Η προσπάθεια έχει σκοπό να φέρει κοντά όλους τους Σαντορινιούς της εξαιρετικά μεγάλης περιφέρειας του Πειραιά με τους περισσότερους από 15 Δήμους, ενώ το στοίχημα είναι ο αριθμός των ενδιαφερομένων και μελών της εν λόγο Ένωσης να ξεπεράσει τα μέλη της ... Αθηναικής Ένωσης. Άλλωστε, οι Σαντορινιοί του Πειραιά πρέπει να είναι περισσότεροι σε σχέση με τους Σαντορινιούς της Αθήνας...
Για την συνάντησή της με τον Υπουργό Υγείας κ. Αβραμόπουλο μας ενημερώνει με Δελτίο Τύπου της η κ. Μανούσου. στην συνάντηση ετέθησαν τα εξής θέματα :
οι ελλείψεις που υπάρχουν σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό στις υγειονομικές μονάδες των Κυκλάδων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νεφροπαθείς των Κυκλάδων, καθώς και η εύρυθμη λειτουργία των μονάδων ψυχικής υγείας. Αναφορικά με τις ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό, η κ. Μανούσου, εξέθεσε στον Υπουργό τις προτάσεις για κίνητρα που μπορούν να δοθούν στους γιατρούς, ώστε οι Κυκλάδες να γίνουν ελκυστικές κυρίως στους ειδικευμένους γιατρούς και έτσι να στελεχωθούν οι υγειονομικές μονάδες των νησιών μας.
Να κατέβω ή να μην κατέβω.
κι αν κατέβω, ποιους να ρωτήσω; κι αν δεν κατέβω τι να κάνω μετά;
Αυτά ,καθώς φαίνεται, είναι τα ερωτήματα που απασχολούν τον Έπαρχο Θήρας που σκέπτεται την κάθοδό του στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Ενω, επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκε συλλογή υπογραφών απο στελέχη διαφόρων πολιτικών χώρων που ζητούσαν απο τον κ. Ρούσσο να θέσει υποψηφιότητα ως επικεφαλής για τις επόμενες δημοτικές εκλογές.
Ανακοίνωση με την οποία προσκαλεί εθελοντές εξέδωσε η Ένωση Ζοωφίλων Θήρας.
και μην φανταστείται οτι η απαιτείται πολύς απο τον προσωπικό σας χρόνο...
ακόμη και δυό ωρίτσες είναι πολύτιμες και απαραίτητες!
Συγκεκριμένα, η Ένωση Ζοωφίλων ζητά εθελοντές:
Για την αρχειοθέτηση εγγράφων που αφορούν την υιοθεσία αδέσποτων ζώων (έστω και 2 ώρες το μήνα).
Τη φύλαξη έστω και ενός αδέσποτου ζώου για 1-2 μήνες μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες υιοθεσίας του.
Τη μεταφορά αδέσποτων ή και τραυματισμένων/ άρρωστων ζώων σε περίπτωση ανάγκης στο Κτηνιατρείο. Η περιοχή που ζητείστε να καλύπτετε αφορά την περιοχή διαμονής σας.
Μην ξεχνάτε πως είναι πάντα οι λίγοι οι «θαρραλέοι» λίγοι που κάνουν τη διαφορά…. Δείξτε λοιπόν την αγάπη σας για τους «καλύτερούς μας φίλους» έμπρακτα!
Την ανακοίνωση υπογράφει η νεοεκλεγείσα πρόεδρος της Ένωσης κ.
Χριστίνα Καλούδη
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν μόνο ευχάριστες ειδήσεις. Υπάρχουν και δυσάρεστες και εχουν να κάνουν για μια ακόμη φορά με μαζικές δηλητηριάσεις ζώων στο νησί μας. Δυστυχώς, γιατί αυτη η πραγματικότητα μας πονάει και μας κάνει να ντρεπόμαστε.
αντιγράφουμε απο μέιλ που μας έστειλε η πρώην πρόεδρος και μέλος της Ένωσης Ζοωφίλων κυρία Οικονόμου.
Είναι ντροπή και απάνθρωπο να συναντάμε καθημερινά ζώα δολοφονημένα στους δρόμους . Υπάρχουν στο νησί μας αρκετά αδέσποτα ζώα και αν εξαιρέσουμε μια κτηνίατρο , καθώς και την ¨Ενωση ζωόφιλων Θήρας οι οποίοι κάνουν ότι μπορούν για να σώσουν λίγο τη κατάσταση , όλα τα υπόλοιπα ζώα είναι έρμαια της τύχης τους .
