ναι.. σιγά τώρα που (σου) φταίει ο Τύπος.. (δεν κοιτάει ο καθένας τα "χαίρια" του λέω γω..)
ή (πιο εναλλακτικά) ο Robert Downey Junior τώρα δικαιώνεται... (αυτός μου αρέσει, τι να κάνουμε...)
ή (πιο κυνικά) -εσείς πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;
-2;! (μονο;..) να τρώτε κι άλλα αμα θέλεται να είστε καλός στην δουλειά σας...
Πρόλογος, κάτι τέτοιες μέρες, ή που σκέφτεσαι, ή που γράφεις...
Αποτιμώντας ο μη εκλεγείς τα γεγονότα, σίγουρα, μια φάση απογοήτευσης την περνάει. Φάση στην οποία αναρωτιέται, "γιατί μου ξηγηθήκατε ετσι ρε παιδιά (σ.σ.μπαγλαμάδες, θέλει να πεί ο ποιητής, αλλά αποφευγει...) εμένα, που σας έκανα ετούτο, που σας έφτιαξα εκείνο και σας έδωσα το άλλο και σας βοήθησα εδω, εμένα που μου ζητήσατε να σας κάνω, και να σας βάλω, να μιλήσω, να ζητήσω κ.κ.ο."
Αυτές οι σκέψεις, όπως και να το κάνεις, είναι αναπόφευκτες, όσο ψύχραιμος κι αν θέλει να δείχνει ο "αποτυχής". Το ευτύχημα βέβαια, είναι οι σκέψεις αυτές να διαρκέσουν για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Γιατί, αν δεν ξεπεραστούν ευκολα, τότε ενέχουν άλλοι κίνδυνοι...Ξεπερνώντας λοιπόν ο υποψήφιος την "πίκρα", και μιλάμε για περιπτώσεις σοβαρών υποψηφίων και οχι υποψηφίων απο υποχρέωση ή "υποψηφίων-τραβάτε με κι ας κλαίω" (κατα κανόνα αυτά ισχύουν στην Περιφέρεια..) οφείλει να αποφασίσει για το τι θα κάνει στην ζωή του. Οχι βέβαια πως η ζωή του εξαρτάται απο τις εκλογές, αλλά οφείλει εν πάσει περιπτώσει, να σκεφτεί το ενδεχόμενο να ξανασυμμετάσχει στην διαδικασία ή να μην ξανασυμμετάσχει.
Κι επειδή τελικώς τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα όσο ακούγονται και διαβάζονται, θα μετρήσει το εαν τελικώς θέλει ή δεν θέλει να το .. ξαναπεράσει το κανάλι!
Και σε περίπτωση που του αρέσει θα το ξανακάνει, σε περίπτωση που δεν του αρέσει δεν θα το ξανακάνει.
Απο την άλλη, και ως γνωστό, ένα απο τα μεγαλύτερα ταλέντα του ανθρώπου είναι να γνωρίζει και να μπορεί να διαχειρίζεται τις πτώσεις του. (τα μπούμ) Τα "κάτω" του δηλαδή. Ή, εαν το θέλεται διαφορετικά, τα διαστήματα που λόγο συγκυριών, αναγκάζεται, επιθυμεί ή πρέπει να μείνει στην "απέξω".
Κι' αυτός είναι ενας χρυσός κανόνας (κυριολεκτικά χρυσός, γιατί παίξε-παίξε καίγεται κανείς..) που ισχύει για τους ηθοποιούς. Τους καλούς ηθοποιούς, που για να μπορούν να δίνουν -το καλύτερό τους φυσικά...- θα πρέπει να ξεκουράζονται, να κοιτάνε τα πράγματα απο απόσταση, να απολαμβάνουν εμπειρίες και να κρίνουν καταστάσεις. Μια απαραίτητη περίοδος "αγρανάπαυσης" δηλαδή η οποία τους δίνει την δυνατότητα να βελτιώσουν τον εαυτό τους και να είναι έτοιμοι για τον νέο τους ρόλο. Με αυτές τις (αρκετά πρωινές είναι η αλήθεια...) σκέψεις, αναρωτιέμαι, μήπως είναι η ώρα και κάποιοι πολιτικοί (βασικά, αυτοδιοικητικούς σκέφτομαι...) να την "δουν" και λίγο ηθοποιοί;
ή (πιο εναλλακτικά) ο Robert Downey Junior τώρα δικαιώνεται... (αυτός μου αρέσει, τι να κάνουμε...)
