Μας χωρίζουν πλέον αρκετές μέρες από το γεγονός, πλήν όμως η είδηση καλό θα είναι να αναφερθεί, μιας και το περιστατικό ήταν πρωτοφανές για τα μέχρι σήμερα δεδομένα της Σαντορίνης.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που συλλέξαμε από εμπλεκομένους στην «υπόθεση», δεν πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη παρέλαση των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου του Καμαρίου ανήμερα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου εξ αιτίας του κινδύνου πρόκλησης επεισοδίων από γονείς μαθητών που διαφώνησαν με την επιλογή την ελληνική σημαία να κρατήσει μαθητής Αλβανικής υπηκοότητας. Και, αναφέραμε την λέξη "επιλογή" μιας και η εν λόγο απόφαση ελήφθει ύστερα απο κλήρωση που έγινε μεταξύ των -τεσάρων στην προκειμένη περίπτωση- αριστούχων μαθητών, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν απο πλευράς του Σχολείου, "ως εκπαιδευτικοί, είμασταν υποχερωμένοι να τηρήσουμε την τυπική διαδικασία".
Την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, στο Δημοτικό Σχολείου Καμαρίου, πραγματοποιήθηκε κανονικά η δοξολογία και η κατάθεση στεφάνου ενω δεν πραγματοποιήθηκε η παρέλαση.
Υπο τον φόβο καταστάσεων αλλά και συνθημάτων που θα ήταν πρωτόγνωρα για την περιοχή, κι ενω ήταν γνωστό οτι στον χώρο των εκδηλώσεων θα συγκεντρώνονταν διαμαρτυρόμενοι γονείς, οι οποίοι και τελικά συγκεντρώθηκαν, κλήθηκε η αστυνομία που έκανε έντονη την παρουσία της, ενω η παρέλαση ακυρώθηκε.
Σύμφωνα πάντως με τα όσα μας είπαν γονείς που βρέθηκαν με ειρηνικές διαθέσεις στον χώρο της γιορτής, τα φαινόμενα των αντιδράσεων μας εκθέτουν και καλό θα ήταν να μην δοθεί συνέχεια που θα μπορούσε να οξύνει τα πνεύματα, να εκθέσει το σχολείο και να διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ των μαθητών.
Σε κάθε περίπτωση πάντως καλό είναι να θυμόμαστε στην ιστορία του μικρού (τότε, σήμερα είναι πλέον 25 χρονών και σπουδάζει στο MIT) Οδυσσέα Τσενάι ο οποίος ήταν ο πρώτος Αλβανός μαθητής που είχε αριστεύσει και κλήθηκε να σηκώσει την ελληνική σημαία και οποίος τότε, 10 χρόνια πρίν, είχε βρεθεί στο"μάτι του κυκλώνα" προκαλώντας δεκάδες δημόσιες συζητήσεις σχετικά με το διακίωμά του ή οχι να κρατήσει το εθνικό σύμβολο. Η ιστορία αυτή "ξεθωριασμένα" πιά υπάρχει στην μνήμη των περισσότέρων ελλήνων, πλήν όμως κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το έντονο και άσχημο κλίμα που είχε δημιουργηθεί και διατηρήθηκε για καιρό.
Ελπίζουμε το γεγονός της Σαντορίνης αν οχι να ξεχαστεί, πολύ γρήγορα να ξεπεραστεί, με δεδομένο οτι η κοινωνία είναι μικρή (αν και συνήθως στα χωριά και σε μικρές κοινότητες εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα) και σε κάθε άλλο επίπεδο τόσο οι γονείς όσο και οι μαθητές συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους.
