Το θέμα είναι να μην έχεις ενοχές.
ή too young to regret….
Το θέμα, σε κάθε περίπτωση, είναι να μην γινόμαστε εκ των υστέρων ενοχικοί για οτι έχουμε ζήσει, σαν να τελειώνει δηλαδή ένας έρωτας ή μια φιλία και μείς αντι να κοιτάμε μπροστά και τα καλά που έχουμε ζήσει να σκεφτόμαστε π.χ. «τι χαζός που ήμουν κι έκαναν παρέα μ αυτόν». Τελείως κομπλεξική και χωριάτικη (με τη κακή την έννοια) συμπεριφορά.
Το φαινόμενο πάντως των ενοχών για την προ-κρίσης εποχή που ζήσαμε το παρατηρώ τελευταία και με τρομάζει. Το θέμα είναι ότι ζούμε να το ευχαριστιόμαστε και να μην το μιζεριάζουμε μετά. Ότι έχουμε κάνει, όλα τα πάρτυ που πήγαμε, όλα τα ρούχα που φορέσαμε, όλα τα ταξίδια που κάναμε, όλα τα αμάξια που οδηγήσαμε, όλες τις φιλίες κι όλους τους έρωτες που ζήσαμε να τους έχουμε ευχαριστηθεί. Κι όχι να λέμε και να γράφουμε μετά….
Ως εκ τούτου κρατώ αποστάσεις από αυτές τις ιδέες. Μου θυμίζουν την γιαγιά μου, που στο «ανάποδο» γκρίνιαζε για ότι … δεν έκανε. Για όλα τα πάρτυ που δεν πήγε, όλα τα ρούχα που δεν φόρεσε, όλα τα ταξίδια που δεν έκανε, όλα τα αμάξια που δεν οδήγησε, όλες τις φιλίες κι όλους τους έρωτες που δεν έζησε κ.ο.κ για να της απαντώ τι την εμπόδιζε και … η κουβέντα να πηγαίνει λέγοντας….
Οικονομική είναι η άποψη
Υπάρχουν (και πολλαπλασιάζονται) όμως και οι εξής απόψεις που λένε οτι αυτην την εποχή μονο η Ελλάδα εμφανίζει «υπερβάλλοντα ζήλο» να πληρώσει.
«θα πληρώσουμε, θα πληρώσουμε» λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο πρωθυπουργός (είναι σίγουρο. θα τα πληρώσει αυτά που λέει, να μου το θυμηθείτε) ο οποίος με το που ανέβηκε πρόεδρος, αφού «τιμώρησε το κακό Πασόκ» (σσ αυτό που δεν τον γούσταρε) και οι μισοί αυτοτιμωρούνταν και αυτομαστιγόνονταν αλύπητα ενω οι υπόλοιποι ξεποδαριάζονταν νύχτα μέρα να βρούν τον δρόμο για τον συγχρονο σοσιαλισμό ,
τώρα βάλθηκε να τιμωρήσει και τους έλληνες, αλλά οχι μονο όσους δεν τον ψήφισαν, αλλά όλους τους έλληνες βάζοντάς τους να πληρώσουν ακόμη και για ξένες ζημιές.
Να «μαζευτεί» η κατάσταση στο δημόσιο; Ας μαζευτεί, ώρα της ήταν, πλήν όμως, άλλο θέλω να πώ. Χρωστάμε τελικά αυτά που μας λένε; (το να είναι τα πραγματα χειρότερα μοιάζει απιθανο) ή μήπως τα νούμερα (μαθηματικά είναι αυτά) παραείναι φουσκωμένα;
Επάνω σε αυτην τη άποψη, γράφονται όλο και περισσότερα άρθρα τελευταία , σοβαρά δηλαδή κείμενα που με στοιχεία, που αμφισβητούν την κατάσταση έτσι όπως παρουσιάζεται στον ελληνικό λαό.
Ενα απο αυτά εδω, παραφράζοντας λίγο τον τίτλο θα έγραφα, όλοι χρωστούν αλλά μονο η ελλάδα θέλει να πληρώσει.
Σοβαρά τώρα, όταν όλες οι χώρες διαπραγματεύονται τα χρέη τους, η ελλάδα σαν χωριάτης που τον πιάσανε να κλέβει το παγκάρι, έχει κατεβάσει τους ώμους, κι έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη να δώσει αυτά που πήρε, ενω απο φόβο ακούει κι αυτά που της λένε οτι έχει κλέψει πολύ περισότερα, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να αποδεικνύεται...)
