Σύμφωνα με το κείμενο της
ομιλίας του Υπουργού Εργασίας κ. Βρούτση κατά την διάρκεια της συζήτησης του μεσοπρόθεσμου
προγράμματος 2013 – 2016,
Γνωρίζετε όλοι πολύ
καλά, ότι το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Πρόνοιας σηκώνει
μεγάλο βάρος στη διαμόρφωση των μέτρων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος
2013-2016.
Τόσο ως προς τις
δημοσιονομικές όσο τις θεσμικές πτυχές αυτού του προγράμματος.
Οι παρεμβάσεις και τα
διαρθρωτικά μέτρα του υπουργείου μας, ουσιαστικά, αντανακλούν και υπηρετούν τη
διπλή στόχευση του Μεσοπρόθεσμου.
Αφενός την εδραίωση της
δημοσιονομικής εξυγίανσης και προσαρμογής,
αφετέρου την πραγματοποίηση
διαρθρωτικών αλλαγών που θα τροφοδοτήσουν την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Πρόκειται για δύσκολα
μέτρα. Αναντίρρητα.
Κυρίως, επειδή
λαμβάνονται σε συμπυκνωμένο χρόνο και υπό την ασφυκτική πίεση της συγκυρίας για
την εξασφάλιση της χρηματοδότησης της χώρας.
Αποτελούν όμως,
ταυτόχρονα, τις αναγκαίες εκείνες παρεμβάσεις που θα θέσουν οριστικά τέρμα στο
καθοδικό σπιράλ το οποίο ενεπλάκη, τα
δυόμισι τελευταία χρόνια, η χώρα μας.
Ας είμαστε ειλικρινείς.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ και μιλάμε για επώδυνες και αναγκαστικές αλλαγές στην
οικονομία, την απασχόληση και αλλού
επειδή κάποτε,
παλαιότερα, δεν είχαμε την πολιτική τόλμη και την κοινωνική ωριμότητα να
προβούμε εγκαίρως σε προσαρμογές και θεσμικές τομές.
Σταδιακές, συναινετικές,
και κατά συνέπεια πολύ λιγότερο επώδυνες.
Όπως αυτές που
υιοθέτησαν πολλές άλλες ευρωπαϊκές
χώρες, σε ένα κλίμα συναίνεσης και υποδειγματικής επαναρρύθμισης της οικονομίας
και της απασχόλησης.
Υπ΄αυτή την έννοια,
σήμερα πληρώνουμε το τίμημα της αναβλητικότητας μας.
Αυτό που ζούμε σήμερα
στην αγορά εργασίας, η εκτόξευση της ανεργίας, η δραματική επιδείνωση όλων των
μεγεθών της απασχόλησης, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της βαθιάς και παρατεταμένης
ύφεσης στην οποία κινείται η ελληνική
οικονομία τα τελευταία χρόνια. Ή
τουλάχιστον όχι μόνο αυτής.
Αποτελεί, μεταξύ άλλων,
την αναπόφευκτη συνέπεια χρόνιων διαρθρωτικών στρεβλώσεων της αγοράς εργασίας,
αλλά και της μη
ορθολογικής οργάνωσης του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας.
Νομίζω ότι όλοι πλέον
κατανοούμε πως η οικονομική κρίση φανέρωσε προϋπάρχουσες αγκυλώσεις και
προβλήματα.
Να αναφέρω μερικά μόνο
παραδείγματα τέτοιων στρεβλώσεων:
Μεγάλα και εκτεταμένα
τμήματα του πληθυσμού ήταν ακάλυπτα από ουσιαστική κοινωνική προστασία, ενώ την
ίδια ώρα υπήρχαν προνομιακές νησίδες με ισχυρή προστασία και πελατειακές
παροχές.
Είχαμε υψηλές κοινωνικές
δαπάνες - κοντά στον κοινοτικό μέσο όρο - αλλά μηδαμινά αποτελέσματα στην
αντιμετώπιση της φτώχειας.
Με άλλα λόγια, είχαμε
ένα κοινωνικό κράτος που δεν ήταν ούτε κοινωνικά δίκαιο ούτε οικονομικά
αποτελεσματικό. Συνεπώς, δεν μπορούσε να είναι και βιώσιμο.
Σε ό,τι αφορά καταρχήν
στο σκέλος της συμμετοχής του Υπουργείου Εργασίας στη διαμόρφωση του πακέτου
εξοικονόμησης των 13,5 δις ευρώ, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Το Φεβρουάριο αυτού του
έτους και συγκεκριμένα με το νόμο 4046/2012 νομοθετήθηκε η υποχρέωση της χώρας
να διαμορφώσει το παραπάνω πακέτο δημοσιονομικών εξοικονομήσεων.
Από την αρχή του χρόνου
ήταν, επίσης, προσδιορισμένο και το ύψος της συμμετοχής του Υπουργείου Εργασίας
σε αυτό, μέσω συγκεκριμένων ρητρών ποσοστιαίας μείωσης των κοινωνικών
μεταβιβάσεων και της συνταξιοδοτικής δαπάνης.
Από την πλευρά μας
καταβάλλαμε κάθε προσπάθεια, μια εξαιρετικά δύσκολη προσπάθεια, προκειμένου να
διαμορφώσουμε μια σειρά εναλλακτικών, κοστολογημένων και αναλυτικών σεναρίων.
Ο σκοπός ήταν να
επιλεγεί τελικά ένα ισορροπημένο μίγμα μέτρων, δηλαδή των πιο αποδοτικών και,
παράλληλα, πιο δίκαιων από αυτά.
Πρέπει όλοι να
γνωρίζουμε ότι όσο πιο γρήγορα βγούμε από τη κρίση,
όσο πιο γρήγορα μπει
θετικό πρόσημο στην Ανάπτυξη και την Απασχόληση,
όσο πιο γρήγορα βγούμε
από την επιτήρηση,
τόσο πιο γρήγορα θα
αποκτήσουμε καλύτερες αμοιβές και περισσότερα δικαιώματα για τους εργαζόμενους
στη χώρα μας.
Και η κρίση δεν μπορεί
να ξεπεραστεί με τις ίδιες αντιλήψεις, εμμονές και συστημικές δυσκαμψίες που
οδήγησαν σε αυτή.
Σας καλώ να υπερψηφίσετε
το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2013-2016.
