Χωρίς παρενθέσεις ή, χωρίς πολιτικούς λόγους ..
ή, καλός είσαι, αλλά πάντα λίγος..
Συμπληρωματικό,
"η σύγχρονη Ελλάδα είναι η πατρίδα της υπερβολής"
Ένα κείμενο που διάβασα τελευταία και μου άρεσε μπορείτε να το βρείτε εδω.
Αφορά την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα της χώρας εν μέσω κρίσης, και πρόκειται για κουβέντες που, ακόμη κι αν συμφωνεί κανείς, είναι δύσκολο να τις υποστηρίξει. Ακριβώς, επειδή η διάθεση "κατηγοριοποίησης" σηκώνει καθρεφτη σε άπαντες..
Κατα κανόνα, πρόκειται για κείμενα που τα διαβάζει κανείς μονος του, κι ύστερα διστάζει να το παραδεχτεί ακόμη και στους πιο δικούς του ανθρώπους.
Πως λέμε:
-"τι θες απο μένα αφου δεν συμφωνούμε;"
-"είσαι ζωντανή.."
Υπάρχουνε περιπτώσεις που δεν χρειάζεται κανείς να είναι μεγάλος οικονομολόγος για να καταλάβει ότι μια επιχείρηση μικρή η μεγάλη καθώς και ένα κράτος μικρό ή μεγάλο για να επιβιώσει και να μην χρεοκοπήσει θα πρέπει τα έσοδά του να είναι περισσότερα από τα έξοδα. Σε διαφορετική περίπτωση, την μια θα την γλιτώσει και θα ευχαριστήσει τους πέντε δέκα κολλητούς του οι οποίοι αν όχι σήμερα, αύριο θα πληρωθούν τα τιμολόγιά τους, την δεύτερη θα πάρει ενα δάνειο και θα ξελασπώσει, την τρίτη όμως, θα ζοριστεί γιατί κι οι τράπεζες δεν έχουν καμμιά διάθεση να δίνουν σε κάποιον που δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Όπως με τις επιχειρήσεις έτσι και με τις χώρες, όταν ανακαλύπτεται ότι τα χρήματα έχουν τελειώσει και τα περιθώρια από κάπου να «βρέξει» χρήμα έχουν τελειώσει, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Κάτι τέτοιο φαίνεται, μακριά και πέρα από κάθε πολιτικό λόγο, (τον λόγο του κάθε πολιτικού δηλαδή που κινείται σε … κινούμενη άμμο αυτήν την εποχή) ότι συμβαίνει στην Ελλάδα. Τα χρήματα και πολύ περισσότερο οι χρηματοδοτήσεις έχουν τελειώσει, κάποιοι άλλωστε το έβλεπαν από καιρό και σου έλεγαν ότι αρπάξουμε, και τώρα πιο καθαρά παρά ποτέ το κράτος τρέχει να μαζέψει χρήματα για να συνεχίσει να λειτουργεί και να πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Χαρακτηριστική είναι τις τελευταίες ημέρες η κόντρα μεταξύ του Υπουργού Οικονομικών που ζήτησε να νομιμοποιηθούν όλα τα αυθαίρετα σπίτια της χώρας έναντι ενός χρηματικού ποσού, και της Υπουργού Περιβάλλοντος που δήλωσε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με μοναδικό κριτήριο την συγκέντρωση χρημάτων.
Θα δούμε που θα καταλήξει και αυτή η ιστορία, όχι τίποτε άλλο, αλλά να ξέρει τι θα κάνει κι ο κοσμάκης που έχτισε όπως έχτισε ένα σπίτι, κι έκτοτε είναι δέσμιος του «πολιτικού συστήματος» που τον συντηρεί. Αυτόν και την κατασκευή του κ.ο.κ.
