ή "τα γιαούρτια" Νο2 ....
Και για να εξηγιόμαστε,
δεν μου φταίνε περισότερο οι πολιτικοί, σε διεθνές επίπεδο, απ' όσο όσοι τους θέλουν και τους επιλέγουν ως «καλά παιδιά» για να κάνουν την δουλειά τους.
Σύμφωνοι. Οι εταιρίες δίνουν δουλειές κι ενδεχομένως να τις εκτιμάει πιο πολύ ο κόσμος απο τους πολιτικούς που πλέον δεν διορίζουν, αλλά μοιράζουν τις δουλειές στις εταιρίες. Πλήν όμως χωρίς ισχυρή και σοβαρή πολιτική (με ήτα) που πάμε (καπετάνιο); Που μας πάει η πολιτική-λοβοτομή που επιχειρείται τελευταία; (δεν ξέρω, εμένα για να χαιρετάω με στείλανε....)
Οι παραπάνω προτασούλες είναι γραμμένες με αφορμή την στάση κάποιων Αμερικανών πολιτικών στο θέμα της μόλυνσης με πετρέλαιο του κόλπου του Μεξικού (που δεν είναι μονο πρόβλημα του Μεξικού γιατί λερώνει κι αμερικάνικες περιοχές). Είπαν λοιπόν (κάτι είναι κι αυτό...) οτι δεν πρόκειται να δώσουν νέες άδειες εξόριξης που ζητάνε οι εταιρίες καθώς κι οτι θα κάνουν την νομοθεσία αυστηρότερη.
Απο την άλλη, οι επιστήμονες κάνουν λόγο για την ανάγκη «στροφής σε ανανεώσιμες μορφές ενέργειας».
Φυσικά και χρειάζεται ισχυρή πολιτική και άνθρωποι που να ξέρουν να θέτουν όρια -και να προστατεύουν και τους κοινωνικά ασθενέστερους- (αν δεν είναι αυτός ο ρόλος της πολιτικής ποιός είναι;) διαφορετικά, θα «διώχναμε» τους πολιτικούς και θα βάζαμε τους προέδρους των εταιριών να μοιράζονται τις δουλειές και τα κέρδη, κι εμείς αντί να τρέχουμε να ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια να πηγαίνουμε να παρακολουθούμε τις αρχαιρεσίες των διαφόρων διοικητικών συμβουλίων..
με αφορμή την εγχώρια επικαιρότητα. (ωχ, σοβαρεύουμε τώρα...)
Γιατί άραγε ο κόσμος, που είναι πάντοτε σοφός, δηλώνει οτι αισθάνεται απογοητευμένος απο το πολιτικό σύστημα, τους συνδικαλιστές και τους δημοσιογράφους; (ίσως απο τους τελευταίους λιγότερο) Μα γιατί περίμενε να τον υπερασπιστούν. Αυτός δεν είναι ο ρόλος της πολιτικής; Να θέτει όρους, να ρυθμίζει τις συνθήκες στην κάθε χώρα και να προστατεύει τους ασθενέστερους. Αλλιώς, είπαμε τι θα μπορούσε να ισχύει. Καλούμε τους προέδρους των εταιριών κλπ...
Λογικό δεν είναι στην περίπτωση που ο κόσμος αισθάνεται οτι του γυρίσανε την πλάτη να την γυρίζει κι εκείνος; Προς τι λοιπόν οι φιλοσοφικές απορίες και οι α-πορίες γενικώς;...
Ειλικρινά έκανα το σταυρό μου με το προχθεσινό ρεπορτάζ στην εφημερίδα "τα Νέα" σύμφωνα με το οποίο συστηματικά κάποιοι εγκαταλείπουν ηλικιωμένους ανθρώπους στον δρόμο. Αυτό το "συστηματικά" με παραξένεψε λίγο και με έβαλε σε σκέψεις οτι μπορεί να μην τους θέλουν πια ιδρύματα(;) ή νοσηλευτήρια(;) ή ποιός ξέρει τι; επειδή πιθανότατα δεν καλύπτονται οικονομικά απο τις συντάξεις των ηλικιωμένων... τραγικά πράγματα.. κι εδω είναι μια ακόμη περίπτωση που σκέφτηκα τον ρόλο του κράτους σε μια κοινωνία που κανονικά οφείλει να μεριμνά για τους ασθενέστερους...
πέραν τούτου και σε πιο πρακτικό επίπεδο, έχουν αγριέψει τελευταία τα πράγματα, κι αυτό το θέμα χρειάζεται έρευνα.. οχι μονο δηλ. να "περισυλλέγουν" τους έρμους αυτούς ανθρώπους οι αρχές..
Επίσης, με φοβίζει το γεγονός οτι τον θυμό πολλών πολιτών απέναντι σε πολλούς πολιτικούς, κάποιοι προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν προκειμένου να αναδείξουν την υπεροχή των επιχειρηματιών.
κι όπως λέγαμε σήμερα με εναν φίλο, τον πολιτικό τον βλέπεις, τον βρίζεις εν ανάγκη, τον φασκελώνεις κιόλας, τον αισθάνεσαι όπως και να εχει κοντά σου, δίπλα σου, έρχεται και σε βρίσκει, σου ζητάει την ψήφο σου, του κάνεις νάζια, του λές "ψήφο θέλετε κύριε" (και σκέφτεσαι, ψήφο θέλεις βρε!..) έχεις δηλαδή όσο να ναι μια υποχρέωση απέναντί του, και σου εχει κι εκείνος, οπώτε εχεις ενα θάρρος παραπάνω να του ζητάς να κάνει πράγματα για σένα. είναι η δουλειά του τέτοια.
απο τον επιχειρηματία-μάνατζερ τι θα ζητήσεις; που δεν θα σου χρωστάει και τίποτα (αλλά μάλλον το αντίθετο θα συμβαίνει...)
συνεπώς, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι προσπάθειες θα πρέπει να σκοπεύουν στην βελτίωση της πολιτικής κι οχι στην "κατάργησή" της.
