Made in Santorini (πάντα είχαμε χιούμορ σε αυτό το νησί...)

απο επιγραφή σε αυτοκίνητο...

..

..........

...........

Συμπληρωματικό, για να μην αλλάξουμε το αρχικό...

Την συμμετοχή τους σε ακατάλληλες ταινίες πραδέχονται τελικά οι υπάλληλοι του εν λόγο πολεοδομικού γραφείου προκειμένου να δικαιολογήσουν τα ακίνητα και τις καταθέσεις τους.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις τους, οι ταινίες στις οποίες εχουν πρωταγωνιστήσει είναι μεταξύ άλλων οι εξής: το βαθύ φαράγγι, δώσε λάδι κι έλα βράδυ, φως- νερό- σεξ-τηλέφωνο, 24ωρη εξυπηρέτηση, μπρος πίσω δρόμος, το αμαρτωλό οικόπεδο, βιτσιόζα οικοδομή, απόλαυση και παράδοση, παράδοση γενικώς, ο θεμέλιος λίθος, αγροτεμάχια με θέα, κλπ

υγ. Νο 2
εχει μεγάλη διαφορά το να έχει κανείς λεφτά επειδή είναι έξυπνος και εργατικός
απο το να εχει λεφτά επειδή εκμεταλευεται τη θέση του.

Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται (σε αντίθεση με τα λεφτά που αμα θες τα καταχωνιάζεις μια χαρά)
ή «πρωταγωνιστές σε ακατάλληλες ταινίες υψηλόβαθμοι δημόσιοι λειτουργοί»

Ενα κείμενο εμπνευσμένο, γραμμένο και αφιερωμένο στο δράμα που ζούν όσοι έχουν πολλά λεφτά (μιλάμε για πολλά, απο δις και πάνω) αλλά δεν μπορούν να τα δείξουν με αποτέλεσμα να ζούν σαν διακονιαρέοι (κυριολεκτικά, δώσε και σε μένα μπάρμπα)

Το κείμενο είναι εμπνευσμένο απο την υπόθεση-δράμα που παρουσίασε χθές η εφημερίδα «Κοινή Γνώμη» των Κυκλάδων καθώς και το εν αθήναις τηλεοπτικό κανάλι «μέγκα» με πρωταγωνιστές έντιμους κρατικούς λειτουργούς.

Σύμφωνα με το δράμα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν παραπάνω απο 2 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να τα χαρούν με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται σαν τον γερο-σκρούτζ την πάπια, που η ικανοποιησή του ήταν να κάθεται πάνω στους σωρούς των χρημάτων του και να παρακολουθεί να αυγαταίνουν...
Σύμφωνα με το δράμα που αποκάλυψε η εφημερίδα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μέγαρα (6 παρακαλώ) και πισίνες και αυτοκίνητα αλλά παρόλ αυτά, κάθονται σε ανήλιαγα γραφειάκια και διεκπεραιώνουν γραφειοκρατικές υποθέσεις , ενω ζορίνονται και σπάνε το κεφάλι τους να δημιουργήσουν προβλήματα απο εκει που δεν υπάρχουν (για να τα λύσουν στην συνέχεια ως απο μηχανής θεοί....)
Σύμφωνα με την ίδια υπόθεση οι πρωταγωνιστές του δράματος θα μπορούσαν να έχουν κότερα και κότες να τα στολίζουν και να τα βγάζουν και τα δυό μαζί βόλτα στις μαρίνες της Μυκόνου (που είναι και κοντά και γιατί να τρέχεις..) αντί αυτού όμως είχαν την υποχρέωση να βγάζουν βόλτα την πεθερά τους στην παραλία άλλου νησιού και να την ταίζουν γόπες για να τα της ανέβει το ιώδιο και να της κατέβει η χολιστερίνη.
Σύμφωνα με το ίδιο δράμα, οι άνθρωποι αυτοί είχαν την δυνατότητα να μπορούν να αγοράζουν αεροπορικά εισητήρια και να κανουν ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο (όπως δηλαδή θέλουν να κάνουν πολλοί φυσιολογικοί άνθρωποι) αντί αυτού όμως εκείνοι καθόντουσαν στο ίδιο μέρος και πιθανότατα μετρούσαν ενα–ένα τα τετραγωνικά παλευοντας μπας και ανακαλύψουν κανένα παραπάνω (ώστε να μπορέσουν εν συνεχεία να τα συ-μαζέψουν)
Αν το καλοσκεφτεί πάντως κανείς, δεν μπορεί, «για τα γεράματα» δούλευαν αυτοί οι άνθρωποι και προφανώς με τέτοιο πλάνο θα τα καταφέρουν, μιας και κάποια στιγμή απαλαγμένοι απο τις υποχρεώσεις της «καθημερινότητας» θα μπορέσουν να απολαυσουν τους κόπους που μάζευαν μια ζωή (οι άλλοι...)

Το μυστικό, όπως λέει κι ένας φίλος, είναι να δείχνεις μισοκακόμοιρος, ούτως ώστε να σε λυπούνται κιόλας, να λένε «τον κακομοίρη» κλπ..
Διότι, όπως συμπληρώνει ο ίδιος φίλος, δεν γίνεται να πηγαίνεις με το χέρι απλωμένο και να κυκλοφορείς με πόρσε.
Κι εδω που τα λέμε, αυτό θα πεί αυταπάρνηση. Να μπορείς να περνάς καλά, κι αντ’ αυτού να κακομοιριάζεις.
Ευχή και κατάρα δηλαδή σ’αυτές τις περιπτώσεις να τυχαίνει «κακιά πεθερά» να τους πίνει το αίμα και να χαίρεται και κανα φράγκο.

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση πάντως που έχουμε να κάνουμε σε αυτούς και παρόμοιους τραγικούς ανθρώπους που δουλεύουν μια ζωή αλλά δενμπορούν να απολαυσουν τους κόπους των προσπαθειών τους, είναι να παραδεχτούν οτι .... έχουν κάνει τις ψιλοαταξίες τους. Για παράδειγμα μπορούν να ισχυριστούν οτι τα κέρδη τους προέρχονται απο συμμετοχές σε «ακατάλληλες για ανηλίκους ταινίες» (κι άντε μετά ψάξε βρές) ή οτι εχουν προκύψει απο τυχερά παιχνίδια (κι επίσης ψάξε βρές..)

Υγ. αφιερωμένο στο κράτος και στα κόμματα που ανέχονται τέτοιες αδικίες, να υπάρχουν δηλ. άνθρωποι που δεν μπορούν να χαρούν τα λεφτά τους.
Εαν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για τον τσιγκούνη πάπιο, μπορείτε να διαβάσετε εδω:

Στην ίδια εφημερίδα, μερικές ημέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος της Κοινότητας της Οίας ζητούσε (και απαιτούσε) να “εξαιρεθεί” η Οία από τον Καλλικράτη και να διατηρήσει την αυτονομία της.
Το κείμενο αναφέρεται σε όλες τις κοινότητες στην Ελλάδα που ζητούν να διατηρήσουν τον διοικητικό χαρακτήρα που έχουν. Την αυτονομία τους.
Σύμφωνα με το κείμενο αλλά και τις δηλώσεις του προέδρου της κοινότητας,

Πέντε από τις έξι ιστορικές κοινότητες της χώρας ζητούν να εξαιρεθούν από τις συνενώσεις που προβλέπει ο «Καλλικράτης»

«Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους... γαλαξίες», δικούς τους και θέλουν να τους κρατήσουν άθικτους και αυτόνομους έξω από τις επικείμενες συνενώσεις του «Καλλικράτη».
Πρόκειται για το Εθνικό Δίκτυο Παράδοσης, Πολιτισμού και Κοινοτικού Βίου, που απαρτίζεται από έξι ιστορικές κοινότητες της χώρας, Οία (Σαντορίνη), Αμπελάκια (Λάρισα), Πάπιγκο (Ζαγοροχώρια), Πάνορμος (Τήνος), Νυμφαίο (Φλώρινα) και Μακρινίτσα (Πήλιο). Ωστόσο, πρόσφατα, η κοινότητα Μακρινίτσας επέλεξε να χαράξει τον δικό της δρόμο ζητώντας να συνενωθεί με τον δήμο Βόλου.

Σε επιστολή των υπολοίπων πέντε κοινοτήτων προς τον υπουργό Εσωτερικών, Γ. Ραγκούση οι πρόεδροί τους επιζητούν να διατηρηθούν ως εμβληματικές Κοινότητες στη Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης επικαλούμενες τη βούληση των κατοίκων τους, το πλούσιο έργο που επιτέλεσαν στις διοικητικές τους περιφέρειες, τους οικονομικούς δείκτες και τα απολογιστικά τους στοιχεία, τη διοικητική τους επάρκεια και την πανελλήνια και ευρωπαϊκή αναγνώριση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων τους. «Η διακριτή μας ταυτότητα δεν πρέπει να νοθευτεί σε μεγαλύτερα διοικητικά σύνολα με άλλες αξιακές προτεραιότητες. Η χώρα έχει υποχρέωση να διαφυλάξει αυτούς τους τόπους βάσει του Συντάγματος και να διατηρήσει την διοικητική τους αυτονομία», επισημαίνουν στην επιστολή τους.

Σχετικά με την Οία,
Οία, βραβευμένη για τον οικισμό της. Μοναδικά στοιχεία, χρήζουν προστασίας.

Μπορεί να φημίζεται για το ηλιοβασίλεμά της, αλλά η κοινότητα της Οίας έχει πολλούς λόγους για να μην αφήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που διαχρονικά την κάνουν ξεχωριστή να «δύσουν» λόγω των «καλλικρατικών» συνενώσεων.
«Η Οία, ναυτικός τόπος που εξελίχθηκε από τα τέλη του 17ου αιώνα σε μεγάλο καπετανοχώρι, έγινε Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήδη από το 1834. Επομένως διαθέτει μακρά ιστορία στον πολιτισμό αλλά και στην οικονομία, ενώ διακρίνεται για την αρχιτεκτονική της και τους αμπελώνες της. Αλλωστε, ο παραδοσιακός μας οικισμός έχει βραβευθεί για τη μοναδικότητα του» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της κοινότητας, Γιώργος Χάλαρης, και εξηγεί: «Γι’ αυτό και πρέπει στο νομοσχέδιο να προβλεφθεί ειδική προστασία, ώστε να μη συνενωθεί. Άλλωστε, στα σχεδόν 200 χρόνια της ως ΟΤΑ ήταν σχεδόν πάντοτε αυτόνομη κοινότητα, εκτός από μία δεκαετία, οπότε και ανήκε στα Φηρά».
Το ενδεχόμενο προσφυγής σε κάθε κατεύθυνση δεν απέκλεισε ο κ. Χάλαρης σε περίπτωση που προβλεφθεί αναγκαστική συνένωση. «Η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρούς και λειτουργικούς δήμους. Ωστόσο, το πληθυσμιακό κριτήριο δεν θα έπρεπε να θεωρείται το κυρίαρχο ειδικά για τις νησιωτικές και ορεινές περιοχές της χώρας».
Ακλόνητη θέση της κοινότητας της Οίας είναι ότι έχει αποδείξει πως μπορεί να είναι αυτοδύναμη με αποτελεσματική και ορθολογική διαχείριση των χρημάτων από τοπικούς, εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, με αποθεματικό για την υλοποίηση έργων με ίδιους πόρους.

