'Ενα πολύ ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο "Εμείς και οι
Άλλοι. Ζητούμε να δούμε στη πράξη την αγάπη σας" που υπογράφει ο Δημήτρης
Κούκουλας, μέλος της ΑΜΚΕ "Ecomuseum Rhodes",
δημοσιεύθηκε χθές (31.1.2012) στην σελίδα της παράταξης "οικολογικός άνεμος".
Στο κείμενο γίνεται αναφορά στην σημερινή οικονομική και
κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας καθώς και σε ιδέες που εφαρμόστηκαν σε άλλες
χώρες σε αντίστοιχες περιπτώσεις για την τόνωση της οικονομίας και την στήριξη
του ντόπιου πληθυσμού.
Ένα απο τα πιο σημαντικά όμως σημεία του άρθρου είναι αυτό
όπου γίνονται αναφορές στην πρόσφατη ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ των μελών της
Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου για την αμφίπλευρη στήριξη και ουσιαστική συνεργασία του
αγροτικού και του τουριστικού τομέα, σε τοπικό επίπεδο.
Εμείς, αναδημοσιεύουμε και αναδεικνύουμε το θέμα μιας
και κρίνουμε πως εάν δεν καταφέρει να αποτελέσει απόφαση και επιλογή σε συλλογικό
επίπεδο, στα σίγουρα θα μπορέσει να δώσει μια καλή ιδέα στους ξενοδόχους της Σαντορίνης να σκεφτούν το ενδεχόμενο μιας καλύτερης συνεργασίας με τους αγρότες και
παραγωγούς, στην βάση και λογική της διάθεσης των προϊόντων τους στα ξενοδοχεία
αλλά και γενικότερα στις επιχειρήσεις του νησιού.
Όπως για παράδειγμα στην Ρόδο σκέπτονται και εξετάζουν το
ενδεχόμενο δημιουργίας και εδραίωσης στην συνείδηση του επισκέπτη (για να μην
μιλάμε για …branding ή rebranding που είναι και λίγο .. μπερδευτικές λέξεις!) του Ροδίτικου
πρωινού, αντίστοιχα δεν θα ήταν άσχημη ιδέα η εδραίωση σε τοπικό επίπεδο του Σαντορινιού
πρωινού. Άλλωστε, σήμερα το νησί, η αγροτική παραγωγή και παραγωγοί του νησιού,
είναι σε θέση να παράσχουν στις επιχειρήσεις πέρα από την πολύ καλή ποιότητα προϊόντων
και ικανοποιητικές ποσότητες ικανές να καλύψουν ένα μεγάλο μέρος της αγοράς, ενώ
χαρακτηριστικό είναι ότι το τελευταίο διάστημα είναι εμφανής η αυξητική τάση
που υπάρχει στην καλλιέργεια της γής.
Στο πλαίσιο ενός Σαντορινιού πρωινού, το νησί είναι σε θέση
να καλύψει τις ανάγκες πολλών επιχειρήσεων σε γαλακτοκομικά και τυροκομικά προιόντα
καθώς και σε ντόπιες ντοματούλες και πατατούλες, σε προιόντα δηλαδή που πέρα από
τα γνωστά και δημοφιλή (φάβα, τοματάκια, άσπρη μελιτζάνα κ.α.) που παράγει η Σαντορινιά
γη και έχουν κατοχυρώσει την θέση τους στο μεσημεριανό τραπέζι, υπάρχουν και
προιόντα μπορούν να βρούν την θέση τους και στο πρωινό.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο κομμάτι του κειμένου,
“Διαβάζω τις τελευταίες μέρες τις δηλώσεις του προέδρου
της ΕΞΡ κ. Αντώνη Καμπουράκη αναφορικά με ένα τοπικό συμφωνώ για το
Ροδίτικο πρωινό. Όπως λέει «πέρα από μια
διέξοδο, από το διατιμημένο και υποτιμημένο ευρωπαϊκό – αμερικάνικο πρωινό,
οριοθετεί και ενισχύει το τοπικό χαρακτήρα της διαμονής του πελάτη μας και τη
μοναδική εμπειρία που αυτή του προσφέρει, αποτελώντας ταυτόχρονε στήριγμα στην
τοπική οικονομία και παραγωγή”.
Χαίρομαι για τις
διαπιστώσεις του, δεν αμφισβητώ καθόλου τις αγαθές προθέσεις κανενός,
παρότι θα πω πως με λυπεί που έπρεπε να περάσουν 50 χρόνια τουρισμού στη Ρόδο μέχρι να καταλάβουν και αναγνωρίσουν την αξία που προσδίδει οτιδήποτε “τοπικό”.
Σε ένα άλλο σημείο του ίδιου άρθρο διαβάζω και τις
δηλώσεις του κ. Μαχαιρίδη που λέει ότι «αυτό
εντάσσεται σε μια συνολικότερη προσπάθεια την οποία κάνει η περιφέρει
προκειμένου να μπουν τα τοπικά προϊόντα μέσα στα ξενοδοχεία, εκεί που η
κατανάλωση γίνεται μαζικά» αποφάσισα να καταθέσω σε αυτό το διάλογο την αγωνία
των χιλιάδων αγροτών ελαιοπαραγωγών της Ρόδου για το που θα διαθέσουν το λάδι της εφετινής τους
παραγωγής, μιας και δεν έχει μπει συγκροτημένα
μέχρι τώρα στη διατροφική αλυσίδα των
ξενοδοχείων.
Αν τα μέλη της
Ένωσης Ξενοδοχείων Ρόδου πέραν του επιχειρηματικού τους συμφέροντος,
όπως προσδιορίστηκε με την παραπάνω φράση του κ. Καμπουράκη, νιώθουν πραγματικά
την ανάγκη να συμβάλουν
ουσιαστικά για να μπορέσει να
απλωθεί ένα δίχτυ προστασίας και
αλληλεγγύης απέναντι σε συμπατριώτες τους,
που η κρίση τους ισοπεδώνει και
τους εξοβελίζει από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αν η Περιφέρεια προσπαθεί
πραγματικά και όχι προσχηματικά να μπουν τα τοπικά προϊόντα μέσα σε όλα τα
ξενοδοχεία του νησιού μας, τότε ας
προχωρήσουν άμεσα σε ένα Τοπικό
Κοινωνικό Συμβόλαιο.
Είναι πλέον ώρα αν τα παραπάνω δεν αποτελούν απλά
κινήσεις επικοινωνιακής στρατηγικής και
εντυπωσιασμού, να πάνε στην άκρη επιχειρήματα και δικαιολογίες ότι αυτά
ρυθμίζονται από τους κανόνες της αγοράς
και της ελεύθερης οικονομίας και να αναπτυχθεί ένα οικονομικό μοντέλο όπως αυτό κάποτε
εφαρμοζόταν στα χωριά του τόπου μας. Της
αλληλέγγυας οικονομίας.
