«Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος» -μάτια μου-
Είπαμε, δημοσιογράφος είμαι και οφείλω να ενημερώνομαι για την επικαιρότητα και να παρατηρώ την κοινωνία, αλλά να ξέρεις, οτι πιο πολύ φωνάζουνε οι ευνοημένοι που τους κόβονται τα προνόμια. Τους οποίους δεν δημιούργησα εγω εδω που τα λέμε, αλλά μάλλον εσύ. Εσύ τους έδωσες, εσύ τους τα πέρνεις πίσω, εσύ την ακούς... (και απο τον Γιώργο τον Αυτιά...)
Απο την άλλη, εδω που τα ξαναλέμε αυτό λέγεται αφιλοτιμία! Είδα προχθές άνθρωπο που έχει ευνοηθεί με τα μπούνια -όπως λέει ο λαός- απο το Πασοκ κι όμως -τολμούσε- κι έλεγε οτι τις επόμενες εκλογές δεν θα ψηφίσει κανέναν -κερατά όπως χαρακτηριστικά είπε- και θα ρίξει λευκό. (αμ δεν άντεξα, του το θύμισα!) «Καλά εσύ δεν είσαι ευνοημένος απο το κόμμα σου;» του λέω, για να πάρω την απάντηση οτι «ο Γιώργος (ο Παπακωνσταντίνου;!) δεν μας τα λέει καλά»...
Κι εγω ειλικρινά δεν ξέρω ποιός μς τα λέει καλά και ποιός οχι...
Ενας φίλος μου έλεγε πρόσφατα «να λες καλά που θα γλιτώσουμε τον εμφύλιο».
Στην αρχή δεν το πολυκατάλαβα και χρειάστηκα διευκρινήσεις, «ποιοί με ποιούς;» ρώτησα, για να πάρω την απάντηση «αυτοί που τα πέρνανε με αυτούς που πληρώνανε...» Μια κουβέντα χίλιες λέξεις που λένε....
Και ξέρεις, καλό μου παιδί -πάντα- , είναι και κάτι άλλο. Τόσον καιρό που οι περισότεροι τρώγανε και δεν μιλάγανε, δεν άκουγε κι ο κοσμάκης και δεν παραπονιόταν.. Τώρα όμως που ακούει κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, για το μεγάλο φαγοπότι, θυμώνει, αλλά ζηλευει κιόλας. Γιατί αισθάνεται ο χαζός της παρέας, μάτια μου. Κι αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να αισθανθεί ένας άνθρωπος.
Πολλοί υπέσκαπταν την Ελευθεροτυπία (την εφημερίδα, δεν αναφέρομαι στην μεταφορική έννοια) αλλά καθώς φαίνεται μετά την κρίση βγήκε δυνατότερη.
Της ευχόμαστε καλή συνέχεια..
38 στους 100 Έλληνες και 48 στους 100 πολίτες της ΕΕ, δηλώνουν έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον τόπο διαμονής τους στην περίπτωση που έμεναν άνεργοι κι αντιμετώπιζαν πρόβλημα ανεύρεσης εργασίας.
Και πάλι καλά να λές...
Η φαντασία δεν επισκέπτεται μονον την εξουσία...
ή άλλο και τούτο Νο 1
Χτές το άκουσα και απόρησα. Καλό κι αυτό, είπα κι έκανα το σταυρό μου (τι να σου κάνει κι ο θεός, τι σχέση έχει μ αυτά τα πράγματα...)
Για ποιό λόγο η απορία; Που μου είπε φίλος οτι άκουσε κάποιον να λέει με ψιλοαδιάφορο ύφος (σαν μεξικάνου που του διακόπτεις την σιέστα) σε τουρίστα οτι ο αρχαιολογικός χώρος (σς στο Ακρωτήρι) είναι κλειδωμένος γιατί χάσαμε το κλειδί.
Μεγάλη κουβέντα (άλλη μια...) Αυτό τώρα να το πάρω ως «μεταφορά» ή να το δω πιο κυριολεκτικά;...
άλλο και τούτο Νο 2
Κάτι αθηναίοι γνωστοί που εσχάτως έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τι πα να πεί τουρισμός (γιατί είναι είναι δημόσιοι υπάλληλοι και «μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, τα γνωστά» και όπως είχα καταλάβει κοίταζαν με μισό μάτι τους «ρουματζήδες» –ποτέ δεν κατάλαβα γιατί-) δεν ρωτάνε πιά «έχει κόσμο το νησί;» με περιέργεια αλλά και με ενα συμπλεγματικό «καλά να πάθετε» που δεν το λένε βέβαια, αλλά το λένε απο μέσα τους, εννοόντας οτι μας τα πέρνατε τόσα χρόνια λές κι ο άλλος εχει χτίσει τα δωμάτιά του και πουλάει τα ψάρια του για την ψυχή της μάνας του. Τέλος πάντων, η ερώτηση είχε φτάσει προφανώς στα όρια της, διότι πλέον δεν απαντά στο βασικό ερώτημα «αν συνεχίζετε να βγάζετε πολλά λεφτά» μιας και αυτό κρίνετε απο πολλούς πλέον παράγοντες. Αστάθμητους τις περισσότερες φορές. Τόσο αστάθμιτους όσο το φετινό καλοκαίρι...