ή (πιο κυνικά) -εσείς πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;
-2;! (μονο;..) να τρώτε κι άλλα αμα θέλεται να είστε καλός στην δουλειά σας...
Πρόλογος, κάτι τέτοιες μέρες, ή που σκέφτεσαι, ή που γράφεις...
Αποτιμώντας ο μη εκλεγείς τα γεγονότα, σίγουρα, μια φάση απογοήτευσης την περνάει. Φάση στην οποία αναρωτιέται, "γιατί μου ξηγηθήκατε ετσι ρε παιδιά (σ.σ.μπαγλαμάδες, θέλει να πεί ο ποιητής, αλλά αποφευγει...) εμένα, που σας έκανα ετούτο, που σας έφτιαξα εκείνο και σας έδωσα το άλλο και σας βοήθησα εδω, εμένα που μου ζητήσατε να σας κάνω, και να σας βάλω, να μιλήσω, να ζητήσω κ.κ.ο."
Αυτές οι σκέψεις, όπως και να το κάνεις, είναι αναπόφευκτες, όσο ψύχραιμος κι αν θέλει να δείχνει ο "αποτυχής". Το ευτύχημα βέβαια, είναι οι σκέψεις αυτές να διαρκέσουν για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Γιατί, αν δεν ξεπεραστούν ευκολα, τότε ενέχουν άλλοι κίνδυνοι...Ξεπερνώντας λοιπόν ο υποψήφιος την "πίκρα", και μιλάμε για περιπτώσεις σοβαρών υποψηφίων και οχι υποψηφίων απο υποχρέωση ή "υποψηφίων-τραβάτε με κι ας κλαίω" (κατα κανόνα αυτά ισχύουν στην Περιφέρεια..) οφείλει να αποφασίσει για το τι θα κάνει στην ζωή του. Οχι βέβαια πως η ζωή του εξαρτάται απο τις εκλογές, αλλά οφείλει εν πάσει περιπτώσει, να σκεφτεί το ενδεχόμενο να ξανασυμμετάσχει στην διαδικασία ή να μην ξανασυμμετάσχει.
Κι επειδή τελικώς τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα όσο ακούγονται και διαβάζονται, θα μετρήσει το εαν τελικώς θέλει ή δεν θέλει να το .. ξαναπεράσει το κανάλι!
Και σε περίπτωση που του αρέσει θα το ξανακάνει, σε περίπτωση που δεν του αρέσει δεν θα το ξανακάνει.
Απο την άλλη, και ως γνωστό, ένα απο τα μεγαλύτερα ταλέντα του ανθρώπου είναι να γνωρίζει και να μπορεί να διαχειρίζεται τις πτώσεις του. (τα μπούμ) Τα "κάτω" του δηλαδή. Ή, εαν το θέλεται διαφορετικά, τα διαστήματα που λόγο συγκυριών, αναγκάζεται, επιθυμεί ή πρέπει να μείνει στην "απέξω".
Κι' αυτός είναι ενας χρυσός κανόνας (κυριολεκτικά χρυσός, γιατί παίξε-παίξε καίγεται κανείς..) που ισχύει για τους ηθοποιούς. Τους καλούς ηθοποιούς, που για να μπορούν να δίνουν -το καλύτερό τους φυσικά...- θα πρέπει να ξεκουράζονται, να κοιτάνε τα πράγματα απο απόσταση, να απολαμβάνουν εμπειρίες και να κρίνουν καταστάσεις. Μια απαραίτητη περίοδος "αγρανάπαυσης" δηλαδή η οποία τους δίνει την δυνατότητα να βελτιώσουν τον εαυτό τους και να είναι έτοιμοι για τον νέο τους ρόλο. Με αυτές τις (αρκετά πρωινές είναι η αλήθεια...) σκέψεις, αναρωτιέμαι, μήπως είναι η ώρα και κάποιοι πολιτικοί (βασικά, αυτοδιοικητικούς σκέφτομαι...) να την "δουν" και λίγο ηθοποιοί;