Να απαγορευθεί η εκτός σχεδίου δόμηση ζητά (πάλι καλά που δεν απαιτεί...) με δήλωσή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο Δήμαρχος Θήρας.

Η “Καθημερινή” αναφέρετε στο θέμα των οικοδομικών αδειών που εκδίδονται κάθε χρόνο από τα αρμόδια πολεοδομικά γραφεία των νησιών (χαρακτηριστικά αναφέρει ότι στην Πάρο πέρσι εκδόθηκαν 500 άδειες, στη Σαντορίνη 300, στην Τζιά 250 κ.ο.κ.) σχολιάζοντας τα δραστικά μέτρα που αναμένονται κατά της εκτός σχεδίου
δόμησης στα νησιά Σύμφωνα με το κείμενο η εφαρμογή τους θα ξεκινήσει πιλοτικά άμεσα.

Στις δηλώσεις του ο δήμαρχος είπε ότι:
«Η δόμηση έξω από τα χωριά και τους οικισμούς κοστίζει πολύ στην Πολιτεία και την Αυτοδιοίκηση, που καλούνται να εξασφαλίσουν παροχές νερού και ηλεκτρικού, να φτιάξουν φωτισμό, να συλλέξουν τα απορρίμματα, να ανοίξουν δρόμους. Επιπλέον καταστρέφει το τοπίο, και αυτό σε περιοχές όπως η δική μας είναι μια τεράστια συνέπεια». Συμπληρώνοντας πως : «πιστεύω ότι η λύση θα ήταν να απαγορευτεί εντελώς η εκτός σχεδίου δόμηση και να δοθεί λύση στους οικισμούς, με την περιμετρική επέκτασή τους. Ας μη φοβάται η Πολιτεία το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος γιατί μακροπρόθεσμα όλοι θα αναγνωρίσουν το όφελος».


κρίμα που δεν είναι πρωταπριλιά …
σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν νομίζω ότι υπάρχει σοβαρός λόγος να αντιμετωπίσουμε -σοβαρά- το ζήτημα και να ανησυχούμε μιας και σε λίγο καιρό θα λυθεί από μόνο του, μιας και δεν θα έχει μείνει χώρος για να χτίσουμε…


Καλά θα κάνει πάντως και η καθημερινή, εκτός από το να κάνει σχόλια για τη δόμηση, να έρθει να φυτέψει κανα δεντράκι και σε μας… (!)
( σσ στο πλαίσιο της αναδάσωσης..)

Ο Μιχάλης και η ... Μιχαλού.
-Χρωστάτε.

-Δε χρωστάμε.
-Μα αφού χρωστάτε.
-Δε χρωστάμε
-Χρωστάτε σου λέω!
-Δε χρωστάμε!

Οι παραπάνω είναι οι αυθεντικοί διάλογοι μεταξύ του ανεξάρτητου δημοτικού συμβούλου Μιχάλη Λαγκαδά και του προέδρου της ΔΕΠΟΤΑΘ Χαράλαμπου Δαρζέντα. (οτι «χρωστάνε» υποστηρίζει ο πρώτος, οτι «δεν χρωστάνε» ο δευτερος)
Σύμφωνα με δημόσιες καταγγελίες του πρώτου, η επιχείρηση την οποία προύσταται ο δευτερος χρωστά στον Δήμο Θήρας 160.000 ευρώ.

Άμεση η σύγκριση της εικόνας της περιφοράς των επιταφίων σε Σαντορίνη και Σύρο στο χθεσινό (6.4) ρεπορτάζ της «Κοινής Γνώμης».
Εκεί με κουστούμια και κορδέλες, εδω με τζίν.
Είπαμε, να απλοποιούμε τα πράγματα αλλά οχι και τόσο πολύ...

Ικανοποιητική η συμμετοχή, σαφές το μήνυμα.
Βγάλτε το πλοίο απο την Καλντέρα
ή σε απλά ελληνικά, «ελάτε να το πάρετε»

Ίσως να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της υπόθεσης που το σύνολο των φορέων και των εκπροσώπων του νησιού συμφωνούν σε ενα πράγμα και μιλάνε τόσο καθαρά γι αυτό. Για την απομάκρυνση του πλοίου απο τα νερά της Καλντέρας.
Πέρα και μακριά απο κάθε συναισθηματική προσέγγιση
(υπήρξαν και τέτοιες τις οποίες εντάσουμε πιά στην άγνοια και την ανωριμότητα που παρουσιάστηκε τον πρώτο καιρό στην διαχείρηση του θέματος)
αλλά πολύ περισότερο πέρα και μακριά απο λογής λογής (τολμάμε να πούμε...) έρευνες και μελέτες που εχουν παρουσιαστεί,
οι εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης και των φορέων καθώς και κάτοικοι του νησιού
ζήτησαν την άμεση απομάκρυνση του πλοίου απο την Καλντέρα,
με το μήνυμα να γίνεται σαφέστερο παρά ποτέ.

Ωραία τα είπε, ο κ. Λουκάς Λιγνός εκπρόσωπος της Συντονιστικής.
«είμαστε εδω διότι αισθανόμαστε οτι αποτελούμε τον τελευταίο κάβο που κρατάει το ναυάγιο σε επαφή με την καθημερινότητα και την ζωή. Εκείνο τον κάβο που κανένας δεν έριξε πριν απο 3 χρόνια για να δέσει το πλοίο απο ενα βράχο κοντά στη στεριά και να μην το αφήσει να βυθιστεί στα βαθιά νερά της Καλντέρας μετά απο 14 ώρες. Πολιτεία και πλοιοκτήτρια εταιρία ολογόρησαν εκείνο το βράδυ και ελαφρά την καρδία το άφησαν να βουλιάξει.»
Ο Έπαρχος είπε οτι «η θέση μας είναι αταλάντευτη στο θέμα της ανέλκυσης», ενω ο Δήμαρχος είπε οτι «μετά και την απάντληση το σκάφος είναι έτοιμο να ανελκυστεί» και ζήτησε να ξεκινήσει άμεσα η μελέτη ανέλκυσης. «Αυτό το σκουπίδι που άφησαν εδω κάποιοι είναι υπόθεση δική τους και οχι δική μας» είπε ο πρόεδρος της κοινότητας της Οίας, ενω ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου αναφέρθηκε -με κριτική διάθεση- στις πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργείου περιβάλλοντος.
Εκπρόσωποι όλων των κομμάτων έστειλαν μηνύματα συμπαράστασης ενω διαβάστηκαν οι επιστολές των τοπικών βουλευτών. Αναφορά έγινε στην ερώτηση που κατέθεσαν πρόσφατα βουλευτές του ΚΚΕ στην Βουλή, ρωτόντας το πότε θα ανελκυστεί το πλοίο.

Η εκδήλωση έκλεισε με την επιβίβαση των παρευρισκομένων σε πλοιάρια της Ένωσης Λεμβούχων, με την μετάβασή τους στην θαλάσια περιοχή του ναυαγίου και την τέλεση μνημοσύνου στην μνήμη του δύτη που έχασε τη ζωή του κατα την βιντεοσκόπηση του κουφαριού του πλοίου.


Μακάρι η εκδήλωση να μην επαναληφθεί «και του χρόνου» αλλά αντί αυτης να «γιορτάζουμε» την έναρξη των εργασιών ... (ανέλκυσης, βεβαίως βεβαίως...)


Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που άκουσα απο άνθρωπο που δεν συμμετείχε στην πρόσφατη κινητοποίηση, είναι η εξής.
«υπάρχει απόδειξη οτι το ναυάγιο μολύνει το περιβάλλον;»
«επίσημη;» θεώρησα οτι έπρεπε να ρωτήσω.
«επίσημη» πήρα την απάντηση
«επίσημα, τα νερά δεν εμφανίζονται επιβαρυμένα, πλήν όμως επίσημα παντα, υπάρχουν στοιχεία οτι το πλοίο το ίδιο και το φορτίο του έχουν ρυπογόνα και βλαπτικά στοιχεία. Κατα συνέπεια, ναί, μπορούν να μολύνουν.
«τότε να διαμαρτυρηθειτε»
«διαμαρτυρόμαστε...»

Πολλοί μου λένε τελευταία οτι "είδες; τσιμουδιά ο κόσμος. κόψανε μισθούς, κόψανε δώρα -και δωράκια- και δεν αντέδρασε κανείς..."
Έτσι φαίνεται (τουλάχιστο...)

Υπάρχουν όμως όσοι διαμαρτύρονται...
Έντονο είναι γενικά το πολιτικό σκηνικό στην Σύρο, η δημοτική αρχή εμφανίζει σημάδια κόπωσης (αν και περνάει τις προτάσεις της) οι ταξιτζήδες τράβηξαν χειρόφρανο μετα και την διαφωνία τους με την δημοτική αρχή, ενω δεν είναι και λίγοι όσοι τάσσονται υπέρ της διενέργειας τοπικών δημοψησμάτων για τον «Καλλικράτη» ενώ κάποιοι άλλοι επικαλούμενοι ιστορικούς -αλλά και συναισθηματικούς- λόγους υποστηρίζουν οτι η ονομασία «Ερμούπολη» θα πρέπει να υπάρχει στον νέο κι ενιαίο Δήμο...

Ανυποχώρητοι είναι πάντως οι Συριανοί ταξιτζήδες.
Το παν και τό καναν και τράβηξαν χειρόφρενο στα αυτοκίνητά τους κατα τη διάρκεια των γιορτών. Μεταξύ άλλων (βλ. κυκλοφοριακά μέτρα) διαφωνούν με την απόφαση της δημοτικής αρχής να λειτουργεί δωρεάν δημοτική συγκοινωνία, πόσο μάλλον σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Η δημοτική αρχή πάντως εμφανίζεται αποφασισμένη να συνεχίσει να λειτουργεί ως εχει την δημοτική συγκοινωνία. Άλλωστε εχει την έγγραφη στήριξη και πολλών ,και ηλικιωμένων, πολιτών.

«Εκτός νομικου πλαισίου και αυθαίρετους» χαρακτηρίζει το Υπουργείο Εσωτερικών όσους θέτουν θέμα τοπικών δημοψηφισμάτων για τον Καλλικράτη (τον θέλουμε ή δεν το θέλουμε δηλαδή)
«Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα» απαντά το υπουργείο κόβοντας το βήχα όσων είχαν υπόψη να αναρωτηθούν...

