Το περιοδικό είχε τίτλο "ιστορίες αισιοδοξίας - οι έλληνες που κάνουν την διαφορά" ενώ, εντυπωσιακό και εξαιρετικά ενθαρρυντικό για τους ανθρώπους καθώς και για τον τόπο, ήταν το γεγονός οτι μεταξύ των 100 ιστοριών - περιπτώσεων που αναφέρονταν οι 4 εκτυλίσσονται στην Σαντορίνη.
Σύμφωνα με το κείμενο, σήμερα που το δυτικής έμπνευσης και εγχώριας εκτέλεσης μοντέλο της παροχής υπηρεσιών δημιουργεί προβλήματα και οικονομικά αδιέξοδα, υπάρχουν άνθρωποι που ξανακάνουν πράγματα που έως και πρίν απο 30 χρόνια φάνταζαν αυτονόητα, ή που σε άλλες περιπτώσεις εφαρμόζουν καινοτόμες ιδέες στην καλλιέργεια της γης και την παραγωγή προϊόντων.
Εμείς, σήμερα, ξαναδημοσιεύουμε το κείμενο, ύστερα απο ιδέα αναγνωστών μας, ώστε να υπενθυμίσουμε την παρουσία τους αλλά και να δώσουμε ιδέες και κίνητρα σε όσους σκέπτονται να "βάλουν μπροστά" την δικιά τους ιδέα.
Μεταξύ των περιπτώσεων που αναφέρονται στο περιοδικό είναι αυτές του Γιάννη Νομικού, όπου όπως γράφετε αλλά και οι περισσότεροι γνωρίζουν σε τοπικό επίπεδο, δίνει τον δικό του αγώνα για την διάσωση και διάδοση της Θηραϊκής φάβας, ακολουθώντας τον παραδοσιακό τρόπο παραγωγής της, τυποποίησης και επώνυμη προώθησή της, με σκοπό να μειωθούν τα κρούσματα νοθείας. Του Γιώργου Χατζηγιαννάκη, ιδιοκτήτη εστιατορίου με περισσότερες απο 70 -εκτελεσμένες!- συνταγές με φάβα, ο οποίος χρησιμοποιεί στην κουζίνα του και προβάλει τα τοπικά προϊόντα και την γαστρονομία της Σαντορίνης σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ παράλληλα εδώ και πολλά χρόνια εκπαιδεύει νεότερους μαγείρους στην τέχνη της εστιατορικής με σεβασμό στον τόπο και την παράδοση. Του Ματθαίου Δημόπουλου διευθυντή της Ένωσης Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων, με στόχο απο το 1989 να δώσει κίνητρα και να αυξήσει την τοπική καλλιέργεια των αμπελιών καθώς και άλλων αγροτικών προϊόντων, και του Πάρι Σιγάλα, παραγωγού Σαντορινιού Ασύρτικου με πλήθος βραβείων ανα τον κόσμο που παράγει μερικές απο τις καλύτερες ετικέτες που εξάγονται διεθνώς.
Εμείς, συμπληρώνουμε μια ακόμη περίπτωση "τοπική", ενδεικτική της "εναλλακτικής" στροφής αρκετών ανθρώπων σε επαγγέλματα και τεχνικές που δημιουργούνται απο τις νέες ανάγκες της εποχής.
Πρόκειται για τον Χρήστο Δρούγα, επαγγελματία με προϋπηρεσία στον χώρο των γραφικών τεχνών και της διαφήμισης, που εδώ και πολλούς μήνες ως κάτοικος του νησιού, ασχολείται με την εκτροφή σαλιγκαριών σε χώρο που με απλά μέσα έχει διαμορφώσει στην Περίσα.
Σύμφωνα με τα όσα μας είπε, η απόφασή του να εγκαταλείψει τις μεγαλουπόλεις προέκυψε απο την ανάγκη του να αποκτήσει καλύτερη επαφή με την γή, ενω σχετικά με την ενασχόλησή του με τα σαλιγκάρια μας είπε οτι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα απασχόληση που μπορεί να θεωρηθεί και εργασία, μιας και το προϊόν της εκτροφής, τα σαλιγκάρια, είναι σε θέση να προσφέρουν ενα αρκετά καλό εισόδημα στον παραγωγό τους.
Σύμφωνα με τον ίδιο, στόχος του είναι η παραγωγή του να απορροφάται επάνω στο νησί -που άλλωστε δεν στερείτε επιλεγμένων γευστικών προτάσεων και ταλαντούχων μαγείρων- ενώ ταυτόχρονα επεξεργάζεται την ιδέα της τυποποίησής τους σε συσκευασίες (βαζάκια άλμης) για την τοπική ή και στην Ελλάδα διανομή τους.
Σύμφωνα με τα όσα μας είπε, κατά την διαδικασία των πειραματικών του καλλιεργειών, ανακάλυψε ότι τα σαλιγκάρια βρίσκονταν σε σταθερή βάση στο διαιτολόγιο και έχαιραν της προτίμησης και της εκτίμησης των κατοίκων της προϊστορικής πόλης του Ακρωτηρίου, κάτι άλλωστε που έχουν αποδείξει και πρόσφατες έρευνες.
Το γεγονός αυτό τον «πείσμωσε» και του έδωσε ένα επιπλέον κίνητρο να συνεχίσει την προσπάθειά του για την .. σύγχρονη επανένταξη του «οργανισμού» στο διαιτολόγιο και το τραπέζι των σημερινών κατοίκων του νησιού. Στόχος του παράλληλα είναι η «κατοχύρωση» του Σαντορινιού Σαλιγκαριού ως ενός ακόμη τοπικού προϊόντος.
Σχετικά με την καλλιέργεια αξίζει να πούμε ότι πρόκειται για μια δύσκολη δουλειά που απαιτεί πολλές ώρες ενασχόλησης και φροντίδας με τους «καιρούς» του νησιού να ευνοούν πολύ την καλλιέργεια εξ αιτίας της έντονης κατά περιόδους υγρασίας την οποία «αγαπούν» τα σαλιγκάρια, σε αντίθεση όμως με τους «αέρηδες» οι οποίοι δεν είναι και ότι καλύτερο για τους οργανισμούς.
Σύμφωνα με τα σημερινά χαρακτηριστικά του .. χρηματιστηρίου των σαλιγκαριών, ανάλογα με την ποικιλία του οργανισμού καθώς και τις κλιματολογικές συνθήκες, η καλλιέργεια των σαλιγκαριών μπορεί να αποδώσει 1.400 - 2.200 κιλά το στρέμμα κάθε χρόνο. Ο Χρήστος αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε διαδικασία έρευνας της τοπικής αγοράς στο πλαίσιο της συνεργασίας του με εστιατόρια της Σαντορίνης.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα σαλιγκάρια του Χρήστου, μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα : www.santoriniescargot.com
Σίγουρα, όπως το βλέπουμε και το ζούμε καθημερινά οι περιπτώσεις των ανθρώπων που σήμερα, είτε απο ανάγκη είτε απο επιλογή, εξασκούν και βιοπορίζονται απο καινοτόμες ιδέες ή την υποστήριξη παραδοσιακών, στην παραγωγή τροφίμων, πρώτων υλών και προϊόντων, είναι πολλές και γίνονται όλο και περισσότερες σε ολόκληρο τον κόσμο, την Ελλάδα και την Σαντορίνη. Εμείς, αναδημοσιεύσαμε κομμάτια ενός κειμένου, ενώ αναφερθήκαμε και σε μια "ντόπια" επένδυση. Κατά την διάρκεια του επόμενου διαστήματος θα δούμε αρκετές περισσότερες.