Κάθε χρόνο εκατοντάδες (ίσως και παραπάνω ) σκυλιά και γάτες δηλητηριάζονται από φόλες .
Γνωρίζουν άραγε αυτοί οι απάνθρωποι που ρίχνουν το δηλητηριασμένο δόλωμα στους δρόμους και στα χωράφια , τι φρικτούς πόνους προκαλούν στα ζώα ?¨Έχουμε όμως την εντύπωση πως και να γνώριζαν θα το ξαναέκαναν .Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά άρρωστοι , βάναυσοι .Αρρωστημένα μυαλά , που θα συμπεριφερόντουσαν απάνθρωπα , ακόμη και στα παιδιά τους .
Η φόλα εξάλλου πρέπει να γνωρίζουν πως αποτελεί σοβαρό κίνδυνο και για τα μικρά παιδιά.
Πρόκειται για δηλητήριο σε ελκυστική και βρώσιμη μορφή και είναι πολύ εύκολο για ένα μικρό παιδάκι να πει στον πειρασμό να το δοκιμάσει αν το βρει μπροστά του, παίζοντας στο δρόμο ή στα χωράφια . Και φυσικά όπως καταλαβαίνετε μια τέτοια κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία.
Μερικά από τα συμπτώματα κάποιου οργανισμού που έρχεται σε επαφή με το παραπάνω δηλητήριο είναι :
έντονη σιελόρροια,
μυϊκός τρόμος,
ασθματική αναπνοή,
τρέμουλο,
σπασμοί και κώμα.
Η δηλητηρίαση των ζώων είναι παράνομη . Σύμφωνα με τον Νόμο 1197/1981 «όποιος σκοτώνει, κακοποιεί ή εγκαταλείπει ζώο θα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 6 μήνες ή /και με χρηματική ποινή 300€ μέχρι 1,500€»
Στο κείμενό της η κυρία Οικονόμου αναφέρεται και σε ενα πρόσφατο περιστατικό που συνέβει στην Οία.
ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΑ
Ο Σωτήρης, ο Βλάσης και άλλα 21 σκυλιά δεν θα ξαναδούν «το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα στον κόσμο» στην Οία της Σαντορίνης. Εφυγαν την Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου, ανήμερα των Ταξιαρχών με τον πιο φριχτό τρόπο μπροστά στα έντρομα μάτια ανθρώπων που πάλευαν να τα σώσουν με ενέσεις ατροπίνης, από το φυτοφάρμακο που χρησιμοποιήθηκε σε αυτήν τη μαζική δηλητηρίαση. Για τα περισσότερα ήταν ήδη αργά.
Η κοινότητα της Οίας, αν και το έγκλημα έχει ξανασυμβεί και επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρονιά «όλως τυχαίως» στην αρχή και στο κλείσιμο της σεζόν (βλέπετε το καλοκαίρι, τα αδέσποτα «προσθέτουν» γραφικότητα στο χωριό... είναι χάρμα οφθαλμών για τους τουρίστες), δεν κάνει απολύτως τίποτα. Πρέπει λέει να υπάρξουν «μάρτυρες του εγκλήματος» για να ξέρει ποιον θα «τιμωρήσει». Πόσους κατοίκους έχει η Οία, κύριε κοινοτάρχη; Πόσο δύσκολο θα ήταν, αν πραγματικά το θέλατε, να κατευθυνθείτε προς κάποιους πιθανούς υπόπτους; Αν θύμα του εγκλήματος ήταν άνθρωπος και όχι ζώο και δη αδέσποτο, με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσατε; Με τόση αδιαφορία;
Ένας τόπος δεν χαρακτηρίζεται μόνο από τη φυσική του ομορφιά, αλλά κυρίως από την ομορφιά και τη ζεστασιά που κρύβει μέσα του και κουβαλάνε οι άνθρωποί του... Στην περίπτωση της Οίας και στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων, ο ήλιος σκοτεινιάζει, η Καλντέρα μυρίζει θάνατο και οι κραυγές των σκυλιών που πεθαίνουν αβοήθητα στοιχειώνουν για πάντα το τοπίο. (ΕΘΝΟΣ, 30/11/2007)
.
Ενω σήμερα, κλείνουμε με ενα πολύ όμορφο κείμενο που μας έστειλε ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας "Θηραικά Νέα" σχετικά με τα έθιμα του Πασχα στο νησί μας.Το δημοσιευουμε όπως ακριβώς το λάβαμε.
