κάντο όπως η Santo, κόντρα στην ... monsanto!

Για την δημοσίευση ενός πολύ ενδιαφέροντος κειμένου, γραμμένου με μπόλικη φαντασία, για το τεύχος Ιουνίου του περιοδικού Gourmet του "Βήματος", μας ενημέρωσε ο καλός φίλος, μάγειρας και συγγραφέας Δημήτρης Ρουσσουνέλος μου μένει και εργάζεται στην Μύκονο.

Σύμφωνα με το μύνημα του άρθρου, καλούμαστε να παραδειγματιστούμε, να ακολουθήσουμε και να ανταποκριθούμε στο παράδειγμα της Santo (wines!) κόντρα στα κελεύσματα της monsanto, η οποία είναι μια εταιρία που παράγει και διακινεί μεταλλαγμένους σπόρους και προιόντα.

Σύμφωνα με το άρθρο,

Στη σάλα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία τρία ηλιοκαμένα νησιωτόπουλα μας κάλεσαν προ μηνός σε μια συνάντηση γνωριμίας. Ασύρτικο, φάβα, ντοματάκι, τρία γνήσια τέκνα της Σαντορίνης, νοικοκυραίοι σε μια εκδήλωση εξωστρέφειας. Αφορμή η δόξει και τιμή αναγνώριση της πατρότητας της φάβας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι το δεύτερο Σαντορινιό Π.Ο.Π. (Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης) ενώ παίρνει σειρά σύντομα η ντροπαλή και νοστιμούλα κόρη, η μικρόκαρπη ντομάτα.


Το ίδιο βράδυ 95 μίλια νότια, τέσσερα ντοκυμαντέρ της δεκαετίας του ’60, ξυπνούσαν μνήμες στο νησί της Μυκόνου. Προβληματίστηκαν όσοι μπορούσαν να δουν πίσω από τις γριές με το μίτο, τις κοπέλες που έπλεναν στη σκάφη, τους νέους αγρότες -σημερινούς παππούδες μας- να λιχνίζουν κριθάρια. Αν μάθαιναν ότι η Σαντορίνη στέφεται βασίλισσα στο κρατίδιο της άνυδρης ντομάτας θα γελούσαν κουτοπόνηρα. Γιατί γνωρίζουν ότι στο δικό τους πριγκηπάτο, είχαν τέτοια ντάρε αβέρε μα προτίμησαν άλλο τίτλο ευγενείας: του τουρισμού την ανοχή κι όχι την ανέχεια.

Αν συμμετείχαν Κυκλαδίτες αγρότες στη συνάντηση του Μεγάλη Βρετανία θα έβλεπαν με συγκίνηση τους Σαντορινιούς να λιχνίζουν τη φάβα, να καλλιεργούν οργανωμένα και σύγχρονα τις ντομάτες, να δένουν κουλούρες τα κλήματα, να λιάζουν σταφύλια στις ταράτσες. Κάποιοι το κάνουν κι ακόμα περισσότεροι θα ήθελαν και θα μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν. Γι αυτό πρέπει οι δήμαρχοι, οι περιφερειάρχες, να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν ρωμαίοι έπαρχοι, οι δεσπότες σαν Φαρισαίοι, οι γραμματείς υπουργείων σαν κομιστές χρυσόβουλων με ΕΣΠΑ και άλλα φύκια. Πρέπει να αφυπνισθεί η συλλογική μας συνείδηση. Να πιάσουμε το νήμα από την αρχή σε όλη την επικράτεια. Να αρνηθούμε την ευκολία του φυντανιού που όζει Μονσάντο, σώζοντας ο καθένας τον πολύτιμο καρπό που του αναλογεί. Η κιβωτός της Ελλάδας, του Αιγαίου, των Κυκλάδων, όσα χρυσαφικά κι αν κρύψουμε στ’ αμπάρια της, όσα κυβικά μπετόν αρμέ κι αν εξασφαλίσουμε για την πρόσκαιρη επιβίωση, είναι ήδη υπερφορτωμένη. Βάρυνε τόσο, που ήδη βλέπουμε δια γυμνού οφθαλμού τον πυθμένα μιας θάλασσας που κάποτε την λογίζαμε απύθμενη.

Η μεγάλη επιτυχία της Σαντορίνης, αποτέλεσμα δουλειάς, αγάπης κι ανοικτών οριζόντων, αφυπνίζει τα συγκοινωνούντα δοχεία των νησιών. Η ξενοδοχειακή και εστιατορική υποδομή τους μπορεί να υποστηρίξει τον γαστρονομικό προορισμό «Κυκλάδες». Στο κοινό πιάτο είναι δυνατόν και πρέπει να αναδειχτούν τα τυριά τα Νιώτικα, τα Συριανά, τα Ναξιώτικα, τα κρασιά της Πάρου, τα ρεβίθια της Σίφνου, τα μέλια της Σίκινου, τα αλλαντικά της Μυκόνου, η πατάτα της Νάξου, το αγκιναράκι της Τήνου. Όσο λιγοστές κι αν είναι οι νοστιμιές της Φολεγάνδρου, της Τζιάς, της Κύθνου, της Άνδρου, της Ανάφης, της Σχοινούσας, της Δονούσας, της Ρήνειας, της Αμοργού και των Κουφονησιών, αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά. Κρίταμα, αρωματικά, αιγοπρόβατα, αλιεύματα, ο πλούτος των μικρών και των μεγάλων Κυκλάδων είν’ ένα σύγχρονο κέρας της Αμάλθειας. Είναι το ιδανικό εργαλείο για να κερδίσει ο μάστορας της κουζίνας και τον πιο δύσπιστο γευσιλάτρη.

Οι Κυκλάδες μπορούν, με όχημα τα προϊόντα, όπως η Σαντορίνη και με τη Σαντορίνη, να γίνουν ένας ισχυρός γαστρονομικός προορισμός. Θα χρειαστεί μια μετα-καλλικράτεια νέα συνένωση των νησιών, ένα γευστικό σχέδιο «Αρχίλοχος» ή «Αρχέστρατος». Πλήθος τα διατιθέμενα ονόματα των ευγενών αρχαίων πλην όμως ελάχιστο και ατελέσφορο κάθε φορά το έργο κι ανύπαρκτο το όραμα των νεοτέρων.