(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits) Wine Educator
& Consultant,
που δημοσιεύθηκε χθες, 9
Δεκεμβρίου 2012 στην διεύθυνση : http://www.houseofwine.gr/how/club/Greg_20121209/
και με τίτλο «‘Έλα
παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου…», αναφέρεται στην πρόσφατη
σημαντική και παγκόσμια επιτυχία του -ντόπια παραγόμενου- ασύρτικου!
Σύμφωνα με το κείμενο,
Αυτή η σκέψη πέρασε
αυθόρμητα από το μυαλό μου όταν είδα σε video την διασημότερη οινογράφο στονκόσμο Jancis Robinson να αναφέρεται με τα πλέον κολακευτικά σχόλια στο Ασύρτικο
της Σαντορίνης.
Το Ασύρτικο είναι
αναμφισβήτητα η κορυφαία λευκή Ελληνική ποικιλία, κάτι το οποίο οι περισσότεροι
Έλληνες, χωρίς καν την αναφορά της Jancis, ήδη γνωρίζουμε.
Ωστόσο το αντίκτυπο της
επιλογής του Ασύρτικου ως the ‘next big thing’ σε παγκόσμιο επίπεδο ποικιλιών,
από ένα άνθρωπο με την επιρροή της συγκεκριμένης σπουδαίας οινικής
προσωπικότητας, θεωρώ ότι θέτει καινούρια δεδομένα για το μέλλον του Ελληνικού
κρασιού γενικότερα.
Αποτελεί δε ένα σπουδαίο
σύμμαχο στην προσπάθεια για ανάδειξη του Ελληνικού αμπελώνα στο εξωτερικό.
Αφορμή για τη
συγκεκριμένη δήλωση στάθηκε το καινούριο βιβλίο της συγγραφέως με τον τίτλο
Wine Grapes, (δείτε
την παρουσίασή του από το House of Wine) στο οποίο για πρώτη φορά γίνεται μία
λεπτομερέστατη καταγραφή 1368 διαφορετικών ποικιλιών σταφυλιού ανά τον κόσμο.
Όταν λοιπόν της ζητήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή
να ξεχωρίσει μία μόνο από τις αναρίθμητες ποικιλίες που αναφέρονται στο βιβλίο,
τότε δεν δίστασε να ονοματίσει το Ασύρτικο, για το οποίο μάλιστα
προέβλεψε ότι είναι θέμα μηνών να αρχίσει να εξαπλώνεται με φυτεύσεις και εκτός
του Ελλαδικού χώρου.
Τι είναι αυτό το οποίο
κάνει το Ασύρτικο της Σαντορίνης να ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο παγκόσμιο
ανταγωνισμό;
Όπως κάθε σπουδαία
ποικιλία δείχνει μία μοναδική ικανότητα να εκφράζει τα χαρακτηριστικά της
περιοχής από την οποία προέρχεται, ένα αποτύπωμα το οποίο το κάνει εύκολα
αναγνωρίσιμο μέσα στο πλήθος.
Τα κρασιά της Σαντορίνης
που βασίζονται στο Ασύρτικο, με μικρές προσθήκες από Αηδάνι και Αθήρι, είναι
κρυστάλλινης καθαρότητας και ομορφιάς και δείχνουν ξεκάθαρα την εκφραστικότητα
του σταφυλιού,
τόσο στην πιο αυστηρή με κοφτερή οξύτητα ξηρή εκδοχή τους, όσο και στην
πλούσια, γλυκιά, πολύπλοκη πλευρά, ενός Vinsanto.
Βέβαια η έννοια της
εκφραστικότητας στην περίπτωση μιας Σαντορίνης δεν συμβαδίζει με
άφθονο φρουτώδη χαρακτήρα.
Είναι περισσότερο η
αυστηρή δομή , η υψηλή οξύτητα, η ορυκτότητα και η δύναμη που τα κρασιά
διαθέτουν, καθώς και μία αξιοσημείωτη ικανότητα παλαίωσης που τους δίνουν μία
υψηλή θέση στο παγκόσμιο οινικό στερέωμα. Όχι ότι το Ασύρτικο δεν διαθέτει
φρούτο. Χρειάζεται ωστόσο μέχρι τώρα, κάποιος να βγει εκτός Σαντορίνης για να
αντιληφθεί και αυτή την πτυχή της προσωπικότητας της ποικιλίας.
