Εχω «κολλήσει» με το πατινάζ στον πάγο αυτές τις μέρες .. φανταστικό είναι,
απο τις σταθερές επιλογές της ΕΡΤ..
κι αν δεν άκουγα πριν απο λίγο τη φράση οτι
«το ρίσκο στον πρωταθλητισμό είναι απαραίτητο. κι οτι πρέπει να επιβραβευεται, ή να επιβραβευεται λίγο παραπάνω»
δεν θα έγραφα το σχόλιο.. αλλά μου άρεσε τόσο πολύ αυτη η φράση..
«το ρίσκο πρέπει να επιβραβεύεται»
Νομίζω οτι η κουβέντα (οφείλει να ) ταιριάζει σε πολλά πράγματα..

Α, και το εξής φοβερό, οι μισοί αθλητές είναι Κινέζοι, πλήν όμως ανήκουν σε δεκάδες εθνικότητες. Τον βλέπεις δηλαδή τον αθλητή Κινέζο, αλλά είναι σου λέει Καναδός... Κι αμα δεν είσαι ανοιχτός άνθρωπος, μπερδεύεσαι...

«γιατί δεν συμμετέχει η ελλάδα;» (εσείς το πάτε γυρεύοντας..)
Τι γυρευει η αλεπού στο παζάρι;
Η Ελλάδα, ως γνωστό, είναι «αλεπού», αμα δεν τα πιάσει με την μία τα σταφύλλια (τα κάνει κραμαστάρια) κάθετε και τα κοροιδευει μετά, ούτε πολυσκοτίζεται ούτε πολυαγωνίζεται να πάει να τα πιάσει. «ας τα σου λέει, μπορεί και να πέσουνε»
και μέχρι τότε το ρίχνει στο ραχάτι, βολεύεται και στον ήλιο να γυαλίσει η γούνα της κι απο δω παν κι άλλοι...


σοβαρά τώρα, αυτά τα σπόρ θέλουνε υποδομή (και δουλειά και οργάνωση φυσικά)
που δεν την έχει η Ελλάδα (παρόλ’ αυτά έχουμε ήλιο) επίσης θέλουνε επένδυση και πολύ μα πολύ πίστη... και που να ξεκινάς κιόλας οπότε θές τουλάχιστο μια 10 ετία για να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά ...



Κατ τα άλλα...
«μπουκιά και συγχώριο» Με όλη τη σημασία των λέξεων!...μ αρέσει γιατί προβάλει αυθεντικούς ανθρώπους...

Στα «ενημερωτικά» μας, δεν ξεχνιόμαστε καθόλου,
Οι επόμενες αναρτήσεις θα χουν τοπικό ενδιαφέρον!
(εκτός απο την πρώτη επόμενη που οφείλω να ανεβάσω..εχω υποχρέωση δηλαδή!)