Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας "Καθημερινή" στον «φακό» των μαθητών βρέθηκαν οι δύο όψεις του τόπου τους στο πλαίσιο διαγωνισμού με θέμα «Ο τόπος μου, ένα καράβι που ταξιδεύει στον χρόνο» της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Στο κείμενο της Ιωαννας Φωτιαδη με τίτλο "αποτύπωσαν σε διαγωνισμό ασχήμιες και ομορφιές νησιών του Αιγαίου", αναφέρεται οτι,
Στην τραυματική εμπειρία της βύθισης του Sea Diamond, το καλοκαίρι του 2007, επανέρχονται οι μαθητές του Γυμνασίου Μεσσαριάς στη Σαντορίνη, που συμμετείχαν με βίντεο στον διαγωνισμό «Ο τόπος μου, ένα καράβι που ταξιδεύει στον χρόνο» της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Η διήγηση ξεκινάει την αποφράδα για το νησί μέρα και διακτινίζεται στο μέλλον, 30 χρόνια αργότερα. Eνας νεαρός Σαντορινιός, ξενιτεμένος στη συννεφιασμένη Μ. Βρετανία, τηλεφωνεί γεμάτος νοσταλγία σε συγγενή του στη Θήρα. Εκείνος τον πληροφορεί για τα έργα και τις ημέρες του τόπου και των κατοίκων, που άμεσα ή έμμεσα έχουν επιβαρυνθεί από τη συσσωρευμένη ρύπανση που επέφερε το ναυάγιο: ρύπανση της θάλασσας και σταδιακή ερήμωση του δημοφιλούς νησιού. «Αυτό το ναυάγιο φταίει, αν το είχαν βγάλει από τη θάλασσα, όλα θα ήταν διαφορετικά», μονολογεί ο Σαντορινιός του 2037. «Το εν λόγω πρόγραμμα, που έχουμε ξεκινήσει από το 2008, ενθαρρύνει τα παιδιά να μελετήσουν το παρελθόν της πατρίδας τους, να ερευνήσουν το παρόν και να οραματιστούν δύο πιθανά σενάρια, ένα βέλτιστο και ένα χείριστο, για την περιβαλλοντική και πολιτιστική εξέλιξη του νησιού τους στο μέλλον» εξηγεί στην «Κ» η περιβαλλοντολόγος κ. Γεωργία Κίκου, υπεύθυνη των δράσεων ευαισθητοποίησης μαθητών του προγράμματος «Αειφόρο Αιγαίο» της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού φωτογραφίας «Τι θα ήθελα να διατηρηθεί στο νησί μου, τι θα ήθελα να αλλάξει», που οι μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων νησιών του Αιγαίου ως σύγχρονοι φωτορεπόρτερ αναδεικνύουν τις ομορφιές και καταδικάζουν τα κακώς κείμενα του τόπου τους. Το Δημοτικό Σχολείο Μπατσίου Ανδρου (Κυκλάδες και νησιά του Αργοσαρωνικού), το Γυμνάσιο - Λ.Τ. Καστελλορίζου (Δωδεκάνησα) και το Δημοτικό Σχολείο Ερεσού Λέσβου (Βόρειο Αιγαίο) διακρίθηκαν και οι εν λόγω φωτογράφοι βραβεύθηκαν με ψηφιακές μηχανές.
«Η κριτική ματιά των παιδιών εστίασε κυρίως στα σκουπίδια, αλλά και στα ετοιμόρροπα και εγκαταλελειμμένα κτίρια που συναντά ο επισκέπτης στο Καστελλόριζο», επισημαίνει η διευθύντρια και υπεύθυνη για το πρόγραμμα, κ. Μπέττυ Μουζάκ. Οι έντεκα μαθητές του ακριτικού σχολείου, άλλωστε, δείχνουν περιβαλλοντική ευαισθησία σε κάθε περίσταση, καθώς έχουν ήδη με επιτυχία διοργανώσει ανακύκλωση υλικών. «Τα συλλέγουμε έξω από το γραφείο των καθηγητών και μετά τα αποστέλλουμε στη Ρόδο» εξηγεί η καθηγήτρια, «δεν συμμετέχουν μόνο τα παιδιά, όλο το νησί αγκάλιασε την πρωτοβουλία».
