τη δυνατότητα εξυπηρέτησης των μικρών νησιών, είτε ως αυτόνομων Δήμων, είτε προσαρτημένων με μεγαλύτερο Δήμο (Μικρές Κυκλάδες), αφού το υπάρχον προσωπικό δεν επαρκεί για τη στελέχωση των υπηρεσιών και την υλοποίηση των μεταφερόμενων δραστηριοτήτων.

Σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές, τονίστηκε η ανάγκη για επιτάχυνση των διαδικασιών με προτεραιότητα στην ολοκληρωμένη διαμόρφωση προγραμματικών θέσεων, καθώς και στη συγκρότηση συσπειρώσεων και δημοτικών κινήσεων που θα αντιμετωπίσουν συλλογικά τις κατά τόπους επιλογές.

Τέλος σε ότι αφορά στις περιφερειακές εκλογές, τονίστηκε η ανάγκη άμεσου συντονισμού μας με τα Δωδεκάνησα, έτσι ώστε από κοινού να ετοιμαστούμε έγκαιρα για την ανάδειξη και την προβολή των προγραμματικών θέσεων, αλλά και της εκλογικής καθόδου στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.



Με αφορμή την παραπάνω αναφορά αξίζει να (ανα)δημοσιεύσουμε κι εμείς 2 κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο τελευταίο τεύχος της εφημερίδας «Κυκλαδικοί Πλόες» που εκδίδεται με ευθύνη της Συν Κυκλαδικής.
Στις επιλογές της κυβέρνησης στην οικονομία αναφέρεται το πρώτο που υπογράφει ο νομαρχιακός Σύμβουλος Νίκος Συρμαλένιος, στη υγεία στις Κυκλάδες το δευτερο που υπογράφει η Μαρίνα Μακρή.

Σε κώμα η Ελλάδα μετά την προσφυγή στο μηχανισμό ευρωζώνης- Δ.Ν.Τ.

Εδώ και εφτά μήνες ολόκληρη η ελληνική κοινωνία ζει στη δίνη μιας πραγματικότητας, όπου τα πιο ελαφρά συναισθήματα κινούνται μεταξύ ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Φυσικά η κοινωνία δεν είναι μια έννοια ουδέτερη, υπάρχουν οι τάξεις, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι, οι μικροί, οι μεσαίοι, οι αγρότες, οι νέοι, κοντολογής αυτοί που κερδίζουν και αυτοί που πληρώνουν, δηλαδή δεν είμαστε όλοι ίσοι και προφανώς δεν ευθυνόμαστε όλι το ίδιο για την κατάσταση της χώρας.
Περί οικονομίας λοιπόν ο λόγος, που μπήκε για τα καλά στη ζωή μας είτε με την πραγματική της έννοια, είτε με την έννοια της καλλιέργειας μιας ιδιότυπης “τρομοκρατίας”- γιατί και αυτό έγινε πέραν της πραγματικότητας- για να πειστούμε ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες, ή μάλλον να κάνουν θυσίες τα συνήθη υποζύγια, κυρίως οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι.
Βεβαίως δεν μιλάμε καθόλου για τις προεκλογικές εξαγγελίες που διαψεύστηκαν παταγωδώς, στο όνομα δήθεν μιας πραγματικότητας που δεν γνώριζαν (όλοι βεβαίως θα θυμούνται την ενδελεχή ενημέρωση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλου προς τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου), ούτε φυσικά για την παντελή σιωπή για τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων μας τις τελευταίες δεκαετίες, ευθύνες που δεν επικεντρώνονται μόνο στην αλόγιστη πολιτική της εκδιωχθείσας από τον ελληνικό λαό κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και στις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που παρά τις συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας προς τους μισθωτούς και συνταξιούχους, συνέχιζαν να επιβαρύνουν το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της χώρας.
Και όταν μιλάμε για έλλειμμα και χρέος, δεν αναφερόμαστε στους ασφυκτικούς δείκτες που επέβαλαν το ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και η μονομερής μονεταριστική λογική των ευρωπαϊκών συνθηκών – δείκτες που έχουν ξεπεραστεί εξάλλου και σε πολλές από τις ισχυρές χώρες της ευρωζώνης – αλλά σε μια οικονομική πραγματικότητα που εκτός από αυτά συνοδεύεται με απίστευτη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, που μαθηματικά οδηγεί σε ύφεση, κοινωνική αποδιάρθρωση, φτώχεια.
Έτσι λοιπόν τα σκληρά μέτρα, τα πιο σκληρά από τον β΄παγκόσμιο πόλεμο και δώθε, μείωσης των μισθών και των συντάξεων, νομιμοποίησης των αντεργατικών νόμων για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και αποδόμησης των συλλογικών συμβάσεων, φορολογικής καταιγίδας για τα μικρομεσαία εισοδήματα, κατεδάφισης του δημόσιου κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, μπορεί να είναι είναι αρεστά στους κάθε Μέρκελ, Όλι Ρέν, Τρισέ και λοιπούς κυρίους, αλλά επί της ουσίας οδηγούν σε μια τρύπα στο νερό, διότι και η πιο απλή οικονομική σκέψη μας λέει ότι : μέτρα λιτότητας (μείωση μισθών, συντάξεων κλπ.) σημαίνουν μείωση της ζήτησης, σημαίνουν ύφεση, σημαίνουν αύξηση του χρέους και του ελλείμματος κ.ο.κ. Δηλαδή όταν δεν έχεις αναπτυξιακή πολιτική, είναι φανερό ότι οδηγείσαι στη συρρίκνωση, στη φτώχεια, στο μεγάλωμα των κοινωνικών ανισοτήτων.