θα δρομολογηθούν τα υδροπλάνα; ένα πολύ ενδιαφέρον -και διαφωτιστικό- κείμενο δημοσίευσε τις προηγοηγούμενες μέρες η εφημερίδα "ελευθεροτυπία" σχετικά με την κινητικότητα που υπάρχει και πάλι στο θέμα της δρομολόγησης υδροπλάνων στην Ελλάδα.
αξίζει να το διαβάσετε, το κείμενο μας θυμίζει το ιστορικό της υπόθεσης ενω μας ενημερώνει για τις νεότερες εξελίξεις

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=4567623&ml=1

Χρόνια πολλά και του χρόνου.

Στο θέμα μας,

ή μπλοκαριμένοι Αθηναίοι στον Αθηνιό...


φωτό : «Οι πιστοί περιμένουν να παραλάβουν το άγιο φως, και τους συγγενείς τους. (αν και αυτό ήθελε ορίτζιναλ φωτογραφία..)




Το χειρότερό μου όταν ήμουν μικρή ήταν η επιστροφή στο σχολείο. Απο διακοπές. Απ όλες τις διακοπές. Χριστουγένων, Πάσχα, καλοκαιρινές, καμμιά φορά και τα Σαββατοκύριακα. Το ακόμη χειρότερο, όταν οι δάσκαλοι μας έβαζαν να περιγράψουμε πως περάσαμε τις μέρες που δεν πηγαίναμε σχολείο. Λες και το σχολείο ήταν ο «ομφαλός» της παιδικής μας ηλικίας. Εν πάσει περιπτώσει, πάντοτε δίσταζα να περιγράψω το «πως πέρασα» μιας και ποτέ δεν θεωρούσα οτι αυτά που ζώ είναι τόσο συγκλονιστικά που αξίζει να τα διαβάσουν κι άλλοι (οπώτε, γιατί να τα γράψω;) Έτσι λοιπόν, για να κάνω το κείμενο πιο ενδιαφέρον έγραφα οτι μου συνέβαιναν φανταστικά πράγματα, οτι ταξίδευα σε άλλες χώρες, οτι συναντούσα ανθρώπους απο άλλους πλανήτες, οτι μπορούσα να πετάω, να μετακινώ και να εξαφανίζω αντικείμενα, κι άλλα τέτοια φανταστικά, τα οποία όπως διαπίστωνα είχαν φοβερή επίδραση στην περιέργεια των άλλων παιδιών.
Οπώτε οι Πασχαλινές εκθέσεις δεν περιελάμβαναν λεπτομέρειες για το πως σουβλήσαμε το αρνί κι αν τσουγκρίσαμε μπόλικα κόκκινα αυγά.
Πραγματικότητα και φαντασία έμπλεκαν δηλαδή...


Το παρακάτω περιστατικό όμως, δεν είναι καθόλου μα καθόλου φανταστικό.
Ξημερώματα Μ. Παρασκευής 00.10 κατεβαίνω στον Αθηνιό για να παραλάβω έναν άνθρωπο. (γυρευω άνθρωπο, γυρευω άνθρωπο που τραγουδάει και η Μοσχολιού...)


Στις πρωτες στροφές είναι όλα οκ. το μυαλό μου δεν πάει στο κακό.
Για να ανακαλύψω οτι στις 3 τελευταίες ο δρόμος εχει μπλοκάρει εντελώς κι οτι ολόλκληρο το λιμάνι είναι «φρα(ι)καρισμένο». «Ωχ» σκέφτομαι, «την πάτησα απόψε»
πλήν όμως δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά, βλέπεις δεν το είχα προβλέψει, οπότε ανγκαστικά έπρεπε να περιμένω. Περίμενα και σκεφτόμουν δηλαδή... πόσες φορές έχουμε όλοι μας αναφερθεί στο θέμα (και πόσες πρόκειται να αναφερθούμε ακόμα..) χωρίς να το χουμε λύσει.
Απο την άλλη, ο δρόμος και η προβλήτα είναι όπως είναι και τις δύσκολες μέρες του χρόνου μπλοκάρει. Είναι η λογική που λέει «δεν τα ξέρεις; υπομονή..»
Οπότε, πας πάσο....
Πλήν όμως ξέρεις οτι αυτη δεν είναι κατάσταση κι οτι λύσεις εχουν προταθεί...


Και για να τελειώνουμε με την -πασχαλινή- ιστορία, στο λιμάνι έμεινα μία ώρα και ένα τέταρτο. Εγω όπως και πολλοί άλλοι δηλαδή...

Πάσχα στην Σαντορίνη επέλεξε γνωστή δημοσιογράφος
(ή, όλοι έχουμε δικαίωμα στο τζέτ σετ...)


Η διάσημη δημοσιογράφος Δέσποινα Αλεφραγκή ο σύντροφός της και η κόρη τους Καλλιόπη θα περάσουν τις διακοπές του Πάσχα, σε έναν από τους αγαπημένους τους προορισμούς. Την Σαντορίνη. Ο σύντροφος της δημοσιογράφου έφτασε το βράδυ της Μ. Πέμπτης στην Σαντορίνη ακτοπλοικώς -όπως και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι με αποτέλεσμα να φρακάρει το λιμάνι του Αθηνιού και να θυμίζει μέρες Αυγούστου-.

Η οικογένεια επισκέπτεται πολύ συχνά το νησί του «Ανέμου και του Έρωτα» αφού πολλοί καλοί τους φίλοι μένουν (όπως και οι ίδιοι..) εκεί.
Η δημοσιογράφος, που έχει περάσει ουκ ολίγες σημαντικές μέρες, όπως Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, του Αγίου Σώστη, γενέθλια, επετείους, της Οσίας Θέκλας κλπ μακριά από την οικογένειά της λόγο επαγγελματικών υποχρεώσεων (μεταμεσονύκτια συμβούλια καθώς και πάρτυ) είναι εξαιρετικά ευτυχισμένη που φέτος, θα καταφέρει να περάσει το Πάσχα μαζί με την αγαπημένη της οικογένεια.
Η δημοσιογράφος είχε μεγάλη ανάγκη για ξεκούραση, αφού το πρόγραμμά της είναι εξαιρετικά φορτωμένο.

Μάλιστα, το προηγούμενο σαββατοκύριακο, λόγο επαγγελματικων υποχερώσεων, βρέθηκε στην Ανάφη, όπου πήρε μια εντυπωσιακή συνέντευξη για τους Θηραίους φαν της, και όχι μόνο, και επέστρεψε άρον άρον για να είναι παρούσα στις προετοιμασίες της οικογένειας για την παραλία του Καμαρίου.
Άλλωστε, η διάσημη δημοσιογράφος, έχει αποδείξει πολλές φορές πως πάνω απ’ όλα βάζει την οικογένεια (η πατρίδα και η θρησκεία έπονται δηλαδή..)

Φωτό: μια απο τις χαρακτηριστικές φωτογραφίες που τράβηξε η δημοσιογράφος κατα την διάρκεια της επίσκεψή της στον παραδοσιακό οικισμό της Οίας.

Το κείμενο είναι εμπνευσμένο απο μια διασκευή του εξαιρετικού παραμυθιού

Η πιο όμορφη -και χαρούμενη- ευχετήρια κάρτα -κατα τη γνώμη μου- ήρθε απο το ΚΕΤΑ.
Ορίστε!

• Δύο στα δύο (τουλάχιστο με επίσημα Δελτία Τύπου, γιατί στο μιλητό πήραμε πολλές ευχές)
  Ο κ. Ρήγας μας ευχήθηκε,
  Ο γιορτασμός της Ανάστασης του Θεανθρώπου καθιστά επίκαιρα τα πανανθρώπινα μηνύματα της ειρήνης, της αγάπης, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης και ξαναγεννά την ελπίδα και την αισιοδοξία στις καρδιές όλων μας.
  
  Το θείο δράμα που κορυφώνεται με την σταύρωση του Θεανθρώπου και το λυτρωτικό μήνυμα της ανάστασης που ακολουθεί, ενισχύουν την πεποίθησή μας, πως τα αδιέξοδα που δημιουργούνται στην ζωή μας μπορούν να αρθούν και μια νέα πορεία ανάστασης και αναδημιουργίας να ξεκινήσει.
  
  Εύχομαι σε όλες τις Κυκλαδίτισσες και τους Κυκλαδίτες, τα μηνύματα που εκπορεύονται από αυτή τη μεγάλη γιορτή, να δώσουν σε όλους μας τη δύναμη να εργαστούμε για να διασφαλίσουμε όλα αυτά που πετύχαμε τόσα χρόνια στον τόπο μας και να αγωνιστούμε –από όποιο μετερίζι βρίσκεται ο καθένας- για την πρόοδο και την ανάπτυξη των νησιών μας και της πατρίδας μας γενικότερα.
  
  Η Ανάσταση Του Θεανθρώπου να γεμίσει τις καρδιές μας δύναμη για να αγωνιστούμε για μια δικαιότερη και καλύτερη κοινωνία.
  Σε όλους στέλνω τις πιο εγκάρδιες ευχές μου για υγεία, ευτυχία, δημιουργικότητα, προκοπή και προπάντων ειρήνη σε όλο τον κόσμο.
  
  
  Ο κ. Βρούτσης μας ευχήθηκε,
  Εύχομαι από καρδιάς το φως της Ανάστασης να φέρει σε όλες και όλους το μήνυμα της Αγάπης, της Ειρήνης και της Αισιοδοξίας. Η Ανάσταση του θεανθρώπου ας είναι φάρος έμπνευσης και ψυχικής ανάτασης για όλους.
  Ας ανθίσει στις καρδιές όλων μας η περηφάνια και η ελπίδα.
  Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
  
  
  
  Άσχετο, αλλά τώρα πιά ξέρω. Δεν εχω καμμιά απορία για την κάρτα που μας
  έστειλε φέτος τις γιορτές (τα χριστούγεννα) ο κ. Ρήγας. Το ξυπόλητο παιδάκι που ζητιάνευε δηλαδή. Προφανώς κάτι γνώριζε... (οτι θα έρθουνε δύσκολες μέρες, κι οτι .....θα κινδυνέψουμε να βγούμε στη ζητιανιά!)
  για περισότερες πληροφορίες βλ. αναρτήσεις Ιανουαρίου....
  
  
  Ένα καλοντυμμένο κορίτσι που καθαρίζει αυγά και πετάει τα τσόφλια στο πάτωμα δείχνει στη φωτογραφία η κάρτα που μας έστειλε ο Έπαρχος Θήρας (προφανώς εχει και αυτή σημειολογικό περιεχόμενο) ενώ παραμέσα γράφει οτι «στο τέλος του Γολγοθά μας περιμένει η Ανάσταση». Εδω, θα συμφωνήσουμε....
  
