Σάββατο, Ιουνίου 27, 2009

Η Ε.Θ.Ο.S. ''ΕΝΑΛΙΟΝ'' (Ελεύθερη Θεατρική Ομάδα Sαντορίνης) συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια θεατρικής δραστηριότητας στο νησί μας και έχοντας ήδη ανεβάσει πέντε θεατρικά έργα, ετοιμάζεται και για το έκτο της.

''Το Γάλα'' του Βασίλη Κατσικονούρη.
Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μπέλλου, σκηνικά -κοστούμια της Ασπασίας Βόβολα, ενώ τους ρόλους θα ερμηνεύσουν με την σειρά που θα εμφανιστούν οι: Ελλάδα Τσαγκάρη, Γιώργος Στρώνης, Γρηγόρης Φράγκος και η Τζένη Φιλίππου.

Η παράσταση θα δοθεί στο Μπελλώνειο πολιτιστικό κέντρο στις 27-28-και 29
Ιουνίου 2009 στις 9 το βράδυ.
Τις παραστάσεις μας, θα τιμήσει με την παρουσία του, ο συγγραφέας του έργου Βασίλης Κατσικονούρης.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Η παράσταση είναι αυστηρώς ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 15 ετών.
Για την Ε.Θ.Ο.S. ''ΕΝΑΛΙΟΝ''
Δημήτρης Μπέλλος



Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το έργο, καθώς και μικρά βίντεο μπορείτε να δείτε στις εξής διευθύνσεις:
http://www.mixtape.gr/t.asp?sub=2&sec=3&uid=71
http://new.e-go.gr/exodos/article.asp?catid=6522&subid=2&pubid=326239
http://www.athinorama.gr/theatre/data/performances/default.aspx?id=6021
http://www.metaxourgeio.com/theatre/the_milk.php

το έργο


«Το γάλα» είναι η ιστορία μιας μητέρας μετανάστριας από την πρώην Σοβιετική Ένωση, με δύο γιούς, ο ένας εκ των οποίων πάσχει από σχιζοφρένεια, οι οποίοι προσπαθούν να προσαρμοσθούν και να επιβιώσουν στην Ελλάδα. Η απόγνωση της μάνας και ο ψυχικός σπαραγμός της για την ασθένεια του μικρού της γιού, παράλληλα με το φόβο, που προέρχεται από τον κοινωνικό ρατσισμό του περιβάλλοντός της, παρουσιάζονται με σπαρακτικό τρόπο. Η βία διαδέχεται και εναλλάσσεται με την τρυφερότητα, η ένταση με τη γαλήνη, η απελπισία με την ελπίδα, το όνειρο με τον εφιάλτη, η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση, και αντιστρόφως. Μια συγκλονιστική ιστορία – μαρτυρία, με εξαιρετικές συγκρούσεις, μοναδικές κορυφώσεις, ταυτόχρονα γεμάτο ελπίδα, που κάνουν το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη ίσως το σπουδαιότερο νεοελληνικό έργο των τελευταίων χρόνων.

Για την παράσταση που ανέβηκε στην Αθήνα από την Άννα Βαγενά, μεταξύ άλλων έχουν γραφτεί:
«…Η Άννα Βαγενά, ως σκηνοθέτης, σεβάστηκε με ιερή ευλάβεια τη δημιουργία του Βασίλη Κατσικονούρη κι έστησε ένα σκηνικό με φαντασία, απλότητα και λειτουργικότητα, που παραπέμπει στο χθες και στο σήμερα με άμεσο και κατανοητό τρόπο, ενώ παράλληλα δημιουργεί υποβλητική ατμόσφαιρα και έντονα συναισθήματα. Στη συνέχεια, καθοδήγησε τους ηθοποιούς της σε μονοπάτια ερμηνείας, όπου ο ρεαλισμός εναλλάσσεται με τον λυρισμό και η τρυφερότητα της ψυχής με την σκληράδα των λόγων, εξοστρακίζοντας από πάνω τους τις υποκριτικές ακρότητες, που συνήθως προδίδουν την τελική προσπάθεια. Η ίδια η Άννα Βαγενά, στο ρόλο της μάνας, είναι συγκλονιστική και σε κάποια σημεία –όπου ο ρόλος το απαιτεί- σπαρακτική, Σκληρή στις στιγμές του πόνου, ανθρώπινη στις στιγμές της ισορροπίστριας, υπερβατική στις στιγμές Της Μάνας.

Μια μοναδική ερμηνεία….» Αχιλλέας Τραγούδας, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» «….σημαντικότατο νέο απόκτημα της δραματουργίας μας, Το γάλα, του Βασίλη Κατσικονούρη…» Κώστας Γεωργουσόπουλος, «ΤΑ ΝΕΑ»
«…Συγκλονιστικό έργο – που μιλώντας για την τραγωδία του μετανάστη υποβάλλει επίμονα το φόντο, τον καμβά, δηλαδή τη γύρω του κοινωνία…» Βασίλης Αγγελικόπουλος, «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
«…Ο Βασίλης Κατσικονούρης με “Το Γάλα”, έγραψε το καλύτερό του έργο… Έχει μια τραχύτητα, μια “κυνικότητα” που ταιριάζει στο θέμα του, είναι γραμμένο με μέτρο και αίσθηση της οικονομίας, έχει ποιητικά “πετάγματα” και ο συγγραφέας τρέφει μια τσεχοφική αγάπη για τα πρόσωπά του που τα αποδέχεται όπως είναι…» Γιώργος Σαρηγιάννης, «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ»,
«…Περίεργο, πολύ περίεργο το έργο του Κατσικονούρη. Σκληρό και την ίδια στιγμή τρυφερό. Απελπισμένο και συγχρόνως γεμάτο ελπίδες…» Μηνάς Χρηστίδης, «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
«…Το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη είναι απ’ τα πληρέστερα που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια και διαθέτει δυνατούς διαλόγους, πυκνή ροή, εξαιρετικές συγκρούσεις και μοναδικές κορυφώσεις…» Βασίλης Μπουζιώτης, «ΕΘΝΟΣ»
«…Οι λαϊκοί του διάλογοι, ο ψυχισμός των ηρώων του και οι κοινωνικά αναγνωρίσιμες καταστάσεις του θαρρείς κι είναι όλα εμπειρικά βιωμένα. Όταν λοιπόν το υλικό του φτάνει πια στο χαρτί, ρέει αβίαστα, από ψυχής, απαλλαγμένο από τεχνικές και συγγραφικά κόλπα…» Ιλειάνα Δημάδη, «ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ»