“...Το Συνέδριο γίνεται σε μια δύσκολη και κρίσιμη καμπή για τη χώρα μας, αφού διεξάγεται στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης ελληνικής, ευρωπαϊκής, παγκόσμιας....Η σημερινή κρίση χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είναι φαινόμενο κρίσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού...Στη χώρα μας εμφανίστηκε με οξύ τρόπο, εξαιτίας του στρεβλού τρόπου ανάπτυξης που οδήγησε στη συρρίκνωση της παραγωγής και στην όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων....Είναι φανερό ότι δεν “τα φάγαμε όλοι μαζί”. Κάποιοι με ρυθμούς ανάπτυξης 4-5 %, αποκόμισαν τεράστια υπερκέρδη, χωρίς να μείνει κανένα όφελος για την κοινωνία...
Σήμερα ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου και των ανάλγητων κυβερνητικών μέτρων, οδηγούμαστε σε ακόμα πιο επώδυνα μέτρα (μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα) που αν περάσουν, θα οδηγήσουν από την κοινωνική χρεοκοπία στην κοινωνική εξαθλίωση της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
Για μας απαιτούνται συνολικά λύσεις προς μια άλλη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Απαιτούν αντιμετώπιση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επαναδιαπραγμάτευση και διαγραφή μέρους του, απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έκδοση ευρωομόλογου, αναδιανομή του πλούτου με μοχλό το φορολογικό σύστημα, ανάπτυξη με τομεακές πολιτικές και με αξιοποίηση και όχι ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.