Σε αντιδιαστολή φωτογραφίες από τα φλαμίνγκο που βρίσκουν καταφύγιο στις Αλυκές και από τα συσσωρευμένα απορρίμματα κάποια μέτρα πιο μακριά αντιπαραβάλλουν στην εργασία τους οι μαθητές από το Γυμνάσιο Ζιπαρίου Κω. Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ εντόπισαν αρχαία κολώνα παραπεταμένη μαζί με σκουπίδια, παλιά αυτοκίνητα παρατημένα σε ερημικές τοποθεσίες και σκουριασμένα μηχανήματα σε δημόσιους χώρους. «Οι λεζάντες των παιδιών είναι συνήθως ιδιαίτερα καυστικές, γεγονός που αποδεικνύει ότι παρά το νεαρό της ηλικίας τους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους», σχολιάζει η κ. Κίκου. «Κάποτε, κάτω από τη φωτογραφία ενός κατσικιού που έβοσκε σε μια χωματερή, ο μαθητής έγραφε δηκτικά: φέτος το αρνάκι θα “έχει άλλη γεύση”».
Με δυσκολία εντόπισαν... αρνητικά οι μαθητές του 3θέσιου Δημοτικού Μυστεγνών στη βορειοανατολική Λέσβο. «Κάναμε εξορμήσεις με τα παιδιά της Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού πέριξ του χωριού μας», περιγράφει ο δάσκαλος κ. Γιώργος Γέργας, που ανέλαβε την προετοιμασία των παιδιών. Ο φακός κατέγραψε την αρμονική συνύπαρξη χωριανών, γεωργών και κτηνοτρόφων στην πλειονότητα, τα οικόσιτα ζώα στις αυλές τους και τα παιδιά να παίζουν στους δρόμους του χωριού. «Οι μαθητές μας γνωρίζουν την πόλη της Μυτιλήνης, έχουν έρθει στην Αθήνα, ωστόσο ψηφίζουν “δαγκωτό” το χωριό τους, όπου δηλώνουν ότι θέλουν να ζήσουν και ως ενήλικες» επισημαίνει ο δάσκαλος. Δύο ήταν τα μελανά σημεία που υπέδειξαν οι μαθητές: τα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα, τα οποία προτείνουν να αντικατασταθούν με πάρκα αναψυχής,και τα λύματα των ελαιοτριβείων, που καταλήγουν ανεπεξέργαστα στις θάλασσες. Οι μαθητές κλείνουν την εργασία τους με την ευχή «να έρχονται πάντοτε χελιδόνια στο χωριό μας».
Νεανική δημιουργικότητα και τουρισμός
«Σκιάθος... να ’ρθεί κανείς ή να μη ’ρθεί; Τουρίστες υπάρχουν!». Με τον ευφάνταστο αυτόν τίτλο οι μαθητές του Α΄ Λυκείου Σκιάθου έθεσαν το ερώτημα αν το νησί τους μπορεί να γίνει ένας πιο ελκυστικός τουριστικός προορισμός και πώς μπορεί να συμβάλει σε αυτό η νεανική δημιουργικότητα. Σε μια φανταστική συνέντευξη με τουρίστα, οι μαθητές συνοψίζουν τις τέσσερις πληγές του τουριστικού προϊόντος: ακρίβεια, σκουπίδια, κακή ποιότητα φαγητού, όχι ανακύκλωση. Με αυτή την εργασία συμμετείχαν στο πρόγραμμα «Οδηγός Αειφορίας».
Στη Σίφνο, οι μαθητές του Α΄ Λυκείου βάζουν στο μικροσκόπιο τη ζώνη Νatura, που εκτείνεται από τον προφήτη Ηλία μέχρι τις δυτικές ακτές και τη θαλάσσια περιοχή, καταγράφοντας τα είδη χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενεί. Χωρισμένοι σε ομάδες διενεργούν σφυγμομέτρηση σε συμπολίτες και συμμαθητές, για να διερευνήσουν τη στάση τους. Καταλήγουν ότι «οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού έχουν ακούσει για τη ζώνη, λίγοι όμως την έχουν επισκεφθεί». Παράλληλα, το 85% των μαθητών θα ήθελε να την επισκεφθεί και 51% αυτών θεωρεί ότι η ανθρώπινη παρέμβαση συνιστά απειλή για την προστατευόμενη περιοχή. Τέλος, ο μεγαλύτερος αριθμός μικρών και μεγάλων συναινεί ότι ο ορθότερος τρόπος αξιοποίησης της Natura είναι η ανάπτυξη εναλλακτικού τουρισμού.