Κι εγω -αφελώς πάντοτε- σκέφτομαι οτι για τον ίδιο λόγο που η κ. Τίνα μας ζητάει να πιστοποιήσουμε επι του οικολογικού τα σπίτια μας, για τον ίδιο λόγο κι ο κ. Γιώργος μας ζητάει να νομιμοποιήσουμε τα αυθαίρετα. Για να μαζέψει κανα φράγκο το κράτος. Άρα, ποιός λειτουργεί πιο υποκριτικά εδω;
(καλά, μην κοιτάτε που τα χουμε παίξει.., κανονικά πίσω απο ολ'αυτά υπάρχει μια σοβαρή γραφειοκρατία και κανόνες, αλλά στην μας μικρή χώρα που τελευταία ανακάλυψε οτι δεν έχει φράγκο και λειτουργεί με όρους καζίνο, γυρευοντας εναγωνίως να κάνει cash out δεν μπορείς να το περιγράψεις διαφορετικά.. φώναζε το σύστημα μάτια μου, η ιστορία εχει γυρίσματα και οι "κουτόφραγκοι" καθώς φαίνεται μας την είχαν φυλαγμένη)
Επίσης, αφελώς πάντοτε, σκέπτομαι, "ποιά πράσινα πιστοποιητικά -και πράσινα άλογα- εδω τα μισά σπίτια στην ελλάδα είναι παράνομα.. και σε λίγο θα γυρεύουμε χαρτί για να τυλίγουμε τα σουβλάκια, τα "πιστοποιητικά πράσινης ανάπτυξης" μας μαράνανε;... τα οποία προφανώς μπορούν να λειτουργήσουν ωραιότατα σε σοβαρές χώρες και οικονομίες κι οχι στην δικιά μας που δεν ξέρουμε αν υφίσταται οικονομικά αυριο. (συγνώμη κ. Γιώργο και οι συν αυτού, δεν "διασπείρω βλαπτικές ειδήσειςγια την οικονομία της χώρας μας", απελπισμένη είμαι ώρες ώρες...)
Το δε ύφος του Υπουργείου Οικονομικών αρχίζει να ενοχλεί ιδιαίτερα τελευταία. Οι ανακοινώσεις του στυλ «όποιον πιάσουμε να ζει καλά χωρίς να πληρώνει τους φόρους του» μάλλον τον κοσμάκη φοβίζουν, πιέζουν, τραβάνε προς τα κάτω, οδηγούν στην μιζέρια και αναστέλλουν κάθε διάθεση για υγειή επιχειρηματικότητα, παρά τους καταφερτζήδες που όπως γλίτωναν θα συνεχίσουν να γλιτώνουν.
Τα ίδια παντού και στους Δήμους και στις Επιχειρήσεις τους και σε κάθε «μαγαζί» του δημοσίου που διαχειριζόταν λεφτά. Μαζεύονταν από γύρω δέκα «ξύπνοι» που έβαζαν στο μάτι το ταμείο, έκαναν το cash out της τετραετίας, χρηματοδοτούσαν δηλαδή τις επιχειρήσεις τους από το κράτος κι από δω πάει κι ο .. ανταγωνισμός..
Και βέβαια, η αλήθεια είναι ότι για να πηγαίνει το σύστημα, οι περισσότεροι βολεύονταν ή ζούσαν με την ελπίδα της «δικαίωσης». Μέχρι που τα λεφτά του κράτους τελείωσαν, κι ως εκ τούτου «το χάσαμε το κορμί πατριώτη», μας τελείωσε ο καλός πελάτης και πόσο δύσκολο μοιάζει να λειτουργήσει σε αυτό το πλαίσιο ο "υγειής ανταγωνισμός"…
Στο ίδιο μοτίβο και ο Τύπος, από την μια προβληματίζεται σχετικά με τα διαφημιστικά του έσοδα, βλέποντας τον καλό του πελάτη να αδυνατεί να συνεχίζει πληρώνει κι από την άλλη παλεύει να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού του, με το πολιτικό ρεπορτάζ να μην βρίσκεται και στα καλύτερά του. Δεν μοιάζει δηλαδή να ενδιαφέρεται και πολύ ο κόσμος πλέον να γνωρίζει ποιος υπουργός τα έχει καλά με ποιόν, πόσο μάλλον όταν το αντικείμενο της διχογνωμίας δεν τον αφορά..
