Πες μας τι πίνεις (και δεν μας δίνεις...)

Προσπαθώ να καταλάβω τι σκέπτονται οι άνθρωποι που με ευχαρίστηση (;) ή συγκατάβαση(;) δέχτηκαν την περικοπή του μισθού τους για την «σωτηρία» της Ελλάδας..

(μερικοί απο αυτούς, κυρίως ηλικιωμένοι, αλλά δεν ξέρουμε αν έχουν αλτσχάιμερ, βγαίνουν και στον κ. Αυτιά)

Οχι πως θα μπορούσαν να κάνουν και τίποτε διαφορετικό απ’ το να δεχούν , αλλά ειλικρινώς με προβληματίζει η στάση τους. να δηλώνουν δηλαδή οτι «δίνουμε τα λεφτά μας στην χώρα που αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα»
Ειλικρινώς, παρακολουθόντας τα ρεπορτάζ του οικονομικού Τύπου για την κατάσταση της χώρας μας, φαντάζομαι οτι θα υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που θα .... «κλαίνε» τα λεφτά που δίνουν στο κράτος..
Ενδεχομένως και να σκέπτονται, «τα καημένα», ποιός ξέρει σε ποιά επιτόκια θα καταλήξουν ...

Άντε μετά, με τέτοια κατάσταση, να εδραιώσεις φορολογική συνείδηση...
Αυτη την εδραιώνεις οταν είσαι σε φάση να παρέχεις τους πολίτες. Οχι παράλογα πράματα και υπερβολές, αυτά που τους αναλογούν. Λίγο υγεία, λίγο παιδεία, λίγο πράσινο.
Αμα δεν παρέχεις κι εχεις βγεί για (ι)δανικά, τι φορολογική συνείδηση να εδαιώσεις....


Τι να σκέπτονται άραγε (βλέπεις δεν έχουν μπλόγκ, κι έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε...) οι επιχειρηματίες που ήρθαν να επενδύσουν στην Ελλάδα (και σε πολές περιπτώσεις ρίξανε και λεφτά) και ηττήθηκαν απο το «τέρας της γραφειοκρατίας;» (κατά κράτος δηλαδή!)
Τι να σκέπτονται άραγε;
Τι να σχολιάζουν για την κρίση;