Παλιότερα στη Σαντορίνη, η Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα ξεχώριζαν ανάμεσα στις άλλες γιορτές του χρόνου για τη συμμετοχή των κατοίκων στο Θείο Δράμα και την Ανάσταση.
Το Σάββατο του Λαζάρου στο Μεγαλοχώρι και σε άλλα χωριά της Σαντορίνης, οι κάτοικοι αναβιώνουν κάθε χρόνο το «Λάζαρο» , στήνοντας ένα πελώριο σταυρό στη μέση της πλατείας του χωριού τυλιγμένο με αλισμαρί. Γράφει ο Φίλιππας Κατσίπης στα «Θηραϊκά Νέα» για το «Λάτζαρο» του ΜεγαλουΧωριού :. «Και το χαμε καμάρι οι Μεγαλοχωριανοί πως εμείς μονάχα απ όλα τα χωριά1, κάναμε τον πιο μεγάλο « Λάτζαρο» . Ύστερα περιγράφει την ιστορία του άρμπουρου που ξενερισμένο στο Χριστό τ’ Αθέρμι, από ναυάγιο πολέμου, περιμάζεψαν οι Μεγαλοχωριανοί « Και ο μεγάλος Σταυρός σηκωνότανε αργά: - Ισα μια.!! … πιάσε τα μπόσικα Γεράσιμε! … θα σου γλυστρήσει…. – Αντε μια ακόμη! Βίρα εσείς από τον καφενέ! …. Κι ο Σταυρός ανέβαινε. Έπεφτε στο λάκκο. Γρήγορα δένανε γερά τις πριμάτσες, χώνανε το λάκκο κι όλοι περνούσανε ν’ ασπαστούν το Λάτζαρο». Οι κοπέλες του χωριού με τα πανέρια μέχρι και σήμερα μαζεύουνε λουλούδια, οι νέοι κόβουνε αλισμαριά ( δενδρολίβανα). Με τα άρμπουρα σχημάτιζαν ένα σταυρό τον οποίο κάλυπταν με τα αλισμαριά και τον στόλιζαν με λουλούδια και βάγια..Το απόγευμα όλο το χωριό μαζεύοτανε στην πλατεία ο « Λάζαρος». Συμβόλιζε την Ανάσταση του Λαζάρου. Έμενε μέχρι το Μεγάλο Σάββατο που τον ξεστόλιζαν και παρέμενε σ εκείνη τη θέση μέχρι της Αναλήψεως. Το έθιμο αυτό εξακολουθεί να τηρείται στο ΜεγάλοΧωριό , και σε άλλα χωριά, ενώ μικροί « Λάζαροι» φτιάχνονται σε πολλά σπίτια.
« Ηκαμα πολλά μελιτίνια. Παραγγελλα τσοι μυζήθρες τσοι νιότικες, είχα και λεκάνες πήλινες και ηζύμωνα. Τα ψηνα όξω στο φουρνί, κάτω από τη σκάλα. Ηρχόντουσαν τη Μεγάλη Τρίτη πρωϊ, πρωί, είχα αρχινήσει ελόου μου τα ζυμώματα αποβραδίς, και με το που ήρχουνταν οι γυναίκες πιάναμε τις μυζήθρες, τις εχτυπούσαμε με το βούτηρο, τη ζάχαρη τα αυγά και μπόλικη μαστίχα και αρχινούσαμε να ανοίουμε το φύλλο λεπτό- λεπτό. Το κόβαμε μετά μ ένα πιατέλο του καφέ γύρω γύρω στρογγυλό, και οι άλλες γιομίζανε από μια κουταγιά Μετά το τζιμπούσανε πάλι γύρω γύρω και το θέτανε στη λαμαρίνα,,,, Όλη η Πάνω Μεριά μοσχοβολούσε μαστίχα..» περιγράφει η γιαγιά Καδιώ στο βιβλίο της εγγονής της, Καδιώς Κολύμβα τη διαδικασία για τα μελιτίνια. Ενώ η Γουλιελμία Συρίγου γράφει στο βιβλίο « Η Σαντορίνη μου» : «… από τη στιγμή που θα απλώσεις το χέρι σου να πάρεις και να γευτείς ένα πετυχημένο μελιτίνι, ευφραίνονται τρεις από τις αισθήσεις σου, η όραση, η όσφρηση και η γεύση. …Παλιότερα, το κάμωμα των μελιτινιών ήταν ένα αληθινό γιορτόσι, ένας διαγωνισμός ανάμεσα στις καλοκυράδες της Σαντορίνης, γλυκός και ευγενικός, όσο και το πασχαλιάτικο αυτό γλυκούδι. … Κι έχουνε συνδέσει ντόποιοι και ξενιτεμένοι τόσο πολύ το γλύκισμα αυτό με την αναστάσιμη γιορτή, που θα έλεγε κανείς πως όσο τα χελιδόνια στην πλάση μας θα φέρουνε την Άνοιξη, τα μελιτίνια μαθές, θα φέρουνε στους Σαντορινιούς το Πάσχα».