Σαν μετανάστες στην χώρα μας δηλαδή λειτουργούμε τελευταία. Τι με ενδιαφέρει δηλαδή, που με νοιάζει και που με αφορά τι κάνουνε αυτοί… Εγώ, την δουλειά μου κοιτάζω, τώρα εάν τσακώνεται ο Γιώργος με τον Γιάννη και ποιος κερδίζει «πολιτικά» εμένα δεν μου λέει κάτι.. πόσο μάλλον που δεν με ωφελεί...
Φυσικά και δεν έχει άδικο ο κ. Πάγκαλος. Όλοι μαζί τα φάγαμε. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, οτι είχαμε το ξεκοκαλλήσαμε κι έχουμε μείνει ..ρέστοι. Όσοι δεν συμμετείχανε στο πάρτυ, δικαιολογημένο είναι να διαμαρτύρονται και να φωνάζουν οτι "δεν είναι αυτά πράματα να λέει ενας πολιτικός". Όντως, κανονικά, δεν είναι.. Μην κοιτάτε που μας γύρισε το μάτι με τον χοντρό, είναι κι ο σωματότυπός εδω που τα λέμε που προκάλεσε..
Το μεγαλύτερο όμως δίκιο (κι εδω είναι το εθνικό μας αστείο) φαίνεται να το εχει ο κ. Παπανδρέου (ο τζούνιορ) για τον οποίο δεν πρέπει να υπάρχει άλλη αντίστοιχη περίπτωση στην ιστορία όπου γιός πάλεψε τόσο πολύ να "σώσει" το κράτος το οποίο νωρίτερα είχε δημιουργήσει και "σώσει" ο ίδιος του ο πατέρας. Ούτε στο Βυζάντιο τέτοιες ίντριγκες... (και τέτοια φέσια)
Κι όλο περισσότερο καταλαβαίνω τον κύριο Ρεν που μας ευχήθηκε καλό κουράγιο… Όντως, θα μας χρειαστεί..
ή, καλός είσαι, αλλά πάντα λίγος..
Συμπληρωματικό,
"η σύγχρονη Ελλάδα είναι η πατρίδα της υπερβολής"
Ένα κείμενο που διάβασα τελευταία και μου άρεσε μπορείτε να το βρείτε εδω.
Αφορά την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα της χώρας εν μέσω κρίσης, και πρόκειται για κουβέντες που, ακόμη κι αν συμφωνεί κανείς, είναι δύσκολο να τις υποστηρίξει. Ακριβώς, επειδή η διάθεση "κατηγοριοποίησης" σηκώνει καθρεφτη σε άπαντες..
Κατα κανόνα, πρόκειται για κείμενα που τα διαβάζει κανείς μονος του, κι ύστερα διστάζει να το παραδεχτεί ακόμη και στους πιο δικούς του ανθρώπους.
Πως λέμε:
-"τι θες απο μένα αφου δεν συμφωνούμε;"
-"είσαι ζωντανή.."
