Welcome to the club.
Με χαρά και -ιστορικό- ενθουσιασμό καλοσωρίζουμε στην παρέα του μπλόγκερ τον φίλο Σαντορινιό (που το δηλώνει και το εννοεί) Ιωσήφ Πέρρο ο οποίος «άνοιξε και μας περιμένει» στην σελίδα του στην διεύθυνση: http://kallistorwntas.blogspot.com
Του ευχόμαστε καλή αρχή, η διαδικασία να τον ικανοποιήσει και να του δώσει χαρές και πολύτιμες εμπειρίες (όχι δηλαδή σαν αυτές του φερέλπιδα συμβούλου της κυβέρνησης τον οποίο τον έφαγε το φειςμπουκ!)
Από τα μέχρι τώρα κείμενα, πολύ με κατέπληξε αυτό σχετικά με την «Απονομή διπλώματος και μεταλλίου στο Δήμο Θήρας για τη συμμετοχή στα Α΄Ολύμπια 1859»
Προφανώς, τότε, ο Δήμος των Θηραίων και καλούς αθλητές είχε και κονδύλια διέθετε για να τους στέλνει να αγωνίζονται σε άλλες περιοχές. Από το κείμενο πάντως προκύπτει ότι οι διακριθέντες δεν βραβεύθηκαν μονον για τις αθλητικές τους δεξιότητες, αλλά κα για τα προϊόντα που παρήγαγαν.
Συμπέρασμα; Η Σαντορίνη έχει στο DNA της τα βραβεία…. Είτε πρόκειται για «κάλτσες», είτε για τον «κορυφαίο γαμήλιο προορισμό».
το κείμενο...
Με αφορμή την επέτειο των 150 χρόνων από τη διεξαγωγή στην Αθήνα των Α Ολυμπίων του 1859, ο Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος και η Επιτροπή Ζαππείων και Κληροδοτημάτων διοργάνωσαν συνέδριο με θέμα:" Η Ελλάδα και η Ομογένεια την εποχή των Α και Β Ολυμπίων 1859 – 1870».Το συνέδριο τελούσε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του την εναρκτήρια εκδήλωση. Εκτός των άλλων τιμήθηκε και ο Δήμος Θήρας, μαζί με άλλους Δήμους της Ελλάδος για τη συμμετοχή ( τόσο ως φορέας όσο και Θηραίοι ιδιώτες στην Α Ζάππεια Ολυμπιάδα. Aπό τα πρακτικά της Ολυμπιάδας προκύπτουν τα εξής 6 βραβεία για τη Σαντορίνη: α) Χαλκούν Βραβείον στο Δήμο Θήρας «δια την θηραϊκή γη», β) Χαλκούν βραβείον στον Σπύρο Δεκιγάλα «δια την Θηραϊκήν γην», 3) Αργυρούν βραβείον στον Κιγάλα Ιωσήφ ( προφανώς αναφέρεται στον περίφημο Ιατροφιλόσοφο Ιωσήφ Δεκιγάλλα), «δια τα δυο είδη σίτων του ρωσικής καταγωγής και μαλακου», 4 – 5) Χαλκούν βραβείον στους Δεμάθα Σπύρο και Δελένδα Σπύρο « δια τον καλόν αυτών οίνον» (βισάντο), 6) Έπαινον στη Φλώρα Βαρβαρήγου δια τας «κάλτζας» της.