Εύλογα βεβαίως τίθεται το ερώτημα: όταν έχεις αναπτυξιακή πολιτική (ας μην ξεχνάμε ότι από το 1996 έως το 2007, ο ρυθμός ανάπτυξης έτρεχε με 3,5-4%), ποιός την καρπούται; Για να μην υπάρχουν απορίες, την “ανάπτυξη” της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, μήπως την καρπώθηκε ο έλληνας μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο μικρομεσαίος, ο αγρότης; Ας μην τρελλαθούμε, όλοι γνωρίζουν σε ποιές τσέπες μπήκαν τα τερατώδη ποσά που καταναλώθηκαν την περίοδο εκείνη (μεγαλοεργολάβοι, κατασκευαστικές εταιρείες, πολυεθνικές των συστημάτων ασφαλείας, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας κλπ.), ενώ στο μέσο έλληνα πολίτη έμεινε η “δόξα”, η αίγλη των μεταλλείων (που πολλά εκ των υστέρων αποδείχτηκαν κίβδηλα), ενώ η χώρα έμεινε με μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια χρέη, τα οποία φυσικά μας τα συνυπολόγισαν τώρα.

Έτσι λοιπόν, προς χάριν του εθνικού ιδεώδους και χρεωθήκαμε και τώρα μας επιβάλλουν μέτρα, αναγκάζοντας μας να τα αποδεχθούμε ως εθνική επιταγή. Και φυσικά μετά την προσφυγή μας στο μηχανισμό στήριξης με τη συμμετοχή και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κουρελιάσαμε κάθε έννοια εθνικής αλλά και ευρωπαϊκής υπόστασης. Και το χειρότερο, νέα σκληρότερα μέτρα για το λαό και για πολλά χρόνια η χώρα υποθηκευμένη με απερίγραπτους όρους υποτέλειας. Θα μου πείτε όταν η ίδια η ευρωζώνη δεν διαθέτει κανένα μηχανισμό αλληλεγγύης για τα μέλη της, αλλά υπάρχει για να χρησιμοποιείται από τους ισχυρούς (βλ. Γερμανία) ως χώρος εξυπηρέτησης του σκληρού ευρώ, τότε ας αναρωτηθούμε, ποιοί είναι οι αντιευρωπαϊστές;
Και μια τελευταία υπόμνηση: Η κυβέρνηση μας είπε ότι, τα μέτρα θα αποφέρουν εξοικονόμηση 3,5- 4 δισ. Ευρώ. Έχουμε συνυπολογίσει πόσα δις χρειάζονται για την αποπληρωμή των χρεών μας; Καταλάβαμε ότι όσο θα σκύβουμε το κεφάλι, τόσο οι κερδοσκόποι θα αποθρασύνονται και όλο πιο βαθιά θα μπαίνουμε στη δαγκάνα του ΔΝΤ;


Βαριά ασθενής η Υγεία στις Κυκλάδες

Η συνταγματική υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την υγεία όλων των πολιτών, δυστυχώς στις Κυκλάδες εξακολουθεί να παραμένει κενή περιεχομένου.

