Άλλοι προορισμοί που περιλαμβάνονται στη λίστα είναι οι Πυραμίδες της Γκίζας, η Έφεσος, η Κόστα Ρίκα, τα νησιά Γκαλάπακος και το Μάτσου Πίτσου.
«Σαν να βρισκόμουν σκαρφαλωμένος στην άκρη του κόσμου» γράφει ο συντάκτης του άρθρου για την αίσθηση, που απολάμβανε στη Σαντορίνη, όταν επισκέφτηκε το νησί των Κυκλάδων.
Η μοναδική γεωγραφία και η άγρια ομορφιά του είναι ικανά στοιχεία για να ξεσηκώσουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη, ενώ η θέα στον βαθύ κόλπο της, που σχηματίστηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου πριν από περίπου 3.600 χρόνια, «σου κόβει την ανάσα», γράφει χαρακτηριστικά.
Αναφέρει ακόμη την εντύπωση που έκανε το νησί στον Βρετανό συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ελλάδα. «Δεν είναι καθόλου παράξενο που υπάρχουν ελάχιστες καλές περιγραφές της Σαντορίνης: Η πραγματικότητα είναι τόσο εντυπωσιακή που η πεζογραφία και η ποίηση αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά της» γράφει στα «Ελληνικά Νησιά» του.
Το άρθρο κάνει λόγο και για την κουζίνα του νησιού, μνημονεύοντας τα τοματίνια, τη φάβα, τις καρυδόπιτες, το γιαούρτι με μέλι και κυρίως το κρασί που παράγουν τα ηφαιστειογενή εδάφη του.
Όσο για τις παραλίες της Σαντορίνης, μόνο καλά λόγια έχει να πει. Δίνει, ωστόσο, δύο συμβουλές για τις μαύρες αμμουδιές, που απορροφούν τη θερμότητα του ήλιου: χοντρές πετσέτες και, φυσικά, σανδάλια.
«Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο χαρακτηριστικό της Σαντορίνης είναι η ηρεμία που αποπνέει», καταλήγει το άρθρο.
«Ο καθαρός αέρα και τα ήσυχα δρομάκια της Οίας, ο ήχος από τις καμπάνες των εκκλησιών, οι μαυροντυμένες ηλικιωμένες γυναίκες που κάθονται στις εξώπορτες των σπιτιών και οι κότες που κακαρίζουν στους κήπους της κουζίνας, δίνουν την αίσθηση ότι η Σαντορίνη είναι από τα λίγα μέρη στον κόσμο, όπου ο χρόνος έχει σταματήσει, ένας σπάνιος τόπος για να επισκεφτεί κανείς» γράφει ο συντάκτης.
Το περιοδικό Smithsonian αποτελεί έκδοση του διάσημου μουσείου που βρίσκεται στην Ουάσινγκτον.
