Άφατη συγκίνηση (μεταξύ των «αφαθέντων» 5 ηλικιωμένοι με αλτσχάιμερ και συχνοουρία οι οποίοι λιποθύμησαν) προκάλεσε η χθεσινή δήλωση του Ανδρεά Λοβέρδου σύμφωνα με την οποία «καλά θα κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες να περιορίσουν τα έσοδά τους, διθότι το σύστημα οδηγείται σε ξέρα», όπως το sea diamond φαντάζομαι γω, που πήρε λάθος πορεία κι έπεσε στα βράχια και έκοψε την πλώρη του ...
Κατόπιν τούτου οι φαρμακευτικές εταιρίες εγχώριες και διεθνείς, επειδή πολύ στεναχωρήθηκαν και συμπάσχουν για τα παθήματα του «ελληνικού συστήματος» και προκειμένου να μην πέσει σε ξέρα, αποφάσισαν να περιορίσουν τα έσοδά τους κι απο 300% να υπερτιμολογούν με 299%. Ομολογουμένως η παράκληση του υπουργού έπιασε τόπο...
Το οτι ένας υπουργός (κανονικά) δεν ζητάει απο τις εταιρίες να «λυπηθούν» το κράτος αλλά τους επιβάλει κανόνες και επικαλείται τον ανταγωνισμό για να τις στριμώξει, προφανώς αποτελεί κανόνα σε άλλες χώρες.
Ο ίδιος υπουργός όμως δεν παρακάλεσε τους έλληνες να δουλέψουν περισσότερο και να συνταξιοδοτηθούν λίγο αργότερα «γιατί το σύστημα θα πέσει σε ξέρα» ούτε παρακάλεσε τους εργαζόμενους να περικόψουν τους μισθούς τους με το ίδιο αιτιολογικό. Αποφάσισε και τους τα έκοψε. Ομοίως, δεν θα έπρεπε να πράξει και με τις εταιρίες; Εκείνες γιατί τις σεβάστηκε σε αντίθεση με τον κοσμάκη;