Μπορεί η κυβέρνηση, δια στόματος βουλευτή της να δήλωνε τον Δεκέμβρη ότι “η μετεξέλιξη και η ποιοτική αναβάθμιση του ΕΣΥ με ειδικά μέτρα πολιτικής για το νησιωτικό χώρο, αποτελεί πολιτική προτεραιότητα για το ΠΑΣΟΚ και ήδη αρχίζει να υλοποιείται”, αυτό που βιώνει όμως χρόνια τώρα ο κυκλαδίτης είναι η βαθιά ανισότητα και η απαξίωση.

Πόσες φορές δεν έχουν ακούσει και διαβάσει οι κυκλαδίτες παρόμοιες δηλώσεις; Εδώ και σχεδόν 3 δεκαετίες οι εκπρόσωποι του δικοματισμού, εναλλασσόμενοι στη εξουσία υποτιμούν θρασύτατα τη νοημοσύνη μας, εξαντλώντας όλη τους τη δραστηριότητα -μαζί και την υπομονή μας- σε ανέξοδες αντεγκλήσεις και αλληλοαιτιάσεις, σε ακατάσχετη υποσχεσιολογία, σε μια εγκληματική τελικά απραξία, κωφεύοντας στις αγωνιώδεις φωνές όλων των φορέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και του ιατρικού συλλόγου που από 25ετίας έχει καταθέσει εμπεριστατωμένες προτάσεις.

Καίριας σημασίας ερώτηση που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη για την διαρκή υποβάθμιση των υγειονομικών μονάδων στις Κυκλάδες έμεινε αναπάντητη. Φυσικά και οι λοιπές ερωτήσεις που έχουν κατά καιρούς απαντηθεί, συνίστανται σε μονότονο αναμάσημα κοινότοπων διαβεβαιώσεων.

Θεμελιώσεις νοσοκομείων, αναβαθμίσεις, εγκαίνια νεοσύστατων πολυδύναμων ιατρείων -στην ουσία παντελώς αδύναμων λόγω υποστελέχωσης, επεκτάσεις και... ων ουκ έστι αριθμός μεγαλόστομες εξαγγελίες είναι οι λέξεις-κλειδιά στην πολιτική που έχει ως τώρα ασκηθεί στο χώρο της υγείας στις Κυκλάδες, μια αλλοπρόσαλλη πολιτική “έτσι...χωρίς πρόγραμμα” -για να δανειστούμε τον πάντα επίκαιρο τίτλο της εκπομπής της Μαρίας Ρεζάν- δίχως κανένα φυσικά αντίκρυσμα στην καθημερινότητα του Κυκλαδίτη.

Ελλείψεις βασικών και καίριων για την εύρυθμη λειτουργία των μονάδων υγείας ιατρικών ειδικοτήτων (γενικής ιατρικής, καρδιολόγοι, παιδίατροι, ορθοπεδικοί, οδοντίατροι), νοσηλευτικού προσωπικού, εξοπλισμού, εφημερίες που επαφίενται στο φιλότιμο των γιατρών (πόσες μέρες μπορεί να εφημερεύει ο μοναδικός παιδίατρος του νοσοκομείου Νάξου ή ο μοναδικός καρδιολόγος;), οργανογράμματα που δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, τριτοκοσμική διαχείριση διακομιδών, είναι η πραγματική εικόνα που συμπληρώνεται σε κάποιες περιπτώσεις με την παρουσία Συλλόγων Στήριξης των Κέντρων Υγείας (ελληνική πρωτοτυπία κι αυτή!), που φθάνουν να προμηθεύουν έως και …γάζες.

Στους χαλεπούς καιρούς που φαίνεται πως προοιωνίζει η κυβέρνηση με τις πολιτικές της αποφάσεις, η ανάγκη για μια σοβαρή πολιτική υγείας εμφανίζεται ακόμη πιο αδήριτη. Εάν δεν υπάρξει άμεση και έμπρακτη πολιτική βούληση συνοδευόμενη από εξορθολογισμένες δράσεις και σοβαρή χρηματοδότηση, οι συνέπειες θα είναι δραματικές όχι μόνο στην ποιότητα και το βιοτικό επίπεδο της ζωής των νησιωτών αλλά και στην ίδια τους τη «βιωσιμότητά» ως τουριστικοί προορισμοί, καθώς για τον σύγχρονο περιηγητή δεν αρκεί πλέον «ο ήλιος και η θάλασσα» αλλά και η ύπαρξη βασικών προδιαγραφών, όπως τουλάχιστον αυτή της εξασφάλισης αξιοπρεπούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης.