«Δεν πληρώνω –δεν πληρώνω»
Ένα έργο του Νταρντάριο Φο προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα

«Χωριό που φαίνεται…» λένε στην Ελλάδα αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα λόγια περι(σσ) ττεύουν σε μια κατάσταση γνώριμη ή προφανή.
Γνωμικό που ταιριάζει -γάντι-και στην περίπτωσή μας όπου χιλιάδες πολίτες αρνήθηκαν να πληρώσουν τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, παραδίδοντας τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους.
Η κατάσταση χαρακτηρίζεται πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, πολλώ δε μάλλον που μεγάλο μέρος του κινήματος διαμαρτυρίας και παράδοσης των πινακίδων οργανώθηκε μέσω ίντερνετ, ενώ στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας έχει κατατεθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μήνυση για καταχρηστική επιβολή τελών εν ονόματι της προστασίας του περιβάλλοντος (σσ γιατί κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι άμα θέλει κανείς να προστατέψει το περιβάλλον φτιάχνει πχ πάρκα και δεν επιβάλει τέλη)

Εμένα πάλι μου φταίει ο πρωθυπουργός.
Και μου φταίει ακόμη περισσότερο που βγήκε στην τηλεόραση με λυπητερό ύφος και μου ζήτησε συγνώμη, πλήν όμως δεν πήρε καμιά απόφαση για να με ανακουφίσει.
Κι έτσι όπως τον είδα περίλυπο -στην τηλεόραση- ομολογώ ότι μπερδεύτηκα και δεν ξέρω άμα γυρίσει σπίτι του τι θα πεί. «Βρέ τους μ…. τους κορόιδεψα;» ή τι σοί μ…. είναι αυτοί -που έβαλα- στα υπουργεία και φεσώσανε τον κοσμάκη;»
Ειλικρινά ο Γιώργης με μπερδευει. Αλλά από ένα σημείο και μετα δεν αρκούν οι προθέσεις αλλά το αποτέλεσμα.

Δηλαδή, τι mea culpa και πράσινα άλογα….κανονικά έπρεπε να μας πεί «I m -deeply- sorry guys. It’s a lot of money to pay in the name of ecology...so I decided to give you a feedback. From tomorrow on showing your payment receipt of your registration fees you will receive a 100 euro discount at your local souper market. I hope everybody will take advantage of that»


Συμπληρωματικό
Ο Ντάριο Φο στο «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!» μας μιλά για την επανάσταση των απλών ανθρώπων, όταν η ακρίβεια έχει φτάσει στο απροχώρητο, όταν μαζικές απολύσεις ή μειώσεις ωραρίου και αμοιβών έχουν γίνει καθημερινές και η ζωή έχει γίνει δυσκολότερη από ποτέ.
Ό ένας μετά τον άλλο οι ήρωες του έργου υψώνουν το ανάστημα και τη φωνή τους: «Ακριβαίνετε εσείς τα πράγματα; Ε, κι εμείς λοιπόν, δεν τα πληρώνουμε, τα «απαλλοτριώνουμε»
Μας κάνετε τη ζωή μας δυσβάσταχτη;
Σας κάνουμε την δική σας δύσκολη».