Η 5η Ιουνίου, η φετινή παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος, έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας, καθότι μας βρίσκει με τις πλατείες γεμάτες και ειρηνικά εξεγερμένες ενάντια στο μνημόνιο της φτώχειας, της κοινωνικής ισοπέδωσης, της περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
Οι μέρες που περνάμε στη χώρα μας είναι ιστορικές, καθώς ο λαός με τη μαζική συμμετοχή του σε κάθε είδους κινητοποιήσεις, βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, εξελίξεις ανατρεπτικές ενός καταρρεόντος πλέον πολιτικού συστήματος. Και μέσα σ' αυτό δεν καταρρέει μόνο το κομματικό κατεστημένο, αλλά και συνήθειες, νοοτροπίες, παραγωγικά μοντέλα που σφράγισαν την κοινωνία από την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Το Νότιο Αιγαίο, που θα έπρεπε να έχει χαρακτηριστεί από χρόνια στο σύνολο του ως χώρος εξαιρετικού κάλλους και απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας, εξακολουθεί να υφίσταται τις επιπτώσεις μιας άναρχης ανεξέλεγκτης χωρίς όρια ανάπτυξης, όπου ο χωροταξικός σχεδιασμός -πλην εξαιρέσεων- παραμένει ουσιαστικά στα αζήτητα χωρίς ειδικές χωροταξικές μελέτες ανά νησί, όπου για τη μεγάλη πλειοψηφία των νησιών η απουσία ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων, μας οδηγεί κατευθείαν στην επιβολή δυσβάστακτων προστίμων, όπου η λειψυδρία αντιμετωπίζεται είτε από ενεργοβόρες αφαλατώσεις, είτε από πανάκριβες μεταφορές των υδροφόρων πλοίων, όπου η οικιστική αυθαιρεσία μετατρέπει με ραγδαίους ρυθμούς την αγροτική γη σε οικόπεδα, όπου τα αλιευτικά αποθέματα κινδυνεύουν με αφανισμό, όπου ο μαζικός τουρισμός στο όνομα του γρήγορου και εύκολου κέρδους οδήγησε σε σοβαρές περιβαλλοντικές αλλοιώσεις, όπου η αξιοποίηση των ΑΠΕ μεθοδεύεται με όρους εξυπηρέτησης των μεγαλοεπιχειρηματιών και έξω από πλαίσια σεβασμού του τοπίου και του περιβάλλοντος.
Οι μέρες που περνάμε στη χώρα μας είναι ιστορικές, καθώς ο λαός με τη μαζική συμμετοχή του σε κάθε είδους κινητοποιήσεις, βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, εξελίξεις ανατρεπτικές ενός καταρρεόντος πλέον πολιτικού συστήματος. Και μέσα σ' αυτό δεν καταρρέει μόνο το κομματικό κατεστημένο, αλλά και συνήθειες, νοοτροπίες, παραγωγικά μοντέλα που σφράγισαν την κοινωνία από την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Το Νότιο Αιγαίο, που θα έπρεπε να έχει χαρακτηριστεί από χρόνια στο σύνολο του ως χώρος εξαιρετικού κάλλους και απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας, εξακολουθεί να υφίσταται τις επιπτώσεις μιας άναρχης ανεξέλεγκτης χωρίς όρια ανάπτυξης, όπου ο χωροταξικός σχεδιασμός -πλην εξαιρέσεων- παραμένει ουσιαστικά στα αζήτητα χωρίς ειδικές χωροταξικές μελέτες ανά νησί, όπου για τη μεγάλη πλειοψηφία των νησιών η απουσία ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων, μας οδηγεί κατευθείαν στην επιβολή δυσβάστακτων προστίμων, όπου η λειψυδρία αντιμετωπίζεται είτε από ενεργοβόρες αφαλατώσεις, είτε από πανάκριβες μεταφορές των υδροφόρων πλοίων, όπου η οικιστική αυθαιρεσία μετατρέπει με ραγδαίους ρυθμούς την αγροτική γη σε οικόπεδα, όπου τα αλιευτικά αποθέματα κινδυνεύουν με αφανισμό, όπου ο μαζικός τουρισμός στο όνομα του γρήγορου και εύκολου κέρδους οδήγησε σε σοβαρές περιβαλλοντικές αλλοιώσεις, όπου η αξιοποίηση των ΑΠΕ μεθοδεύεται με όρους εξυπηρέτησης των μεγαλοεπιχειρηματιών και έξω από πλαίσια σεβασμού του τοπίου και του περιβάλλοντος.
