Το Ναυτικό Μουσείο στην Οία πέρασε κρίση…
Σίγουρα αυτές δεν είναι και οι καλύτερες κουβέντες για να αναφέρεται κανείς σε έναν από τους σημαντικότερους εκθεσιακούς χώρους στο νησί, πλήν όμως είναι γεγονός ότι σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία του αντιμετώπισε το Ναυτικό Μουσείο στην Οία, ο μοναδικός χώρος που οργανωμένα εδώ και 20 τουλάχιστο χρόνια προβάλει την σημαντικότατη ναυτική ιστορία της Σαντορίνης.
Με μια πολύ απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορεί να μάθει κανείς ότι πρόκειται για ένα
ξεχωριστό ναυτικό μουσείο, ένα από τα λιγοστά στο χώρο του Αιγαίου, με πλούσια ναυτική ιστορία (σε κάθε νησί μας έπρεπε να υπάρχει και ένα μουσείο της ναυτικής του ιστορίας). Με ένα μεγάλο όγκο υλικού το Ναυτικό Μουσείο στην Οία, προσπαθεί να τεκμηριώσει για τον επισκέπτη τη ναυτική ιστορία της Σαντορίνης, ειδικά κατά τη διάρκεια της μεγάλης ακμής της τον 19ο αιώνα που τα Σαντορινιά ιστιοφόρα διέσχιζαν όλη την ανατολική Μεσόγειο από τη Μαύρη θάλασσα μέχρι την Αίγυπτο, μεταφέροντας είτε θηραϊκή γη για τις ανάγκες της διάνοιξης της διώρυγας του Σουέζ, είτε Visanto, το ξακουστό Σαντορινιό κρασί που για πολλά χρόνια χρησιμοποιούσαν οι ορθόδοξες εκκλησίες της Ρώσικης αυτοκρατορίας για τη Θεία Μετάληψη.
Τα ιστιοφόρα, οι καπετάνιοι και τα πληρώματα της Σαντορίνης, ξεφόρτωναν το φορτίο τους και επέστρεφαν φέρνοντας κάθε είδους πολύτιμα εμπορεύματα μα το σημαντικότερο επέστρεφαν φέρνοντας εμπειρίες και πλούτο στο νησί. Ακόμη μερικές φορές επέστρεφαν φέρνοντας προιόντα όπως το άνυδρο ντοματάκι που βρήκε στο μικροκλίμα της Σαντορίνης τις ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθεί παράγοντας το ντοματοπελτέ της Σαντορίνης που δημιούργησε για πολλές δεκαετίες ένα καινούργιο κύκλο εμπορικής ανάπτυξης και ευμάρειας για το νησί και τους κατοίκους του με το ντοματοπελτέ της Σαντορίνης.
Ένας ναυτικός ο καπετάνιος Αντώνης Δακορώνιας το 1951 είχε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του Ναυτικού Μουσείου. Σήμερα το μουσείο στεγάζεται σε ένα θαυμάσια διατηρημένο παραδοσιακό καπετανόσπιτο της Σαντορίνης του 19ου αιώνα δωρεά της Οιάτισσας Ντίνας Μανωλέσσου Μπιρμπίλη. Στα εκθέματα του το μουσείο περιλαμβάνει ακρόπρωρα, άγκυρες, και διάφορα μικροαντικείμενα καθημερινής χρήσης στα ιστιοφόρα του τότε. Σκαλιστές ναυτικές κασέλες, εξάντες, μοντέλα και υδατογραφίες παλιών και νέων πλοίων, εργαλεία και σχέδια από τους Σαντορινιούς ταρσανάδες , στολές και εργαλεία των τοπικών μαστόρων και ναυπηγών. Επίσης παρουσιάζονται σπάνια έγγραφα, βιβλία, χάρτες, ναυλοσύμφωνα, προικοσύμφωνα, διαθήκες ναυτικών και πολλές φωτογραφίες.
Σημειώνουμε ότι το Μουσείο δεν διαθέτει αυτόνομη παρουσία στο διαδίκτυο και οι παραπάνω πληροφορίες προέρχονται από την σελίδα της κοινότητας της Οίας.
Σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετώπισε χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι συσσωρευμένοι απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος και τηλεφώνου από τον Οκτώβριο του 2009 είχαν οδηγήσει σε -ολιγοήμερη ευτυχώς- διακοπή της ηλεκτροδότησης και της τηλεφωνικής γραμμής του χώρου.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας τα προβλήματα είχαν προκύψει λόγο ασυμφωνίας των μελών του Δ.Σ. μιας και το Μουσείο αποτελεί Ν.Π.Ι.Δ. Σύμφωνα όμως με νεότερες, σημερινές μας πληροφορίες, οι λογαριασμοί πληρώθηκαν, η ηλεκτροδότηση και επικοινωνία του Μουσείου έχουν αποκατασταθεί ύστερα απο πρωτοβουλία και με την οικονομική στήριξη της Κοινότητας της Οίας.
Αυτό που αξίζει τέλος να σημειωθεί είναι ότι τα τελευταία χρόνια η επισκεψιμότητα του Μουσείου έχει μειωθεί σε πολύ χαμηλό αριθμό επισκεπτών, εικόνα που όπως λένε όσοι βρίσκονται «κοντά» στο Μουσείο πρέπει να αναστραφεί και να προβληθεί ο χώρος όπως του αξίζει, ως ένας από τους πλέον αξιόλογους να επισκεφθεί κανείς στο νησί.
