Για μια ακόμη φορά εκτίθενται στην Σαντορίνη έργα του διεθνούς
φήμης ζωγράφου και αρχιτέκτονα - καθηγητή Ευθυμίου Βαρλάμη, αυτήν την φορά
στους όμορφους χώρους της Santo Wines στον Πύργο.
Πρόκειται για 25 έργα με θέμα την Σαντορίνη τα οποία θα
έχουν την δυνατότητα στο εξής να βλέπουν οι εκατοντάδες καθημερινά επισκέπτες
του όμορφου οινοποιείου.
Η έκθεση λειτουργεί καθημερινά απο τις 7 το απόγευμα έως
τις 11 το βράδυ.
Σχετικά με το έργο του Ευθύμιου Βαρλάμη αξίζει να
αναφέρουμε οτι πέρσυ, η συλλογή "Σαντορίνη, Σπίτια του Θεού" είχε
εκτεθεί με επιτυχία στην Χριστιανική Εστία των Φηρών.
Ο Βαρλάμης από τη δεκαετία του ‘70 εγκαταστάθηκε στην
Σαντορίνη και δημιούργησε το «θερινό Αρχιτεκτονικό Σεμινάριο» στη Μεσαριά, που
μελέτησε και παρουσίασε την αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα της Σαντορίνης σε
φοιτητές και επιστήμονες από όλο τον κόσμο.
Οι πρωτότυπες εργασίες του δημοσιεύτηκαν στα πιο ειδικά
επιστημονικά περιοδικά και έγιναν αντικείμενο διδασκαλίας σε Ινστιτούτα και
Πανεπιστήμια της Ευρώπης.
Το 1995, σε συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και
διεθνή εκπαιδευτικά ιδρύματα, παρουσίασε την Σαντορίνη σαν παγκόσμιο πρότυπο
οικολογικής επιβίωσης και το 1989 στο Παρίσι, στην επετειακή έκθεση «Ευρώπη των
Δημιουργών» την αρχιτεκτονική ουτοπία της «Ατλαντίδας –Σαντορίνης».
Η έκθεση "Σαντορίνη, Σπίτια του Θεού" είχε
παρουσιαστεί τον Ιούνιο του 2011 με επιτυχία στην Αθήνα, στη αίθουσα Γκίκα της
Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
Ο καλλιτέχνης σχετικά με τα έργα του έχει αναφέρει
οτι,
Το να ζωγραφίσει ένας Έλληνας τοπία της πατρίδας του, δεν
είναι μια εύκολη διαδικασία. Πολλοί παράγοντες δυσκολεύουν την αποτύπωση, γιατί
στην ουσία οι τόποι μας είναι βαθιά μέσα μας γραμμένοι κι αυτή η συναισθηματική
σχέση δυσκολεύει μια προβολή σε μια εικόνα.
Κι ύστερα με ποια μέθοδο; Ιμπρεσσιονιστική, ρεαλιστική,
μεταμοντέρνα;
Το να συλλάβει κανείς την Σαντορίνη, υπάρχει μεγάλος
κίνδυνος να βλέπει κανείς μόνο την επιφάνεια, μόνο τα στερεότυπα.
Για να ζωγραφίσω την Σαντορίνη έπρεπε να εμβαθύνω στη
φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Επέμεινα στον ορισμό της φαντασίας,
δηλαδή των εικόνων που πέφτουν στα στρώματα της ψυχής. Σ’ εκείνα τα κατάλοιπα
που στο τέλος αγγίζουν τις αμετάβλητες ιδέες. Τα έργα μου αναφέρονται στην
προσωπική μου σχέση με το νησί μου. Γι’ αυτό είναι έργα της μνήμης κι αυτά
δείχνουν μια άλλη εικόνα, πιο πραγματική, πιο βαθύτερη.
Τα έργα μου δείχνουν την τραγική εξέλιξη του αγαπημένου
μου νησιού.
Δείχνουν μια αρχέγονη φύση, μια θεϊκή δημιουργία, με μια
πλαστικότητα που ευκόλυνε αυτό το μεγαλείο της λαϊκής μας αρχιτεκτονικής, το
οικολογικό πρότυπο της επιβίωσης, σ’ ένα δύσκολο τόπο, εύφορο όμως και
παραδεισένιο.
Τα έργα μου θέλουν να φυλάξουν αυτή την απαράμιλλη φύση
του νησιού, ενάντια στη μανία του καιρού μας να εξαφανίσουν το φυσικό
περιβάλλον και να το αντικαταστήσουν με ξενοδοχεία και ντισκοτέκ. Η φύση όμως
του νησιού δεν είναι απέραντη, έχει κι αυτή όρια που ήδη αρχίζουν να
υπερβαίνονται απ’ την ταχύτητα της εποχής μας.
Τα έργα μου γίνονται έτσι ένας ύμνος στην Σαντορίνη και
στην ελπίδα να σωθεί η πραγματική της φύση που όρισε την αγάπη μας και την
ταυτότητά μας...
