Το δικό τους λάδι για τις ανάγκες της οικογένειάς τους -ή
και των φίλων τους- έχουν φτάσει στο σημείο να παράγουν αρκετοί πλέον κάτοικοι
της Σαντορίνης μετά τις συστηματικές προσπάθειες που είχαν ξεκινήσει πρίν απο
μερικά χρόνια και συνεχίζονται, με σκοπό την ανάπτυξη ελαιόδεντρων στο νησί.
Σύμφωνα με τους γεωπόνους αλλά και τους ιδιώτες που
ασχολούνται με την εν λόγο καλλιέργεια, η γεωγραφική θέση αλλά και οι
κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί είναι ιδανικές για την ανάπτυξη
ελαιόδεντρων που μπορούν να αποδώσουν μια εξαιρετική σε ποιότητα και ποσότητα
παραγωγή.
Άλλωστε, η σημερινή εμπειρία όσο και οι επιστημονικές
μελέτες που έχουν γίνει αποδεικνύουν οτι στην Σαντορίνη απο τους προϊστορικούς
χρόνους ευδοκιμούσε η καλλιέργεια της ελιάς, κάτι που πιστοποιούν αρχαιολογικά ευρήματα
με αποτυπώματα κλαδιών και φύλλων ελιάς σε πετρώματα και αποξηραμένες γεωμάζες,
αλλά και τα ειδικά γι αυτόν το σκοπό πιθάρια για την αποθήκευση του λαδιού που
έχουν βρεθεί στον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου.
Η Σαντορίνη δε, βρίσκεται στο ίδιο γεωγραφικό μήκος με την
Μεσσηνία που φημίζεται για την μεγάλη της παραγωγή σε λάδι, ενώ, και στο
νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων δεν λείπουν τα νησιά που έχουν αναγνωρισμένη
και ποιοτική παραγωγή ελαιόλαδου όπως η Σίφνος.
Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια της ελιάς στο νησί έχει
εξαπλωθεί σε βαθμό τέτοιο με βάση τον οποίο θα μπορούσαμε μα μιλήσουμε για νέα
«τάση» στην ζωή και καθημερινότητα των αγροτών, οι οποίοι μεταξύ των υπολοίπων
καλλιεργειών για τις οποίες φημίζεται το νησί (ντοματάκια, κρασί, φάβα, καθώς
και τα μικρόκαρπα χαρακτηριστικά οπωροκηπευτικά) φροντίζουν και για την
ποιοτική και ποσοτική απόδοση των ελαιόδεντρών τους, τα οποία είναι είτε
«φυτεμένα» με τον κλασικό για άλλες περιοχές τρόπο των συστάδων το ένα κοντά
στο άλλο, είτε έχουν τοποθετηθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να αποτελούν μια
συμπληρωματική «διακόσμηση» στα χωράφια των αγροτών.
Το βέβαιο είναι πάντως, και σε συνδιασμό με την εποχή που
διανύουμε, ότι το ενδιαφέρον των αγροτών του νησιού, ολοένα και αυξάνεται για
την όμορφη, παραγωγική και ευλογημένη ελιά…
Υπολογίζεται ότι στην Σαντορίνη υπάρχουν σήμερα
περισσότερες από 70.000 (!) «ρίζες» της
ποικιλίας της «λαδοελιάς», ελαιόδεντρων δηλαδή που παράγουν μεγάλες ποσότητες
της -κατά κανόνα- μαύρης μικρόκαρπης ελιάς, από την οποία παράγεται το λάδι,
γεγονότα και αριθμοί που επιβεβαιώνουν και «κερδίζουν το στοίχημα» που είχε
τεθεί από συγκεκριμένους ανθρώπους πρίν από χρόνια, ότι η καλλιέργεια των
ελαιόδεντρων στο νησί μπορεί να πάει πολύ καλά και να συμβάλει με αξιοσημείωτο
τρόπο τόσο στο αγροτικό εισόδημα όσο και στην οικιακή οικονομία.
Μεταξύ των ανθρώπων που πίστεψαν και συνέβαλαν καθοριστικά
τα τελευταία 10 χρόνια στην ανάπτυξη των ελαιόδεντρων στην Σαντορίνη είναι ο
γεωπόνος κ. Δημήτρης Σιγάλας ο οποίος υποστηρίζει ότι η ελιά αποτελεί το
ιδανικό καρποφόρο δέντρο για το νησί, που της παρέχει ένα φυσιολογικό
περιβάλλον για να καρποφορήσει.
Άλλωστε, όπως υποστηρίζει, η καλλιέργεια της ελιάς δεν
απαιτεί ιδιαίτερο κόπο και χρόνο από τους ενδιαφερόμενους παραγωγούς ή
ερασιτέχνες καλλιεργητές, από την στιγμή που το δέντρο θα «ριζώσει» και θα
αρχίσει να παράγει καρπούς, ενώ η συγκομιδή τους γίνεται αυτήν την εποχή, σε
χρόνο δηλαδή «ουδέτερο» που δεν επηρεάζει την συγκομιδή των διαδεδομένων για το
νησί τοπικών προϊόντων που καρποφορούν κατά την διάρκεια ή και κυρίως το τέλος
του καλοκαιριού.
Το όμορφο και ελπιδοφόρο σε κάθε περίπτωση συμπέρασμα αλλά
και… μήνυμα είναι πως η ελιά γράφει την δική της ιστορία στην Σαντορίνη..