  
  

Πάρτε τώρα κι έναν Κόκκινο... (γιατί τόσες μέρες -και μάλιστα γιορτινές- προβάλαμε «πρώτη μούρη» τις δραστηριότητες του νυν Γ.Γ.).
Ο κ. Κόκκινος μας ευχήθηκε χρόνια πολλά, συγκεκριμένα μας είπε,



Το φως της Ανάστασης
Ας γίνει για όλους μας ο φάρος
Για μια δημιουργική πορεία
Χρόνια πολλά και καλή ανάσταση


Μαζί με τις ευχές ο κ. Κόκκινος μας ενημέρωσε για την -γιορτινή- του περιοδεία στην Κώ.
Απο την ανακοίνωση μαθαίνουμε οτι συναντήθηκε με στελέχη της αυτοδιοίκησης και της ΝΔ ενω έδωσε και συνεντευξη Τύπου στα τοπικά μέσα ενημέρωσης

Στην συνέντευξή του μίλησε για «φρενάρισμα» των έργων στο νησί, σε αντίθεση με τα έργα ύψους 70 εκ ευρώ που έγιναν το διάστημα 2004-2009

Σε οτι αφορά τον τουρισμό, μίλησε για δυσοίωνες προβλέψεις, αναφέροντας χαρακτηριστικά «την ώρα που η γειτονική Τουρκία καταγράφει πληρότητα που αγγίζει το 100%, υπάρχουν παράπονα για την πλημμελή προβολή της Κω το τελευταίο διάστημα»
Ενω, αναφερόμενος στα εσωκομμάτικά της ΝΔ χαρακτήρισε την πορεία για το 8ο συνέδριο ως «πορεία ανασυγκρότησης».

Απο Μ. Τετάρτη εως και την Ανάσταση ο τέως ΓΓ της Περιφέρειας
επισκέφθηκε την Ρόδο, την Πάτμο, την Τήνο και τέλος την Σύρο όπου και παρακολούθησε τις λειτουργίες. (κι εδω που τα λέμε έιναι φανταστική εμπειρία να μπορείς να είσαι κάθε μέρα και σε διαφορετικό νησί, πόσο μάλλον τέτοιες μέρες γιορτινές!)

Με το καλό και γόνιμη...

Εχω πάει κι εγω εκεί! Εχω πάει και γω εκεί κι εχω βγάλει φωτογραφίες!
(για άλλο λόγο βέβαια)

Στυλιστικά πάντως, αυτό που εχω να σχολιάσω είναι οτι ο νέος Περιφερειάρχης είναι ντυμένος casual (πιθανότατα το ανκορά να αποτελεί χορηγία της polo, όπως π.χ ο Ρουβάς εχει την Vodafone, o Tiger Woods Adidas κλπ) ενω εμφανίζεται με χαλαρή διάθεση και γενικώς ευδιάθετος, επιτρέποντας στον κύριο που βρίσκεται αριστερά δίπλα του να τον ακουμπά στην ομοπλάτη, προφανώς πρόκειται για χειρονομία συμπαράστασης με βαθύ σημειολογικό περιεχόμενο που ενδεχομένως και να υποννοεί «εδω που βρέθηκες καημένε, μόνο βράχια και πέτρες θα δείς».


Δελτίο Τύπου σχετικά με την επίσκεψή του σε : Πλάτη, Ψέριμο, Καλόλιμνο, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Αρκιούς , Μαράθι, Λέρο κλπ, μας έστειλε η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου. Κι εμείς το δημοσιευουμε γιατί α) είναι απο τα ελάχιστα ΔΤ που λαμβάνουμε απο την Περιφέρεια (ούτε προσλήψεις ούτε τίποτα..) και β) γιατί μας ενθουσίασε η φωτογραφία. Ιδίως το μπακγκράουντ με τη θάλασα και τα βουνά.


Έκτακτο το δελτίο σας κ. Γενικέ μου!
Καλυτερο κι απ τα κείμενά μου! !

Μεταξύ άλλων το «Δελτίο» αναφέρει οτι ο Γενικός συναντήθηκε με 2 κοινοτάρχες, 3 βοσκούς, 2 δασκάλες, 1 φούρναρη, 2 μπετατζήδες, 3 νοικυρές 1 βαρκάρη κι 1 λατζέρη (που τον μετέφεραν) 4 ψαροτουφεκάδες, 3 κουνελοκυνηγούς καθώς και με 15 λαθρομετανάστες με τους οποίους δεν είχε κλείσει ραντεβού αλλά έτυχε να αποβιβαστούν την ίδια ώρα στο ίδιο ξερονήσι. Ο πρώτος με έξοδα του κράτους ή και δωρεάν ενω οι δεύτεροι θα χαν δόσει περί τα 1500 δολλάρια το κεφάλι. Απο το ίδιο δελτίο Τύπου μαθαίνουμε οτι ο κ. Γενικός μετα την συνάντησή του με τους ντόπιους επαγγελματίες τους είπε κι ενα πατριωτικό ποίημα «μικρό κόσμο των νησιών, αυτό το μέγα» καθώς και το «άσπρα κοράκια, μαυρα κοράκια, μαυρη η ώρα που βρεθήκαμε σ αυτην την ερημιά!»

Το Δελτίο... (για του λόγου το αληθές δηλαδή..)
Στην άγονη γραμμή των μικρών νησιών του βορείου συγκροτήματος της Δωδεκανήσου βρέθηκε ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Βασίλης Μπρακουμάτσος.
Ξεκινώντας από την Κάλυμνο ,ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου συνοδευόμενος από τον ειδικό σύμβουλο Αντώνη Χατζηιωάννου και με κυβερνήτη του φουσκωτού τον Γιάννη Πατανά, επισκέφτηκε κατά σειρά τις νήσους και νησίδες Πλάτη, Ψέριμο, Καλόλιμνο, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Αρκιούς , Μαράθι, Λέρο (μικρή στάση ανεφοδιασμού στην Αγία Μαρίνα) και επιστροφή στην Κάλυμνο.
Στην επίσκεψη του ο κ.Μπρακουμάτσος συναντήθηκε με τους κατοίκους, τους στρατιώτες και τις αρχές των νησιών καταγράφοντας τα προβλήματα με στόχο η Πολιτεία να δώσει λύσεις στον «μικρό κόσμο των νησιών, αυτό το μέγα»,δήλωσε.
Πιο συγκεκριμένα στο Αγαθονήσι συναντήθηκε με τον κοινοτάρχη στην Ψέριμο είδε τον βοσκό των Ιμίων στο Μαράθι την οικογένεια Κάβουρα ,στους Αρκιούς τη δασκάλα του νησιού, ενώ στο Φαρμακονήσι, βρέθηκε μπροστά στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, αφού μόλις είχαν αποβιβαστεί 11 Παλαιστίνιοι λαθρομετανάστες με τους οποίους συνομίλησε.
«Αυτά τα νησιά χρειάζονται την αρωγή της Πολιτείας, χωρίς τυμπανοκρουσίες και με την απαραίτητη ευαισθησία που απαιτείται ,στα μέτρα του εφικτού, θα βοηθήσουμε», δηλώνει ο κ.Μπρακουμάτσος, που υποσχέθηκε ότι σύντομα θα ξαναεπισκεφθεί την άγονη γραμμή.

(ούτως ή άλλως, πάντα άγονη θα είναι...)
σωστα... δεν μάθαμε και τα ονόματα των λαθρομεταναστών...

κι ενα ακόμη, και πάλι ευχαριστώ που μου το στείλατε.

Ηταν μια τραγωδία που καμία φαντασία δεν θα μπορούσε να γεννήσει. Μόνον η ζωή. Ενα παιδί να ψάχνει στα σκουπίδια, να βρίσκει μια βόμβα και να τινάζεται στον αέρα.

Αν αυτό το παιδί δεν ήταν από το Αφγανιστάν αλλά από μια μέση ή «καλή» ελληνική οικογένεια και αν είχε βρει τη βόμβα κάτω από ένα παγκάκι παίζοντας, η Ελλάδα σήμερα θα είχε συγκλονιστεί. Αν μάλιστα είχε χτυπηθεί από την Αστυνομία, τώρα η Αθήνα θα καιγόταν.
Δεν ξέρει κανένας αν η βόμβα ανήκει σε «προοδευτικό» ή σε φασίστα τρομοκράτη. Το σίγουρο είναι ότι για αυτή τη βόμβα, και για όποια άλλη σκάει ή δεν σκάει, θα έπρεπε όλοι μας να έχουμε βγει στους δρόμους, ιδίως όσοι εξ ημών επιδίδονται συχνά σε αυτή τη δραστηριότητα.

gmalouchos@tovima.gr

πολύ ιδιαίτερο κείμενο και σας ευχαριστώ που μου το στείλατε. ασφαλώς το αναδημοσιευω.
εδω, πρέπει να πώ το εξής. οτι το πρόσφατο περιστατικό με τον θάνατο του παιδιού με σόκαρε και μου ξύπνησε εικόνες της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας γιατί σε αυτές τις γειτονιές εχω μεγαλώσει κι εγω. στην πλατεία Αμερικής. όπως και πολλοί όπως ακούω και διαβάζω τριαντακάτι δημοσιογράφοι -προβεβλημένοι και μη- στους οποίους "ξύπνησαν" τα ίδια αισθήματα και μνήμες. αυτές, εκείνων των χρόνων εκείνης της γειτονιάς. και της εποχής της.
τραγικό το περιστατικό, ομολογουμένως. απολύτως καταδικαστέα η πράξη. και βλακώδης, εντελώς. να αφήνει κάποιος εναν εκρηκτικό μηχανισμό μη αναλογιζόμενος της συνέπειες.
και ξέρετε τι καταλαβαίνω απο αυτό; οτι αυτοί οι άνθρωποι, οι "βομβιστές" θα πρέπει να είναι εκτός πραγματικότητας, στον κόσμο τους. "στον κόσμο του Μάρλμπορο" όπως άκουσα πρόσφατα. γιατί, δεν σκέφτηκαν οτι υπάρχουν και άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια. μπορεί και να μην το γνώριζαν, και να έβλεπαν μπροστά τους μονο ενα "ανάλγητο κράτος". τίποτα παραπέρα απο αυτό. καμμιά άλλη ανάγκη. καμμιά άλλη διαμαρτυρία, αν το θέλετε. μόνο βία και οργή. δυστυχώς. και ιδού τα αποτελέσματα, της βίας.

να ξανακάνω τον πρόλογο, και πιθανότατα να επανέλθουμε στο θέμα.
πολύ ιδιαίτερο κείμενο, και σας ευχαριστώ που μου στείλατε, το αναδημοσιευω.


Ένα χαστούκι για τους βολεμένους...
από το μπλοκ του Γκαζι Καπλάνι
«Ποια είναι η χώρα μου;»

«Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1981. Εδώ στην Αθήνα. Στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα»... Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα με σπουδαστική βίζα. Ο μπαμπάς μου σπούδασε Νομικά, η μητέρα μου Οικονομικά. Αν και πήραν πτυχίο, έκαναν δουλειές άσχετες. Ήρθαν από το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Δεν έχω πάει ποτέ. Οι εικόνες που έχω είναι από φωτογραφίες των γονέων και το Διαδίκτυο. Μεγάλωσα στην Πλ. Αμερικής. Τότε ήμασταν μόνο δύο οικογένειες Αφρικανών σε όλη τη γειτονιά. Μέναμε στο ισόγειο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Θυμάμαι ότι οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί. Δύσκολα με άφηναν να βγω έξω. Σαν να ήθελαν να με προστατέψουν από κάτι. Κάθε τόσο μου έλεγαν: «Νίκο πρόσεχε, δεν είσαι σαν τα άλλα τα παιδιά. Εσύ είσαι ξένος και αν γίνει καμιά στραβή, εσένα θα κοιτάξουν στραβά». Τεσσάρων χρονών πήγα στο νηπιαγωγείο. Πέρασα καλά γιατί ήμασταν μαζί με τον ξάδελφό μου τον Μανώλη. Είχαμε μια κοινή φίλη, τη Μαργαρίτα. Πολύ όμορφη. Ελληνίδα από μητέρα Ρωσίδα. Ήμασταν οι «ξένοι» του νηπιαγωγείου...