Πριν λίγες μέρες ο
σπουδαίος οινοπαραγωγός Μπάκης Τσάλκος από το κτήμα Οινογένεσις μου έλεγε
χαρακτηριστικά ότι όταν βράζει το Ασύρτικο στο οινοποιείο του στη Δράμα, τότε
ολόκληρος ο τόπος μοσχοβολάει ροδάκινο, ένα από τα κύρια πρωτογενή φρουτώδη
χαρακτηριστικά του σταφυλιού. Αρκεί κάποιος να δοκιμάσει κάποιο από τα περίφημα
Βορειοελλαδίτικα χαρμάνια της ποικιλίας με Sauvignon Blanc, για να το
διαπιστώσει.
Είναι λοιπόν το terroir
της Σαντορίνης το οποίο ‘καταπιέζει’ τον φρουτώδη χαρακτήρα της ποικιλίας προς
όφελος της χαρακτηριστικής ορυκτότητας και μίας σχεδόν υφάλμυρης γεύσης στα
κρασιά;
Σίγουρα αυτό ισχύει ως ένα βαθμό… Από εκεί και μετά πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό
παίζει ρόλο το πώς το συγκεκριμένο terroir μεταφράζεται και από τον κάθε
παραγωγό. Μπορεί κάποιοι να δυσανασχετήσουν με αυτό το οποίο θα πω αλλά θα είχε
πολύ ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου, να συναντήσω κάποια στιγμή μία πιο αιρετική
Σαντορίνη, με έμφαση στο φρούτο δίπλα στον ορυκτό χαρακτήρα. Μη σπεύσετε να
πείτε ότι αυτό δεν θα είναι Σαντορίνη, γιατί εύλογα θα σας αναφέρω αυτό το
οποίο κάθε φορά ο φίλος μου Γιάννης Καρακάσης λέει σε διάφορες συζητήσεις μας.
‘Δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια γύρω από το κρασί’… Εξάλλου υπάρχει κανείς που να
πιστεύει ότι δύο με τρείς δεκαετίες πίσω και πριν την έλευση του Μπουτάρη στο
νησί, τα κρασιά που φτιάχνονταν τότε, είχαν έστω και αμυδρή σχέση με αυτά που
παράγονται σήμερα;
Η Jancis έδωσε την πάσα
σε όλο τον κόσμο… Το Ασύρτικο ανήκει σε μία πολύ μικρή ελίτ ποικιλιών και
αποτελεί έναν ανεκτίμητο θησαυρό του Ελληνικού αμπελώνα. Σύντομα η ποικιλία θα
φύγει από τα στενά όρια της Ελλάδας, με τις πρώτες φυτεύσεις να έχουν ήδη
πραγματοποιηθεί στην Αυστραλία όπως πιθανότητα θα είχατε διαβάσει σε
προηγούμενο άρθρο..
Τι σημαίνει αυτό; Αφενός η ποικιλία θα
γίνει πολύ περισσότερο αναγνωρίσιμη και επιθυμητή, αφετέρου ο ανταγωνισμός θα
αυξηθεί, αφού δεν θα αποτελεί πια αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας.
Φυσικά ακόμα και αν το
Chardonnay έχει φυτευτεί σε ολόκληρο τον κόσμο, το Chablis παραμένει πάντα
Chablis… Το ίδιο πιστεύω θα ισχύσει και για την Σαντορίνη και το μοναδικό της
Ασύρτικο.
Ευχαριστούμε Jancis που
επιβεβαιώνεις κάτι το οποίο όλοι οι Έλληνες πιστεύουμε… Το μόνο που έχουν να
κάνουν οι Σαντορινιοί από την πλευρά τους είναι να μην επαναπαυθούν στις δάφνες
τους και να εξελίσσουν τα κρασιά τους και την περιοχή τους συνεχώς.
Καλή εβδομάδα και καλές
γιορτές σε όλο τον κόσμο.