Στο κείμενο της Ιωαννας Φωτιαδη με τίτλο "αποτύπωσαν σε διαγωνισμό ασχήμιες και ομορφιές νησιών του Αιγαίου", αναφέρεται οτι,
Στην τραυματική εμπειρία της βύθισης του Sea Diamond, το καλοκαίρι του 2007, επανέρχονται οι μαθητές του Γυμνασίου Μεσσαριάς στη Σαντορίνη, που συμμετείχαν με βίντεο στον διαγωνισμό «Ο τόπος μου, ένα καράβι που ταξιδεύει στον χρόνο» της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Η διήγηση ξεκινάει την αποφράδα για το νησί μέρα και διακτινίζεται στο μέλλον, 30 χρόνια αργότερα. Eνας νεαρός Σαντορινιός, ξενιτεμένος στη συννεφιασμένη Μ. Βρετανία, τηλεφωνεί γεμάτος νοσταλγία σε συγγενή του στη Θήρα. Εκείνος τον πληροφορεί για τα έργα και τις ημέρες του τόπου και των κατοίκων, που άμεσα ή έμμεσα έχουν επιβαρυνθεί από τη συσσωρευμένη ρύπανση που επέφερε το ναυάγιο: ρύπανση της θάλασσας και σταδιακή ερήμωση του δημοφιλούς νησιού. «Αυτό το ναυάγιο φταίει, αν το είχαν βγάλει από τη θάλασσα, όλα θα ήταν διαφορετικά», μονολογεί ο Σαντορινιός του 2037. «Το εν λόγω πρόγραμμα, που έχουμε ξεκινήσει από το 2008, ενθαρρύνει τα παιδιά να μελετήσουν το παρελθόν της πατρίδας τους, να ερευνήσουν το παρόν και να οραματιστούν δύο πιθανά σενάρια, ένα βέλτιστο και ένα χείριστο, για την περιβαλλοντική και πολιτιστική εξέλιξη του νησιού τους στο μέλλον» εξηγεί στην «Κ» η περιβαλλοντολόγος κ. Γεωργία Κίκου, υπεύθυνη των δράσεων ευαισθητοποίησης μαθητών του προγράμματος «Αειφόρο Αιγαίο» της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού φωτογραφίας «Τι θα ήθελα να διατηρηθεί στο νησί μου, τι θα ήθελα να αλλάξει», που οι μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων νησιών του Αιγαίου ως σύγχρονοι φωτορεπόρτερ αναδεικνύουν τις ομορφιές και καταδικάζουν τα κακώς κείμενα του τόπου τους. Το Δημοτικό Σχολείο Μπατσίου Ανδρου (Κυκλάδες και νησιά του Αργοσαρωνικού), το Γυμνάσιο - Λ.Τ. Καστελλορίζου (Δωδεκάνησα) και το Δημοτικό Σχολείο Ερεσού Λέσβου (Βόρειο Αιγαίο) διακρίθηκαν και οι εν λόγω φωτογράφοι βραβεύθηκαν με ψηφιακές μηχανές.
«Η κριτική ματιά των παιδιών εστίασε κυρίως στα σκουπίδια, αλλά και στα ετοιμόρροπα και εγκαταλελειμμένα κτίρια που συναντά ο επισκέπτης στο Καστελλόριζο», επισημαίνει η διευθύντρια και υπεύθυνη για το πρόγραμμα, κ. Μπέττυ Μουζάκ. Οι έντεκα μαθητές του ακριτικού σχολείου, άλλωστε, δείχνουν περιβαλλοντική ευαισθησία σε κάθε περίσταση, καθώς έχουν ήδη με επιτυχία διοργανώσει ανακύκλωση υλικών. «Τα συλλέγουμε έξω από το γραφείο των καθηγητών και μετά τα αποστέλλουμε στη Ρόδο» εξηγεί η καθηγήτρια, «δεν συμμετέχουν μόνο τα παιδιά, όλο το νησί αγκάλιασε την πρωτοβουλία».