●●●
ΜΕΧΡΙ έξι χρονών, με τους γονείς μου μιλούσα αγγλικά και γιορουμπά (η γλώσσα της φυλής των γονιών μου). Όταν μπήκα στο δημοτικό σκεφτόμουν πρώτα στα αγγλικά ή στα γιορουμπά και μετά εκφραζόμουν στα ελληνικά. Περνούσα με άνεση από τη μια γλώσσα στην άλλη. Σαν να έμενα σε ένα σπίτι και να περνούσα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Με τους γονείς μου άρχισα να μιλάω συνέχεια ελληνικά κοντά στην εφηβεία. Αγγλικά μιλάγαμε όταν κάναμε κάποια θεωρητική συζήτηση. Γιορουμπά όταν συζητούσαμε τα οικογενειακά ή όταν τσακωνόμασταν. Ελληνικά όταν ήμασταν ευδιάθετοι και χαλαροί. Είμαι τρίγλωσσος λοιπόν. Όχι, τετράγλωσσος. Αργότερα έμαθα και γαλλικά. Αποτελώ, βέβαια, εξαίρεση. Τα περισσότερα παιδιά Νιγηριανών μεταναστών που ξέρω, δεν γνωρίζουν γιορουμπά, επειδή δεν τα χρησιμοποιούν. Έχω κουλτούρα και νοοτροπία ελληνική. Την ίδια στιγμή έχω κρατήσει στοιχεία από την κουλτούρα των γονιών μου. Αυτό με βοηθάει, δεν ξέρω πώς να το εξηγώ, με φέρνει σε μια ισορροπία, συναισθηματικά και πνευματικά.
●●●

ΠΗΓΑ στο 605ο Δημοτικό Αθηνών. Στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έχασα το κέφι μου. Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι «μεγάλε είσαι διαφορετικός». Ήμουν το μόνο παιδί «ξένο» και μαύρο του σχολείου. Τι σημαίνει να νιώθεις διαφορετικός; Με μια φράση σημαίνει να είσαι πάντα στην τσίτα. Γιατί κάποιος θα πει κάτι για το χρώμα ή την καταγωγή σου. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό μονίμως στην τσίτα. Ο θυμός ήταν το όπλο μου. Να με φοβάται οποιοσδήποτε προσπαθεί να με προσβάλει ή να με μειώσει. Το δημοτικό ήταν το πιο σκληρό κομμάτι της ζωής μου. Είχα μόνο δυο καλούς δασκάλους. Αν έμαθα κάτι, το οφείλω σε αυτούς. Θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους. Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν χθες.

●●●

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ απελευθερώθηκα. Πήγα στο 41ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Πλ. Αμερικής.. Εκεί έκανα τις πρώτες πραγματικές παρέες. Άρχισα να «ξεχνάω» πως είμαι διαφορετικός. Όχι γιατί δεν υπήρχαν αυτοί που μου το θύμιζαν. Απλά κατάλαβα ότι κάποιος σε θέλει «διαφορετικό» επειδή θέλει να νιώσει ανώτερος. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Τότε εσύ ο «διαφορετικός» πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια, χωρίς φόβο. Γιατί αύριο θα είσαι πάλι εκεί. Και πρέπει να μην είσαι με χαμηλό το κεφάλι. Πολλές φορές με βοηθούσε και η σωματική μου διάπλαση, ώστε αυτοί που δεν έπαιρναν από λόγια, να με φοβούνται αλλιώς. Ήμουν σκληρός σε όσους ήταν σκληροί μαζί μου. Και έβλεπα ότι έτσι αποκτούσα σεβασμό. Και όταν αποκτάς σεβασμό, αποκτάς και αυτοπεποίθηση... Στο λύκειο βελτιώθηκα θεαματικά στα μαθήματα. Χωρίς να πάω φροντιστήριο φυσικά. Δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Οι γονείς μου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο σχολείο. Ήθελαν οπωσδήποτε να πάω στο πανεπιστήμιο...

●●●

ΜΕΤΑ το λύκειο ήρθε το χαστούκι το μεγάλο. Έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο ΤΕΙ Αθήνας, Μηχανολογία Ιατρικών Οργάνων. Πέρασα στους πρώτους στη σχολή. Το πρώτο χαστούκι ήρθε όταν άκουγα τους συμμαθητές μου στο λύκειο να λένε: «Εμένα μου ήρθε το χαρτί, εσένα;». Τι είναι αυτό το χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα, αναρωτιόμουν. Τότε πήγα στον δήμο και τους είπα: «Υπάρχει ένα χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα». Μου εξήγησαν ότι ήταν το χαρτί για τη στρατιωτική θητεία. Ο υπάλληλος πρόσθεσε: «Εσύ μην περιμένεις χαρτί. Εσείς δεν γράφεστε στα δημοτολόγια». Εμείς, ποιοι είμαστε εμείς, αναρωτήθηκα. Το απώθησα όμως. Δεν ήθελα να το συνειδητοποιήσω και να το δεχτώ.

●●●

ΜΙΑ ΜΕΡΑ με σταμάτησαν στον δρόμο. Μου ζήτησαν τα χαρτιά. Δεν είχα. Όλοι οι φίλοι μου είχαν να δείξουν τις ταυτότητές τους. Εγώ τίποτα. Πήγα σπίτι αναστατωμένος. «Εγώ τι έχω να δείξω όταν μου ζητούν χαρτιά;» ρώτησα τους γονείς. Δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν. Το μόνο που μπορούσα να έχω επάνω μου ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης, από το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ήταν η ταυτότητά μου. Δεν μπορούσα να βγάλω καν νιγηριανό διαβατήριο. Έπρεπε να έχω τουλάχιστον πιστοποιητικό γέννησης. Δεν είχα. Δεν υπήρχε καν πρεσβεία της Νιγηρίας εδώ. Έγινα άπατρις...

●●●

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ για μήνες. Τελικά κατάφερα να κάνω αίτηση για άδεια παραμονής στο Αλλοδαπών. Όταν πήγα εκεί, οι αστυνομικοί με έβλεπαν σαν να ήμουν εξωγήινος. Πώς είναι δυνατόν και δεν έχεις ελληνική ταυτότητα, μου έλεγαν! Έκανα αίτηση για άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Δεν προβλεπόταν τίποτα άλλο για την περίπτωσή μου. Μου έδωσαν έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Χωρίς φωτογραφία, χωρίς όνομα. Αυτό ήμουν για το κράτος. Μέχρι που με σταμάτησαν μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων. Όταν τους έδειξα αυτό το χαρτί με πήγαν στο τμήμα. Στο Ακροπόλεως. Μου είπαν να περιμένω μέχρι να έρθει σήμα από τη Γενική Ασφάλεια. Πέρασε ολόκληρη μέρα και σήμα δεν ήρθε. Ο επόμενος διοικητής είπε να με κλείσουν μέσα. Έπαθα σοκ. Με έκλεισαν στο κελί με άλλους κρατούμενους. Κλεφτρόνια, τσαντάκηδες, τοξικομανείς. Ήμουν 19 χρονών. Ένιωθα φοβισμένος και ταπεινωμένος.

●●●

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχε ο καλός και ο κακός διοικητής. Όταν ερχόταν ο καλός με έβγαζαν από το κελί και καθόμουν σε ένα γραφείο. Όταν ερχόταν ο κακός με ξανάβαζαν στο κελί. Μέχρι που έπειτα από τρεις μέρες, ο καλός αποφάσισε να πάμε μαζί στη Γενική Ασφάλεια, να βρούμε τον φάκελό μου. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία, σαν υπόδικος. Θυμάμαι ότι κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο και μετά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα γραφείο γεμάτο συρτάρια και φακέλους. Έκαναν μόνο πέντε λεπτά να βρουν τον φάκελο! Με άφησαν ελεύθερο. Δεν ξεχνάω ότι ο καλός διοικητής μού ζήτησε συγγνώμη...
●●●
ΑΥΤΟ ΠΟΥ έγινε, μου άφησε μια τεράστια απογοήτευση. Μου έμεινε κυρίως ο φόβος της αδικίας. Ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πίσω από τα κάγκελα χωρίς να καταλάβει το πώς και το γιατί. Στην ηλικία που κάνεις τα πιο ωραία όνειρα εγώ πάλευα για χαρτιά. Έτρεχα να λύσω το πρόβλημα της άδειας παραμονής για να μη βρεθώ ξανά στο κελί. Πόσες ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες έχω χάσει σε ουρές, δήμους, περιφέρειες. Τελικά την πήρα την κανονική άδεια. Έληξε δέκα μέρες μετά αφού την πήρα! Ξανά ουρές, μέρες χαμένες, ζωή χαμένη. Τι μου έχει μείνει; Η απορία. Γιατί το κάνουν αυτό;
Όλα αυτά μού έκοψαν τα φτερά. Είχα μια κάθετη πτώση στα μαθήματα. Ειδικά από τότε που ήθελα να πάω για Εrasmus. Με δέχτηκαν στο Ντάντι της Σκωτίας και δεν μπορούσα να πάω. Δεν είχα χαρτιά. Από τότε άρχισε αυτό που θα έλεγα «αποξένωση». Έγινα ξένος με το ζόρι. Έπρεπε να ψάξω να βρω τι είμαι. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα... Παρ΄ όλα αυτά δεν μασάω και συνεχίζω. Το μέλλον πώς το βλέπω; Σκληρή δουλειά και Κeep walking που λέει και η διαφήμιση... Πώς ένιωσα όταν άκουσα για το καινούργιο νομοσχέδιο; Ότι δεν μπορώ να φέρω πίσω όσα έχασα, αλλά από εδώ και πέρα το μέλλον είναι στα χέρια μου. Ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου. Και στη χώρα μου. Ποια είναι η χώρα μου; Η Ελλάδα φυσικά...»

www.gazikapllani.blogspot.com/2010/01/blog-post_16.html

Με ανακοίνωσή της η Αναπτυξιακή Εταιρεία Κυκλάδων μας ενημερώνει για την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν απο λίγες μέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες με θέμα τα ελληνικά νησιά και κύριο στόχο να παρουσιαστεί η μοναδική ταυτότητα της νησιωτικήςΕλλάδας.

