Σύμφωνα με την τοποθέτηση του επικεφαλής της
παράταξης «Πολίτες Κόντρα στον Καιρό» κ. Χρυσαφίδη στην συζήτηση του θέματος
για την Στρατηγική της Περιφέρειας για την Απασχόληση, αναφέρθηκαν τα εξής :
Έρχομαι σε δύσκολη θέση γιατί σίγουρα με πολύ κόπο η
ομάδα έργου συνέταξε την εισήγηση αυτή των 124 σελίδων που και ενδιαφέροντα
σημεία έχει, και πίνακες με απογραφή του 2001 έχει και προτάσεις έχει και, και,
και, όμως κάτι δεν έχει. Μάλλον δεν είχε. Δεν είχαν οι συντάκτες την μαντική
ικανότητα – αν και μαθηματικά είναι προδιαγεγραμμένα όσα συμβαίνουν - να
προβλέψουν ότι οι κυβερνώντες με την πολιτική τους θα καταφέρουν να κάνουν την
εισήγηση να μοιάζει με ιστοριούλα. Πέρα από αυτό, έχουμε τις εξής παρατηρήσεις:
Λείπουν οι δείκτες φτώχειας (σχετικής και
απόλυτης) που χωρίς αυτούς τα ποσοστά απασχόλησης δίνουν τη μισή εικόνα, καθώς
δεν υπολογίζονται όλοι όσοι, ναι μεν απασχολούνται αλλά δεν ζουν σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Ως εκ
τούτου, η ημιαπασχόληση, η μαύρη εργασία
και η υποαπασχόληση δεν καταγράφονται και οδηγείται έτσι κανείς σε
εσφαλμένες αφετηρίες σχεδιασμού δράσεων για την απασχόληση. Έτσι, ενώ ως ένας
από τους στόχους (σελ.42) τίθεται «η ενίσχυση του εισοδήματος ειδικών
πληθυσμιακών ομάδων που κινδυνεύουν να περιέλθουν ή βρίσκονται σε συνθήκες
φτώχειας» δεν υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα να στηρίξουν τις κατάλληλες δράσεις.
Ενδεικτικό της στείρας τεχνοκρατικής προσέγγισης
είναι η «δημιουργική» περιγραφή των δεικτών ανεργίας: «Ενώ κατά τα έτη 2007,
2008, 2009 και 2010 η Περιφέρεια παρουσίαζε υψηλότερα ποσοστά μέσης ετήσιας ανεργίας από αυτή τη
χώρας, το 2011 και το 2012, η θέση της βελτιώθηκε συγκριτικά µε την χώρα».
Οι παρατηρήσεις στα συμπεράσματα των σελ. 40-41
είναι σημαντικές αλλά απλά περιγράφουν δεδομένα και γνωστά προβλήματα και
ευκαιρίες, οι οποίες και αποκρυσταλλώνονται σε στόχους στη σελίδα 42.
1. τα προγράμματα θα είναι πλέον «επενδυτικές
πρωτοβουλίες» και όχι δεδομένα κονδύλια, σελ. 53, στα οποία οι αιρεσιμότητες θα
κάνουν την εκταμίευσή τους πολύ δύσκολη.
2. δε γίνεται λόγος πουθενά για την ανάγκη αλλαγής
κατάταξης της περιφέρειας στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες με βάση και
άλλα κριτήρια πέρα του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος καθώς: α. δεν ασκήθηκε
καμία σοβαρή πίεση από τις κυβερνήσεις των μνημονιακών ετών να ληφθεί υπόψη η
κρίση και έτος αναφοράς να γίνει το 2011. β. δεν έχει γίνει καμία σοβαρή
συζήτηση για το πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάταξη. Η στρατηγική, δηλαδή το
κεφάλαιο 3, δεν αποτελεί παρά μια επανάληψη ή αντιγραφή πανομοιότυπων
στρατηγικών που υπαγορεύονται από την κεντρική εξουσία και προσαρμόζονται
«ελαφρά».
