Η αντιπαράθεση, όπως έχουμε ήδη πεί, καλώς ή κακώς, έχει λάβει δημόσια έκταση, μεταξύ της Δημοτικής Επιχείρησης ,ΔΗΚΕΘ, του Δήμου Θήρας και του μουσικού κ. Λανάρα που απασχολούνταν τα αρκετά προηγούμενα χρόνια με την εκπαίδευση των μαθητών και την λειτουργία της Φιλαρμονικής. Μεταξύ των δύο πλευρών υπήρξε αντιπαράθεση σχετικά με την λειτουργία της Φιλαρμονικής, η οποία όμως επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα σχετικά και με την πολιτιστική πολιτική της Επιχείρησης.

Έτσι λοιπόν, σήμερα έχουμε και δημοσιευουμε την απάντηση της ΔΗΚΕΘ στην δευτερη επιστολή του κ. Λανάρα, η οποία όμως και δεν απαντά σε βασικά ερωτήματα που της τέθηκαν, μοιάζει πάντως η αντιπαράθεση να λαμβάνει ... λογοτεχνικό -κυριολεκτικά- χαρακτήρα, με σειρά να πέρνουν σήμερα ρητά ελλήνων φιλοσόφων και κωμικογράφων, των Σωκράτη, Πλάτωνα και Σοφοκλή καθώς και του Γάλλου πολυγραφότατου λογοτέχνη και ακριβιδίκαιου παρατηρητή της εποχής του Ονορέ Ντε, Μπαλζάκ!

η απάντηση, δευτερολογία της ΔΗΚΕΘ εχει ως εξής,


Εκ νέου απάντηση σε επιστολή του κυρίου Βενέδικτου Λανάρα
« Το έσχατο όριο της αδικίας είναι να νομίζης δίκαιο εκείνο που δεν είναι » ,
« Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία » . (Σωκράτης)

Κάποιοι θίγονται όταν τους ασκηθεί κριτική για τον τρόπο που ενεργούν ενώ εκείνοι επιθυμούν να διατηρούν το δικαίωμα να εκφράζουν κριτική επί παντός επιστητού θέτοντας εαυτούς στο απυρόβλητο. Ξαναδιαβάστε κύριε Λανάρα την πρώτη επιστολή σας. Θα δείτε ότι αναφέρεστε στις εκδηλώσεις τις ΔΗ.Κ.Ε.Θ. και ότι μέσα από τη γενικότητα των λόγων σας υπερβαίνεται αυτό που ονομάζουμε καλοπροαίρετη κριτική. Αναπαράγω μέρος του λόγου σας: « Όσο για το κείμενο που υπογράφει ο κ. Καφιέρης στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα ήθελα να πω ότι βρίθει υποκρισίας γιατί διαφορετικά, αν πιστεύετε ότι αυτές οι εκδηλώσεις προάγουν το πολιτιστικό επίπεδο των Σαντορινιών απατάσθε». Όντος ήσασταν πολύ σαφής και τώρα ανασκευάζεται;
Η αυστηρότητα της απάντησης προέρχεται από την άδικη επίθεση προς τη Κοινωφελή Επιχείρηση, την σκοπιμότητα της οποίας ακόμα δεν κατανοούμε όσον αφορά συγκεκριμένα το πρόσωπό μας. Επιπλέον δε κατανοούμε τις όποιες προσωπικές σας κρίσεις για τις οποίες δε κάνατε καν τον κόπο να ενημερωθείτε δια ζώσης για την πορεία τον πραγμάτων με τη φιλαρμονική προτού εκφραστείτε με τέτοιο ύφος και δημόσια.
Έχουμε μάθει κύριε Λανάρα να τηρούμε ένα ρητό στη ζωή μας : «Αν ήταν ανάγκη να αδικώ ή να αδικούμαι, θα προτιμούσα να αδικηθώ μάλλον παρά να αδικήσω» (Πλάτων).
Να στηρίξετε την φιλαρμονική σας ζητήθηκε κύριε Λανάρα και τις αγκυλώσεις που μας δημιουργεί η έγκριση της σύμβασης. Είναι μικροπρεπές να επικαλείστε ότι σας ζητήθηκε να εργαστείτε χωρίς αμοιβή και όσα γενικά επικαλείστε.
«Ουκ εξ άγουσιν καρπόν οι ψευδείς λόγοι» (Σοφοκλής).
Δε θα αναλωθούμε άλλο σε προσωπικές αντιπαραθέσεις άλλωστε δεν είμαστε για αυτό το σκοπό εδώ αλλά και γιατί πέρα από το ανούσιο της προσωπικής αντιπαράθεσης που εσείς προκαλέσατε, αν απαντήσουμε εκτενώς στα λεγόμενα σας, θα θεωρήσετε πάλι ότι σας επιτιθέμεθα προσωπικά, στην ουσία όντας αμυνόμενοι. Θα περιοριστούμε λοιπόν στο τελικό ερώτημα σας που αφορά το μέλλον της Φιλαρμονικής γιατί πρώτιστα αυτό ενδιαφέρει τους συμπολίτες μας, αν και ήδη θεωρώ πως έχουμε απαντήσει. Όπως αναφέραμε στην πρώτη μας επιστολή έχουμε αιτηθεί τη θέση στην περιφέρεια και αναμένουμε την έγκριση της για να συνάψουμε σύμβαση έργου με μουσικό. Παράλληλα διερευνούμε τη δυνατότητα σύναψης σύμβασης εργασίας σε περίπτωση που καθυστερήσει και άλλο η έγκριση. Τι ποιο ξεκάθαρο από αυτό ; Σας επαναλαμβάνω ότι δεν είμαστε υπεράνω νόμου και δε καταλαβαίνω γιατί αρνείστε να το κατανοήσετε. Ότι έχει να κάνει με εγκρίσεις που ξεφεύγουν από τα όρια της δικής μας πρακτικής και εξαιτίας του χρόνου που απαιτείτε για να ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες, καλό είναι να μην θέτουμε χρονικά όρια εκπλήρωσης του στόχου ώστε να μην κατηγορηθούμε πάλι για όλα τα δεινά του συστήματος στο οποίο υπαγόμαστε εμείς και όλο το Ελληνικό Δημόσιο. Φαίνετε πως η λέξη «έγκριση» ηχεί απλά σαν δικαιολογία στα αυτιά ορισμένων αλλά δυστυχώς είναι δεσμευτική για εμάς. Το ότι θεωρούμε τη Φιλαρμονική ένα πνεύμονα πολιτισμού για την νεολαία της Σαντορίνης και πως κρίνουμε άκρως απαραίτητη τη συνέχιση λειτουργία της, θεωρώ πως είχε καταστεί σαφές στις μεταξύ μας συζητήσεις.
Ο καθείς μπορεί να εξάγει τα συμπεράσματα του, όμως είμαστε πλέον βέβαιοι ότι επαληθεύετε το ρητό :
«Η συνείδηση είναι ένας αλάνθαστος κριτής, όταν δεν την έχουμε μπορεί ακόμα και να δολοφονήσει» (Ονορέ ντε Μπαλζάκ).