Η αλήθεια είναι ότι ύστερα από χρόνια συστηματικών
προσπαθειών τα νόστιμα, όμορφα, χειροποίητα και .. ιδιαίτερα στον τρόπο
παρασκευής τους «μελιτίνια» της Σαντορίνης, δεν έχουν στερηθεί δημοσιότητας τα
τελευταία χρόνια, με το παραδοσιακό Πασχαλινό γλύκισμα του νησιού να έχει
κατοχυρώσει για τα καλά πλέον την θέση του ανάμεσα στα δημοφιλέστερα «γλυκά της
Λαμπρής» σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Το ιδιαίτερο με τα «μελιτίνια της Σαντορίνης» είναι ότι
συνεχίζουν να παρασκευάζονται με τον παραδοσιακό τρόπο, χειροποίητα δηλαδή,
καθώς και τα αγνά τους υλικά, σε εντυπωσιακά μεγάλες ποσότητες κάθε χρόνο
τέτοια εποχή, τόσο από νοικοκυρές του νησιού στις κουζίνες των σπιτιών τους,
όσο και από φούρνους σε .. ποσότητες επαγγελματικές που σε τίποτε όμως δεν
στερούνται απο την ποιότητα των μικρών ποσοτήτων.
Εμείς, φέτος, επιλέξαμε την κουζίνα του ξενοδοχείου Aressana
στα Φηρά της Σαντορίνης, για να παρακολουθήσουμε την συγκεκριμένη διαδικασία.
Στους χώρους του ξενοδοχείου από νωρίς το μεσημέρι της
Κυριακής 28 Απριλίου βρίσκονταν η οικογένεια που δημιούργησε και λειτουργεί το
ξενοδοχείο, με τις κυρίες της παρέας, εκπροσώπους από δυό γενιές, να
επιστρατεύουν την εμπειρία τους στην παρασκευή του συγκεκριμένου γλυκίσματος.
Τα μελιτίνα του Aressana φτιάχτηκαν και φέτος για την
ανάγκες της οικογένειας καθώς και των πελατών και φίλων της παρέας του
ξενοδοχείου.
Μια αξιοσημείωτη διαφορά στην παρασκευή των μελιτινιών της
ομάδας του Aressana είναι ότι δεν χρησιμοποιούν αλεύρι για να πασπαλίζουν το
φύλλο ώστε να μην κολλάει στο άπλωμά του και μέχρι να κοπεί σε μικρούς κύκλους
οι οποίοι και θα δεχθούν την γέμιση, αλλά το απλώνουν σε βαμβακερό
τραπεζομάντιλο επάνω στο τραπέζι, το οποίο μαζεύει τα υγρά του φύλλου και το
κάνει να δουλεύεται εύκολα, χωρίς να κολλάει..
Πέρα από την ευκολία, η συγκεκριμένη τεχνική, γλιτώνει και
τις νοικοκυρές από τα .. αλευρώματα στην κουζίνα, μιας και η δουλειά γίνεται ..
καθαρά!
Όσο για την συνταγή; Μοιάζει και είναι απλή με το δύσκολο
μέρος του εγχειρήματος να εστιάζεται στα τσιμπήματα που απαιτεί το φύλλο, ώστε
να κλείσει μέσα του την γέμιση της κρέμας του τυριού…
Σύμφωνα με .. μαρτυρίες, έχουν υπάρξει και καταναλωθεί
μελιτίνια -κυριολεκτικά «κεντήματα»- με περισσότερα από 70 (!) τσιμπήματα στο
φύλλο τους…
Ένα «τυπικό» μελιτίνι πάντως μπορεί αξιοπρεπώς να
«παρουσιαστεί» με μέσο όρο τα 25 με 40 τσιμπήματά του… !
Η τοπική πάντως ιστορία των «μελιτινιών» θέλει τις
νοικοκυρές να συναγωνίζονταν στο παρελθόν -αλλά σε αρκετές περιπτώσεις αυτό
ισχύει και στις μέρες μας- για το ποιά θα «πετύχει» τα περισσότερα τσιμπήματα!
Μυστικό της επιτυχία αλλά και της νοστιμιάς και
δημοτικότητας των μελιτινιών είναι και το εξαιρετικά λεπτό τους φύλλο (ίσως
πρόκειται για το λεπτότερο φύλλο στην ελληνική παραδοσιακή ζαχαροπλαστική) το
οποίο καταφέρνουν πλέον να φτιάξουν οι νοικοκυρές χρησιμοποιόντας μικρές
χειροκίνητες μηχανές μέσα απο τις οποίες περνάνε πολλές φορές το φύλλο μέχρι να
βγεί όσο λεπτό το θέλουν.
Η πρόταση, ιδέα αλλά και συμβουλή μας για τα μελιτίνια;
Επιχειρήστε τα αλλά ποτέ μόνοι σας, χωρίς παρέα! (που να μπορεί να βοηθήσει..!)
Είναι γεγονός άλλωστε οτι η παρασκευή των «μελιτινιών» είναι
μια μάλλον οικογενειακή υπόθεση ή υπόθεση παρέας!
Για τα μελιτίνια χρειαζόμαστε:
Για την γέμιση :
2 κιλά ανάλατη μυζήθρα (στην Σαντορίνη χρησιμοποιείται στις
περισσότερες περιπτώσεις ανθότυρο από την γειτονική Ίο), 2 κιλά ζάχαρη, 5
κομπάκια μαστίχα
3 αυγά, 1/4 αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Για το φύλλο : 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 3
κουταλιές βούτυρο,
λίγο αλάτι, χλιαρό νερό τόσο ώστε να ανοίγεται το φύλλο,
λίγη μαστίχα ενώ μυστικό αποτελεί και η προσθήκη λίγης ρακής..
Σύμφωνα με την συνταγή,
Με λίγη ζάχαρη διαλύετε την μαστίχα στο μιξεράκι,
ανακατεύετε όλα τα υλικά της γέμισης και τα αφήνετε στην άκρη. Φτιάχνετε το
φύλλο φροντίζοντας το βούτυρο να "χαθεί" στο αλεύρι.
Ανοίγετε το πολύ λεπτό φύλλο περνώντας την ζύμη πολλές φορές
απο το χειροκίνητο μηχάνημα και την κόβετε σε στρογγυλό σχήμα.
Ρίχνετε μία κουταλιά από τη γέμιση μέσα σε κάθε κομμάτι
στρογγυλού φύλλου και "τσιμπάτε" γύρω-γύρω το φύλλο ώστε να γίνει σαν
"πλισέ".
Βάζετε τα γλυκίσματα στο ταψί (μπορούν να «περιμένουν» μέχρι
και 3 περίπου ώρες πρίν ψηθούν) και τα ψήνετε στους 175 βαθμούς για 20 με 25
περίπου λεπτά.
Για την φιλοξενία στον όμορφο χώρο τους, στην κουζίνα του
ξενοδοχείου Aressana, καθώς
και για τις χρήσιμες συμβουλές, ευχαριστούμε τις κυρίες Αθανασία Γιούκα και
Μόσχα Μενδρινού ενω για την ενημέρωση σχετικά με την διαδικασία, την κυρία
Ευαγγελία Μενδρινού – Παλαμά.