Υπάρχουνε περιπτώσεις που δεν χρειάζεται κανείς να είναι μεγάλος οικονομολόγος για να καταλάβει ότι μια επιχείρηση μικρή η μεγάλη καθώς και ένα κράτος μικρό ή μεγάλο για να επιβιώσει και να μην χρεοκοπήσει θα πρέπει τα έσοδά του να είναι περισσότερα από τα έξοδα. Σε διαφορετική περίπτωση, την μια θα την γλιτώσει και θα ευχαριστήσει τους πέντε δέκα κολλητούς του οι οποίοι αν όχι σήμερα, αύριο θα πληρωθούν τα τιμολόγιά τους, την δεύτερη θα πάρει ενα δάνειο και θα ξελασπώσει, την τρίτη όμως, θα ζοριστεί γιατί κι οι τράπεζες δεν έχουν καμμιά διάθεση να δίνουν σε κάποιον που δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Όπως με τις επιχειρήσεις έτσι και με τις χώρες, όταν ανακαλύπτεται ότι τα χρήματα έχουν τελειώσει και τα περιθώρια από κάπου να «βρέξει» χρήμα έχουν τελειώσει, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Κάτι τέτοιο φαίνεται, μακριά και πέρα από κάθε πολιτικό λόγο, (τον λόγο του κάθε πολιτικού δηλαδή που κινείται σε … κινούμενη άμμο αυτήν την εποχή) ότι συμβαίνει στην Ελλάδα. Τα χρήματα και πολύ περισσότερο οι χρηματοδοτήσεις έχουν τελειώσει, κάποιοι άλλωστε το έβλεπαν από καιρό και σου έλεγαν ότι αρπάξουμε, και τώρα πιο καθαρά παρά ποτέ το κράτος τρέχει να μαζέψει χρήματα για να συνεχίσει να λειτουργεί και να πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Χαρακτηριστική είναι τις τελευταίες ημέρες η κόντρα μεταξύ του Υπουργού Οικονομικών που ζήτησε να νομιμοποιηθούν όλα τα αυθαίρετα σπίτια της χώρας έναντι ενός χρηματικού ποσού, και της Υπουργού Περιβάλλοντος που δήλωσε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με μοναδικό κριτήριο την συγκέντρωση χρημάτων.
Θα δούμε που θα καταλήξει και αυτή η ιστορία, όχι τίποτε άλλο, αλλά να ξέρει τι θα κάνει κι ο κοσμάκης που έχτισε όπως έχτισε ένα σπίτι, κι έκτοτε είναι δέσμιος του «πολιτικού συστήματος» που τον συντηρεί. Αυτόν και την κατασκευή του κ.ο.κ.
Κι εγω -αφελώς πάντοτε- σκέφτομαι οτι για τον ίδιο λόγο που η κ. Τίνα μας ζητάει να πιστοποιήσουμε επι του οικολογικού τα σπίτια μας, για τον ίδιο λόγο κι ο κ. Γιώργος μας ζητάει να νομιμοποιήσουμε τα αυθαίρετα. Για να μαζέψει κανα φράγκο το κράτος. Άρα, ποιός λειτουργεί πιο υποκριτικά εδω;
(καλά, μην κοιτάτε που τα χουμε παίξει.., κανονικά πίσω απο ολ'αυτά υπάρχει μια σοβαρή γραφειοκρατία και κανόνες, αλλά στην μας μικρή χώρα που τελευταία ανακάλυψε οτι δεν έχει φράγκο και λειτουργεί με όρους καζίνο, γυρευοντας εναγωνίως να κάνει cash out δεν μπορείς να το περιγράψεις διαφορετικά.. φώναζε το σύστημα μάτια μου, η ιστορία εχει γυρίσματα και οι "κουτόφραγκοι" καθώς φαίνεται μας την είχαν φυλαγμένη)
Επίσης, αφελώς πάντοτε, σκέπτομαι, "ποιά πράσινα πιστοποιητικά -και πράσινα άλογα- εδω τα μισά σπίτια στην ελλάδα είναι παράνομα.. και σε λίγο θα γυρεύουμε χαρτί για να τυλίγουμε τα σουβλάκια, τα "πιστοποιητικά πράσινης ανάπτυξης" μας μαράνανε;... τα οποία προφανώς μπορούν να λειτουργήσουν ωραιότατα σε σοβαρές χώρες και οικονομίες κι οχι στην δικιά μας που δεν ξέρουμε αν υφίσταται οικονομικά αυριο. (συγνώμη κ. Γιώργο και οι συν αυτού, δεν "διασπείρω βλαπτικές ειδήσειςγια την οικονομία της χώρας μας", απελπισμένη είμαι ώρες ώρες...)