Σύμφωνα με την ενημέρωση που λάβαμε,
η εκδήλωση διοργανώθηκε από το ελληνικό τμήμα των Γυναικών της Ευρώπης (Association Femmes d’Europe a.i.s.b.l.) σε συνεργασία με το Δίκτυο Αναπτυξιακών Εταιριών Νησιωτικής Ελλάδας «Νήσων Περίπλους» και με τη στήριξη των Ευρωβουλευτών κας Ρόδης Κράτσα, Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κας Άννυς Ποδηματά, Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενέργειας, Βιομηχανίας και Έρευνας.


Μεταξύ των θεμάτων που παρουσιάστηκαν, τα «Παραδοσιακά, Βιοκλιματικά Κτήρια στα Ελληνικά Νησιά» από τον κ. Γεώργιο Πουσσαίο - Γενικό Γραμματέα Τουρισμού
το Δίκτυο «Νησιών Περίπλους» από την κα Δήμητρα Καμπέλη της Αναπτυξιακής Ηρακλείου, ο «Κάστρων Περίπλους» από τον κ. Ελευθέριο Σταυρόπουλο – Γενικό Διευθυντή της Εθνικής Ομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου ο «Θαλάσσιος Τουρισμός στα Ελληνικά Νησιά» από την κα Ελισάβετ Χατζηνικολάου - Εμπειρογνώμονα σε Θέματα Τουρισμού «Οι Δρόμοι του Κρασιού» από τον κ. Νίκο Μηλιαράκη - Πρόεδρο του Δικτύου Οινοπαραγωγών Νομού Ηρακλείου, «Η Φωτογραφική Έκθεση και οι Εκδόσεις του Δικτύου «Νησιών Περίπλους» καθώς και το Video «Στεριές Θαλασσινών, 10.000 Εντυπώσεις» από τον κ.Αναστάσιο Μ. Περιμένη της Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου.

ενα σχόλιο;
Περιμένουμε απο τον κ. Πουσσαίο να μας «ανεβάσει» λίγο. και προς Βρυξέλλες μεριά.. να «φωνάζει» δηλαδή και τους δικούς μας να πηγαίνουν να διαφημίζουν τα νησιά...

Κατα καιρούς -πολιτικοποιημένοι- φίλοι με ρωτούν αν είδα την φτωχή εικόνα της Αμερικής στο Λας Βέγκας. Οχι. Ούτε άστεγους είδα, ούτε ζητιάνους, ούτε πεινασμένους, ούτε αλκοολικούς. Εδω δεν είμαι σίγουρη για το εάν είδα τζογαδόρους... γιατί, εδω που τα λέμε, πόσο να παίζει και να χάνει κανείς. Όλα έχουν κι ενα όριο. Στο Λας Βέγκας είδα πολλούς τουρίστες. Για την ακρίβεια πολλούς κοντούς και μαυριδερούς τουρίστες που μάλλον για Πακιστανοί μου φάνηκαν. Αφού, άνοιγε η πόρτα του ασανσέρ στα ξενοδοχεία, κι έβγαιναν απο μέσα καμμιά τριανταριά Πακιστανοί σύν τις γυναίκες και τα παιδάκια τους. Εγω δε με απορία τους παρατηρούσα να βγαίνουνε, και να βγαίνουνε και να βγαίνουνε και υπολόγιζα πότε θα τελειώσει το πακέτο. Ήμουν δε έτοιμη να τους φωνάξω «μουσάραφ, μουσάραφ» μπάς και δω πόσοι θα χαμογελάσουν με ενθουσιασμό...
Στο Λας βέγκας πάντως, φτώχεια και πείνα και ζητιανιά δεν είδα. Αρκετά κλειστά μαγαζιά είδα, και ορισμένους πωλητές που μου έλεγαν οτι οι πωλήσεις και οι τζίροι εχουν πέσει αισθητά. Επίσης είδα πολλά σπίτια κλειστά, απο τα οποία οι ιδιοκτήτες-δανειολήπτες «την είχαν κάνει» γιατί "στράβωσαν" που έπεσαν οι τιμές των σπιτιών τους κι αποφάσισαν να τα εγκαταλείψουν απ' το να πληρώνουν ενα σορό λεφτά σε δόσεις. Παρ όλα αυτά όμως, η πόλη συνεχίζει και χτίζεται και να επεκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, σαν να χορευει εναν τρελλό χορό και να μην ακούει κανέναν απο αυτούς που λένε οτι με τέτοιο ρυθμό θα πέσουν ακόμη περισσότερο οι τιμές σπιτιών και ενοικίων. Αυτό άλλωστε αποτελεί μια κατα κανόνα, σωστή θεωρία.
Και για να κλείσω όπως ξεκίνησα,
Οχι. Ούτε άστεγους είδα, ούτε ζητιάνους, ούτε πεινασμένους, ούτε αλκοολικούς.
Πολύ πιθανό γιατί αν δεν εχεις λεφτά σε αυτην την πόλη δεν σε αφήνουνε ζητιανευεις εξω απο το «Σίζαρς» (ούτε και πουθενά αλλού φυσικά) αλλά σε κάνουνε πακέτο και σε στέλνουνε απο κεί που ήρθες. Η πόλη ολόκληρη είναι τουριστική, φωταγωγημένη και στολισμένη, και δεν ανέχετε παραφωνίες στο λαμπερό σκηνικό της.

Με δυό λόγια, στο Λας Βέγκας οχι, αλλά αν βγείς ελαφρώς παραέξω, θα πάρει το μάτι σου οικισμούς απο τροχόσπιτα.

(δόξα το θεό, οι φίλοι -και τα φύλλα(!) προσκείμενα μπλόγκ- δεν με παρεξηγούν!)
Ετσι λοιπόν, άνετα, μπορώ να ζητήσω την διενέργεια κι άλλων ερευνών στο νησί όπως π.χ. αν η κατανάλωση τοπικών-παραδοσιακών προιόντων διευκολύνει τον ύπνο κι αν σχετίζονται με την λίμπιντο, κατα πόσο το το νησί αποτελεί «ρομαντικό προορισμό» και για τους μονίμους κατοίκους του, αν η έλλειψη κουνελιών απο τα πρανή αποτελεί παροδικό φαινόμενο και ποιός ευθύνεται, κλπ.

Για την ώρα πάντως το μπλόγκ http://www.kallistorwntas.blogspot.com/ μας ενημέρωσε οτι διενεργήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα για την ικανοποίηση των Σαντορινιών απο τον Καποδίστρια (τον πρόγονο του Καλλικράτη, που στη Σαντορίνη έκανε τις κοινότητες Δήμο) πως λένε δηλ. οι γιαγιάδες στη διαφήμιση «μπάι φάρ...»

Σύμφωνα πάντως με τα αποτελέσματα της εν λόγο έρευνας, οι Θηραίοι δεν σκάνε και μπαλόνια για τον Καποδίστρια (κρίμα, τόσα χρόνια μετά, θα πρεπε να τον έχετε συνηθίσει..)
μιας και σε δείγμα 140 κατοίκων περί των 40 ετών, μόνο το 24% ανέφερε ότι ήταν ικανοποιημένο από τη διοίκηση, διότι κυρίως οι πολίτες νοιώθουν ότι απομακρύνθηκαν από την τοπική Αυτοδιοίκηση (σε αυτό το ποσοστό προφανώς ανήκουν ο Δήμαρχος Θήρας και ο Κοινοτάρχης της Οίας που επίσης ρωτήθηκαν)

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας και λόγο της εμφανούς δυσαρέσκειας των πολιτών, προτείνεται στις τοπικές αρχές να ενημερώνουν τους κατοίκους για θέματα διοίκησης (μέσω διαφημιστικών φυλλαδίων, διαδίκτυο, blogs, ομιλίες σε σχολεία και συλλόγους).

Ενω, ενδιαφέρον εχει και η «γνώμη» των Kelly & Swindell που λένε ότι «αν οι τοπικοί άρχοντες ακούν πιο πολύ τους δημότες τους, αντί να φοβούνται ότι δεν θεωρούν την διοίκηση αποτελεσματική, είναι πολύ πιθανόν να γίνουν πιο αποδοτικοί και να επιτύχουν περισσότερη ικανοποίηση»

Ολόκληρη η έρευνα εδω.



Άσχετο, αλλά πως θα ονομάσει το προσωπικό του μπλόγκ ο Υπουργός Εσωτερικών (όπου θα γράφει τον πόνο του κλπ)
Καλλικρατίζοντας. ντότ. μπλόγκσπότ.ντότ. κόμ....

Sea Diamond, μπόλικες οι εξελίξεις, θα ξεκινήσουμε απο τις πιο "φρέσκιες" και θα πάμε στις πιο παλιές του πρόσφατου ιστορικού.
Κι όλ’ αυτά, λίγο πριν συμπληρωθεί η 3η επέτειος απο το ναυάγιο.


Την πιο πρόσφατη εξέλιξη αποτελεί η πρόσκληση της Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτών για την Ανέλκυση του πλοίου, σύμφωνα με την οποία μας καλούν,

τη Δευτέρα 5 Απριλίου στις 11 το πρωί, στον όρμο του Αθηνιού Θήρας, προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε για την επί της ουσίας απραξία της πολιτείας σχετικά με την Ανέλκυση και Απομάκρυνση του ναυαγίου του Sea Diamond, της εταιρείας Louis Cruises, από την Καλντέρα της Σαντορίνης.

Για όλους τους Σαντορινιούς τα ψέματα τελείωσαν. Επιβάλλεται να
προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα που είναι η μελέτη και υλοποίηση
Ανέλκυσης του ναυαγίου από τη θάλασσά μας. Η μοναδική στον πλανήτη μας
Καλντέρα της Σαντορίνης, και προστατευόμενη ως περιοχή Natura,
απειλείται με οικολογική καταστροφή.

Πέρασαν 3 χρόνια κοροϊδίας. Φτάνουν πια οι υποσχέσεις.
Απαιτούμε την Ανέλκυση του ναυαγίου και την προστασία της υγείας των
κατοίκων και της φυσικής μας κληρονομιάς που οφείλουμε να παραδώσουμε
στα παιδιά μας.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ
Δεν θα επιτρέψουμε την επανάληψη του εμπαιγμού των Θηραίων πολιτών


Λίγες μέρες νωρίτρα κι εντελώς αιφνιαδιαστικά
(τόσο που την ίδια μέρα ήταν προγραμματισμένη κοινή συνεδρίαση Δμοτικού και Επαρχειακού συμβουλίου με θέμα την αδράνεις που παρατηρείται λίγο πριν την 3η επέτειο απο το ναυάγιο )
το Υπουργείο Περιβάλλοντος έβγαλε ανακοίνωση (την έχουμε ήδη αναρτήσει) στην οποία δεν κάνει πουθενά λόγο για ανέλκυση, ενω αναφέρεται στην συνεργασία που θα εχει το Λιμενικό Ταμείο Θήρας (το οποίο επίσης δεν ήξερε τίποτα!) με την πλοιοκτήτρια εταιρία για την διασφάλιση της «καθαρότητας» της θαλάσσιας περιοχής γύρω απο το ναυάγιο, με την διατήρηση μεταξύ άλλων των φραγμάτων και τις μετρήσεις που θα συνεχίσουν να γίνονται.


