με μεράκι και φαντασία Νο2

Μερικά επαγγέλματα χαρακτηρίζονται παραδοσιακά, ή σε κάποιες περιπτώσεις καλούμαστε να τα χαρακτηρίσουμε και ως "υπο προστασία".
Ένα απο αυτά είναι το επάγγελμα της ξυλογλυπτικής, πολύπαθο σε οτι αφορά στον χώρο του επίπλου τα τελευταία χρόνια με την επέλαση των "έτοιμων" πόσο μάλλον σε περίοδο κρίσης όπως η σημερινή, ενω η ξυλογλυπτική και σε άλλες εφαρμογές της δείχνει να συρρικνώνεται. "Κόντρα" όμως στις τάσεις της σύγχρονης εποχής, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το ξύλο και μένουν ώρες πάνω απο να κομμάτι του προκειμένου να του δώσουν ζωή. Να το κάνουν να διακοσμεί, να αφηγείται ιστορίες και να εκφράζει τέχνη. Ένας απο αυτούς είναι ο Χρήστος Αντωνιάδης, (Xristos Cesarios Antoniadis) εικαστικός όπως δηλώνει στην βασική του ιδιότητα, ενω παράλληλα ασχολείται με το ξύλο και ζωγραφίζει σε πολλά και ενδιαφέροντα στύλ και με πολλές τεχνοτροπίες με τις οποίες έχει πειραματιστεί, ασχοληθεί και προωθεί πλέον επαγγελματικά.

Η Σαντορίνη ... 
Οι δε τελευταίες του δουλειές, τόσο στο ξύλο όσο και στους μουσαμάδες, έχουν πηγή έμπνευσης και θέματα απο την Σαντορίνη. Αφορμή δεν είναι άλλη απο την υπηρεσιακά τυχαία επιλογή της συζύγου του Μαρίλιας Κύλικα, καθηγήτριας φυσικής αγωγής στο Γυμνάσιο των Φηρών, και της δικής του απόφασης να ακολουθήσει την σύζυγο και τα δυό κορίτσια τους σε αυτό το ταξίδι. Άλλωστε, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, οι "αλλαγές" είναι πάντοτε για καλό και αποτελούν πηγή έμπνευσης στην συγκεκριμένη δουλειά, παρά απο πολλά χρόνια μόνιμης διαμονής στην Λάρισα όπου είχε καταφέρει να κατακτήσει καλές συνεργασίες με την εκεί δημοτική αρχή καθώς και να δημιουργήσει εργαστήρι ξυλογλυπτικής με εκατοντάδες μαθητές στην διαδρομή του.

Η πορεία..
Ο Χρήστος σπούδασε ξυλογλυπτική σε καταξιωμένο στον χώρο του εργαστήρι του τόπου καταγωγής του (1991) και στην συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στην Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και αγιογραφία στην σχολή Γεωργιάδη. Η συμμετοχή του το 1997 σε διαγωνισμό ζωγραφικής ήταν το εισητήριο για να βρεθεί στο Παρίσι και να παρακολουθήσει μαθήματα εφαρμοσμένων τεχνών στην Γαλλική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Κατα την διάρκεια της 7μηνης παραμονής του στο Παρίσι και σε συνεργασία με άλλους 150 καλλιτέχνες ασχολήθηκαν με την εξωτερική αναμόρφωση των κτηρίων της πόλης, ζωγραφίζοντας στο χαρτί αλλά και επάνω τους, περνώντας μηνύματα μέσω της τέχνης.
Με την επιστροφή του δημιούργησε με φίλους τον εικαστικό - μουσικό πολυχώρο B. Live καθώς και το "Πρότυπο Εργαστήρι γλυπτικής ξύλου και πεπιεσμένου χαρτιού" του Δήμου Λαρισαίων, το οποίο στην πορεία του αναδείχθηκε ως ενα απο τα σημαντικότερα της Ελλάδας με περισσότερους απο 600 μαθητές στα 10 χρόνια λειτουργίας του. Η εκεί εμπειρία του τον οδήγησε στην διαπίστωση οτι το ενδιαφέρον και ο σεβασμός των νέων για την παράδοση και τον ελληνικό πολιτισμό είναι έντονα καθώς και οτι είναι χρέος της Πολιτείας να παρέχει κίνητρα για την ανάπτυξη τέτοιων δράσεων, πόσο μάλλον τεχνών που τείνουν να εκλείψουν. Ενδιαφέρουσα όμως είναι και η άποψή του για την τέχνη σύμφωνα με την οποία "η τέχνη σήμερα οφείλει να είναι προσιτή, οι καλλιτέχνες να εναρμονιστούν με τις απαιτήσεις της εποχής, και γιατί οχι να χαμηλώσουν τιμές με στόχο η τέχνη να βρεθεί σε όλα τα σπίτια και κυρίως να τροφοδοτεί τα βλέμματα των παιδιών. Μέσα σε κάθε περίοδο κρίσης συνήθως γεννιέται κάτι νέο, σπουδαίο και δυνατό, που χαράσσει την δική του πορεία στον χώρο.."

Σήμερα
Αν και το διάστημα παραμονής του στην Σαντορίνη είναι περιορισμένο, φέτος είναι ο δεύτερος χειμώνας, αρχικά και κυρίως η ποιότητα αλλά και η ποσότητα (ας μην .. κρυβόμαστε, ακόμη και η τέχνη θέλει προσήλωση, συνεπή εργασία και .. παραγωγικότητα) των έργων του έχει εντυπωσιάσει αυτούς που την έχουν δεί. Οι .."Σαντορίνες" που έχουν αποτυπωθεί στον μουσαμά του είναι πολλές και διαφορετικών τεχνικών ζωγραφικής, ενω πρόσφατα, κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να μας μυήσει στην τέχνη των ξυλόγλυπτων οικόσημων της Σαντορίνης. Σύμφωναμε τα όσα μας είπε "αν και ο χρόνος που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο αντικείμενο στην Σαντορίνη δεν είναι πολύς, ο αριθμός των οικοσήμων οικογενειών που εχω ανακαλύψει στην αναζήτησή μου σε βιβλία και απο πληροφορίες, είναι πολύ μεγάλος και άνετα μπορεί να συγκριθεί με αυτόν της Νάξου, στην περίπτωση όμως της οποία πολλά απο αυτά που υπήρχαν έχουν συντηρηθεί ή κατασκευαστεί σε καινούργιο ξύλο".
Αυτην την εποχή ο Χρήστος προετοιμάζει την νέα σειρά έργων του με τίτλο "Φως Σαντορίνης" ενω παράλληλα επιμελείται τοιχογραφίες σε ξενοδοχεία και την αποκατάσταση παλιάς εκκλησίας του νησιού. Στους στόχους του περιλαμβάνονται η διοργάνωση εκθέσεων στο νησί καθώς και η δημιουργία ενός εργαστηρίου ζωγραφικής, ξυλογλυπτικής, ψηφιδωτού και αγιογραφίας.

Για περισσότερες πληροφορίες και δείγματα της δουλειά του μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα του στο facebook.