Στην τοποθέτηση
του στην Ημερίδα που οργάνωσε στις 26/4 στη Νάξο, ο Δήμος Νάξου και Μικρών
Κυκλάδων υπό την αιγίδα του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, με θέμα τις
επιδοτούμενες ακτοπλοϊκές γραμμές δημοσίου συμφέροντος, ο Νίκος Συρμαλένιος
μεταξύ άλλων ανέφερε:
".....Ευχαριστούμε
για την πρόσκλησή σας και ελπίζουμε να μην επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο τα ίδια
πράγματα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, διότι οι Ημερίδες αυτές έχουν αποκτήσει
περίπου επετειακό χαρακτήρα. Δεν θα αναφερθώ συνολικά στο θέμα της Ακτοπλοΐας,
αλλά ειδικότερα στο θέμα των επιδοτούμενων γραμμών.
Καταρχήν, το
συνολικό πλαίσιο αυτών των γραμμών πρέπει να τροποποιηθεί εκ βάθρων, διότι δεν
είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε ότι αυτές οι γραμμές μπορεί να λειτουργούν ως το
περίσσευμα των γραμμών που δεν αναλαμβάνουν οι ιδιωτικές ακτοπλοϊκές εταιρείες.
Για μας η Ακτοπλοΐα αποτελεί δημόσιο και κοινωνικό αγαθό και το δικαίωμα
μεταφοράς ανθρώπων, οχημάτων και εμπορευμάτων είναι αδιαπραγμάτευτο
συνταγματικό δικαίωμα.
Η κατάσταση όπως
διαμορφώνεται χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει, αφού το συνολικό κονδύλι για το
2014, λόγω περικοπών εξαιτίας των μνημονίων, είναι περίπου της τάξης των 77
εκατομμυρίων ευρώ, όταν πριν λίγα χρόνια είχε φθάσει και στα 140 εκατ. Το
αποτέλεσμα αυτών των περικοπών είναι η αποδρομολόγηση πλοίων (στις Κυκλάδες τα
ενδοκυκλαδικά πλοία από τρία έγιναν δύο) καθώς και οι περικοπές δρομολογίων που
οδήγησαν πολλά μικρά νησιά το χειμώνα να βλέπουν πλοίο με το κιάλι.
Ως γνωστόν, το
θεσμικό πλαίσιο σχετικά με τις "συμβάσεις ανάθεσης δημόσιας
υπηρεσίας", διέπεται τόσο από τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 3577/92, όσο και από
το Ν. 2932/2001 με τις συγκεκριμένες μέχρι σήμερα τροποποιήσεις του. Στην
Ελλάδα όμως αυτός ο ευρωπαϊκός κανονισμός δεν εφαρμόστηκε ουσιαστικά ποτέ, αφού
προέβλεπε τόσο τις 9ετείς έως 12ετείς συμβάσεις, όσο και τη δρομολόγηση
νεότευκτων πλοίων. Μάλιστα επί υπουργίας Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη
της κυβέρνησης της ΝΔ 2007-2009, εμφανίστηκε ως επίτευγμα η μετατροπή των
μονοετών συμβάσεων σε τετραετείς ή και εξαετείς, όταν ήταν υποχρέωση από τον
Ν.3577/92.
Στον αντίποδα
αυτής της κατάστασης, η δική μας πρόταση βασίζεται στους παρακάτω τρεις άξονες:
α) Σύσταση
δημόσιου-κοινωνικού φορέα Ακτοπλοΐας με τη συμμετοχή κράτους και αυτοδιοίκησης,
που θα αναλάβει πρωταρχικά την δρομολόγηση των επιδοτούμενων γραμμών, που κακώς
αποκαλούνται "άγονες".
β) Συνολικό
επανασχεδιασμό του δικτύου των ακτοπλοϊκών δρομολογίων, έτσι ώστε αξιοποιώντας
τις συνδυασμένες μεταφορές, να διασφαλίσει για όλο το χρόνο τη σύνδεση των
νησιών από και προς την ηπειρωτική χώρα, καθώς και την ενδοεπικοινωνία των
νησιών μεταξύ τους.
γ)
Επανακαθορισμό της τιμολογιακής πολιτικής, με στόχο την κατοχύρωση του
μεταφορικού ισοδύναμου (ίδιο εισιτήριο για ίσες αποστάσεις στη στεριά και στη
θάλασσα)....".