Σε κανέναν όμως δεν αρέσανε (μα καθόλου...) αυτά που είπε η κ. Μπιρμπίλη για το βαπόρι...
Οπώτε την ίδια μέρα κατα την διάρκεια της κοινής συνεδρίασης, άπαντες οι παρευρισκόμενοι τοποθετήθηκαν υπέρ της ανέλκυσης, εκδίδοντας μάλιστα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο θέτουν το επιτακτικό αίτημα της απομάκρυνσης του ναυαγίου.

Σύμφωνα με το κείμενο,

«Το Δημοτικο Συμβούλιο Θήρας και το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο αιφνιδιάστηκαν απο την πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος να αναθέσει στο δεύτερο να υλοποιήσει πρόγραμμα περιβαλλοντικής προστασίας σε συνεργασία με την πλοιοκτήτρια εταιρία Louis Cruises, αφού ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε δεχθεί τέτοια πρόταση. Αίτημα του Θηραικού λαού είναι η άμεση ανέλκυσηκαι απομάκρυνση του ναυαγίου απο την θάλασσά μας».
«Τα μέτρα αυτά» -συνεχίζει η ανακοίνωση- «έπρεπε να είχαν ληφθεί απο την επόμενη μέρα του ναυαγίου, και δεν αποτελούν οριστική λύση του προβλήματος. Άλλωστε η λήψη των μέτρων αποδεικνύει την επικινδυνότητα του ναυαγίου και την ευθύνη που συνεχίζει να φέρει η πλοιοκτήτρια εταιρία. Το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η χρηματοδότηση της μελέτης ανέλκυσης και ο,τι άλλο προβλέπεται απο το Ελληνικό και Ευρωπαικό δίκαιο»
Στην ίδια ανακοίνωση, με αφορμή την συμπλήρωση 3 ετών απο το ναυάγιο, καλούνται στη Σαντορίνη οι αρμόδιοι υπουργοί, οι βουλευτές του Νομού και ο ΓΓ της ΠΝΑ, ενω ανακοινώνεται οτι θα ξεκινήσει νέος κύκλος επαφών με εκπροσώπους της Πολιτείας.


Εμείς πάντος δυό τρείς περαστικούς που ρωτήσαμε την ώρα που περιμέναμε να αγοράσουμε σουβλάκια, μας είπαν οτι πολύ τους στεναχώρησε η κ. Τίνα γιατί την είχανε για οικολόγα, ενω ενας Πασόκος που πέρναγε εκείνη την ώρα και του φωνάξαμε να μας απαντήσει, έκανε οτι δεν άκουγε γιατί κι εκείνος πίστευε οτι η κ. Τίνα ήταν οικολόγα (και ψιλοεπαναστάτρια..!) και μάλιστα το έλεγε δημόσια -πριν τις εκλογές- οτι αμα βγεί το κόμμα της κ. Τίνας το βαπόρι θα μετακινηθεί (προς τα πάνω; προς τα κάτω; θα δείξει...)


Για το ίδιο θέμα, γραπτή ανακοίνωση εξέδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης
(νωρίτερα είχε ενημερωθεί οτι πρόκειται για βουλιαγμένο βαπόρι, διαφορετικά μπορεί και να μπερδευότανε και να νόμιζε οτι πρόκειται για «ακμαίο» κρουαζιερόπλοιο... γιατί μη νομίζετε κιόλας ο κάθε βουλευτής ξυπνάει και κοιμάται με τον πόνο μας..)

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, έκανε την ακόλουθη δήλωση
Μετά την ανακοίνωση των «μέτρων» του ΥΠΕΚΑ.

Με δυό λόγια ο κ. Μητσοτάκης είπε οτι άλλα έλεγε το Πασόκ πρωτού γίνει κυβέρνηση, κι άλλα λέει μετά (πλήν όμως δεν τα λέει αλλιώτικα ο ίδιος άνθρωπος, διότι απ οτι θυμάμαι η κ. Μπιρμπίλη δεν έλεγε πρίν, μόνο ανακοίνωσε μετά..)

Ο κ. Μητσοτάκης έγραψε πως,
«Με τη ανακοίνωσή του το Υπουργείο Περιβάλλοντος, δείχνει ότι πάσχει από πολιτική αμνησία. Το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην Αντιπολίτευση διαρρήγνυε τα ιμάτιά του για την ανάγκη ανέλκυσης του ναυαγίου του Sea Diamond, κατηγορούσε την κυβέρνηση για ολιγωρία και υποσχόταν στους κατοίκους της Σαντορίνης λαγούς με πετραχήλια.
Συγκεκριμένα στις 11 Φεβρουαρίου 2008 ο τότε υπεύθυνος του τομέα Περιβάλλοντος του ΠΑΣΟΚ κ. Σπύρος Κουβέλης δήλωνε οτι: «Απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων προς αποφυγή και καταπολέμηση της ρύπανσης από τυχόν διαφυγούσες ποσότητες καυσίμων και λοιπών ρυπογόνων ουσιών, η άμεση απάντληση των καυσίμων, όπως και η ανέλκυση του ναυαγίου, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω ρύπανση της περιοχής. Μέχρι σήμερα, δεν έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα από το αρμόδιο Υπουργείο με στόχο την απάντληση των ρυπογόνων ουσιών και την απορρύπανση της θαλάσσιας περιοχής της Σαντορίνης».

Σήμερα, ως κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ξεχνάει τις υποσχέσεις του, εγκαταλείπει με ευκολία τις προεκλογικές εξαγγελίες του και παρουσιάζει μία δήθεν «παρέμβαση» η οποία είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ρίζα του. Το ΥΠΕΚΑ οφείλει να καταλάβει ότι σοβαρή περιβαλλοντική πολιτική χωρίς συνέπεια και αξιοπιστία δεν γίνεται. Και οφείλει να δώσει εξηγήσεις στους Έλληνες πολίτες και ειδικά στους κατοίκους της Σαντορίνης γιατί εγκατέλειψε την υπόσχεση που είχε δώσει για ανέλκυση του ναυαγίου. Με ανακοινώσεις – πυροτεχνήματα δεν δίνονται λύσεις στα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.»


Για το ίδιο θέμα ερώτηση προς τις κ.κ. Υπουργούς , Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και τον κ.Υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης,
κατέθεσαν στην Βουλή οι βουλευτές του Συριζα Αλέξης Τσίπρας, Θοδωρής Δρίτσας και Γρηγόρης Ψαριανός.

Σύμφωνα με το κείμενο και τις ερωτήσεις,

Στις 5 Απριλίου 2010 συμπληρώνονται 3 χρόνια από τη βύθιση του Κ/Ζ Sea Diamond στον όρμο της Καλντέρας της Σαντορίνης.
Από την αρχή φορείς και κάτοικοι του νησιού, αλλά και των παρακείμενων νησιών ξεκίνησαν ένα διαρκή, πολύπλευρο και πολυμέτωπο αγώνα με αίτημα τη συνδυασμένη απάντληση των καυσίμων και την ανέλκυση και απομάκρυνση του ναυαγίου.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση ουδέποτε επίσημα και ρητά αμφισβήτησε την αναγκαιότητα της διπλής αυτής επιχείρησης. Αντίθετα μάλιστα. «… Αυτή είναι η υποχρέωση και σε αυτήν επιμένουμε», είχε με έμφαση δηλώσει επίσημα ο τότε Υφυπουργός Υ.Ε.Ν.Α.Ν.Π. κ. Παν. Καμένος
Εν τούτοις, η Κυβέρνηση της Ν.Δ. υλοποίησε μόνο το έργο της απάντλησης. Με δήλωση του όμως ο τότε Υπουργός Υ.Ε.Ν.Α.Ν.Π. υποσχέθηκε ότι θα απευθυνθεί σε έγκυρους επιστημονικούς φορείς, καλώντας τους να τεκμηριώσουν ενδεχόμενη «ανάγκη περαιτέρω ενεργειών, όπως η ανέλκυση του πλοίου». Και επαναδεσμεύτηκε: «… Στην περίπτωση κατά την οποία η ανέλκυση κριθεί αναγκαία, θα προχωρήσουμε επιβάλλοντάς την – όποιο και αν είναι το κόστος της – σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, τα επιστημονικά δεδομένα, αλλά και τις αρχικές μας δεσμεύσεις».
Ουδεμία τέτοια μελέτη είδε το φως της δημοσιότητας έκτοτε, αλλά όπως κατήγγειλαν τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Θηραίων Πολιτών για το SEA DIAMOND, παρά τις επίμονες και επίπονες προσπάθειές τους κανείς δεν τους ενημέρωσε επίσημα ούτε και για τα αποτελέσματα της απάντλησης.

Όλα αυτά ως τις 18.03.2010. Οπότε τελείως αναπάντεχα το Υ.Π.Ε.Κ.Α. εξέδωσε Δελτίο Τύπου με το οποίο ανακοινώνεται ότι το Υπουργείο αναθέτει στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Θήρας να υλοποιήσει πρόγραμμα περιβαλλοντικής προστασίας της θαλάσσιας περιοχής της Σαντορίνης σε συνεργασία με την πλοιοκτήτρια εταιρεία Luis Hellenic Cruises. Παραδέχεται δηλαδή το Υ.ΠΕ.ΚΑ εμμέσως πλην σαφώς ότι υπάρχει διαρκής απειλή και φαίνεται να επιβεβαιώνει τις γνώμες έγκυρων επιστημόνων και περιβαλλοντικών οργανώσεων, που από την αρχή συνέκλιναν στην άποψη ότι η παραμονή του ναυαγίου στο βυθό της Καλντέρας, ακόμα και μετά την απάντληση των καυσίμων, θα ενείχε πολλαπλούς κινδύνους περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και ότι κάθε καθυστέρηση όχι μόνο θα πολλαπλασίαζε αυτούς τους κινδύνους αλλά και θα μεγιστοποιούσε τις δυσκολίες του έργου.

Παρόλα αυτά η κ.Υπουργός αποσιωπά πλήρως το ζήτημα της ανέλκυσης.
Με βάση τα παραπάνω, ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί

1. Εγκαταλείπει τελικά η κυβέρνηση το σχέδιο ανέλκυσης του κ/ζ Sea Diamond από τον βυθό της Καλντέρας;
2.Έχει λάβει υπόψη της η κυβέρνηση τα επιχειρήματα και την έγκυρη επιστημονική άποψη των περιβαλλοντικών οργανώσεων;
3. Θα μεριμνήσει ώστε η πλοιοκτήτρια εταιρεία θα αναλάβει τα έξοδα ανέλκυσης;


Αυτά, εν ολίγοις, σε οτι αφορά τις τελευταίες εξελίξεις, και για να κλείσουμε με κάτι ευχάριστο για να γελάσει λίγο το χειλάκι μας,
θυμήθηκα μια δήλωση η οποία μετράει τα χρονάκια της κι αυτή,

Δήμαρχος Θήρας 2007 (συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου) «όποιος νομίζει οτι θα γίνει «ήρωας» με το βαπόρι, θα την πατήσει»
(μάντης ήσασταν; οχι ,λέει, πολιτικός..)
Παρόλ αυτά, εχω μια απορία, άμα γίνει κανείς «οσιομάρτυρας» μετράει; Γιατί σε λίγο όπως μας πάνε, θα γίνουμε όλοι.. (πόσο μάλλον απο τα σταυροκοπήματα που κάνουμε, μη και τουμπάρει και πάει παρακάτω...)

