Τελείως τσαντίρι νιούζ.
ή όταν μια εκπομπή ταυτίζεται εντελώς με τον τίτλο της ...

Άσχετο, αλλά αυτό που κάνει ο Λαζόπουλος αισχάτως, λέγεται σάτυρα;
Τον παρακολουθούν άραγε και οικογένειες; με παιδιά σε ηλικία να καταλαβαίνουν ή σχεδόν να καταλαβαίνουν και περισσότερο να φαντάζονται; Τον παρακολουθούν και σοβαροί άνθρωποι; (σσ με λεπτό χιούμορ) ή εστιάζει στην «σάτυρα του φτωχού» (σσ τω πνεύματι..)
Εγω τουλάχιστο αυτό καταλαβαίνω και δεν μου αρέσουν καθόλου ούτε τα βίντεο που επιλέγονται ούτε ο σχολιασμός τους. «Τα νούμερα» ποτέ δεν με έκαναν να γελάω, αυτό το θεωρώ υποτιμιτικό για τον εαυτό μου (ουδέποτε εχω κοροιδέψει άνθρωπο) ούτε η χυδαιότητα μου βγάζει χιούμορ. Τώρα, αν ο κόσμος γελάει ή εστω διασκεδάζει με τον «γιατρό» ή τον κ. όμορφο, τι να πώ, άβυσσος η ψυχή του τηλεθεατή.
Αυτό πάντως που με κάνει και γελάω, είναι η αρχική ανησυχία ορισμένων τηλεκριτικών σχετικά με το εάν ο Λαζόπουλος «με αυτά που έλεγε» φιλοδοξούσε η οδηγούνταν στο να γινει ο "στάρ-γκουρού" της νέας γενιάς, αυτός που εχει κατακτήσει δηλαδή το δικαίωμα να λέει οτι θέλει και να φανατίζει το κοινό με τα μανιφέστα του τα οποία θα αποτελούσαν «ύψιστη πολιτική παρέμβαση....» (!)
(σωπάτε ρε παιδιά, κι ο μανάβης μου τα ίδια λέει χρόνια τώρα....)

Το φαινόμενο του μεγενθυντικού φακού....Αυτά συμβαίνουν, ετσι λειτουργούν τα αντανακλαστικά των κατοίκων -και τηλεκριτικών- μιας χώρας που οδεύει απο τον σοσιαλκομουνισμό στην -εντελώς- ελευθερη αγορά.... βλέπεις εναν να φωνάζει στην τηλεόραση και νομίζεις οτι είναι γκουρού! (και περιμένεις και μανιφέστα... βρίζει Παπανδρέου, βρίζουμε Παπανδρέου, βρίζει Σαμαρά, βρίζουμε Σαμαρά....)
Τι σύνδρομο κι αυτό πολλών τηλεκριτικών....
Ενα σόου είναι, ούτε ανεβάζει ούτε κατεβάζει κυβερνήσεις (όσο κι αν κάτι τέτοιο μπορεί και να του άρεσε...)

Δεν πάω καλύτερα στη λαική, αμα θέλω να γελάσω, να περάσω καλά, να κάνω και τα ψώνια μου;