ή γιατί ρε παιδιά; τι ήταν δανεικό; ποια ήταν τα ψέματα;
Η ζωή ήταν δική μας και -ελπίζω να- την ζήσαμε όσο καλύτερα γινόταν.
Γιατί τόση άρνηση και μετάνοια ; των -χαρούμενων, δημιουργικών, ζωντανών και γιορτινών- πραγμάτων που έχουμε ζήσει;
Μήπως αυτή η γενιά γερνάει; Μήπως γέρασε; Μήπως όπως κοροϊδεύαμε εμείς την «γενιά του Πολυτεχνείου» (που είχε πάθει αλτσχαιμερ κι όλο εκείνα θυμόνταν και αναπολούσε) ήρθε η ώρα να μας αμφισβητήσουν οι νεότεροι; Μήπως αυτή η άρνηση (δεν ήμουν εγώ, δεν ήμουν εγώ, δεν ήμουν εγώ) είναι σύμπτωμα της καινοφανούς κρίσης; Μήπως τελικά μεγαλώσαμε και γινόμαστε (γινόσαστε) comme il faut; Μήπως όλο αυτό δεν μου αρέσει καθόλου….
Και ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Χαίρομαι πάντως που έζησα ο,τι έχω ζήσει.
Τα πιο όμορφα πράγματα που έχουμε κάνει και πρόκειται να κάνουμε είναι τα πιο αυθόρμητα, τα πιο απερίσκεπτα, τα πιο τρελά. Τα υπολογίσιμα και τα υπολογισμένα, τα απολύτως προγραμματισμένα, μην στεναχωριέστε, αποκλείεται να μας λείψουν…
Εγώ πάντως, δεν μετανιώνω για ότι έκανα, αλλά για ότι δεν έκανα. Και περιμένω να κάνω… και μεταξύ μας και τι δεν θα έδινα για να ξαναζούσα τις ιστορικές εκείνες εποχές. Όχι πως και τώρα δεν είναι καλύτερα παρά ποτέ, αλλά νομίζω ότι δεν έχω «γεράσει» και τόσο ώστε να κρίνω αυστηρά το παρελθόν μου κι αυτό της «σειράς» μου.
Με εκπλήσσει πάντως που τα πιο λαμπρά μυαλά και πένες των προηγούμενων χρόνων αρνούνται ότι έζησαν και ότι έγραψαν χαρακτηρίζοντάς τα «ψέματα και δανεικά». Κάποιος να υπερασπιστεί την τρέλα και τον αυθορμητισμό εκείνης της εποχής βρέ παιδιά! Ή μήπως να το πάμε από την αρχή;
Ελπίζω πάντως οι σημερινοί 20άρηδες να μην έρθουν σε 15 χρόνια να λένε με αναπολιστική διάθεση «τι κάναμε τότε, στην τρέλα της νεότητάς μας, μια κρίση ζήσαμε…»
Σε άλλο επίπεδο, ότι έγινε έγινε, και δεν «φταίμε» εμείς και τόσο πολύ… ήταν οι εποχές τέτοιες…. Ότι ήταν να γίνει έγινε δηλαδή και προχωράμε, χωρίς ενοχές και μετάνοιες (εκτός κι αν κάποιοι είναι πολύ ενοχικοί και θέλουν να νομίζουν ότι «φταίνε» για την κατάληξη των πραγμάτων και για τις "αψιλίες" της νέας γενιάς…!)
Η αλήθεια είναι οτι πάντα με ρεφενέ περνάγαμε καλύτερα...