Σε αντιδιαστολή φωτογραφίες από τα φλαμίνγκο που βρίσκουν καταφύγιο στις Αλυκές και από τα συσσωρευμένα απορρίμματα κάποια μέτρα πιο μακριά αντιπαραβάλλουν στην εργασία τους οι μαθητές από το Γυμνάσιο Ζιπαρίου Κω. Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ εντόπισαν αρχαία κολώνα παραπεταμένη μαζί με σκουπίδια, παλιά αυτοκίνητα παρατημένα σε ερημικές τοποθεσίες και σκουριασμένα μηχανήματα σε δημόσιους χώρους. «Οι λεζάντες των παιδιών είναι συνήθως ιδιαίτερα καυστικές, γεγονός που αποδεικνύει ότι παρά το νεαρό της ηλικίας τους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους», σχολιάζει η κ. Κίκου. «Κάποτε, κάτω από τη φωτογραφία ενός κατσικιού που έβοσκε σε μια χωματερή, ο μαθητής έγραφε δηκτικά: φέτος το αρνάκι θα “έχει άλλη γεύση”».
Με δυσκολία εντόπισαν... αρνητικά οι μαθητές του 3θέσιου Δημοτικού Μυστεγνών στη βορειοανατολική Λέσβο. «Κάναμε εξορμήσεις με τα παιδιά της Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού πέριξ του χωριού μας», περιγράφει ο δάσκαλος κ. Γιώργος Γέργας, που ανέλαβε την προετοιμασία των παιδιών. Ο φακός κατέγραψε την αρμονική συνύπαρξη χωριανών, γεωργών και κτηνοτρόφων στην πλειονότητα, τα οικόσιτα ζώα στις αυλές τους και τα παιδιά να παίζουν στους δρόμους του χωριού. «Οι μαθητές μας γνωρίζουν την πόλη της Μυτιλήνης, έχουν έρθει στην Αθήνα, ωστόσο ψηφίζουν “δαγκωτό” το χωριό τους, όπου δηλώνουν ότι θέλουν να ζήσουν και ως ενήλικες» επισημαίνει ο δάσκαλος. Δύο ήταν τα μελανά σημεία που υπέδειξαν οι μαθητές: τα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα, τα οποία προτείνουν να αντικατασταθούν με πάρκα αναψυχής,και τα λύματα των ελαιοτριβείων, που καταλήγουν ανεπεξέργαστα στις θάλασσες. Οι μαθητές κλείνουν την εργασία τους με την ευχή «να έρχονται πάντοτε χελιδόνια στο χωριό μας».
Νεανική δημιουργικότητα και τουρισμός
«Σκιάθος... να ’ρθεί κανείς ή να μη ’ρθεί; Τουρίστες υπάρχουν!». Με τον ευφάνταστο αυτόν τίτλο οι μαθητές του Α΄ Λυκείου Σκιάθου έθεσαν το ερώτημα αν το νησί τους μπορεί να γίνει ένας πιο ελκυστικός τουριστικός προορισμός και πώς μπορεί να συμβάλει σε αυτό η νεανική δημιουργικότητα. Σε μια φανταστική συνέντευξη με τουρίστα, οι μαθητές συνοψίζουν τις τέσσερις πληγές του τουριστικού προϊόντος: ακρίβεια, σκουπίδια, κακή ποιότητα φαγητού, όχι ανακύκλωση. Με αυτή την εργασία συμμετείχαν στο πρόγραμμα «Οδηγός Αειφορίας».
Στη Σίφνο, οι μαθητές του Α΄ Λυκείου βάζουν στο μικροσκόπιο τη ζώνη Νatura, που εκτείνεται από τον προφήτη Ηλία μέχρι τις δυτικές ακτές και τη θαλάσσια περιοχή, καταγράφοντας τα είδη χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενεί. Χωρισμένοι σε ομάδες διενεργούν σφυγμομέτρηση σε συμπολίτες και συμμαθητές, για να διερευνήσουν τη στάση τους. Καταλήγουν ότι «οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού έχουν ακούσει για τη ζώνη, λίγοι όμως την έχουν επισκεφθεί». Παράλληλα, το 85% των μαθητών θα ήθελε να την επισκεφθεί και 51% αυτών θεωρεί ότι η ανθρώπινη παρέμβαση συνιστά απειλή για την προστατευόμενη περιοχή. Τέλος, ο μεγαλύτερος αριθμός μικρών και μεγάλων συναινεί ότι ο ορθότερος τρόπος αξιοποίησης της Natura είναι η ανάπτυξη εναλλακτικού τουρισμού.