Το δε ύφος του Υπουργείου Οικονομικών αρχίζει να ενοχλεί ιδιαίτερα τελευταία. Οι ανακοινώσεις του στυλ «όποιον πιάσουμε να ζει καλά χωρίς να πληρώνει τους φόρους του» μάλλον τον κοσμάκη φοβίζουν, πιέζουν, τραβάνε προς τα κάτω, οδηγούν στην μιζέρια και αναστέλλουν κάθε διάθεση για υγειή επιχειρηματικότητα, παρά τους καταφερτζήδες που όπως γλίτωναν θα συνεχίσουν να γλιτώνουν.
Τα ίδια παντού και στους Δήμους και στις Επιχειρήσεις τους και σε κάθε «μαγαζί» του δημοσίου που διαχειριζόταν λεφτά. Μαζεύονταν από γύρω δέκα «ξύπνοι» που έβαζαν στο μάτι το ταμείο, έκαναν το cash out της τετραετίας, χρηματοδοτούσαν δηλαδή τις επιχειρήσεις τους από το κράτος κι από δω πάει κι ο .. ανταγωνισμός..
Και βέβαια, η αλήθεια είναι ότι για να πηγαίνει το σύστημα, οι περισσότεροι βολεύονταν ή ζούσαν με την ελπίδα της «δικαίωσης». Μέχρι που τα λεφτά του κράτους τελείωσαν, κι ως εκ τούτου «το χάσαμε το κορμί πατριώτη», μας τελείωσε ο καλός πελάτης και πόσο δύσκολο μοιάζει να λειτουργήσει σε αυτό το πλαίσιο ο "υγειής ανταγωνισμός"…
Στο ίδιο μοτίβο και ο Τύπος, από την μια προβληματίζεται σχετικά με τα διαφημιστικά του έσοδα, βλέποντας τον καλό του πελάτη να αδυνατεί να συνεχίζει πληρώνει κι από την άλλη παλεύει να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού του, με το πολιτικό ρεπορτάζ να μην βρίσκεται και στα καλύτερά του. Δεν μοιάζει δηλαδή να ενδιαφέρεται και πολύ ο κόσμος πλέον να γνωρίζει ποιος υπουργός τα έχει καλά με ποιόν, πόσο μάλλον όταν το αντικείμενο της διχογνωμίας δεν τον αφορά..
Σαν μετανάστες στην χώρα μας δηλαδή λειτουργούμε τελευταία. Τι με ενδιαφέρει δηλαδή, που με νοιάζει και που με αφορά τι κάνουνε αυτοί… Εγώ, την δουλειά μου κοιτάζω, τώρα εάν τσακώνεται ο Γιώργος με τον Γιάννη και ποιος κερδίζει «πολιτικά» εμένα δεν μου λέει κάτι.. πόσο μάλλον που δεν με ωφελεί...
Φυσικά και δεν έχει άδικο ο κ. Πάγκαλος. Όλοι μαζί τα φάγαμε. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, οτι είχαμε το ξεκοκαλλήσαμε κι έχουμε μείνει ..ρέστοι. Όσοι δεν συμμετείχανε στο πάρτυ, δικαιολογημένο είναι να διαμαρτύρονται και να φωνάζουν οτι "δεν είναι αυτά πράματα να λέει ενας πολιτικός". Όντως, κανονικά, δεν είναι.. Μην κοιτάτε που μας γύρισε το μάτι με τον χοντρό, είναι κι ο σωματότυπός εδω που τα λέμε που προκάλεσε..
Το μεγαλύτερο όμως δίκιο (κι εδω είναι το εθνικό μας αστείο) φαίνεται να το εχει ο κ. Παπανδρέου (ο τζούνιορ) για τον οποίο δεν πρέπει να υπάρχει άλλη αντίστοιχη περίπτωση στην ιστορία όπου γιός πάλεψε τόσο πολύ να "σώσει" το κράτος το οποίο νωρίτερα είχε δημιουργήσει και "σώσει" ο ίδιος του ο πατέρας. Ούτε στο Βυζάντιο τέτοιες ίντριγκες... (και τέτοια φέσια)
Κι όλο περισσότερο καταλαβαίνω τον κύριο Ρεν που μας ευχήθηκε καλό κουράγιο… Όντως, θα μας χρειαστεί..
