και έτσι και αλλιώς…

Ζήτω! Ζήτω θα μιλήσει ο λαός!
(αμάν αυτός ο λαός! ένα ρημάδι το χει…)

με αφορμή τα όσα συζητιούνται για τον επόμενο “Καποδίστρια”
Και οι περιφερειάρχες αιρετοί; …(τώρα ανακουφίστηκα…τέρμα η διαφθορά στην αυτοδιοίκηση…)
και οι σταυροί συνεχίζονται…
Είναι γνωστό, άλλοι μαζεύουν σταυρούς, άλλοι υπογραφές.
οι πρώτοι που είναι σαφώς περισσότεροι συμμετέχουν στην διαδικασία της ανάδειξης των εκπροσώπων μας στο κοινοβούλιο,
οι δεύτεροι συμμετέχουν σε δραστηριότητες εθελοντικού χαρακτήρα. (και οι αντιεξουσιαστές εθελοντές είναι…!)

α, και τώρα που το θυμήθηκα..
εχω πεντέξι γνωστούς αντιεξουσιαστές για «υιοθεσία»
γιατί ως γνωστό, το τελευταίο διάστημα εχει γίνει της μόδας ο κάθε υπουργός να χει συντροφιά με δυό τρεις εκπροσώπους του χώρου. ενισχύεται το προφίλ του. έρχεται πιο κοντά στο λαό…

Κι εντάξει, «η μάχη του σταυρού» στην ελληνική περιφέρεια μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και ως διασκεδαστική, για να μην πούμε γραφική, διαδικασία.
Οι υποψήφιοι τριγυρίζουν τα νησιά, τρώνε κανα φρέσκο ψαράκι, κάνουνε χρήσιμες γνωριμίες, άμα είναι καλός ο καιρός κάνουνε και καμια βουτιά, γενικώς καλά περνάνε και χωρίς πολλά πολλά έξοδα.
Στην Αθήνα πάντως και στις μεγάλες πόλεις οι εκεί υποψήφιοι τα χουνε παίξει με αυτήν την διαδικασία, για την οποία που και πού λέγονται και γράφονται πολλά μεταξύ των οποίων ότι ευνοεί τα αλισβερίσια και τα «νταραβέρια» μεταξύ ψηφοφόρων και υποψήφιων.
και εν ολίγοις,
όταν βλέπει κανείς ότι από την φύση του το … εκλογικό μας σύστημα ευνοεί την περιλάλητη «διαφθορά», τότε… πιασ’το αυγό και κουρευτο..

με την σκέψη στους … Γενικούς ..
Κι εντάξει, για τους καινούργιους και νεόκοπους υποψήφιους, εχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, είναι ένα κάποιο προσωπικό στοίχημα, να πούνε τα δικά τους και να δούνε τι «ψάρια» θα πιάσουν.
Οι παλαιότεροι πάντως φαίνεται ότι τα χουνε «παίξει» με αυτήν την τουλάχιστο κουραστική διαδικασία του σταυρού. έχουνε πετύχει τα προσωπικά τους -αξεπέραστα σε πολλές περιπτώσεις- ρεκόρ και πλέον απέχουν από αυτόν τον πολιτικό πρωταθλητισμό, παραχωρώντας -σε πολλές περιπτώσεις με γενναιοδωρία- την θέση τους σε νεότερους και πιο φιλόδοξους υποψήφιους. (καθένας με τη σειρά του δηλαδή) Κι εδώ που τα λέμε, από ένα σημείο και μετά, καταντά βαρετό κάθε δύο ή τρία ή τέσσερα χρόνια να δίνουν οι ίδιοι άνθρωποι κατατακτήριες εξετάσεις, όντας υποχρεωμένοι να γυρίζουν γύρω γύρω και να λένε τα ίδια (τα ίδια;;, έλα μου ντε, τι στο διάολο να λες κάθε τρεις και λίγο…)
Και μην πούμε για το χρήμα που απαιτούνταν μέχρι πρότινος για μια «αξιοπρεπή» παρουσία… (ξαναπιάσ’το αυγό γιατί την διαφθορά την γεννά το ίδιο το σύστημα)


ΥΓ. αλήθεια, ήτανε «πάγιο αίτημα» της τοπικής αυτοδιοίκησης;
μπα; Από πότε…
Και τι να το κάνεις.. πάλι μπάχαλο θα γίνουμε αφού ως γνωστό οι δεξιοί κοντράρουν τους κεντροαριστερούς, οι δεύτεροι τους πρώτους κ.οκ.
Τουλάχιστο μέχρι τώρα ξέραμε ότι κάθε κυβέρνηση εχει τους δικούς της ΓΓ.
Τώρα που θα τους εκλέγουμε θα γίνουμε ακόμη πιο μπάχαλο. Θα έχουμε πχ. κεντρώα κυβέρνηση με ανακατωμένους όμως ΓΓ και το αντίστροφο.
Μπάχαλο θα γίνουμε κι άντε να πετύχεις τον …. συνδιασμό να ανήκουν δηλαδή όλοι στο ίδιο κόμμα μπάς και γίνει κανα έργο….

Ένα είναι σίγουρο. Ο επόμενος κόκκινος θα είναι πράσινος….


αλλιώς ...
Επί της παρούσης πάντως, για τις θέσεις των Γενικών προκηρύχθηκε διαγωνισμός.
Όχι από τους γνώριμους κανονικούς με τις περίπλοκες διαδικασίες. πιο απλός. μέσω ίντερνετ και στον οποίο για 88 θέσεις έχουν γίνει περισσότερες από 7.000 αιτήσεις (ανθρώπων με προσόντα στην πλειοψηφία τους, αλλά όσο να ναι θα υπάρχουν μέσα και οι γνωστοί σκληροπυρηνικοί κομματικοί…) ο μεγάλος αριθμός των αιτήσεων πάντως αποδεικνύει ότι οι πολίτες πιστεύουν στην διαδικασία. και πολύ καλά κάνουν και σίγουρα, η κυβέρνηση πρέπει να στοιχηματίσει να αποκαταστήσει το κύρος του δημοσίου υπαλλήλου. όχι όπως σήμερα που λέμε δημόσιος υπάλληλος και το μυαλό των περισσοτέρων πηγαίνει σε .. ψιλοβαριεστημένους ανθρώπους που “μπήκαν” με ΄κομματικά κριτήρια.
Η κυβέρνηση οφείλει να στοιχηματίσει στην αποκατάσταση της ιδιότητας του δημόσιου υπάλληλου, ως ενός δημιουργικού ανθρώπου με όρεξη και κέφι να δημιουργήσει…