1. ουσιαστικά μιλάμε για απασχόληση που καθιερώνει
την πρακτική άσκηση μαθητεία ως κυρίαρχο τρόπο απασχόλησης με 400 το πολύ ευρώ,
(τα παλιά stage θα είναι παράδεισος μπροστά σε αυτά),
2. δεν δημιουργεί συνέργειες μεταξύ των
προτεινόμενων τομέων και υστερεί σε διακλαδικότητα.
3. κλείνει το μάτι σε εκκλησία, επιμελητήριο,
συνδικάτα υποσχόμενο μοίρασμα της εργολαβικής πίτας για την απασχόληση των
ανέργων. Γενικά τάζει πολλά σε αρκετούς, όχι όμως στους απλούς κατοίκους. Για
παράδειγμα, το κέντρο ασύγχρονης εκπαίδευσης μπορεί να γίνει χωρίς έξοδα από
αντίστοιχο πρόγραμμα του Υπ. Παιδείας (Γ ΚΠΣ). Όμως, ήδη το έχουν τάξει…
4. στερείται τόσο οράματος, όσο και ρεαλισμού, ναι
ταυτόχρονα! Αυτά όσον αφορά την τεχνική πληρότητα της μελέτης, τώρα όσον
αφορά την πολιτική της επανερχόμενος
στις κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση (κεφ.2ο, σελ. 43), οι
οποίες, όπως αναφέρεται θα «πρέπει να μείνουν αμετάβλητες μέχρι το 2014»
πραγματικά αναρωτιέται κανείς πώς στην Ελλάδα του μνημονίου μπορούμε να
συζητάμε για αυτά. Αποτελεί πραγματικά πρόκληση προς τους πολίτες αλλά και τον
κοινό νου.
Είναι δυνατόν να αναμασάμε τα περί αύξησης
συμμετοχής ανδρών και γυναικών στην αγορά εργασίας, την ανάπτυξη ειδικευμένου
εργατικού δυναμικού, τη βελτίωση της ποιότητας εκπαίδευσης και την προώθηση της
κοινωνικής ένταξης και της καταπολέμησης της φτώχειας, την ίδια ώρα που
ψηφίζεται ένα πολυνομοσχέδιο – ένα νέο μνημόνιο – που στέλνει στην ανεργία
χιλιάδες πολίτες, αποδομεί αντί να ενισχύει την όποια τεχνική εκπαίδευση
υπήρχε, διαλύει τα σχολεία και οδηγεί
στη φτώχεια κάθε μέρα εκατοντάδες συμπολίτες μας;
Καμία κατευθυντήρια γραμμή, κανένα πρόγραμμα, καμία
στοχοθεσία δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα με την ασκούμενη πολιτική. Αν δεν το
καταλάβουμε αυτό, απλώς θα συζητάμε φιλολογικά – ως λέσχη – μακριά από την
κοινωνία και τους πολίτες.
Τα ευχολόγια και τα «στρογγυλέματα» για ανάγκη
«συστράτευσης των πολιτικών και παραγωγικών δυνάμεων του τόπου» για την
αντιμετώπιση της ανεργίας (όπως αναφέρεται στον επίλογο) είναι προφανές ότι δεν
εξυπηρετούν παρά μόνο το διαρκές κουκούλωμα της άθλιας πραγματικότητας που
βιώνουμε και υποδηλώνουν την απραξία και την αβουλία των αιρετών να
εκπροσωπήσουν πραγματικά τους πολίτες τους και τα δικαιώματά τους, των αιρετών
που επί τρία χρόνια τώρα εξαντλούν την «έντονη» διαμαρτυρία τους με επιστολές
και ψηφίσματα, βάζοντας στην ουσία «πλάτη» στις ασκούμενες πολιτικές.
Οι διαπιστώσεις, οι επιφυλάξεις και οι δήθεν
προβληματισμοί του επιλόγου δεν μας πείθουν. Ποιες είναι οι πολιτικές δυνάμεις
του τόπου που θα συστρατευτούν; Όλες όσες μας οδήγησαν στα μνημόνια και την
καταστροφή; Εκείνες που διαλύουν το κράτος και ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο;
Συνάδελφοι
επιτέλους ας τελειώνει αυτή η
πατριωτικής επικάλυψης καραμέλα. Η μόνη συστράτευση που μπορεί να υπάρξει είναι
η συστράτευση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, των εργαζομένων, ανέργων…
για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