Τη Μεγάλη Παρασκευή, το πρωί οι θυατέρες των χωριών στολίζουνε τον Επιτάφιο με τα ευωδιαστά λουλούδια, που μόλις τα είχανε κόψει από τις αλιτάνες σπιτιού τους. Ακολουθούσε η Αποκαθήλωση, και το στόλισμα του Επιτάφιου. Το βράδυ γίνεται η περιφορά των Επιταφίων σε όλα τα χωριά. Ξακουστή είναι η περιφορά του Επιταφίου στον Πύργο. Τα δρομάκια φωτίζονται με ντενεκεδένια λυχναράκια και η περιφορά γίνεται σε κατανυκτική ατμόσφαιρα. Το Μεγάλο Σάββατο σε πολλά χωριά ασχολούνται με το στήσιμο του “Ιούδα». : Ένα είδος σκιάχτρου, γεμισμένο με βαρελότα, το οποίο άναβαν μετά τον εσπερινό της Αγάπης και το άφηναν να λαμπαδιάσει και να σκάσει με θόρυβο. Εκείνη τη νύχτα, την αναστάσιμη, όλοι κρατούσαν από μία κουτσούνα και ένα κόκκινο αυγό και με ανυπομονησία περίμεναν το τέλος της λειτουργίας αλλά και της νηστείας για να πάνε στα σπίτια και να φάνε τα σγαρδούμια. « Είναι έθιμο της Σαντορίνης. Δεν καταλαβαίνουμε Λαμπρή χωρίς τα σγασδούμια.» αναφέρει ο Μάρκος Ρούσσος στο βιβλίο « Σαντορίνη: Ήθη Έθιμα και Παραδόσεις».
Ξεχωριστός είναι ο Επιτάφιος του Μεγάλου Χωριού με τα ολόσωμα εικονίσματα φερμένα από τη Ρωσία, γύρω στα 1900. Δεξιά και αριστερά του Επιτάφιου ο Αγγελος και η μυροφόρα Μαγδαληνή, ενώ, μετά την Ανάσταση, τοποθετείται στο κέντρο και ο Αναστημένος Χριστός. Ο Επιτάφιος θα μείνει έτσι στολισμένος μέχρι την παραμονή της Αναλήψεως.
Ο « Λάζαρος» του Κοντοχωριού
Ένας από τους μεγαλύτερους « Λάζαρους» στη Σαντορίνη είναι και εκείνος του Κοντοχωριού, συνοικισμού στα ανατολικά της πόλης.
Ο « Λάζαρος» του Κοντοχωριού στήνεται στην πλατεία, ανάμεσα στις εκκλησίες του Αγίου Ελευθερίου και του Αγίου Ευσταθίου και δεσπόζει στην περιοχή.
Ακολουθείται η πατροπαράδοτη διαδικασία: Μάζεμα « αλισμαριού» ( δενδρολίβανου) και περιτύλιγμα μ αυτό των κορμών, που θα σχηματίσουν τον τεράστιο σταυρό , το « Λάζαρο» χοντρά σχοινιά, που τα δένουν στις τρεις άκριες του Σταυρού, που τον «σηκώνουν» και τον « στήνουν» με μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια.
Στο Κοντοχώρι, την πρωτοβουλία για τη διατήρηση του εθίμου έχει ο Σύλλογος Θηραίων Κοντοχωριανών « Ο Άγιος Ελευθέριος».
Θα είναι μία εμπειρία η παρακολούθηση του στήσιμου του « Λαζάρου» στην πλατεία του Αγίου Ελευθερίου, στο Κοντοχώρι, το Σάββατο του Λαζάρου, νωρίς το απόγευμα……
Εμμ.Α.Λιγνός – Ιωσήφ Πέρρος