μοιάζει με στάνη νησιού;

με την πρώτη ματιά, οχι.

για τους γνώστες όμως, και για τους καλούς παρατηρητές (δεν απευθυνόμαστε όμως μόνο σε αυτούς) είναι. στάνη νησιού. της Σαντορίνης, απο την ευρύτερη περιοχή της Βλυχάδας.



κι όπως μου είπε ενας άνθρωπος την "ημέρα της φωτογράφισης" (!)

"εμείς" (σσ που ασχολούμαστε με τη γη και τα ζώα) "είμαστε χρήσιμοι άνθρωποι για την Ελλάδα".

κι ομολογώ, οτι ετσι (αυτην την χρησιμότητα) δεν το είχα σκεφτεί. κι όμως είναι αλήθεια. οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γή είναι χρήσιμοι για την Ελλάδα.

(ήταν και μέρες που ... έβρεχε καρπαζιές -οικονομικές- για την χώρα μας , κι΄όσο να ναι ήμασταν σε μια εθνική έξαρση!)

.....

.................

..................

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

γφγ βξτυρβωεθ

......

..............

μμμμ...........

..

take five (senses)
Ακούω για «ανταποδοτικότητα» στην συμμετοχή του νησιού στις τουριστικές εκθέσεις και (επιμένω να) απορώ. Πως μετριέται -στην παρούσα φάση- η ανταποδοτικότητα; Ανάλογα με τα έντυπα που διανέμονται;


Πρόσφατα και με καθυστέρηση βρέθηκε στα χέρια μου μια ανακοίνωση του Δήμου σύμφωνα με την οποία "ο Δήμος Θήρας" ήταν ο μοναδικός Δήμος της Ελλάδας που συμμετείχε με δικό του περίπτερο, αλλά και με ειδικές ενέργειες δημοσίων σχέσεων, εγκαινιάζοντας τη νέα τουριστική διαφημιστική καμπάνια με σύνθημα "Sanorini five senses gallery"



Και αναρωτιέμαι, αν αυτό είναι καλό ή κακό. το οτι ο Δήμος της Σαντορίνης ήταν ο μόνος που συμμετείχε.

οι άλλοι δηλαδή, και δόξα το θεό είναι πολλοί, δεν θέλανε; δεν το ξέρανε; δεν μπορούσανε;...

όπως και να εχει, για μια ακόμη φορά υπάρχουν επαγγελματικοί φορείς που υποστηρίζουν οτι δεν εχουν ιδέα (και ως εκ τούτου δεν τους εχει ζητηθεί να πουν και καμιά..) για τις αποστολές του Δήμου Θήρας στις εκθέσεις.

«πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε»..
Βγαίνω καμμιά φορά εξω και κουβεντιάζω με κόσμο που μιλάει «καθαρά» για τα προβλήματα και παράπονά του και δεν σκέπτεται και πολύ-πολύ τις «ισορροπίες» αλλά -σαφώς- νοιάζεται να πηγαίνει καλά το μαγαζί και η γειτονιά του.
Σωστό;
Σωστό...

έγινε η μέρα, νύχτα, μου φαίνεται...

δυστυχώς, το μάθαμε κι αυτό,

το περιστατικό έγινε, σύμφωνα και με εκτιμίσεις της Πυροσβεστικής, στις 2 τα ξημερώματα του Σαββάτου, στην παραλία του Καμαριού.

Άγνωστοι δράστες έβαλαν φωτιά και έκαψαν τις ξύλινες ξαπλώστρες του καφέ εστιατορίου Navy's που βρίσκονταν στοιβαγμένες στην μπροστινή πλευρά του καταστήματος στην παραλία. Οι ιδιοκτήτες του καταστήματος έχουν ήδη κινήσει τις προβλεπόμενες διαδικασίες ενω σύμφωνα με σχόλιο που αναρτήθηκε στην σελίδα του Navy's στο facebook

"...ντροπή!!!!...το ΚΑΜΑΡΙ ανήκει σε ΟΛΟΥΣ και όχι σε ΛΙΓΟΥΣ (όπως πιστεύουν)!!"

Μας το θύμισε.
Πέρα απο αυτό το βρήκε και το ανέβασε στο group «Μεγαλοχώρι» στο facebook ο Γιώργος Δαμασκηνός απο το Μεγαλοχώρι.
Πρόκειται για ενα βίντεο-ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης για το Πάσχα στη Σαντορίνη που γυρίστηκε το 2007. Μεγάλο κομμάτι του βίντεο αναφέρεται στο Μεγαλοχώρι.
Κι η αλήθεια είναι οτι δεν το είχαμε, ευτυχώς όμως κάποιος το είχε γράψει.

Follow the link!

η ανάρτηση που χρωστάω (η υποχρέωση δηλαδή!)

Πρόκειται για το εντιτόριαλ της προτελευταίας Athens Voice (Νο294) του Φώτη Γεωργελέ.

Οφείλω να πώ οτι διαβάζω όλα τα εν λόγο εντιτόριαλς ανελλειπώς και αδιαλείπτως, πλήν όμως (και θα συμφωνήσω με ενα απο τα σχόλια) αυτό είναι ενα απο τα καλύτερα.
«μεταφέρω» μια μόνο παράγραφο και για τα υπόλοιπα, ακολουθήστε το ... λίνκ!


Προοδευτικό είναι ό,τι σε σώζει απ’ τα χειρότερα.

Όταν το φουντάρεις το μαγαζάκι, πας στους δανειστές σου, στις τράπεζες, και σου λένε, κόψε απ’ όπου μπορείς, μάζεψε απ’ όπου μπορείς, για να μειώσεις το άνοιγμα. Κι αυτό κάνεις, και συνήθως το κάνεις άτσαλα και όχι πολύ δίκαια. Και όσο καθυστερείς να το κάνεις, τόσο χειρότερο και πιο άδικο είναι. Αυτό μας συμβαίνει τώρα. Σου λένε, όμως, και κάτι άλλο. Βρες τώρα και τι θα κάνεις για να πάψεις να μπαίνεις μέσα, να πάψεις να έχεις έλλειμμα. Αυτό μας λέει η ευρωπαϊκή κοινότητα, όχι τώρα, πολλά χρόνια πριν. Γιατί αν δεν κάνεις τις δομικές μεταρρυθμίσεις για να γίνει η δημόσια διοίκηση αποτελεσματική και η οικονομία ανταγωνιστική, τι νόημα έχουν τα πρόσφατα μέτρα, οι περικοπές των αποδοχών και οι έμμεσοι φόροι; Του χρόνου θα ξαναπείς περικοπές στους δημόσιους υπάλληλους, θα πας το ΦΠΑ στο 30%;

Εχω «κολλήσει» με το πατινάζ στον πάγο αυτές τις μέρες .. φανταστικό είναι,
απο τις σταθερές επιλογές της ΕΡΤ..
κι αν δεν άκουγα πριν απο λίγο τη φράση οτι
«το ρίσκο στον πρωταθλητισμό είναι απαραίτητο. κι οτι πρέπει να επιβραβευεται, ή να επιβραβευεται λίγο παραπάνω»
δεν θα έγραφα το σχόλιο.. αλλά μου άρεσε τόσο πολύ αυτη η φράση..
«το ρίσκο πρέπει να επιβραβεύεται»
Νομίζω οτι η κουβέντα (οφείλει να ) ταιριάζει σε πολλά πράγματα..

Α, και το εξής φοβερό, οι μισοί αθλητές είναι Κινέζοι, πλήν όμως ανήκουν σε δεκάδες εθνικότητες. Τον βλέπεις δηλαδή τον αθλητή Κινέζο, αλλά είναι σου λέει Καναδός... Κι αμα δεν είσαι ανοιχτός άνθρωπος, μπερδεύεσαι...

«γιατί δεν συμμετέχει η ελλάδα;» (εσείς το πάτε γυρεύοντας..)
Τι γυρευει η αλεπού στο παζάρι;
Η Ελλάδα, ως γνωστό, είναι «αλεπού», αμα δεν τα πιάσει με την μία τα σταφύλλια (τα κάνει κραμαστάρια) κάθετε και τα κοροιδευει μετά, ούτε πολυσκοτίζεται ούτε πολυαγωνίζεται να πάει να τα πιάσει. «ας τα σου λέει, μπορεί και να πέσουνε»
και μέχρι τότε το ρίχνει στο ραχάτι, βολεύεται και στον ήλιο να γυαλίσει η γούνα της κι απο δω παν κι άλλοι...


σοβαρά τώρα, αυτά τα σπόρ θέλουνε υποδομή (και δουλειά και οργάνωση φυσικά)
που δεν την έχει η Ελλάδα (παρόλ’ αυτά έχουμε ήλιο) επίσης θέλουνε επένδυση και πολύ μα πολύ πίστη... και που να ξεκινάς κιόλας οπότε θές τουλάχιστο μια 10 ετία για να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά ...



Κατ τα άλλα...
«μπουκιά και συγχώριο» Με όλη τη σημασία των λέξεων!...μ αρέσει γιατί προβάλει αυθεντικούς ανθρώπους...

Στα «ενημερωτικά» μας, δεν ξεχνιόμαστε καθόλου,
Οι επόμενες αναρτήσεις θα χουν τοπικό ενδιαφέρον!
(εκτός απο την πρώτη επόμενη που οφείλω να ανεβάσω..εχω υποχρέωση δηλαδή!)

Σάββατο 27 Μαρτίου

τις είχα υποσχεθεί!
κι οχι τίποτε άλλο, αλλά για θυμόμαστε, μερικά χρονάκια αργότερα πότε και με τι καιρό στολίζαμε κάθε χρόνο τον "Λάζαρο"
γιατί, κάποιες κυρίες μου είπαν οτι πέρσυ και πρόπερσυ ο καιρός δεν ήταν και τόσο καλός, κι οτι είχε συννεφιά και φύσαγε (δεν το θυμόμουν...)
για τον "Λάζαρο" του 2010 πάντως θα πρέπει να θυμόμαστε οτι η μέρα ήταν λαμπρότατη και ζεστή!





Νο1 ο Λάζαρος στολισμένος, πρωτού "σηκωθεί"
Νο 2 ο Λάζαρος, η κόρη μου, κι άλλα παιδάκια
Νο3 ο Λάζαρος σηκωμένος και "γκρό πλάν" τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου "το Μετόχι"




















......................
.................. ........................
...............